19:11-13 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΑΛΟΓΟ
“Και είδα τον ουρανό ανοιγμένο, και να, ένα λευκό άλογο, κι αυτός που καθόταν επάνω σ’ αυτό ονομαζόταν Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη. Και τα μάτια του ήσαν σαν φλόγα φωτιάς, κι επάνω στο κεφάλι του ήσαν πολλά διαδήματα· και είχε ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν το γνωρίζει παρά μονάχα αυτός. Και ήταν ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα· και το όνομά του αποκαλείται ο Λόγος του Θεού” Αποκάλυψη 19:11-13.
Στο τέταρτο κεφάλαιο, ο Ιωάννης βλέπει “μια ανοιγμένη θύρα στον ουρανό” και βλέπει διάφορα γεγονότα να συμβαίνουν στο ουράνιο αγιαστήριο. Τώρα ο ουρανός είναι ανοιγμένος, τα γεγονότα έχουν ολοκληρωθεί και ο Χριστός, όχι ως το Αρνίο αλλά ως μαχητής, οδηγεί μια ορατή σε όλους πλέον εισβολή στον πλανήτη γη. Οργισμένη η “ανίερη τριάδα” συγκεντρώνει “τους βασιλιάδες της γης... στον πόλεμο εκείνης της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορα”[1] σε μια τελευταία προσπάθεια εξολόθρευσης του λαού του Θεού. Ο Χριστός όμως δεν θα εγκαταλείψει τα παιδιά Του. “Ο Χριστός, μια φορά προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ’ αυτούς που τον προσμένουν για σωτηρία” (Εβραίους 9:28).
Η επιστροφή του Χριστού με δόξα αποτελεί την πολύτιμη αλλά συχνά αγνοημένη υπόσχεση που γεμίζει όλη την Αγία Γραφή. “Προφήτευε ο Ενώχ, έβδομος μετά τον Αδάμ, λέγοντας: «Να, ήρθε ο Κύριος με μυριάδες αγίων του, για να κάνει κρίση ενάντια σε όλους” (Ιούδα 14,15). “Ο Θεός μας θα έρθει, και δεν θα σιωπήσει· φωτιά που κατατρώει θα είναι μπροστά απ’ αυτόν, και γύρω του δυνατή ανεμοζάλη. Θα προσκαλέσει τους ουρανούς από πάνω, και τη γη, για να κρίνει τον λαό Του” (Ψαλμοί 50:3-5). “Και τότε θα φανεί το σημείο του Υιού του ανθρώπου στον ουρανό· και, τότε, θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης, και θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται επάνω στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και πολλή δόξα” (Ματθαίον 24:30). “Έρχομαι πάλι” (Ιωάννην 14:3). “Θα φανεί για μια δεύτερη φορά” (Εβραίους 9:28). “Προσμένοντας τη μακάρια ελπίδα, και την επιφάνεια της δόξας του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού” (Τίτον 2:13). Αυτά είναι λίγα από τα εδάφια που αναφέρονται στην ένδοξη Δεύτερη Έλευση του Χριστού.
Στην Αποκάλυψη 6:2, ο Χριστός έρχεται στη γη πάνω σε λευκό άλογο, “νικώντας, για να νικήσει” “και του δόθηκε ένα στεφάνι”, το στεφάνι της νίκης. Τώρα η μάχη έχει κερδηθεί και γι’ αυτό “επάνω στο κεφάλι του ήσαν πολλά διαδήματα” . Tο διάδημα συμβολίζει την εξουσία του βασιλιά. Τώρα εκπληρώνεται η αναγγελία της Αποκάλυψης 11:15: “Οι βασιλείες του κόσμου έγιναν του Κυρίου μας, και του Χριστού του, και θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων”. Το “ιμάτιο βαμμένο σε αίμα” αποτελεί σύμβολο που αναφέρεται στον Ησαΐα κεφάλαιο 63, που δείχνει ότι ο Χριστός δεν κάνει μια “κοινωνική επίσκεψη” όταν επιστρέφει - “Μόνος πάτησα τον ληνό, και κανένας από τους λαούς δεν ήταν μαζί μου· και τους ποδοπάτησα μέσα στην οργή μου· και το αίμα τους ραντίστηκε επάνω στα ιμάτιά μου, και μόλυνα ολόκληρη τη στολή μου. Επειδή, η ημέρα της εκδίκησης ήταν μέσα στην καρδιά μου, και έφτασε η χρονιά των λυτρωμένων μου” (Ησαΐας 63:3,4).
