Μεταβιβλικοί Προφήτες και η Βίβλος
Το προφητικό χάρισμα δημιούργησε την ίδια την Αγία Γραφή. Μετά τη βιβλική εποχή αυτό το χάρισμα δεν αντικατέστησε την Αγία Γραφή ούτε πρόσθεσε σε αυτή, επειδή ο κανόνας της Αγίας Γραφής έχει τώρα κλείσει.
Το προφητικό χάρισμα λειτουργεί στα τέλη των αιώνων όπως στην εποχή των αποστόλων. Σκοπός του είναι να διατηρήσει την Αγία Γραφή ως τη βάση της πίστης και της διαβίωσης, να εξηγήσει τις διδασκαλίες της και να εφαρμόσει τις αρχές της στην καθημερινή ζωή. Συμμετέχει στην εγκαθίδρυση και στην οικοδομή της εκκλησίας, βοηθώντας την να επιτελέσει τη θεόδοτη αποστολή της. Το προφητικό χάρισμα επιτιμάει, προειδοποιεί, οδηγεί και ενθαρρύνει τόσο τα άτομα όσο και την εκκλησία, προστατεύοντάς τους από αιρέσεις και ενώνοντάς τους στις βιβλικές αλήθειες.
Οι μεταβιβλικοί προφήτες λειτουργούν περισσότερο όπως οι προφήτες Νάθαν, Γαδ, Ασάφ, Σεμαΐας, Αζαρίας, Ελιέζερ, Αχιά, Ωβήδ, Μαριάμ, Δεβόρρα, Ολδά, Συμεών, Ιωάννης ο Βαπτιστής, Άγαβος, Σίλας, Άννα και οι τέσσαρες θυγατέρες του Φιλίππου, που έζησαν στη βιβλική εποχή, αλλά των οποίων οι μαρτυρίες δεν αποτέλεσαν μέρος της Αγίας Γραφής. Ο ίδιος ο Θεός που μίλησε διαμέσου των προφητών, των οποίων τα γραπτά είναι μέσα στην Αγία Γραφή, ενέπνευσε και αυτούς τους προφήτες καθώς και τις προφήτισσες. Τα μηνύματά τους δεν έρχονται σε αντίθεση με τις θείες αποκαλύψεις που καταχωρήθηκαν.
Έλεγχος του Προφητικού Χαρίσματος. Επειδή η Αγία Γραφή προειδοποιεί ότι πριν από την επιστροφή του Χριστού θα εγερθούν ψευδοπροφήτες, οφείλουμε να διερευνήσουμε προσεκτικά όλες τις αξιώσεις για το προφητικό χάρισμα. Ο Απόστολος Παύλος είπε: «Προφητείας μη εξουθενείτε. Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε. Από παντός είδους κακού απέχετε» (Α΄Θεσ. ε΄20-22, Α΄Ιωάν. δ΄1).
Η Αγία Γραφή αναφέρει πολλές κατευθυντήριες γραμμές με τις οποίες μπορούμε να διακρίνουμε το γνήσιο προφητικό χάρισμα από το κίβδηλο.
1. Το μήνυμα συμφωνεί με την Αγία Γραφή; «Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς» (Ησ. η΄20). Αυτό το κείμενο υποδηλώνει ότι τα μηνύματα του κάθε προφήτη πρέπει να είναι σε αρμονία με το νόμο του Θεού και με τη μαρτυρία σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Ένας μεταγενέστερος προφήτης δεν πρέπει να έρθει σε αντίθεση με τους προγενέστερους προφήτες. Το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν αντιφάσκει με μια μαρτυρία δοσμένη παλαιότερα, διότι στο Θεό «δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής» (Ιακ. α΄17).
2. Οι προρρήσεις πραγματοποιούνται; «Πώς θέλομεν γνωρίσει τον λόγον τον οποίον ο Κύριος δεν ελάλησεν; Όταν τις προφήτης λαλήση εν τω ονόματι του Κυρίου, και ο λόγος δεν γείνη, ουδέ συμβή, ούτος είναι ο λόγος τον οποίον ο Κύριος δεν ελάλησεν. Ελάλησεν αυτόν ο προφήτης εν υπερηφανία. Δεν θέλετε φοβηθή απ’αυτού» (Δευτ. ιη΄21,22, Ιερ. κη΄9). Αν και οι προρρήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ένα συγκριτικά μικρό μέρος του προφητικού μηνύματος, η ορθότητα όμως πρέπει να αποδεικνύεται.
