Ένα από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι η προφητεία. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε πως αυτό το χάρισμα αποτελεί αναγνωριστικό σημείο του Υπολοίπου της εκκλησίας. Ο προφήτης είναι ένας αγγελιοφόρος του Κυρίου, τα λόγια και τα γραπτά του είναι μια συνεχής και αυθεντική πηγή της αποκάλυψης του χαρακτήρα του Θεού, τα οποία εξασφαλίζουν στην εκκλησία παρηγοριά, καθοδήγηση, διδασκαλία και επανόρθωση. Επίσης, τα λόγια και τα γραπτά του, κάνουν σαφές ότι η Αγία Γραφή είναι ο κανόνας με βάση του οποίου πρέπει να ελέγχονται όλες οι διδασκαλίες και οι εμπειρίες των προφητών.
Ο Ιωσαφάτ, βασιλιάς του Ιούδα, ήταν θλιμμένος. Τα εχθρικά στρατεύματα τους είχαν περικυκλώσει και η προοπτική φαινόταν απελπιστική. «Και εφοβήθη ο Ιωσαφάτ, και εδόθη εις το να εκζητή τον Κύριον, και εκήρυξε νηστείαν διά παντός του Ιούδα» (Β΄Χρον. κ΄3). Ο λαός άρχισε να συρρέει στο ναό και να εκλιπαρεί το έλεος του Θεού για απελευθέρωση.
Καθώς ο Ιωσαφάτ προΐστατο στη συνάθροιση αυτή της προσευχής, παρακάλεσε το Θεό να αλλάξει τις περιστάσεις, λέγοντας: «Κύριε, Θεέ των πατέρων ημών, δεν είσαι συ ο Θεός ο εν τω ουρανώ; και δεν είσαι συ ο κυριεύων επί πάντα τα βασίλεια των εθνών, και δεν είναι εν τη χειρί σου η δύναμις και η ισχύς, και ουδείς δύναται να αντισταθή εις σε;» (εδ. 6). Στο παρελθόν ο Θεός δεν προστάτευσε τους δικούς Του; Δεν έδωσε τη γη αυτή στον εκλεκτό λαό Του; Έτσι, ο Ιωσαφάτ ικέτευσε: «Θεέ ημών, δεν θέλεις κρίνει αυτούς; Διότι δεν υπάρχει εις ημάς δύναμις … και δεν εξεύρομεν τί να κάμωμεν, αλλ’ επί σε είναι οι οφθαλμοί ημών» (εδ.12).
Καθώς όλος ο λαός Ιούδα στεκόταν μπροστά στον Κύριο, κάποιος Ιααζιήλ σηκώθηκε. Το μήνυμά του ενέπνευσε θάρρος και έδωσε κατεύθυνση στο φοβισμένο λαό όταν είπε: «Μη φοβείσθε σεις … διότι η μάχη δεν είναι ημών αλλά του Θεού … Δεν θέλετε πολεμήσει σεις εν ταύτη τη μάχη. Παρουσιάσθητε, στήτε και ιδέτε την μεθ’ υμών σωτηρίαν του Κυρίου … και ο Κύριος είναι μεθ’ υμών» (εδ. 15-17). Το πρωί ο βασιλιάς Ιωσαφάτ είπε στο στράτευμά του: «Πιστεύσατε εις Κύριον τον Θεόν υμών και θέλετε στερεωθή. Πιστεύσατε εις τους προφήτας αυτού και θέλετε ευοδωθή»(εδ. 20).
Αυτός ο βασιλιάς έδειξε τέτοια πίστη στον ελάχιστα γνωστό προφήτη, τον Ιααζιήλ, που αντικατέστησε τα στρατεύματα της εμπροσθοφυλακής του με χορωδία που έψαλλαν και δοξολογούσαν τον Κύριο και τη μεγαλοπρέπεια της αγιότητάς Του. Καθώς οι ύμνοι της πίστης γέμιζαν την ατμόσφαιρα, ο Κύριος εργαζόταν προκαλώντας σύγχυση μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων κατά του Ιούδα. Η σφαγή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε «ουδείς διεσώθη» (εδ. 24).
Ο Ιααζιήλ ήταν ο ομιλών από μέρους του Θεού σε μια δεδομένη στιγμή.
Οι προφήτες έπαιξαν ζωτικό ρόλο στα χρόνια της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Αλλά η προφητεία σταμάτησε να λειτουργεί όταν ολοκληρώθηκε η Αγία Γραφή; Για να βρούμε την απάντηση ας ξαναγυρίσουμε στην προφητική ιστορία.
