Το κεφάλαιο 12 της Αποκάλυψης αφηγείται την ιστορία της «γυναίκας», η οποία συμβολίζει αρχικά το Εβραϊκό έθνος, και έπειτα τη Χριστιανική Εκκλησία (διάβασε το άρθρο Ποια Είναι η Γυναίκα ντυμένη με τον Ήλιο;).

Ο δράκοντας (ο Σατανάς) προσπάθησε να καταφάει το αρσενικό παιδί της (τον Ιησού), και όταν απέτυχε άρχισε να καταδιώκει τη γυναίκα. «Και η γυναίκα έφυγε στην έρημο, όπου έχει ετοιμασμένο τόπο από τον Θεό, για να την τρέφουν εκεί 1260 ημέρες» (Αποκάλυψη 12:6).

Το ίδιο θέμα επαναλαμβάνεται ξανά στο ίδιο κεφάλαιο: «Ο δράκοντας… καταδίωξε τη γυναίκα, η οποία γέννησε το αρσενικό. Και στη γυναίκα δόθηκαν δυο φτερούγες του μεγάλου αετού, για να πετάει στην έρημο, στον τόπο της, όπου εκεί τρέφεται για καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό, μακριά από το φίδι» (Αποκάλυψη 12:13,14).

Οι 1260 μέρες = «καιρόν και καιρόυς και μισόν καιρό»

Οι δύο παραπάνω περικοπές αναφέρονται στο ίδιο γεγονός. Και οι δυο περιγράφουν μια χρονική περίοδο, 1260 ημέρες (3 ½ χρόνια) στην πρώτη, και «καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό» στη δεύτερη.

Η λέξη «Καιρός» στα Εβραϊκά συμαίνει ένα έτος· συνεπώς, ο καιρός (ένα έτος) και καιροί (δύο έτη) και μισός καιρός (μισό έτος) αθροίζονται σε 3 ½ έτη δηλαδή σε 1260 ημέρες. Στο εδάφιο 5 του 13ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης υπάρχει αναφορά στην ίδια περίοδο: «Και του (θηρίου) δόθηκε στόμα που μιλούσε μεγάλα, και έλεγε λόγια βλασφημίας, και του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεμο για 42 μήνες» (42 μήνες επί 30 ημέρες ισούνται 1260 ημέρες).

Η σημαντική αυτή χρονική περίοδος, αναφέρεται για πρώτη φορά στο κεφάλαιο 7 του βιβλίου του Δανιήλ. Ο προφήτης είδε τέσσερα θηρία να ανεβαίνουν από τη θάλασσα, τα οποία συμβόλιζαν τις μεγάλες αυτοκρατορίες που καταδυνάστευσαν τον λαό του Θεού: Βαβυλώνα, Περσία, Ελλάδα και Ρώμη.

Το τελευταίο θηρίο

Το τελευταίο θηρίο είχε δέκα κέρατα που συμβολίζουν τις βαρβαρικές φυλές οι οποίες άρπαξαν τα εδάφη της Ρώμης, έπειτα από την κατάπτωση της παγανιστικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. «Παρατηρούσα τα κέρατα, και να, ένα άλλο μικρό κέρας ανέβηκε ανάμεσά τους, μπροστά στο οποίο τρία από τα πρώτα κέρατα ξεριζώθηκαν· και να, σ’ αυτό το κέρας υπήρχαν μάτια ανθρώπου, και στόμα, που μιλούσε μεγάλα πράγματα» (Δανιήλ 7:8).

Ο Δανιήλ είδε ότι αυτό το «κέρατο» δεν περιόρισε την δράση του σε λόγια μόνο, αλλά: «Κι αυτός (το μικρό κέρατο) θα διαφέρει από τους πρώτους, και θα υποτάξει τρεις βασιλιάδες. Και θα μιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θα διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους· και θα δοθούν στο χέρι του μέχρι καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό» (Δανιήλ 7:24.25).

