Ο θάνατος είναι κάτι ξένο για εμάς τους ανθρώπους. Μας προκαλεί πόνο και θλίψη.
Ο Θεός δεν μας έπλασε για να πεθαίνουμε αλλά για να ζήσουμε αιώνια. Μας έπλασε να αγαπάμε την ζωή.
Η Αγία Γραφή ονομάζει τον θάνατο «έσχατο εχθρό». Γι αυτό, όσο και να βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν ποτέ δεν συνηθίζουμε και πάντα όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο άτομο η θλίψη είναι βαθειά. Τα ευχάριστα νέα είναι ότι υπάρχει ελπίδα.
Τον καιρό του αποστόλου Παύλου, οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης που περνούσαν από θλίψη παρόμοια με την δική σου βλέποντας τους αγαπημένους τους να πεθαίνουν, είχαν αρχίσει να αναρωτιούνται προς τι ωφελούσε η χριστιανική πίστη.
Η παρηγοριά του χριστιανού
Ως απάντηση ο απόστολος Παύλος τους έγραψε τα ακόλουθα λόγια:
«Δεν θέλω, μάλιστα, να αγνοείτε, αδελφοί, για όσους έχουν κοιμηθεί, για να μη λυπάστε, όπως και οι υπόλοιποι, που δεν έχουν ελπίδα. Επειδή, αν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι και ο Θεός, αυτούς που κοιμήθηκαν με πίστη στον Ιησού, θα τους φέρει μαζί του. Επειδή, σας λέμε τούτο διαμέσου του λόγου τού Κυρίου, ότι εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε στην παρουσία τού Κυρίου, δεν θα προλάβουμε αυτούς που κοιμήθηκαν· δεδομένου ότι, ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτα· έπειτα, εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε μαζί τους, ταυτόχρονα, με σύννεφα σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα· και έτσι, θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο. Λοιπόν, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον μ’ αυτά τα λόγια» (Α’ Θεσσαλονικείς 4:13-18)
Εδώ ο απόστολος Παύλος περιγράφει τη Δευτέρα Παρουσία και λέει ότι αυτή είναι η παρηγοριά του χριστιανού που έχασε ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Περιμένουμε δηλαδή την ημέρα της ανάστασης.
Λανθασμένες αντιλήψεις περί θανάτου
Τώρα, αν έχουμε αθάνατη ψυχή, που πηγαίνει η ψυχή μας μετά το θάνατο; Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αν το άτομο ήταν πιστό τότε πηγαίνει στον παράδεισο, αν όμως όχι τότε πηγαίνει στην κόλαση όπου θα βασανίζεται στους αιώνες των αιώνων.
Δεν είναι μια φριχτή σκέψη;
Θα πεις ότι η μητέρα σου ήταν πιστή γυναίκα οπότε θα πάει στον παράδεισο, δόξα τω Θεώ. Αλλά τι γίνεται με τους συγγενείς και φίλους που δεν είναι πιστά άτομα και πεθαίνουν; Η σκέψη και μονό ότι ένα αγαπημένο μου πρόσωπο θα μπορούσε να πάει στην κόλαση θα με έκανε να λιώσω από θλίψη.
Αλλά και στον παράδεισο να πήγαινε ένα αγαπημένο πρόσωπο, τι παράδεισος θα ήταν π.χ. για την μητέρα σου να σε βλέπει τόσο θλιμμένη; Πιστεύεις θα μπορούσε η μητέρα σου να είναι ευτυχισμένη στον παράδεισο ενώ βλέπει την αγαπημένη της κόρη να κλαίει κάθε μέρα; Δεν νομίζω.
Η Αγία Γραφή όμως δεν διδάσκει τα παραπάνω, αυτές οι αντιλήψεις εισχώρησαν στον χριστιανισμό από παραδόσεις άλλων θρησκειών, μέσα στο πέρασμα των αιώνων.
Ο θάνατος είναι ένας ύπνος
Η Αγία Γραφή μας λέει ξεκάθαρα ότι ο θάνατος είναι ένας ύπνος (θυμήσου κάποιες φράσεις που χρησιμοποιούμε, το κοιμητήριο, η κοίμηση της θεοτόκου, δέηση περί των κεκοιμημένων…).
Φέρνει θλίψη σίγουρα, αλλά όχι για πολύ. Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο και έτσι μπορούμε να προσβλέπουμε με πιστή την ανάσταση.
Οι νεκροί ούτε βασανίζονται σε κόλαση, ούτε αιωρούνται, ούτε μας επισκέπτονται. Κοιμούνται εν ειρήνη. Και όταν έρθει η ώρα θα αναστηθούν και όλοι μαζί θα δούμε το πρόσωπο του Χριστού μας.
Ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Εβραίους στο κεφάλαιο 11 αφού αναφέρει μια μεγάλη λίστα πιστών, λέει: «Και όλοι αυτοί, αν και έλαβαν καλή μαρτυρία διαμέσου της πίστης, δεν απόλαυσαν την υπόσχεση· επειδή, ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μη πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς»
Το καλύτερο σχέδιο
Όλοι αυτοί οι πιστοί «εν απόλαυσαν την υπόσχεση», δηλαδή δεν έλαβαν το δώρο της αιώνιας ζωής ακόμη. Γιατί; Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, για να μη πάρουν την τελειότητα χωρίς εμάς».
Γιατί ο Θεός έχει κάτι καλύτερο στο νου Του, να λάβουμε την αιώνια ζωή όλοι μαζί.
Αυτά είναι τα θαυμάσια νέα του Ευαγγελίου και η καλύτερη παρηγοριά όταν χάνουμε ένα αγαπητό μας πρόσωπο.
Διάβασε επίσης: