Η Αποστολή του Υπολοίπου
Οι προφητείες του βιβλίου της Αποκάλυψης περιγράφουν καθαρά την αποστολή του Υπολοίπου. Τα μηνύματα των τριών αγγέλων της Αποκάλυψης ιδ΄6-12 αποκαλύπτουν το κήρυγμα του Υπολοίπου, το οποίο θα φέρει πλήρη και τελική αποκατάσταση της ευαγγελικής αλήθειας. Αυτές οι τρεις αγγελίες περιέχουν τις απαντήσεις του Θεού στην κατακλύζουσα σατανική απάτη η οποία διατρέχει τον κόσμο ακριβώς πριν από την επιστροφή του Χριστού (Αποκ. ιγ΄3,8,14-16). Ευθύς μετά την τελευταία έκκληση στον κόσμο, επιστρέφει ο Χριστός να κάνει το θερισμό (Αποκ. ιδ΄14-20).
Το Μήνυμα του Πρώτου Αγγέλου.
«Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις πάν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν. Και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού. Και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων» (Αποκ. ιδ΄6,7).
Ο πρώτος άγγελος συμβολίζει το Υπόλοιπον του Θεού που φέρνει ένα αιώνιο ευαγγέλιο στον κόσμο. Αυτό το ευαγγέλιο είναι τα ίδια καλά νέα της άπειρης αγάπης του Θεού που είχαν κηρύξει οι αρχαίοι προφήτες και οι απόστολοι (Εβρ. δ΄2). Το Υπόλοιπον δεν παρουσιάζει ένα διαφορετικό ευαγγέλιο. Με προοπτική την κρίση, επιβεβαιώνουν αυτό το αιώνιο ευαγγέλιο ότι οι αμαρτωλοί μπορούν να δικαιωθούν διαμέσου της πίστης και να λάβουν τη δικαιοσύνη του Χριστού.
Αυτό το μήνυμα καλεί τον κόσμο σε μετάνοια. Καλεί όλους να «φοβούνται» ή να σεβασθούν το Θεό, και να δώσουν «δόξα» ή τιμή σε Αυτόν. Δημιουργηθήκαμε για τον σκοπό αυτό, και μπορούμε να τιμήσουμε και να δοξάσουμε το Θεό με τα λόγια και τις πράξεις μας. «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν» (Ιωάν. ιε΄8).
Ο Απόστολος Ιωάννης προλέει ότι το κίνημα που ετοιμάζει τον κόσμο για την επιστροφή του Χριστού, δίνει εκ νέου έμφαση στη βιβλική προτροπή να δοξασθεί ο Θεός. Όσο ποτέ άλλοτε, θα παρουσιάσει την κλήση της Καινής Διαθήκης για την ιερή διαχείριση της ζωής μας: «Τα σώματά σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος». Δεν έχουμε αποκλειστικά δικαιώματα στις φυσικές, ηθικές και πνευματικές δυνάμεις μας. Ο Χριστός τις εξαγόρασε με το αίμα Του στο Γολγοθά. «Δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού» (Α΄Κορ. ς΄19,20). «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετέ τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού» (Α΄Κορ. ι΄31).
Το γεγονός ότι «ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» προσθέτει το κατεπείγον της κλήσης για μετάνοια (Δείτε το κεφάλαιο 23). Στην Αποκάλυψη ιδ΄7 η λέξη κρίσις δεν είναι απόφαση δικαστηρίου. Αναφέρεται σε ολόκληρη τη διαδικασία του δικαστηρίου, που περιλαμβάνει και τη διευθέτηση των ανθρώπων στο εδώλιο του θείου δικαστηρίου, τη διερεύνηση των αρχείων της ζωής, την ετυμηγορία της αθώωσης ή της καταδίκης, και την απόδοση της αιώνιας ζωής ή της ποινής θανάτου (Ματθ. ις΄27, Ρωμ. ς΄23, Αποκ. κβ΄12). Το μήνυμα για την ώρα της κρίσης διακηρύττει επίσης την κρίση του Θεού για όλη την αποστασία (Δαν. θ΄9,11,26, Αποκ. ιζ΄,ιη΄).
Το μήνυμα της ώρας της κρίσης δείχνει ιδιαίτερα τον καιρό της τελευταίας φάσης στην αρχιερατική διακονία του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο, μετά την οποία Αυτός εισέρχεται στο έργο της κρίσης (Δείτε το κεφάλαιο 23).