“Και το όνομά του αποκαλείται, Ο Λόγος Του Θεού” . Το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας “ταπείνωσε τον εαυτό του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού” (Φιλιππησίους 2:8), σε ολόκληρο το βιβλίο της Αποκάλυψης ο Χριστός αναφέρεται ως το “Αρνίο”. Ωστόσο, στον ερχομό Του, το όνομά Του τονίζει ότι είναι ο αιώνιος Θεός - “Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος… Όλα έγιναν διαμέσου αυτού και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει” (Ιωάννην 1:1-3). Τώρα επιστρέφει, για να αξιώσει αυτό που Του ανήκει.
“Και τα στρατεύματα που ήσαν στον ουρανό τον ακολουθούσαν επάνω σε λευκά άλογα, ντυμένοι με εκλεκτής ποιότητας λινό λευκό και καθαρό” (Αποκάλυψη 19:14). Με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι “τα στρατεύματα” αποτελούν τους αγγέλους που θα έρθουν με τον Χριστό όταν επιστρέψει. Όμως είναι “ντυμένοι με εκλεκτής ποιότητας λινό λευκό και καθαρό” , μια αναφορά στο εδάφιο 8 όπου ένας άγγελος εξηγεί ότι “το εκλεκτής ποιότητας λινό είναι τα δικαιώματα των αγίων”. Στο έβδομο κεφάλαιο είδαμε ότι οι άγιοι “που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη και έπλυναν τις στολές τους, και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου... είναι μπροστά στον θρόνο του Θεού, και τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα”,[2] καθώς υπομένουν τη Μεγάλη Θλίψη. Στο κεφάλαιο 14 οι ίδιοι άγιοι παρουσιάζονται πάλι, όντας “στον ουρανό καθώς είναι ακόμα στη γη” και “ακολουθούν το Αρνίο, όπου κι αν πάει” (Αποκάλυψη 14:4). Ακολουθούν τον Χριστό με πίστη, τώρα όμως ενώ επιστρέφει Τον παρακολουθούν ορατά, καθώς ανατρέπει την κατάσταση εις βάρος των εχθρών, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν το τελευταίο κτύπημα κατά των αγίων.
“Και από το στόμα Του βγαίνει μια κοφτερή ρομφαία, για να χτυπάει μ’ αυτή τα έθνη· κι αυτός θα «τους ποιμάνει με σιδερένια ράβδο»· κι αυτός πατάει τον ληνό του κρασιού του θυμού και της οργής του Θεού, του Παντοκράτορα. Κι επάνω στο ιμάτιο κι επάνω στον μηρό του έχει γραμμένο το όνομα, Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων” (Αποκάλυψη 19:15,16). Το να “ποιμάνει με σιδερένια ράβδο” αποτελεί μια εικόνα από τον Ψαλμό 2: “Γιατί φρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί μελέτησαν μάταια; Παραστάθηκαν οι βασιλιάδες της γης, και οι άρχοντες συγκεντρώθηκαν μαζί, ενάντια στον Κύριο, και ενάντια στον Χριστό του, λέγοντας: Ας διασπάσουμε τα δεσμά τους και ας απορρίψουμε από πάνω μας τις αλυσίδες τους” (Ψαλμοί 2:1-3). Αυτό το εδάφιο αποκαλύπτει την υποβόσκουσα συμπεριφορά, η οποία κάνει αδύνατο για τους “βασιλιάδες της γης και τους άρχοντες” να συμπεριληφθούν στη βασιλεία του Θεού: Δεν είναι πρόθυμοι να υποταχτούν στον “βασιλιά βασιλιάδων” . Για εκείνους, οι αρχές της βασιλείας του Θεού, δηλαδή η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον μας, αποτελούν “δεσμά“ και “αλυσίδες” που τις θεωρούν βάρος· δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, εκτός από τη “σιδερένια ράβδο” – “Με σιδερένια ράβδο θα τους ποιμάνεις· σαν σκεύος του κεραμέα θα τους συντρίψεις” (Ψαλμοί 2:9). Η ολέθρια δύναμη της αμαρτίας πάνω σε εκείνους που θα αρνηθούν να υποταχθούν στον Θεό αποδεικνύεται από το απίστευτο γεγονός ότι ακόμα και μετά από τον πόνο που έχουν βιώσει στη Μεγάλη Θλίψη και ιδιαίτερα με τις επτά τελευταίες πληγές, συνεχίζουν να μάχονται εναντίον του Θεού μέχρι το πικρό τέλος τους.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 19:17-21 ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΩΝ ΟΡΝΕΩΝ