Μια μελέτη της ιστορίας αποκαλύπτει ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ήταν η πολιτικο-θρησκευτική δύναμη, η οποία κατέλαβε την εξουσία μετά από τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ουσιαστικά αυτή εξουσίαζε τις Ευρωπαϊκές χώρες, που αποτελούσαν τον διάδοχο των βαρβαρικών φυλών. Για περισσότερα από 1000 χρόνια (Μεσαίωνας) «μιλούσε μεγάλα πράγματα» και «κατέτρεχε τους αγίους του Υψίστου».

Ο διωγμός

Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, οι αληθινοί Χριστιανοί που αρνήθηκαν να υποταχθούν στην παπική εξουσία στιγματίστηκαν ως αιρετικοί και τέθηκαν υπό διωγμό. Ομάδες πιστών όπως οι Βαλδένσιοι και οι Μεταρρυθμιστές αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν στην ορεινή «έρημο» στα σύνορα Ιταλίας, Γαλλίας και Ελβετίας.

Στις προφητείες της Αγίας Γραφής μια ημέρα συχνά συμβολίζει έναν χρόνο. Επομένως οι 1260 ημέρες του κεφαλαίου 12 της Αποκάλυψης, για τις οποίες η «γυναίκα» κατέφυγε στην έρημο, συμβολίζουν τα 1260 χρόνια της παπικής κυριαρχίας.

Η περίοδος αυτή ξεκίνησε στις αρχές του 6ου αιώνα. Ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας, Ρωμύλος Αυγουστύλος, αναγκάστηκε να παραχωρήσει τον θρόνο του στον Οδόακρο, έναν από τους Γερμανούς φυλάρχους που διαίρεσαν την αυτοκρατορία, το 476 μ.Χ. Οι βάρβαροι, οι οποίοι δεν δέχτηκαν την Ρωμαιοκοκαθολική θρησκεία, εξουσίασαν τη Ρώμη μέχρι 538 μ. Χ. Τότε ο στρατός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπό τον στρατηγό Βελισάριο, σημείωσε μια σειρά από νίκες κατά την διάρκεια των Γοτθικών πολέμων. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στη Ρώμη να γίνει το κέντρο της Ρωμαιοκαθολικής εξουσίας που κυριάρχησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.

Η Ρωμαιοκοκαθολική πολιτική εξουσία έφτασε στο απόγειο της τον 12ο αιώνα και από τότε έφθινε σταδιακά. Η εσωτερική διαφθορά της Εκκλησίας και η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, η οποία αφαίρεσαι μεγάλες εκτάσεις από τη Ρωμαϊκή σφαίρα επιρροής, προκάλεσαν την παρακμή.

Η θανατηφόρα πληγή

Το θανάσιμο πλήγμα στην Ρωμαιοκοκαθολική στρατιωτική επιρροή στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε με τη Γαλλική και Ιταλική επανάσταση. Μια συμβολική αλλά σημαντική χρονολογία ήταν το 1798, όταν ο στρατός της Γαλλίας συνέλαβε τον Πάπα Πίο ΣΤ’.

Η σύλληψη και απέλαση του πάπα εκείνο το έτος, δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο πλήγμα κατά της πολιτικής εξουσίας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Όμως συνέβη ακριβώς 1260 χρόνια μετά από τα 538 μ.Χ. Στην Αποκάλυψη και στο κεφάλαιο 13 η απώλεια της στρατιωτικής εξουσίας από τον παπισμό ονομάζεται «θανατηφόρα πληγή».

Όμως η προφητεία προείδε ότι η θανατηφόρα πληγή θα θεραπευτεί, και μια καινούρια εξουσία, που συμβολίζεται από το θηρίο από τη γη, θα εμφανιστεί. Η νέα αυτή εξουσία θα δημιουργήσει μια «εικόνα στο θηρίο» και θα ξαναζωντανέψει τους διωγμούς ενάντια στον λαό του Θεού, με αποκορύφωση το Χάραγμα του Θηρίου.

Για περισσότερες λεπτομέρειες και αποδεικτικά χωρία από την Αγία Γραφή διάβασε τα τμήματα 12: 1260 Ημέρες , Παράρτημα 11: Δέκα Κέρατα και το κεφάλαιο 13 στο βιβλίο.