Αυτό το μήνυμα επίσης καλεί όλους να λατρεύσουν το Δημιουργό. Αυτή η κλήση για λατρεία πρέπει να ιδωθεί σε αντίθεση με την κλήση για λατρεία του θηρίου και της εικόνας του (Αποκ. ιγ΄3,8,15). Σύντομα ο καθένας πρέπει να κάνει την εκλογή του ανάμεσα στην αληθινή και κίβδηλη λατρεία – ανάμεσα στη λατρεία προς το Θεό με τους όρους Του (δικαιοσύνη διαμέσου της πίστης) ή με τους δικούς μας όρους (δικαιοσύνη διαμέσου των έργων). Δίνοντάς μας την εντολή «προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων» (Αποκ. ιδ΄7, Έξ. κ΄11), αυτό το μήνυμα στρέφει την προσοχή μας στην τέταρτη εντολή. Οδηγεί τους ανθρώπους στην αληθινή λατρεία του Δημιουργού, μια πείρα που εμπεριέχει το σεβασμό προς το αναμνηστικό της Δημιουργίας Του – την έβδομη ημέρα το Σάββατο του Κυρίου, το οποίο θέσπισε κατά τη Δημιουργία και επιβεβαίωσε στις Δέκα Εντολές (Δείτε το κεφάλαιο 19). Γι’ αυτό, το μήνυμα του πρώτου αγγέλου καλεί σε αποκατάσταση της αληθινής λατρείας, παρουσιάζοντας στον κόσμο το Χριστό Δημιουργό και Κύριο του βιβλικού Σαββάτου. Αυτό είναι το σημείο της θείας δημιουργίας, σημείο που αγνοήθηκε από τη μεγάλη πλειονότητα των πλασμάτων Του.
Κατά θεία πρόνοια, η διακήρυξη αυτού του μηνύματος που στρέφει την προσοχή στο Δημιουργό-Θεό άρχισε κατά την εποχή της ιστορίας όπου η φιλοσοφία της εξέλιξης δεχόταν τη μεγαλύτερη προώθηση από τη δημοσίευση του Καρόλου Δαρβίνου « Η Προέλευση των Ειδών» (1859). Το κήρυγμα του μηνύματος του πρώτου αγγέλου αποτελεί το μέγιστο προπύργιο κατά της επέκτασης της θεωρίας της εξέλιξης.
Τελικά, αυτή η κλήση συνεπάγεται την αποκατάσταση της τιμής του θείου νόμου, ο οποίος ποδοπατήθηκε από τον άνθρωπο της αμαρτίας (Β΄Θεσ. β΄3). Μόνο όταν η αληθινή λατρεία αποκαθίσταται και οι πιστοί ζουν σύμφωνα με τις αρχές της βασιλείας του Θεού, τότε Αυτός δοξάζεται.
Το Μήνυμα του Δεύτερου Αγγέλου.
«Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών, η πόλις η μεγάλη, διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη» (Αποκ. ιδ΄8).
Από την αρχή της ιστορίας, η πόλη της Βαβυλώνας συμβόλιζε την πρόκληση κατά του Θεού. Ο πύργος της ήταν ένα μνημείο αποστασίας και κέντρο επανάστασης (Γέν. ια΄1-9). Ο Εωσφόρος (Σατανάς) ήταν ο αόρατος βασιλιάς της (Ησ. ιδ΄4,12-14), και εμφανίζεται να θέλει να κάνει τη Βαβυλώνα το όργανο για το δεσπόζον σχέδιό του να κυβερνήσει την ανθρώπινη φυλή. Μέσα στην Αγία Γραφή ο αγώνας ανάμεσα στην πόλη του Θεού – την Ιερουσαλήμ, και στην πόλη του Σατανά – τη Βαβυλώνα, απεικονίζει τη μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό.
Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όταν οι Ρωμαίοι καταπίεζαν και τους Ιουδαίους και τους Χριστιανούς, στα βιβλία η Ρώμη αναφερόταν ως Βαβυλών. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Απόστολος Πέτρος χρησιμοποίησε Βαβυλών ως ψευδώνυμο για τη Ρώμη (Α΄Πέτρ. ε΄13). Εξαιτίας της αποστασίας της και των διωγμών της, πολλοί Διαμαρτυρόμενοι στην εποχή της Μεταρρύθμισης και πριν τη Μεταρρύθμιση αναφέρονταν στην εκκλησία της Ρώμης ως πνευματική Βαβυλώνα (Αποκάλυψη ιζ΄), ο εχθρός του λαού του Θεού.
