«… τη ζωή σoυ θα τη δώσω σε σένα σαν λάφυρo, σε όλoυς τoύς τόπoυς όπoυ πηγαίνεις» (Ιερεμίας 45: 5).

Ο Λόγος του Θεού για μια ακόμη φορά έρχεται να μας ξαφνιάσει με τη συγκλονιστική όσο και λυτρωτική αλήθεια όσων μας αποκαλύπτει. Στην περικοπή αυτή, μιλά ο Θεός και υπόσχεται να μας δώσει τη ζωή μας και μάλιστα να μας την εξασφαλίσει ως λάφυρo. Ίσως, κάποιοι/ες αναρωτηθούν: «Μα καλά, δεν έχουμε ζωή; Αναπνέουμε, ζούμε, εργαζόμαστε, έχουμε φίλους. Τι είναι αυτό που θα προσθέσει ο Θεός και θα κάνει τη διαφορά;»

Η απάντηση είναι απλή, αλλά και αδιαπραγμάτευτη.

Η διαφορά

Ο Θεός θα μας δώσει ζωή από τη ζωή Του στη δική μας ζωή. Δε δημιουργηθήκαμε απλώς για να υπάρχουμε σε αυτό τον κόσμο, απλώς για να φορτωνόμαστε θλίψεις, βάρη, δοκιμασίες ή απλώς για να ικανοποιούμε όλων των ειδών τα πάθη μας. Η άποψη της Αγίας Γραφής είναι πως, όποια ζωή και αν έχει ο καθένας μας, εύκολη, δύσκολη, όμορφη, άσχημη, όταν το σώμα, η ψυχή, το πνεύμα του είναι υποδουλωμένα στην εξουσία του σκότους, στην ουσία δεν έχει ζωή.

Από την άλλη, όσο δυσάρεστη ή ευχάριστη και αν είναι η ζωή μας, έχουμε ζωή, όταν όλη μας η ύπαρξη τροφοδοτείται και ανανεώνεται από τις ουράνιες πηγές. Όπως διαπιστώνουμε, η επιλογή μας είναι που κάνει τη διαφορά, είτε προς τη ζωή είτε προς τον θάνατο, και σε αυτό το θέμα, ο Λόγος του Θεού δεν επιτρέπει να υπάρχει καμία παρερμηνεία ή εσφαλμένη εκτίμηση.

Η ζωή από την πνευματική σκοπιά

Εξετάζοντας το θέμα της ζωής από την πνευματική σκοπιά, θα λέγαμε ότι βασική διδασκαλία της Αγίας Γραφής είναι πως ο άνθρωπος δεν έχει ζωή, όταν είναι πνευματικά νεκρός. Πνευματική νέκρωση σημαίνει αποξένωση από τον Θεό, τύφλωση, άγνοια ή περιφρόνηση του τελείου θελήματός Του και συνακόλουθα σημαίνει αιχμαλωσία στο θέλημα και τους σκοπούς του εχθρού της ψυχής.

Μπορεί ένας άνθρωπος να περιβάλλεται από πλήθος υλικών αγαθών, να απολαμβάνει φήμη, δόξα, καταξίωση. Όλα αυτά είναι και καλά και επιθυμητά, όταν έχουν επιτευχθεί μέσα από θεμιτούς δρόμους. Ωστόσο, ακόμα και αν είναι έτσι, καμία παρερμηνεία ή υποτίμηση δεν μπορούμε να δώσουμε στη διάφανη διατύπωση του Ιησού Χριστού: «Eπειδή, τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο, αν κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο, ζημιωθεί όμως την ψυχή του;» (Κατά Μάρκον 8:36).

Το να κερδίσουμε την ψυχή μας μέσα από τη λαίλαπα, την καλοστημένη απάτη και το λουστραρισμένο ψέμα του εχθρού, είναι, δίχως αμφιβολία, το μόνο αληθινό κέρδος σε αυτή τη γη.

