«Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου∙ γι’ αυτό με έχρισε∙ με έστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τους συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τους τσακισμένους ψυχικά σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο του Κυρίου» (Λουκάς, 4: 18- 19).

Μελέτησε αυτή τη θαυμαστή Διακήρυξη του Ιησού Χριστού για τον Εαυτό Του και παρατήρησε τις έννοιες κλειδιά (χρίσμα με Πνεύμα Κυρίου, χαρμόσυνα νέα, φτώχεια, θεραπεία σε συντετριμμένους, ελευθερία από πνευματική τύφλωση και ψυχική οδύνη, διακονία ευπρόσδεκτη), που είναι τόσο αποκαλυπτικές για τα χαρακτήρα της Αποστολής του Κυρίου μας στον κόσμο μας. Όλες αυτές οι έννοιες, που συνθέτουν μέγιστες πνευματικές αλήθειες, σκιαγραφούν συνάμα μέσα σε λίγες γραμμές τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα της εποχής μας και τις υπαρκτές ανάγκες της ψυχής για Θεραπεία, Ελευθερία, Αναγέννηση.

Ο Χριστός δεν κήρυξε το Λόγο Του ξέχωρα από τη γνώση για τα χαρακτηριστικά της εποχής Του αλλά και τα χαρακτηριστικά των εποχών που θα ακολουθούσαν. Γνώριζε, όπως κανείς, το βάθος και την ουσία των πραγμάτων τόσο της τότε γενιάς όσο και των μελλούμενων γενεών. Γνώριζε, και γι’ αυτό δίδαξε, ότι καμία αλλαγή δε θα υλοποιηθεί χωρίς τη μετάνοια της καρδιάς και τη λαχτάρα της να πορευτεί σε δρόμους ανανέωσης, αναλαμβάνοντας με υπευθυνότητα το κόστος των επιλογών του παρελθόντος και τις πρωτοβουλίες για βαθιές τομές σε όλα τα επίπεδα.

Αλλαγές που δε θα υπολογίζουν το ξεγύμνωμα του υποκριτικού καθωσπρεπισμού, την αποκάλυψη της απάτης, τον πραγματικό χαρακτηρισμό των κινήτρων, την υλοποίηση αλλαγών που, ίσως, ξεβολεύουν από τη ζωή της αδιαφορίας και της ανοχής, αλλά αποτελούν μονόδρομο για την πολυπόθητη ανανέωση.

Αποτελούν μονόδρομο, γιατί σε αυτές συναντάμε τη μόνη προϋπόθεση, για να αποκατασταθούν οι αδικίες, να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων και να κατοχυρωθεί η αξιοκρατία, σε μία κοινωνία όπου οι πλούσιοι δε θα εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και οι φτωχοί δε θα μισούν τους πλούσιους, αλλά όλοι μαζί θα λειτουργούν με το πνεύμα της πραγματικής αλληλεγγύης και αγάπης, που μπορεί να αγγίξει τον κόσμο μας, μόνο όταν προέρχεται από καρδιές που σέβονται κατά πάντα τον Νόμο του Θεού.

Καρδιές που έχουν γράψει το Νόμο αυτό όχι απλώς στη διάνοια, αλλά στην καρδιά με ανεξίτηλο μελάνι. Η Μετάνοια που κήρυξε ο Χριστός είναι το μονοπάτι που απλώνεται μπροστά μας στο τόσο πολύτιμο τώρα μας και όσο πιο έγκαιρα το ακολουθήσουμε, τόσο πιο επιβεβαιωμένα θα ζήσουμε την έννοια της ευλογίας σε όλους τους τομείς του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού βίου.

