Η Εμπειρία της Σωτηρίας και το Μέλλον.
Η σωτηρία μας εκπληρώνεται τελικά και ολοκληρωτικά όταν δοξασθούμε είτε με την ανάσταση είτε με την αρπαγή μας στον ουρανό. Με το δοξασμό ο Θεός μοιράζεται με τους λυτρωμένους την ακτινοβολούσα δόξα Του. Αυτή είναι η ελπίδα στην οποία προσβλέπουμε όλοι εμείς σαν παιδιά του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος είπε: «Και καυχόμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού» (Ρωμ. ε΄2).
Αυτή η ελπίδα εκπληρώνεται κατά τη Δευτέρα Παρουσία όταν ο Χριστός εμφανίζεται «εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Εβρ. θ΄28).
Δοξασμός και Αγιασμός. Η ενοίκηση του Χριστού στην καρδιά μας είναι ένας από τους όρους για τη μέλλουσα σωτηρία – ο δοξασμός των θνητών σωμάτων μας. Ο Απόστολος Παύλος είπε «ο Χριστός εις εσάς η ελπίς της δόξης» (Κολ. α΄27), εξηγώντας σε ένα άλλο μέρος «εάν δε κατοική το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών, διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν»(Ρωμ. η΄11). Ακόμη μας βεβαιώνει «ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ’αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας … προς απόλαυσιν της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Β΄Θεσ. β΄13,14).
Μαζί Του, είμαστε ήδη στην αίθουσα του θρόνου στον ουρανό (Κολ. γ΄1-4). Εκείνοι οι οποίοι έγιναν «μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος», ήδη έχουν γευθεί «τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος» (Εβρ. ς΄4,5). Ενατενίζοντας στη δόξα του Θεού και προσηλώνοντας τα μάτια μας στον ελκυστικό και αξιαγάπητο χαρακτήρα του Χριστού, «μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν» (Β΄Κορ. γ΄18), προετοιμαζόμενοι για τη μεταμόρφωση που θα γνωρίσουμε στη Δευτέρα Παρουσία.
Η λύτρωσή μας και η υιοθεσία μας ως παιδί του Θεού λαμβάνει χώρα στο μέλλον. Ο Απόστολος Παύλος λέει: «Η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως περιμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού», προσθέτοντας «και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς, περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών» (Ρωμ. η΄19,23, Εφεσ. δ΄30).
Αυτό το κορυφαίο γεγονός λαμβάνει χώρα επί «των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων» (Πράξ. γ΄21). Ο Χριστός το ονομάζει «παλιγγενεσία» (Ματθ. ιθ΄28). Τότε «και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. η΄21).
Η βιβλική άποψη ότι κατά μία έννοια η υιοθεσία και η απολύτρωση – ή η σωτηρία – “ήδη” έχουν εκπληρωθεί, και ότι κατά μία άλλη έννοια δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί, προκαλεί σύγχυση σε πολλούς. Μια μελέτη ολοκληρωμένης θεώρησης του έργου του Χριστού ως Σωτήρα δίνει την απάντηση. Ο Απόστολος Παύλος συσχέτισε την παρούσα σωτηρία με την πρώτη έλευση του Χριστού. Στον ιστορικό σταυρό, στην ανάσταση και στην ουράνια διακονία του Χριστού εξασφαλίζονται μια για πάντα η δικαίωσή μας και ο αγιασμός μας. Όμως τη μέλλουσα σωτηρία μας , το δοξασμό των σωμάτων μας ο Απόστολος Παύλος τα συσχέτισε με τη δεύτερη έλευσή Του. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μπορεί να πει συγχρόνως: «εσώθημεν» έχοντας υπόψη το σταυρό και την ανάσταση του Χριστού στο παρελθόν, και “δεν εσώθημεν έτι” έχοντας υπόψη τη μέλλουσα επιστροφή του Χριστού να λυτρώσει τα σώματά μας.
Τονίζοντας την παρούσα σωτηρία μας και αποκλείοντας τη μέλλουσα σωτηρία μας, δημιουργούμε μια λαθεμένη, ατυχή κατανόηση της ολοκληρωμένης σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός.
Δοξασμός και Τελειότητα. Μερικοί, λαθεμένα, πιστεύουν ότι η ύστατη τελειότητα που ο δοξασμός θα φέρει, είναι ήδη εφικτή στους ανθρώπους. Αλλά ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, αυτός ο καθιερωμένος άνθρωπος του Θεού, έγραψε προς το τέλος της ζωής του: «Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος, τρέχω όμως κατόπιν ίσως λάβω αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού Χριστού. Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβα αυτό. Αλλ’έν πράττω, τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ. γ΄12-14).
Ο αγιασμός είναι μια ισόβια διαδικασία. Η τελειότητα είναι τώρα δική μας μόνο εν Χριστώ, αλλά η ύστατη, η καθολοκληρίαν μεταμόρφωση της ζωής μας στην εικόνα του Θεού θα λάβει χώρα κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Ο Απόστολος Παύλος νουθετεί: «Ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση» (Α΄Κορ. ι΄12). Η ιστορία του Ισραήλ και οι βίοι του Δαβίδ, του Σολομώντα και του Απόστολου Πέτρου αποτελούν σοβαρές προειδοποιήσεις για όλους. Όσο διαρκεί η ζωή, είναι ανάγκη να προσέχουμε με σταθερότητα τα συναισθήματα και τα πάθη μας. Υπάρχει εσωτερική διαφθορά, υπάρχουν εξωτερικοί πειρασμοί, και οπουδήποτε το έργο του Θεού θα προχωρεί, ο Σατανάς σχεδιάζει να επινοήσει καταστάσεις ώστε ο πειρασμός να έρθει στην ψυχή με υπερβολική δύναμη. Ούτε μια στιγμή μπορούμε να είμαστε ασφαλείς παρά μόνο στηριζόμενοι στο Θεό, και η ζωή μας κρυμμένη με το Χριστό στο Θεό.
Η τελική δημιουργική μεταμόρφωση επιτελείται όταν ενδυθούμε την αφθαρσία και την αθανασία, όταν το Άγιο Πνεύμα αποκαταστήσει πλήρως την πρωταρχική δημιουργία.
