Μια Ιστορία Από το Ευαγγέλιο του Μάρκου
Υπάρχει κάτι μέσα μας που ελκύεται στο διαφορετικό, στο υπερφυσικό. Έτσι ήταν και τον καιρό του Χριστού.
Στο κατά Μάρκο ευαγγέλιο υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Ένα Σάββατο πρωί, στην αρχή της διακονίας Του, ο Χριστός ήταν στην Καπερναούμ και πήγε στη συναγωγή να λατρεύσει τον Θεό, όπως συνήθιζε.
Εκεί συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε ακάθαρτο πνεύμα. Ο Χριστός επιτίμησε το πνεύμα και ελευθέρωσε τον άνθρωπο (Κατά Μάρκον 1:26).
Τα άτομα που ήταν στη συναγωγή «εξεπλάγησαν». Τα νέα μαθεύτηκαν γρήγορα και το ίδιο βράδυ μαζεύτηκε γύρω από το Χριστό σχεδόν όλη η πόλη, και έφερναν τους αρρώστους για να τους θεραπεύσει (Μάρκος 1:32-34).
Οι μαθητές του Χριστού εντυπωσιάστηκαν και φαντάζομαι άρχισαν να ονειρεύονται δόξα, ίσως και πλούτη, όπως κάνουν και οι διάφοροι σύγχρονοι «θαυματοποιοί».
Όμως πάνω που η δημοτικότητα του Χριστού είχε φτάσει στα ύψη, ο Χριστός έκανε κάτι παράξενο. Σηκώθηκε και έφυγε.
Πρωί πρωί, με το που ξεκίνησε η επόμενη μέρα και οι μαθητές ετοιμάζονταν να υποδεχθούμε και πάλι τα πλήθη, ο Χριστός είχε φύγει.
Οι μαθητές αρχίζουν να τον ψάχνουν και τελικά τον βρήκαν. «Που είσαι, όλοι σε ψάχνουν», φαίνεται να τον ρώτησαν (Κατά Μάρκον 1:37).
Θαύματα στο έργο Του
Η απάντηση του Χριστού περιέχει ένα βαθύτατο νόημα και καλά θα κάνουμε να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στα λόγια του, «Και τους λέει: Ας πάμε στις κωμοπόλεις που είναι κοντά, για να κηρύξω και εκεί· επειδή, γι’ αυτό εξήλθα» (Κατά Μάρκον 1:38).
Απλά και ξεκάθαρα ο Χριστός τους εξήγησε ότι δεν ήρθε στη γη για να θεραπεύει ανθρώπους αλλά για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας.
Όχι ότι οι θεραπείες είναι κακό, ο Χριστός έκανε πολλές.
Άλλα ο Χριστός ήταν και είναι βαθύς γνώστης της ανθρώπινης φύσης και ήξερε πολύ καλά ότι αυτά τα πλήθη που μαζεύτηκαν γύρω του δεν είχαν έρθει για να ακούσουν το λόγο το Θεού αλλά για να δουν κάτι διαφορετικό, αξιοπρόσεκτο.
Άλλοι ίσως ήταν άρρωστοι, ή είχαν συγγενείς ή φίλους αρρώστους και έτσι έψαχναν για θεραπεία. Άλλοι πάλι ίσως πήγαν απλά από περιέργεια. Η θεραπεία του δαιμονισμένου το Σάββατο το πρωί είχε κάνει το γύρω της πόλης και όλοι ήθελαν να δουν αυτόν τον θαυματουργό διδάσκαλο.
Ο Χριστός όμως γνώριζε ότι εφόσον τα κίνητρα τους ήταν τέτοια, δεν μπορούσε να αγγίξει την καρδιά τους με το λόγο του Θεού και έτσι αποφάσισε να φύγει.
Το έργο Του πρώτιστα ήταν να κηρύξει και σε αυτή τουλάχιστον την περίπτωση η θεραπεία φαίνεται πως εμπόδιζε το κήρυγμα.
