Το Πρόβλημα του Σύμπαντος
Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα στον αγώνα αυτόν ζωής και θανάτου;
Η Κυβέρνηση του Θεού και ο Νόμος. Ο ηθικός νόμος του Θεού είναι τόσο ουσιώδης για την ύπαρξη του σύμπαντός Του όπως είναι οι φυσικοί νόμοι οι οποίοι τον συγκρατούν και συντελούν στη λειτουργία του. «Η αμαρτία είναι ανομία» (Α΄Ιωάν. γ΄4). Η ανομία προέρχεται από την απόρριψη της κυβέρνησης του Θεού.
Αντί να παραδεχθεί την ευθύνη του για την ανομία στον κόσμο, ο Σατανάς επιρρίπτει τη μομφή στο Θεό. Λέει ότι ο νόμος του Θεού, που διατείνεται ότι είναι αυταρχικός, καταπατεί την ατομική ελευθερία. Επιπλέον κατηγορεί, εφόσον είναι αδύνατον να υπακούσει κανείς σε αυτόν, αυτός ο νόμος ενεργεί εναντίον των συμφερόντων των δημιουργημένων πλασμάτων. Με αυτή τη συνεχή και δόλια υπονόμευση του νόμου, ο Σατανάς προσπαθεί να ανατρέψει την κυβέρνηση του Θεού και ακόμη τον ίδιο το Θεό.
Ο Χριστός και το Θέμα της Υπακοής. Οι πειρασμοί τους οποίους αντιμετώπισε ο Χριστός κατά την επίγεια διακονία Του, αποκάλυψαν τη σοβαρότητα της διαμάχης κατά της υπακοής και της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Για να αντιμετωπίσει αυτούς τους πειρασμούς, οι οποίοι Τον ετοίμασαν να είναι «ελεήμων και πιστός αρχιερεύς» (Εβρ. β΄17), διεξήγαγε μια μοναδική μάχη κατά του θανάσιμου εχθρού. Στην έρημο μετά που ο Χριστός νήστευσε επί σαράντα ημέρες, ο Σατανάς ήρθε με τον πειρασμό προκαλώντας Τον να μεταβάλει τις πέτρες σε ψωμί για να αποδείξει ότι πραγματικά ήταν ο Υιός του Θεού (Ματθ. δ΄3). Όπως ο Σατανάς είχε πειράσει την Εύα να αμφιβάλει στο λόγο του Θεού μέσα στην Εδέμ, έτσι τώρα προσπάθησε να δημιουργήσει στο Χριστό την αμφιβολία για την εγκυρότητα γι’αυτά που ο Θεός είπε κατά τη βάπτισή Του: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην» (Ματθ. γ΄17). Αν ο Χριστός είχε πάρει στα χέρια Του υλικό, δημιουργώντας ψωμί από πέτρες για να αποδείξει ότι ήταν Υιός του Θεού, σαν την Εύα, θα έδειχνε έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό. Η αποστολή Του θα κατέληγε σε αποτυχία. Αλλά η ύψιστη προτεραιότητα του Χριστού ήταν να ζήσει με το λόγο του Πατέρα Του. Παρά τη μεγάλη πείνα, απάντησε στον πειρασμό του Σατανά ως εξής: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού» (Ματθ. δ΄4).
Σε μια άλλη προσπάθεια να νικήσει το Χριστό, ο Σατανάς Του έδωσε μια πανοραμική θέα των βασιλειών του κόσμου, υποσχόμενος «ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με» (Ματθ. δ΄9). Υπαινισσόταν πως ενεργώντας έτσι ο Χριστός μπορούσε να ξανακερδίσει τον κόσμο και να ολοκληρώσει την αποστολή Του χωρίς να υποστεί την αγωνία του Γολγοθά. Χωρίς στιγμή δισταγμού, και με απόλυτη υπακοή στο Θεό, ο Ιησούς διέταξε: «Ύπαγε, Σατανά!» Έπειτα, χρησιμοποιώντας την Αγία Γραφή, το πιο αποτελεσματικό όπλο στη μεγάλη διαμάχη, είπε: «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει» (Ματθ. δ΄10). Αυτά τα λόγια έδωσαν τέλος στη μάχη. Διατηρώντας πλήρη εξάρτηση από τον Πατέρα Του, ο Χριστός νίκησε το Σατανά.
Αποφασιστική Αναμέτρηση στο Γολγοθά. Η υπερκόσμια διαμάχη γίνεται σαφέστατη στο Γολγοθά. Ο Σατανάς ενέτεινε τις προσπάθειές του να εξουδετερώσει την αποστολή του Ιησού, καθώς αυτή πλησίαζε στο κλείσιμό της. Ο Σατανάς είχε ιδιαίτερη επιτυχία χρησιμοποιώντας τους θρησκευτικούς ηγέτες εκείνης της εποχής, των οποίων ο φθόνος για τη δημοτικότητα του Χριστού σταμάτησε τη δημόσια διακονία Του (Ιωάν. ια΄45-54). Με την προδοσία ενός των μαθητών Του και με επίορκες μαρτυρίες, ο Ιησούς συνελήφθηκε, βασανίσθηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο (Ματθ. κς΄63,64, Ιωάν. ιθ΄7). Με απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Πατέρα Του ο Ιησούς έμεινε πιστός μέχρι θανάτου.
Τα ευεργετήματα της ζωής και του θανάτου του Χριστού ξεπέρασαν τα όρια του κόσμου της ανθρώπινης φυλής. Μιλώντας για το σταυρό ο Χριστός είπε: «Τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου [ο Σατανάς] θέλει εκβληθή έξω» (Ιωάν. ιβ΄31). «Ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη» (Ιωάν. ις΄11).
Η υπερκόσμια διαμάχη έφθασε στο αποκορύφωμά της στο σταυρό. Η αγάπη και η πιστή υπακοή που ο Χριστός έδειξε εκεί απέναντι στην αγριότητα του Σατανά υπέσκαψε τη θέση του Σατανά ως άρχοντα, εξασφαλίζοντας την τελική πτώση του.