Ίσως, κάποιος σκεφτεί πως οι παλαιοί πολιτικοί ασφαλώς και έχουν ανάγκη μετάνοιας, καθώς η απερισκεψία, η έλλειψη διορατικότητας, αλλά και ειλικρινούς ενδιαφέροντος για τον απλό πολίτη, οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτή την κατάσταση. Ασφαλώς και αυτό ισχύει και χρειάζεται εκ μέρους τους γενναία ανάληψη της δικής τους ευθύνης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι απαλλασσόμαστε εμείς από τις δικές μας ευθύνες ως πολίτες. Συχνά, ακούμε την άποψη ότι μια χώρα ψηφίζει τους πολιτικούς που ανταποκρίνονται στο δικό της αισθητήριο για τα πράγματα.

Συνεπώς, αν οι πολιτικοί αποδειχθούν κλέφτες και ψεύτες και παρόλα αυτά ξαναψηφίζονται, τότε κάτι δεν πάει καλά με τους πολίτες. Αν κάποιος αντιτάξει ότι δεν έχουμε άλλες επιλογές, το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί, γιατί η αλήθεια είναι ότι ασφαλώς και έχουμε επιλογές. Πάντα, όσο ακόμα η ιστορία αυτού του κόσμου δεν έχει κλείσει, υπάρχει το περιθώριο να αλλάξουμε τα πράγματα, αρκεί πραγματικά να επιθυμούμε την αλλαγή και να μη συμβιβαζόμαστε με το λίγο και το μέτριο.

Αν πάλι κάποιος σκεφτεί πως η νέα πολιτική ηγεσία δεν έχει ανάγκη μετάνοιας, γιατί δεν έχει δοκιμαστεί ως τώρα στην εξουσία, θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτό είναι κατά μέρος μόνο σωστό. Η αποδοχή εκ μέρους του ανθρώπου ότι μπορεί να φτάσει στο σημείο να κάνει σοβαρά λάθη, τον θέτει ενώπιον της ηθικής ευθύνης του για τον τρόπο που επιλέγει το κάθε του βήμα. Η νέα πολιτική ηγεσία έχει ανάγκη των προσευχών μας, ώστε όλα τα μέλη της να διαχειριστούν το κομμάτι της δικής τους εξουσίας με σύνεση και σοφία. Όταν κάποιος αποκτά εξουσία, δεν πρέπει να μας εφησυχάζει το γεγονός πόσο ήπιος, λογικός ή βαθύς γνώστης του αντικειμένου του μας φαίνεται. Η εξουσία από μόνη της είναι παράγοντας φθοράς στην ανθρώπινη ψυχή, ακριβώς γιατί ο άνθρωπος είναι επιρρεπής πάντα στο πρώτο αμάρτημα, σε αυτό της πνευματικής περηφάνιας.

Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να προσευχόμαστε, ώστε η νέα κυβέρνηση να προφυλαχθεί από την αλαζονεία, που μπορεί να προέλθει ακόμα και από τις συνεχείς διακηρύξεις ότι δεν είναι υπεύθυνη για τα λάθη του παρελθόντος. Όταν κάποιος, είτε έχει ευθύνη πολιτικού είτε πολίτη, συνειδητοποιήσει ότι η ουσιαστική βίωση της μετάνοιας, σημαίνει βήματα σοφίας στο τώρα της ζωής, ώστε να μην επαναληφθούν λάθη και να μην προκληθούν πληγές, τότε πραγματικά βαδίζει ως άνθρωπος με θεϊκή συναίσθηση της πολιτικής ιδιότητας.

Ωστόσο, στην παρούσα γήινη φάση μας δεν εξαιρούμαστε από τα λάθη, ούτε και από την ανάγκη να ελέγχουμε τον εαυτό μας με την ίδια επιμονή που ελέγχουμε και τους άλλους. Έτσι, αν γίνει το λάθος, η μετάνοια δεν πρέπει ποτέ να παρακάμπτεται και να επιλέγεται ο δρόμος της δικαιολογίας, της ευθυνοφοβίας, της κατηγορίας όλων των άλλων. Ο πραγματικά γενναίος άνθρωπος που ευφραίνει την Καρδιά του Θεού, δεν είναι ποτέ δειλός. Είναι έτοιμος για το μετά στη σκέψη του και κάνει πρόθυμα βήματα γι’ αυτό το μετά, γνωρίζοντας τι σημαίνει να ζει μέσα στη Χάρη του Θεού.