Η απόφασή μας να απορρίψουμε την εξουσία του σκότους και να αιχμαλωτιστούμε μια για πάντα στην εξουσία του θελήματος του Θεού, είναι, τελικά, η μόνη μορφή αληθινής ελευθερίας, πάνω στην οποία χτίζονται και έχουν νόημα όλες οι άλλες. Κανένας ποτέ δε διακήρυξε για τον Εαυτό Του τη συνταρακτική δήλωση του Χριστού «Εγώ είμαι η Οδός, και η Αλήθεια, και η Ζωή» (Ευαγγέλιο Ιωάννη,14:6), γι’ αυτό ακριβώς μόνο η απόφασή μας να παραδώσουμε τη ζωή μας σε Αυτόν, είναι η ουσιαστική εγγύηση ότι θα τη λάβουμε πίσω ως λάφυρο.

Το λάφυρo

Τα λεξικά μας πληροφορούν ότι η λέξη λάφυρo χρησιμοποιείται για κάτι το οποίο θεωρείται εξαιρετικά πολύτιμο και έχει αποκτηθεί μέσα από μάχη. Είναι οτιδήποτε υλικό διαρπάζεται κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις από τον νικητή.

Ο Λόγος του Θεού δίνει πνευματική διάσταση στον αγώνα της ζωής μας και μας βεβαιώνει ότι ο Ιησούς, που πιστεύουμε και αγαπούμε, θα πολεμήσει μέχρις εσχάτων, για να κερδίσει την πολύτιμη ψυχή του κάθε παιδιού Του, μέσα από τη δουλεία του εξολοθρευτή εχθρού.

Ο κάθε άνθρωπος, που επιλέγει να αγωνιστεί με σύμμαχο τον Θεό στη ζωή του, όπου και αν πάει, σε όποιους τόπους και αν βρεθεί, κοντινούς ή μακρινούς, κυριολεκτικούς ή μεταφορικούς, σε όποιες οικογενειακές, προσωπικές, φιλικές ή επαγγελματικές καταστάσεις, ακόμα και αν βρεθεί στον πυρήνα του πειρασμού και στη φωτιά της δοκιμασίας, μπορεί να είναι βέβαιος πως με τον Θεό ζωντανό μέσα του, όχι μόνο θα εξέλθει νικητής, αλλά και θα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να ζει στην πιο βαθιά και απόλυτη έννοια.

Μόνο Αυτός ο Ένας, ο λατρεμένος μας Ιησούς Χριστός, που δε δίστασε να θυσιάσει τη δική Του ζωή, για να κερδίσει μια για πάντα τη δική μας ζωή, μπορεί να διεκδικήσει για τον Εαυτό Του τη δύναμη να είναι ασπίδα και σκέπη για όλα τα παιδιά Του.

Η πρόσκλησή Του σε μας

Ίσως, νιώθουμε κουρασμένοι, αποκαμωμένοι, απογοητευμένοι από τη ζωή μας. Ίσως, δεν έχουμε κουράγιο να αγωνιστούμε ή ελπίδα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ο Ιησούς Χριστός μας απαντά ότι η αιτία της εξάντλησής μας είναι πως ακόμα δεν εμπειριστήκαμε τι σημαίνει να ζεις τη ζωή σου ως λάφυρο για τον Κύριο.

Η πρόσκλησή Του είναι ακόμα καθημερινή, αδιάκοπη και γεμάτη τρυφερότητα: Έλα σε Μένα, για να λάβεις τη μόνη ζωή. Στ’ αλήθεια, τι περισσότερο να επιθυμήσει ένας άνθρωπος από αυτό;

Μπορεί να υπάρχουν πολλά ωραία πράγματα σε αυτή τη ζωή, που, ίσως, να μην τα ζήσουμε. Όμως, αυτό δε θα είναι η δυστυχία μας. Η απόλυτη θλίψη είναι να χάσουμε τη ζωή του Χριστού ως βίωμα μέσα στην ψυχή μας. Αυτή η ζωή μεταμορφώνει ακόμα και τις θλίψεις μας για τη δόξα Του. Ας είναι η προσευχή μας να τιμήσουμε τις υπάρξεις μας και τον δημιουργό Θεό μας με την επιλογή που εξαργυρώνεται σε αιώνια ζωή.

Να αξιολογήσουμε τη ζωή μας, μέσα από την οπτική του Κυρίου μας, ως λάφυρo, που κερδήθηκε για τους πιο ένδοξους σκοπούς.

Μ.Μ

Διάβασε επίσης:

Ζωή σε αφθονία

Θάνατος, πόνος και Θεός αγάπης;

Αμαρτία και η ηθική πτώση