Ένα από τα πράγματα που χαρακτηρίζει εμάς τους Έλληνες είναι οι ύβρεις. Κάποιες βρισιές έχουν γίνει τόσο κοινές που πολλοί δεν τις θεωρούν πλέον βρισιές. Όλοι οι φίλοι αποκαλούνται μαλ…ς, έτσι απλά, φιλικά. Όταν κάποιοι θυμώνουν, το υβρεολόγιο διευρύνεται και συμπεριλαμβάνει τον Χριστό, την μητέρα Του και ποιός ξέρει ποιόν άλλον, συνοδευόμενες από χυδαία ρήματα. «Ε, εντάξει, και τι έγινε; βρίζεις λίγο και ξεδίνεις!», μπορεί να πει ο ένας. «Μην το ψάχνεις, όλοι βρίζουν», μπορεί να πει κάποιος άλλος. Και έτσι δικαιολογούμε τις πρακτικές αυτές.
Η Αγία Γραφή Μιλάει Καθαρά
Αν και εσύ έχεις την τάση να βρίζεις, ή να δικαιολογείς αυτούς που βρίζουν, τότε θα ήταν καλό να σκεφτείς σοβαρά κάποια εδάφια της Αγία Γραφής. Στο Ματθαίο 5:21-22 ο Χριστός είπε τα ακόλουθα συνταρακτικά λόγια:
«Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: «Μη φονεύσεις»• και όποιος φονεύσει, θα είναι ένοχος στην κρίση. Εγώ, όμως, σας λέω ότι, καθένας που οργίζεται αναίτια ενάντια στον αδελφό του, θα είναι ένοχος στην κρίση, και όποιος πει στον αδελφό του: Ρακά, θα είναι ένοχος στο συνέδριο• και όποιος πει: Μωρέ, θα είναι ένοχος στη γέεννα της φωτιάς»
Εδώ βλέπουμε κάποια σημαντικά πράγματα. Καταρχάς, οι Ιουδαίοι στους οποίους ο Χριστός απευθυνόταν, θεωρούσαν ότι ενοχή υπήρχε μόνο όταν κάποιος σκότωνε ή τουλάχιστον πλήγωνε κάποιον. Οι άσχημες λέξεις ή σκέψεις δεν είχαν και μεγάλη σημασία. Σε αυτό το σημείο δεν διαφέρουμε πολλοί από τους αρχαίους Ιουδαίους. «Ε, καλά ντε, δεν σκότωσα και κανένα», ακούμε πολλές φορές τους γύρω μας να λένε.
Bρίζεις για να εκφράσεις την οργή σου;
Ο Χριστός όμως έχει διαφορετική άποψη. Τα λόγια, «εγώ όμως σας λέγω» δείχνουν αντίθεση με την άποψη που επικρατούσε. Ο Χριστός λέει ότι όποιος οργίζεται ενάντια στον πλησίον του χωρίς λόγο, θα βρεθεί ένοχος την ημέρα της κρίσεως.
«Βέβαια», μπορεί να σκεφτεί κάποιος, «θύμωσα και τον έβρισα επειδή έφταιγε». Αν σκέφτεσαι έτσι πλανάσαι.
Ο μόνος θυμός που έχει στήριξη στην Αγία Γραφή είναι ο θυμός ενάντια στην αμαρτία και στην αδικία, όχι ενάντια στον αμαρτωλό. Αν δεις το γείτονα σου να κάνει κάτι κακό, μπορείς να θυμώσεις για το κακό. Όταν βρίζεις το γείτονα σου φανερώνεις την ελλειψη αγάπης προς αυτόν. Ο Θεός, ωστόσο, μας προσκαλεί να μισούμε την αμαρτία αλλά αγαπάμε τον αμαρτωλό.
«Ρακά» και «Μωρέ»
Έπειτα, διαβάζουμε ότι όποιος πει στον συνάνθρωπο του, «ρακά» θα είναι ένοχος. Τι θα πει ρακά; Ρακά είναι μια αραμαϊκή λέξη που σημαίνει «βλάκας» και φαίνεται πως ήταν συνηθισμένη τον καιρό του Χριστού. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα λόγια, το να αποκαλέσει κάποιος «βλάκα» τον συνάνθρωπο του, επιφέρει ενοχή στα μάτια του Θεού!
Ο Χριστός τελειώνει τα σχετικά σχόλιά Του λέγοντας ότι όποιος αποκαλέσει τον συνάνθρωπο του «μωρέ» θα είναι ένοχος την ημέρα της κρίσης. «Μωρέ» θα πει κάποιος που συμπεριφέρεται σαν μωρό και η λέξη είναι περίπου ισοδύναμη σε αρνητική έννοια με τη λέξη ρακά.
Τώρα τίθεται το ερώτημα. Αν το να θυμώνει κάποιος με τον συνάνθρωπο, ή να τον αποκαλεί «βλάκα» ή «μωρό» θεωρούνται αμαρτήματα αρκετά μεγάλα ώστε να ενοχοποιήσουν κάποιον την ημέρα της κρίσης, πόσο μάλλον οι πολύ χυδαιότερες και βαρύτερες βρισιές που χρησιμοποιούν κάποιοι συμπατριώτες μας σε καθημερινή βάση; Όχι φίλε μου, το να βρίζεις δεν είναι ούτε αστειάκια ούτε μια αθώα έκφραση θυμού. Είναι υποτιμητικές πρακτικές τις οποίες ο Θεός απεχθάνεται.
Τι Κάνουμε Τώρα;
Αν είσαι από αυτούς που βρίζουν τακτικά ή πιο σπάνια, και τα παραπάνω λόγια σε κεντρίζουν έχω καλά νέα για σένα. Ο Χριστός είναι πρόθυμος να διαγράψει το παρελθόν, να συγχωρήσει κάθε ατόπημα του παρελθόντος.
Αυτό που πρέπει να αποφασίσεις είναι από σήμερα κιόλας να βγαίνουν μόνο
καθαρά λόγια από το στόμα σου. Λόγια αγάπης και σεβασμού, ακόμη και προς άτομα που δεν θεωρείς ότι το αξίζουν. Οι ύβρεις, τα υπονοούμενα, τα ασεβή αστειάκια και τα λοιπά παρόμοια, δεν έχουν καμία θέση στη ζωή του Χριστιανού.
Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο πρέπει να χαρακτηρίζει όλα μας τα λόγια, γιατί με αυτό τον τρόπο θα λειτουργούμε όπως λειτουργεί και ο Θεός.
Διάβασε επίσης:
