Μια Υπερκόσμια Άποψη της Διαμάχης
Μυστήριο των μυστηρίων, η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό ξεκίνησε στον ουρανό. Πώς μπορούσε η αμαρτία να δημιουργηθεί σε ένα τέλειο περιβάλλον;
Άγγελοι, υπάρξεις ανώτερης τάξης από τους ανθρώπους (Ψαλμ. η΄5), δημιουργήθηκαν για να απολαμβάνουν τη στενή επικοινωνία με το Θεό (Αποκ. α΄1, γ΄5, ε΄11). Υπάρξεις μιας ανώτερης δύναμης, και υπάκουοι στο Λόγο του Θεού (Ψαλμ. ργ΄20), λειτουργούσαν ως δούλοι ή «λειτουργικά πνεύματα» (Εβρ. α΄14). Αν και γενικώς αόρατοι, κατά διαστήματα παρουσιάσθηκαν σε ανθρώπινο σχήμα (Γέν. ιη΄, ιθ΄, Εβρ. ιγ΄2). Διαμέσου ενός αυτών των αγγελικών υπάρξεων η αμαρτία εισχώρησε στο σύμπαν.
Η Προέλευση της Διαμάχης. Χρησιμοποιώντας τους βασιλείς της Τύρου και της Βαβυλώνας ως παραβολικές περιγραφές για τον Εωσφόρο, η Αγία Γραφή ρίχνει φως στο γεγονός πώς άρχισε η υπερκόσμια διαμάχη. Ο «Εωσφόρος, ο υιός της αυγής», «το χερούβ το κεχρισμένον διά να επισκιάζη» διέμενε στην παρουσία του Θεού, (Ησ. ιδ΄12, Ιεζ. κη΄14). Η Αγία Γραφή λέει: «Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος … Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι» (Ιεζ. κη΄12,15).
Αν και η εμφάνιση της αμαρτίας είναι ανεξήγητη και αδικαιολόγητη, οι ρίζες της μπορούν να ανιχνευθούν στην περηφάνια του Εωσφόρου: «Η καρδία σου υψώθη διά το κάλλος σου, έφθειρας την σοφίαν σου διά την λαμπρότητά σου» (Ιεζ. κη΄17). Ο Εωσφόρος αρνήθηκε να είναι ικανοποιημένος από την υψηλή θέση την οποία ο Δημιουργός του έχει δώσει. Από εγωισμό επιθύμησε ισότητα με τον Ίδιο το Θεό. «Συ έλεγες εν τη καρδία σου, Θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού … Θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου» (Ησ. ιδ΄12-14). Αλλά αν και επιθυμούσε τη θέση του Θεού, δεν ήθελε όμως το χαρακτήρα Του. Επιδίωξε την εξουσία του Θεού αλλά όχι την αγάπη Του. Η επανάσταση του Εωσφόρου κατά της διακυβέρνησης του Θεού ήταν το πρώτο βήμα για τη μεταμόρφωση του σε Σατανά, «ο αντίπαλος».
Οι καλυμμένες ενέργειες του Εωσφόρου τύφλωσαν πολλούς αγγέλους ως προς την αγάπη του Θεού. Το αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας και της απιστίας κατά της κυβέρνησης του Θεού αυξήθηκε μέχρι που το ένα τρίτο της αγγελικής στρατιάς ενώθηκε μαζί του στην επανάσταση (Αποκ. ιβ΄4). Η ηρεμία στο βασίλειο του Θεού διαταράχθηκε «και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ» (Αποκ. ιβ΄7). Ο πόλεμος στον ουρανό ξεκίνησε από το Σατανά ο οποίος περιγράφεται ως «ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος» και ο οποίος «ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’αυτού» (Αποκ. ιβ΄9).
Πώς Έχουν Εμπλακεί και οι Ανθρώπινες Υπάρξεις; Διωγμένος από τον ουρανό, ο Σατανάς διέδωσε την επανάστασή του στη γη μας. Μεταμφιεσμένος σε φίδι που μιλάει, και χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα που τον οδήγησαν στην πτώση, υπέσκαψε αποτελεσματικά την εμπιστοσύνη του Αδάμ και της Εύας στο Δημιουργό τους (Γέν. γ΄5). Ο Σατανάς αφύπνισε στην Εύα τη δυσαρέσκεια σχετικά με τη θέση που της είχε ορισθεί. Ξεμυαλισμένη από την προοπτική ισότητας με το Θεό, πίστεψε στα λόγια του πειραστή και αμφέβαλε στα λόγια του Θεού. Δείχνοντας ανυπακοή στην εντολή του Θεού, έφαγε από τον καρπό και παρέσυρε τον άνδρα της να κάνει το ίδιο. Πιστεύοντας στα λόγια του φιδιού περισσότερο από ό,τι σε αυτά του Δημιουργού τους, πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους και τη νομιμοφροσύνη τους σε Αυτόν. Κατά τρόπο τραγικό, τα σπέρματα της διαμάχης η οποία είχε αρχίσει στον ουρανό, ρίζωσαν και στον Πλανήτη γη (Γένεση γ΄).
Οδηγώντας τους προπάτορές μας στην αμαρτία, κατά τρόπο πονηρό, απέσπασε από αυτούς την κυριαρχία τους επάνω στη γη. Τώρα απαιτώντας να είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου», ο Σατανάς αμφισβήτησε το Θεό, τη διακυβέρνησή Του και την ειρήνη σε ολόκληρο το σύμπαν από το νέο αρχηγείο του, τον Πλανήτη Γη.
