Στο 12ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης περιγράφεται η ιστορία της «γυναίκας» (η αληθινή Εκκλησία) και του δράκοντα (ο Σατανάς).
Ο Σατανάς «καταδίωξε τη γυναίκα… για καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό» (Αποκάλυψη 12:13,14). Αυτή η περίοδος συμβολίζει τα 1260 χρόνια καταδυνάστευσης του λαού του Θεού από τον παπισμό κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα.
Καθώς πλησίασε το τέλος αυτής της περιόδου, η ανακάλυψη του Δυτικού Ημισφαιρίου (της ηπείρου της Αμερικής), παρείχε λιμάνι καταφυγής για τους πιστούς. Επίσης η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση μαζί με τις βίαιες επαναστάσεις του 18ου και 19ου αιώνα περιόρισαν πολύ την ικανότητα της παπικής εκκλησίας να ελέγχει τα κράτη της Ευρώπης και να καταδιώκει τους «αιρετικούς».
Ο Σατανάς όμως δεν παραιτήθηκε: «Ο δράκοντας οργίστηκε ενάντια στη γυναίκα, και πήγε να κάνει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού» (Αποκάλυψη 2:17).
Το πιστό υπόλοιπο στην Παλαιά Διαθήκη
Την έννοια του πιστού υπολοίπου την συναντάμε σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος «υπόλοιποι» αναφέρεται στον μικρό αριθμό ανθρώπων που επέζησαν μετά από καταστροφικές κρίσεις λόγω της απιστίας του λαού. Τα παραδείγματα συμπεριλαμβάνουν τον Νώε και την οικογένειά του, τον Αβραάμ, το υπόλοιπο των παιδιών του Ισραήλ που τελικά μπήκε στη Γη της Επαγγελίας, το υπόλοιπο που επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ μετά από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας και το υπόλοιπο του Εβραϊκού λαού που δέχτηκε τον Ιησού ως Μεσσία.
Ακόμη πολλά εδάφια αναφέρονταν στο υπόλοιπο, πχ: «Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Πόσο μάλλον, λοιπόν, όταν στείλω τις τέσσερις δεινές κρίσεις μου επάνω στην Ιερουσαλήμ: Τη ρομφαία, και την πείνα, και τα κακά θηρία, και το θανατικό, ώστε να αποκόψω απ’ αυτή άνθρωπο και κτήνος; Όμως, να, θα μένουν σ’ αυτή μερικά λείψανα (Εβραίους Υπόλοιποι), κάποιοι διασωσμένοι… αυτοί θα βγουν έξω» (Ιεζεκιήλ 14:21,22) [1].
Οι υπόλοιποι θα αρνηθούν να συμβιβαστούν με τον εχθρό, και θα εξαρτώνται εντελώς από τον Θεό: «Το υπόλοιπο του Ισραήλ, και οι διασωσμένοι του οίκου Ιακώβ, δεν θα επιστηρίζονται πια σ’ αυτόν που τους πάταξε, αλλά θα επιστηρίζονται στον Κύριο, τον Άγιο του Ισραήλ, με αλήθεια. Το υπόλοιπο θα επιστρέψει, το υπόλοιπο του Ιακώβ, προς τον ισχυρό Θεό» (Ησαΐας 10:20-22).
Το πιστό υπόλοιπο στην Καινή Διαθήκη
Ο Απόστολος Παύλος αποκαλούσε τους Ισραηλίτες που δέχτηκαν τον Μεσσία ως το υπόλοιπο: «Αν και ο αριθμός των γιων του Ισραήλ είναι σαν την άμμο της θάλασσας, το υπόλειμμά τους θα σωθεί» (Ρωμαίους 9:27). Ο προφήτης Ιωήλ προείδε ότι θα υπάρχει ένα υπόλοιπο στο τέλος του κόσμου: «Και ύστερα απ’ αυτά θα εκχέω το πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα… Και θα δείξω τέρατα στους ουρανούς κι επάνω στη γη… Θα είναι σωτηρία, όπως έχει πει ο Κύριος, και στους υπόλοιπους, που ο Κύριος θα προσκαλέσει» (Ιωήλ 2:28-32).
Κατά τον Μεσαίωνα ο Σατανάς είχε διαφθείρει την πλειονότητα των Χριστιανών, αλλά δεν ικανοποιήθηκε, επειδή υπήρχε πάντα ένα υπόλοιπο το οποίο θα μπορούσε να αυξηθεί και να απειλήσει τη βασιλεία του. Τo εδάφιο Αποκάλυψη 12:17 δείχνει ότι «ο δράκοντας οργίστηκε» και άρχισε να κάνει σχέδια, για να νικήσει τους τελευταίους υπόλοιπους, «που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού».
Σχέση αγάπης
Οι υπόλοιποι «τηρούν τις εντολές του Θεού», όχι ως μέσο σωτηρίας, αλλά ως απόδειξη της αγάπης τους για τον Σωτήρα. Ο Ιησούς είπε: «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου» (Ιων. 14:15).