Σκέψου τι αποτελέσματα θα είχαμε στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του έθνους μας, αν κατανοούσαμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί, ότι η ανόρθωση ενός κράτους ξεκινά πρώτα από την παραδοχή ότι για τόσα πολλά από αυτά που ταλαιπωρούν και εκθέτουν την πατρίδα μας, ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι. Συχνά, οι συζητήσεις για τον εντοπισμό του κακού εξαντλούνται σε θεωρίες για ύπουλα και σκοτεινά παιχνίδια συνωμοσίας που παίζονται πίσω από τις πλάτες των αδυνάτων για να τους καταστρέψουν. Ανεξάρτητα από το πόσο όλα αυτά μπορούν να ισχύουν, έχω την ταπεινή γνώμη πως δεν εξασφαλίζεται η θεραπεία του κακού απλώς με τον εντοπισμό των ύπουλων δαιμονικών δυνάμεων. Εννοείται πως ένας βαθύς γνώστης του Λόγου του Θεού δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοεί τα θέματα της Μεγάλης Διαμάχης του Θεού και του Αντιδίκου Του.

Κάθε άνθρωπος, που ομολογεί πίστη στον Θεό της Αγίας Γραφής, οφείλει να γνωρίζει πως οι δυνάμεις του σκότους, όσο περνά ο καιρός, όλο και εντείνουν τις προσπάθειές τους, για να αποπροσανατολίσουν και να εξαγριώσουν τους ανθρώπους για τους λάθος λόγους. Ωστόσο, το να μείνουμε μόνο σε αυτή τη γνώση, πάλι δε μας βοηθά, καθώς πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνουμε φοβικοί ή να ξεχάσουμε πως ο Θεός μάς καλεί να δώσουμε την πίστη μας σε Αυτόν που είναι απείρως πιο ισχυρός από όλες τις δυνάμεις του σκότους.

Συνεπώς, το να συζητούμε απλώς για το κακό ή να εντοπίσουμε τις πηγές του, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα υπάρχει αυτόματη θεραπεία. Ο εντοπισμός είναι το πρώτο βήμα, αλλά από μόνος του ο εντοπισμός δε βοηθά, αν δεν ακολουθήσει η δράση, που την εμπνέει το γνήσιο φρόνημα της μετάνοιας και της απόφασης να βαδίσουμε στο εξής με τρόπο που τιμά και υπολογίζει τη Γνώμη του Δημιουργού μας στο καθετί.

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν θυμώσει σκεπτόμενοι την ατιμωρησία των υπευθύνων για τα ποικίλα προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία μας. Έχουν γελάσει με ειρωνεία, μα κατά βάθος με απογοήτευση, όταν βλέπουν ένας να την πληρώνει, για να καθησυχαστεί η αίσθηση της αγανάκτησης του απλού πολίτη, ενώ τόσοι και τόσοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι και αμετανόητοι για τα οικονομικά και όχι μόνο εγκλήματα της δημόσιας διακονίας τους. Έχουν οργιστεί για τη συγκάλυψη του πραγματικού κακού και για τη στάχτη στα μάτια που ρίχνεται στους απλούς πολίτες από τα κέντρα της εξουσίας.  Επομένως, και να εντοπιστούν οι φαύλοι, δε θα υπάρχει πραγματική απονομή δικαιοσύνης, αν δε συνειδητοποιηθεί από τον κάθε άρχοντα και αρχόμενο η επιτακτική ανάγκη της μετάνοιας.