Η Επίπτωση στην Ανθρώπινη Φυλή. Τα αποτελέσματα του αγώνα ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά γρήγορα εμφανίσθηκαν καθώς η αμαρτία κατέστρεφε την εικόνα του Θεού στην ανθρωπότητα. Αν και ο Θεός πρόσφερε τη διαθήκη της χάρης Του στην ανθρωπότητα διαμέσου του Αδάμ και της Εύας (Γέν. γ΄15, δείτε το κεφάλαιο 7), το πρώτο τους παιδί, ο Κάιν, φόνευσε τον αδελφό του (Γέν. δ΄8). Η ασέβεια συνέχισε να πολλαπλασιάζεται μέχρι που ο Θεός με θλίψη αναγκάσθηκε να πει για τον άνθρωπο ότι «πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας» (Γέν. ς΄5).
Ο Θεός χρησιμοποίησε ένα μεγάλο κατακλυσμό για να καθαρίσει τον κόσμο από τους αμετανόητους κατοίκους και να δώσει στην ανθρώπινη φυλή ένα νέο ξεκίνημα (Γέν. ζ΄17-20). Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και οι απόγονοι του Νώε απομακρύνθηκαν από τη συνθήκη με το Θεό. Αν και ο Θεός υποσχέθηκε ποτέ να μην καταστρέψει πάλι ολόκληρη τη γη με κατακλυσμό, αυτοί με κραυγαλέο τρόπο πραγματοποίησαν τη δυσπιστία τους ανεγείροντας τον πύργο της Βαβέλ σε μια προσπάθεια να φθάσουν στον ουρανό, και έτσι να έχουν ένα μέσον διαφυγής από μελλοντικό κατακλυσμό. Εκείνη την εποχή ο Θεός κατέπνιξε την επανάσταση του ανθρώπου συγχέοντας την παγκόσμια γλώσσα του (Γέν. θ΄1,11, ια΄).
Λίγο αργότερα, με το κόσμο σε γενική σχεδόν αποστασία, επέκτεινε τη διαθήκη Του προς τον Αβραάμ. Διαμέσου του Αβραάμ ο Θεός σχεδίασε να ευλογήσει όλα τα έθνη του κόσμου (Γέν. ιβ΄1-3, κβ΄15-18). Παραταύτα, οι διαδοχικές γενεές των απογόνων του Αβραάμ εκδήλωσαν έλλειψη πίστης στην ευμενή διαθήκη του Θεού. Παγιδευμένοι από την αμαρτία, βοήθησαν το Σατανά στην ολοκλήρωση του σκοπού του για τη μεγάλη διαμάχη σταυρώνοντας το Δημιουργό και Εγγυητή της Διαθήκης, τον Ιησού Χριστό.
Γη, το Θέατρο του Σύμπαντος. Η αφήγηση στο βιβλίο του Ιώβ της υπερκόσμιας συνέλευσης με την παρουσία αντιπροσώπων από διάφορα μέρη του σύμπαντος, δίνει συμπληρωματική εικόνα στη μεγάλη διαμάχη. Η αφήγηση αρχίζει ως εξής: «Ημέραν δε τινά, ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Κύριον και είπε, Περιελθών την γην, και εμπεριπατήσας εν αυτή, πάρειμι» (Ιώβ α΄6,7, β΄1-7).
Τότε ο Κύριος είπε: ‘’Σατανά, κοίταξε τον Ιώβ. Υπακούει πιστά στο νόμο Μου. Είναι τέλειος!’’ (Ιώβ α΄8).
Ο Σατανάς Τον αντέκρουσε με τα λόγια: «Ναι, αυτός είναι τέλειος μόνο επειδή ανταμείβεται για να Σε υπηρετεί. Δεν τον προστατεύεις;» Ο Θεός αποκρίθηκε επιτρέποντας το Σατανά να δοκιμάσει τον Ιώβ με κάθε μέσον, εκτός από του να αφαιρέσει τη ζωή του (Ιώβ α΄9 – β΄7).
Η υπερκόσμια άποψη του βιβλίου του Ιώβ αποτελεί ισχυρή απόδειξη της μεγάλης διαμάχης ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά. Αυτός ο πλανήτης είναι το πεδίον μάχης στο οποίο διεξάγεται αυτός ο δραματικός αγώνας ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Όπως η Αγία Γραφή δηλώνει, «εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους» (Α΄Κορ. δ΄9).
Η αμαρτία διέκοψε τη σχέση ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο, «και ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως, είναι αμαρτία» (Ρωμ. ιδ΄23). Η παράβαση των εντολών του Θεού, ή των νόμων, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της έλλειψης πίστης, η απόδειξη της ρήξης των σχέσεων. Από την άλλη πλευρά, με το σχέδιο της σωτηρίας ο Θεός προτίθεται να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στο Δημιουργό που οδηγεί σε μια τρυφερή σχέση, εκδηλούμενη με υπακοή. Όπως και ο Χριστός τόνισε, η αγάπη οδηγεί στην υπακοή (Ιωάν. ιδ΄15).
Στην άνομη εποχή μας το απόλυτο είναι ουδέτερο, η ατιμία εξυμνείται, η δωροδοκία είναι τρόπος ζωής, η μοιχεία οργιάζει, και οι συμφωνίες, διεθνείς και διαπροσωπικές, καταπατούνται. Είναι προνόμιό μας να προσβλέπουμε πέρα από έναν άπελπι κόσμο, προς ένα στοργικό, παντοδύναμο Θεό. Αυτή η ευρύτερη θεώρηση μας αποκαλύπτει τη σπουδαιότητα της θυσίας του Σωτήρα μας, η οποία οδηγεί αυτή την παγκόσμια διαμάχη στο τέλος της.