3. Αναγνωρίζεται η ενσάρκωση του Χριστού; «Εκ τούτου γνωρίζεται το Πνεύμα του Θεού. Πάν πνεύμα το οποίον ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, είναι εκ του Θεού. Και παν πνεύμα το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού» (ΑΊωάν. δ΄2,3). Αυτός ο έλεγχος απαιτεί περισσότερο από μια απλή αναγνώριση ότι ο Ιησούς έζησε επάνω στη γη. Ο αληθινός προφήτης πρέπει να ομολογήσει τη βιβλική διδασκαλία για την ενσάρκωση του Χριστού – πρέπει να πιστεύσει για τη θεότητα και την προΰπαρξή Του, την εκ παρθένου γέννησή Του, την αληθινή ανθρωπότητά Του, την αναμάρτητη ζωή Του, την εξιλαστήρια θυσία Του, την ανάστασή Του, την ανάληψή Του, τη μεσιτική διακονία Του, και τη Δευτέρα Παρουσία Του.
4. Ο προφήτης φέρνει καλούς ή κακούς καρπούς; Η προφητεία έρχεται με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος προς τους αγίους ανθρώπους του Θεού (Β΄Πέτρ. α΄21). Μπορούμε να διακρίνουμε τους ψευδοπροφήτες από τους καρπούς τους. Ο Ιησούς είπε: «Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς. Παν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Άρα, από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς» (Ματθ. ζ΄16,18-20).
Αυτή η συμβουλή είναι κρίσιμη για την εκτίμηση των αξιώσεων του προφήτη. Μιλάει πρώτα για τη ζωή του προφήτη. Αυτό δε σημαίνει ότι ο προφήτης πρέπει να είναι απόλυτα τέλειος. Η Αγία Γραφή λέει ότι «ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς» (Ιακ. ε΄17). Αλλά η ζωή του προφήτη έπρεπε να χαρακτηρισθεί από τον καρπό του Αγίου Πνεύματος και όχι από τα έργα της σαρκός. (Γαλ. ε΄19-23).
Δεύτερον, αυτή η αρχή σχετίζεται με την επιρροή του προφήτη στους άλλους. Ποια αποτελέσματα προκύπτουν στη ζωή εκείνων που δέχονται τα μηνύματα; Τα μηνύματά τους εξοπλίζουν το λαό του Θεού για αποστολές και τους ενώνουν στην πίστη τους (Εφεσ. δ΄12-16);
Οποιοδήποτε πρόσωπο διατείνεται ότι έχει προφητικό χάρισμα, πρέπει να περάσει από αυτούς τους βιβλικούς ελέγχους. Εάν ανταποκρίνεται στα κριτήρια αυτά, μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι πραγματικά το Άγιο Πνεύμα έδωσε στο άτομο αυτό το χάρισμα της προφητείας.
Η Πρόκληση για τον Πιστό. Η προφητεία της Αποκάλυψης ότι η μαρτυρία του Ιησού θα εκδηλωνόταν διαμέσου του «πνεύματος της προφητείας» στις έσχατες ημέρες της ιστορίας της γης, αποτελεί πρόκληση για τον καθένα όχι να δείξει αδιαφορία ή δυσπιστία, αλλά να δοκιμάσει τα πάντα και να κατέχει το καλό (Α΄Θεσ. ε΄21). Πόσο κέρδος ή πόση απώλεια υπάρχει, εξαρτάται κατά πόσον πραγματοποιούμε αυτή τη βιβλική διερεύνηση. Ο Ιωσαφάτ είπε: «Πιστεύσατε εις Κύριον τον Θεόν υμών, και θέλετε στερεωθή. Πιστεύσατε εις τους προφήτας αυτού και θέλετε ευοδωθή» (Β΄Χρον. κ΄20). Τα λόγια του αυτά εξακολουθούν να ηχούν και σήμερα το ίδιο αληθινά.