Αν ο καθένας, είτε είναι ένας απλός πολίτης, πλούσιος ή φτωχός, είτε εκλεγμένος εκπρόσωπος στο Κοινοβούλιο, επωμιστεί το δικό του ρόλο στην πολυπόθητη διόρθωση των προηγούμενων λαθών, τότε, πράγματι, μπορούμε να ονομαστούμε έθνος μακάριο, έθνος εκλεγμένο από τον Θεό, για να φανερώσει τις δικές Του Αρχές σε έναν κόσμο στον οποίο φαίνεται να νικά το κακό. Κι αν σε κάποιους τομείς, έχει γίνει τόσο μεγάλο κακό, ώστε η διόρθωση είναι αδύνατη, ας θυμόμαστε ότι, όσο η θύρα της Χάριτος και του Ελέους του Θεού δεν έχει κλείσει, είναι πάντα δυνατή μια εκ νέου πορεία με φρόνημα τιμιότητας και δικαιοσύνης ενώπιον Θεού και ανθρώπων.Ένας λαός που έχει την ταπείνωση να ομολογήσει τα λάθη του, θα έχει και από τον Θεό τη μεγαλειώδη τιμή να ζήσει τη φρεσκάδα των αλλαγών, που με μαθηματική ακρίβεια θα ακολουθούν η μια την άλλη.

Όταν το κακό θεραπεύεται από τη ρίζα, το δέντρο θα καρποφορήσει σίγουρα υγιή καρπό. Για τόσα χρόνια αρεσκόμαστε στο να βλέπουμε καλογυαλισμένα τα φύλλα ενός δέντρου, να γοητευόμαστε και να υπερθεματίζουμε για τα λαμπερά και πολλά υποσχόμενα πρόσωπα της πολιτικής, αλλά σύντομα να απογοητευόμαστε, όταν τα φύλλα μαραίνονται και ο καρπός αποδεικνύεται ζαρωμένος και αποκρουστικός. Έχουμε αμελήσει να φροντίσουμε τη ρίζα. Στις μέρες μας, όσο ποτέ άλλοτε, ακούγεται επίκαιρο το κήρυγμα του Χριστού να φροντίσουμε τη ρίζα. Στην ανάγκη, να ξεριζώσουμε το σάπιο ή το θνησιγενές και με υπομονή, επιμονή, θέληση και πάθος να φυτέψουμε δέντρα στην πολιτική και κοινωνική ζωή μας, με το σκοπό να αναπτυχθούν, ώστε το θέαμά τους να είναι αιτία ευφροσύνης στην Καρδιά Του.

Κανείς λαός και κανένας άνθρωπος που πορεύτηκε μαζί με τον Θεό, δε βγήκε ποτέ χαμένος. Καθένας, που ομολογεί με ειλικρίνεια ότι ακολουθεί την Πρόταση του Χριστού για τον κόσμο μας, γιατί σε καμία άλλη πρόταση ζωής δεν έχει δει τέτοιο Μεγαλείο γνησιότητας και ομορφιάς, οφείλει να κατανοήσει πως η εγκαθίδρυση της προσδοκώμενης Βασιλείας των Ουρανών, απαιτεί έργο εδώ στη γη από τους Χριστιανούς. Απαιτεί τη διακήρυξη των Αρχών του Θεού με πάθος και ζήλο, ώστε ανθρώπινες ψυχές να απελευθερωθούν από τα δεσμά του σκότους και να ελκυστούν στη βίωση της μόνης Αληθινής Ζωής.

Ας είναι η προσευχή μας να σιγήσουν μέσα μας όλες οι άλλες φωνές, που σπέρνουν σύγχυση, φόβο, εφησυχασμό ή και αδιαφορία και να αφουγκραστούμε τη φωνή της Θεϊκής Σοφίας και Ανανέωσης στην καρδιά μας και στον κόσμο μας. Θα ονομαστούμε μακάριοι και σε αυτή τη μακαριότητα… απλώς δε θα υπάρχει τέλος…

(Συνεχίζεται…)

Μ.Μ.