Η αγάπη μας για τους άλλους, που εκφράζουμε με την τήρηση των εντολών, αποδεικνύει και την αγάπη μας προς τον Θεό: «Από τούτο γνωρίζουμε ότι αγαπάμε τα παιδιά του Θεού, όταν αγαπάμε τον Θεό και τηρούμε τις εντολές Του. Επειδή, αυτή είναι η αγάπη του Θεού, στο να τηρούμε τις εντολές του· και οι εντολές του δεν είναι βαριές» (Α΄ Ιων. 5:2).
Οι δέκα εντολές
Ο Σατανάς αντίθετα, μισεί τον νόμο του Θεού επειδή καταδικάζει τις φιλοδοξίες του. Η πρώτη εντολή: «Μην έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα» (Έξοδος 20:3) είναι ενάντια με τον κύριο στόχο του Σατανά: «Θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο» (Ησαΐας 14:13,14).
Η δεύτερη εντολή, που απαγορεύει τη λατρεία των ειδώλων, αποκλείει την κύρια μέθοδο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να εξαπατάει τους ανθρώπους στο να τον λατρεύουν. Η τέταρτη εντολή δηλώνει ότι «σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Κύριος τον ουρανό και τη γη, τη θάλασσα και όλα όσα βρίσκονται σ’ αυτά» (Έξοδος 20:11) – μία δήλωση, την οποία ο Σατανάς δεν μπορεί να ισχυριστεί ποτέ.
Οι εντολές, μη φονεύσεις και να μην ψευδομαρτυρήσεις καταδικάζουν το τρόπο με τον οποίο ο Σατανάς επιτυγχάνει τους σκοπούς του. Η δέκατη εντολή (να μην επιθυμήσεις) πλήττει τα ίδια τα θεμέλια αυτού που θέλει περισσότερο από όλα: μια θέση για την οποία δεν είναι προορισμένος (είπε αυτός, «θα υψώσω τον θρόνο μου πιο πάνω από τα αστέρια του Θεού» (Ησαΐας 14:13).
Η μαρτυρία του Ιησού Χριστού
Οι υπόλοιποι αποτελούν μια ακόμη μεγαλύτερη απειλή προς τον Σατανά, επειδή «έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού». Το εδάφιο Αποκάλυψη 19:10 ορίζει τη μαρτυρία του Ιησού: «Η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας». Να είναι κάποιος προφήτης δεν σημαίνει απλά να προλέγει το μέλλον—«Εκείνος, όμως, που προφητεύει, μιλάει στους ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή και παρηγοριά» (Α΄ Κορινθίους 14:3).
Ο προφήτης έχει ένα ιδιαίτερο μήνυμα από τον Θεό για μεμονωμένα άτομα ή για ολόκληρη την Εκκλησία. «Αν όλοι προφητεύουν, και μπει μέσα κάποιος άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται από όλους, ανακρίνεται από όλους· κι έτσι, τα κρυφά της καρδιάς του γίνονται φανερά· κι έτσι, αφού πέσει με το πρόσωπό του προς τα κάτω, θα προσκυνήσει τον Θεό, διακηρύττοντας ότι ο Θεός είναι πραγματικά ανάμεσά σας» (εδ. 24,25).
Διαμέσου της προφητείας οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν επίγνωση των οχυρών του Σατανά στη ζωή τους και μέσω της χάρης του Θεού θα μπορέσουν να λυτρωθούν απ’ αυτά. Γι’ αυτό ο Σατανάς οργίζεται με τους υπόλοιπους που έχουν «το πνεύμα της προφητείας».
Ο απόστολος Παύλος καθιστά σαφές ότι δεν θα έχουν όλοι οι Χριστιανοί το χάρισμα της προφητείας (Α΄ Κορινθίους 12:29), αλλ έα χαρακτηριστικό των υπολοίπων του Θεού στον έσχατο καιρό είναι η ύπαρξη και δραστηριότητα του χαρίσματος της προφητείας (μαρτυρία του Ιησού Χριστού) ανάμεσά τους. Επιπλέον, το «πνεύμα της προφητείας», δηλαδή το Πνεύμα που γέμισε τους προφήτες, θα είναι έκδηλο σε κάθε πιστό.
Ποιο δόγμα τελικά αποτελεί το πιστό υπόλοιπο;
Κανένα δόγμα ή εκκλησία δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ταυτίζεται με το υπόλοιπο, επειδή μόνο άτομα, και όχι οργανώσεις, μπορούν να «τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού».
Πράγματι, πολλά δόγματα έχουν θεσμοθετήσει την απόρριψη μερικών εντολών του Θεού, και άλλα απορρίπτουν την δυνατότητα ύπαρξης προφητών στην σημερινή Εκκλησία. Το καθήκον των πιστών είναι να βγουν από αυτές τις εκκλησίες, ώστε να ενωθούν με τους υπόλοιπους.
Περισσότερες πληροφορίες και αποδεικτικά χωρία προσφέρονται στο τμήμα 12:17 Το Υπόλοιπο από το Σπέρμα της του Βιβλίου.
