Η Σημασία της Διδασκαλίας
Η διδασκαλία της μεγάλης διαμάχης αποκαλύπτει την τρομακτική μάχη που διεξάγει κάθε άτομο γεννημένο στον κόσμο – που στην πραγματικότητα αγγίζει κάθε γωνία του σύμπαντος. Η Αγία Γραφή λέει: «Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφεσ. ς΄12).
Η Διδασκαλία Δημιουργεί μια Μόνιμη Κατάσταση Επαγρύπνησης. Κατανοώντας αυτή τη διδασκαλία, έχουμε την πεποίθηση για την ανάγκη να καταπολεμήσουμε το κακό. Η επιτυχία είναι εφικτή μόνο από την εξάρτησή μας από τον Ιησού Χριστό, τον Αρχηγό των δυνάμεων ο οποίος είναι «κραταιός και δυνατός, ο Κύριος ο δυνατός εν πολέμω» (Ψαλμ. κδ΄8). Για να δεχθούμε την επιβίωση στρατηγικής του Χριστού, ο Απόστολος Παύλος μας συνιστά: «Αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά, και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε. Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν, και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης. Επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα. Και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού. Προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του Πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων» (Εφεσ. ς΄13-18). Τι προνόμιο για τους αληθινούς Χριστιανούς να βιώνουν μια ζωή που χαρακτηρίζεται από υπομονή και πιστότητα, από ετοιμότητα κάθε στιγμή για τη μάχη (Αποκ. ιδ΄2), εκδηλώνοντας συνεχή εξάρτηση από Εκείνον διά του οποίου «υπερνικώμεν» (Ρωμ. η΄37).
Η Διδασκαλία Εξηγεί το Μυστήριο της Θλίψης. Το κακό δεν έχει την προέλευσή του από το Θεό, για τον οποίον διαβάζουμε: «Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν» (Εβρ. α΄9), και στον οποίον καμιά μομφή δεν μπορεί να αποδοθεί για την αθλιότητα του κόσμου. Ο Σατανάς, ο έκπτωτος άγγελος, είναι υπεύθυνος για την αγριότητα και τη θλίψη. Μπορούμε καλύτερα να κατανοήσουμε τις ληστείες, τις δολοφονίες, τις κηδείες, τα εγκλήματα και τα δυστυχήματα – οτιδήποτε ραγίζει την καρδιά – όταν τα βλέπουμε μέσα από τη δομή της μεγάλης διαμάχης.
Ο σταυρός βεβαιώνει και την καταστροφικότητα της αμαρτίας και το βάθος της αγάπης του Θεού για τους αμαρτωλούς. Έτσι, το θέμα της μεγάλης διαμάχης μάς διδάσκει να μισούμε την αμαρτία και να αγαπούμε τον αμαρτωλό.
Η Διδασκαλία Παρουσιάζει το Στοργικό Ενδιαφέρον του Χριστού για τον Κόσμο. Μετά την επιστροφή Του στον ουρανό, ο Χριστός δεν άφησε τους δικούς Του ορφανούς. Με μεγάλη συμπάθεια μας προμηθεύει με ό,τι μπορεί να μας βοηθήσει στη μάχη κατά του κακού. Το Άγιο Πνεύμα έλαβε την εντολή να αναπληρώσει το Χριστό για να είναι μόνιμος σύντροφός μας μέχρι να επιστρέψει ο Χριστός (Ιωάν. ιδ΄16, Ματθ. κη΄20). Οι άγγελοι έλαβαν την εντολή να συμμετέχουν στο σωτήριο έργο Του (Εβρ. α΄14). Η νίκη μας είναι εξασφαλισμένη. Μπορούμε να έχουμε ελπίδα και θάρρος καθώς αντιμετωπίζουμε το μέλλον, επειδή ο Κύριός μας έχει τον έλεγχο. Τα χείλη μας μπορούν να προφέρουν δοξολογίες για το σωτήριο έργο Του.
Η Διδασκαλία Αποκαλύπτει την Υπερκόσμια Σημασία του Σταυρού. Η σωτηρία της ανθρωπότητας διακυβευόταν στη διακονία και στο θάνατο του Χριστού, επειδή ήρθε να δώσει τη ζωή Του για την άφεση των αμαρτιών μας. Κάνοντάς το υπερασπιζόταν το χαρακτήρα του Πατέρα Του, το νόμο και τη κυβέρνηση, εναντίον των οποίων ο Σατανάς διέδιδε ανυπόστατες συκοφαντίες.
Η ζωή του Χριστού υπερασπίσθηκε τη δικαιοσύνη και την αγαθοσύνη του Θεού, και απέδειξε ότι ο νόμος του Θεού και η κυβέρνησή Του είναι και τα δύο δίκαια. Ο Χριστός αποκάλυψε αβάσιμες τις επιθέσεις του Σατανά κατά του Θεού, δείχνοντας ότι με την εξάρτηση από τη δύναμη του Θεού και τη χάρη Του οι πιστοί μπορούν να υψωθούν πάνω από ταλαιπωρίες, απογοητεύσεις των καθημερινών πειρασμών, και να ζουν νικητές κατά της αμαρτίας.