Ο Aιώνιος Θεός Υιός ενσαρκώθηκε με το όνομα Ιησούς Χριστός.
Διαμέσου Αυτού δημιουργήθηκαν τα πάντα, αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας του Θεού, πραγματοποιείται η σωτηρία της ανθρωπότητας και κρίνεται ο κόσμος.
Πραγματικά αιώνιος Θεός, έγινε επίσης πραγματικά άνθρωπος, Ιησούς Χριστός. Η σύλληψη έγινε διά του Αγίου Πνεύματος και γεννήθηκε από την παρθένο Μαρία.
Έζησε και γνώρισε τον πειρασμό σαν ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά και δίνοντας ένα τέλειο παράδειγμα της δικαιοσύνης και της αγάπης του Θεού.
Με τα θαύματά Του εκδήλωσε τη δύναμη του Θεού και επικυρώθηκε ως ο Μεσσίας που ο Θεός υποσχέθηκε.
Υπέφερε και πέθανε εκούσια στο σταυρό για τις αμαρτίες μας και στη θέση μας, αναστήθηκε εκ νεκρών και αναλήφθηκε για να ιερουργήσει στο ουράνιο αγιαστήριο υπέρ ημών.
Θα έρθει και πάλι με δόξα για την τελική απελευθέρωση του λαού Του και την αποκατάσταση των πάντων.
Η ενσάρκωση Του έφερε σωτηρία στην ανθρωπότητα
Η έρημος είχε γίνει εφιάλτης. Φίδια γλιστρούσαν κάτω από τα σκεύη της κουζίνας, τυλίγονταν γύρω από τους πασσάλους της σκηνής, κρύβονταν ανάμεσα στα παιδικά παιχνίδια και κάτω από τα αχυροστρώματα. Έμπηγαν βαθιά τα φαρμακερά δόντια τους, χύνοντας το θανατηφόρο δηλητήριο.
Η έρημος που άλλοτε υπήρξε το καταφύγιο του Ισραήλ, έγινε το νεκροταφείο τους. Εκατοντάδες κείτονταν νεκροί. Συνειδητοποιώντας τη δυσχέρεια, τρομοκρατημένοι οι γονείς όρμησαν στη σκηνή του Μωυσή, ικετεύοντας για βοήθεια: «Kαι ο Mωυσής δεήθηκε για τον λαό» (Αριθμοί 21:7).
Η απάντηση του Θεού;
Να κατασκευάσουν ένα φίδι και να το υψώσουν, και όποιος ατένιζε στο φίδι, θα ζούσε. «Kαι ο Mωυσής έκανε ένα φίδι χάλκινο, και το έβαλε επάνω σε ξύλο· και αν ένα φίδι δάγκωνε κάποιον, αυτός δε, μόλις κοίταζε το χάλκινο φίδι, ζούσε» (Αριθμοί 21:9).
Το φίδι ήταν πάντοτε σύμβολο του Σατανά (Γένεση 3, Αποκάλυψη 12), που παρίστανε την αμαρτία. Το στρατόπεδο έπεσε στα χέρια του Σατανά. Και το φάρμακο του Θεού; Όχι να προσβλέψουν σε ένα αρνί στο θυσιαστήριο, αλλά να ενατενίσουν ένα χάλκινο φίδι.
Ήταν ένα παράξενο σύμβολο του Χριστού. Ακριβώς όπως το φίδι υψώθηκε σε ένα ξύλο, ο Ιησούς «με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας» (Προς Ρωμαίους 8:3), υψώθηκε στον επαίσχυντο σταυρό.
Έγινε αμαρτία, παίρνοντας επάνω Του όλες τις αμαρτίες του καθενός που έζησε ή θα ζήσει. «Eπειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού» (Β’ Προς Κορινθίους 5:21).
Ενατενίζοντας στο Χριστό η απελπισμένη ανθρωπότητα μπορεί να βρει τη ζωή.
Πώς μπορούσε η ενσάρκωση να φέρει σωτηρία στην ανθρωπότητα;
Ποιο αποτέλεσμα είχε επάνω στον Υιό;
Πώς μπορούσε ο Θεός να γίνει ανθρώπινη ύπαρξη, και γιατί αυτό ήταν αναγκαίο;