Στην Αποκάλυψη, Βαβυλών αναφέρεται στην πρόστυχη γυναίκα, στη μητέρα των πορνών (Αποκ. ιζ΄5). Αυτή συμβολίζει όλες τις αποστάτιδες θρησκευτικές οργανώσεις και την ηγεσία τους, αν και αναφέρεται ειδικά στη μεγάλη αποστάτιδα θρησκευτική συμμαχία ανάμεσα στο θηρίο και την εικόνα του που θα φερθεί στην τελική κρίση η οποία περιγράφεται στην Αποκάλυψη ιγ΄15-17.
Το μήνυμα του δευτέρου αγγέλου αποκαλύπτει την παγκόσμια φύση της βαβυλωνιακής αποστασίας και την καταναγκαστική της δύναμη, λέγοντας ότι «εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη». Ο «οίνος» της Βαβυλώνας αντιπροσωπεύει τις αιρετικές διδασκαλίες της. Η Βαβυλών θα πιέσει τις κρατικές δυνάμεις να επιβάλουν παγκόσμια τις ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες της και τα διατάγματά της.
Η «πορνεία» που αναφέρεται, αντιπροσωπεύει την άνομη σχέση ανάμεσα στη Βαβυλώνα και στα έθνη – ανάμεσα στην αποστάτιδα εκκλησία και στις πολιτικές δυνάμεις. Υποτίθεται ότι η εκκλησία έχει άνδρα τον Κύριο. Αναζητώντας την υποστήριξη του κράτους, εγκαταλείπει το σύζυγό της και διαπράττει πνευματική πορνεία (Ιεζ. ις΄15, Ιακ. δ΄4).
Η άνομη σχέση έχει σαν αποτέλεσμα την τραγωδία. Ο Απόστολος Ιωάννης βλέπει τους κατοίκους της γης να μεθούν με τις ψευδείς διδασκαλίες της, και η Βαβυλών η ίδια «μεθύουσα εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού» οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν τις εξωβιβλικές διδασκαλίες και να υποταχθούν στην εξουσία της (Αποκ. ιζ΄2,6).
Η Βαβυλών πέφτει επειδή απορρίπτει το μήνυμα του πρώτου αγγέλου – το ευαγγέλιο της δικαίωσης διαμέσου της πίστης στο Δημιουργό. Όπως κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων η εκκλησία της Ρώμης αποστάτησε, πολλοί Διαμαρτυρόμενοι σήμερα απομακρύνθηκαν από τις μεγάλες βιβλικές αλήθειες της Μεταρρύθιμισης. Αυτή η προφητεία για την πτώση της Βαβυλώνας βρίσκει ιδιαίτερα την εκπλήρωσή της στην ολοκληρωτική απομάκρυνση της Διαμαρτύρησης από την αγνότητα και την απλότητα του αιώνιου ευαγγελίου της δικαίωσης διαμέσου της πίστης που κάποτε με τόση δύναμη παρότρυνε η Μεταρρύθμιση.
Το μήνυμα του δεύτερου αγγέλου θα αυξάνεται σε σημασία καθώς πλησιάζει το τέλος. Θα ολοκληρωθεί η εκπλήρωσή της με τη συμμαχία των διαφόρων θρησκευτικών οργανώσεων που έχουν απορρίψει το μήνυμα του πρώτου αγγέλου. Το μήνυμα της πτώσης της Βαβυλώνας επαναλαμβάνεται στην Αποκάλυψη ιη΄2-4, το οποίο αναγγέλλει την ολοκληρωτική πτώση της Βαβυλώνας και καλεί εκείνους από το λαό του Θεού που ακόμη βρίσκονται στις διάφορες θρησκευτικές ομάδες που περιλαμβάνονται στη Βαβυλώνα, να χωρισθούν από αυτές. Ο άγγελος λέει: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε με τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκ. ιη΄4).
Το Μήνυμα του Τρίτου Αγγέλου.
«Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού. Και θέλει βασανισθή με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων. Και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού, και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού. Εδώ είναι η υπομονή των αγίων, εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού» (Αποκ. ιδ΄9-12).
Το μήνυμα του πρώτου αγγέλου διακηρύττει το αιώνιο ευαγγέλιο και κάνει κλήση για αποκατάσταση της αληθινής λατρείας του Θεού ως Δημιουργού, επειδή έφθασε η ώρα της κρίσης. Ο δεύτερος άγγελος προειδοποιεί για τα είδη λατρείας ανθρώπινης προέλευσης. Τελικά, ο τρίτος άγγελος διακηρύττει την πιο σοβαρή προειδοποίηση κατά της λατρείας του θηρίου και της εικόνας του, που τελικά θα αποδεχθούν όσοι απορρίπτουν το ευαγγέλιο της δικαίωσης διαμέσου της πίστης.
Το θηρίο που περιγράφεται στην Αποκάλυψη ιγ΄1-10 είναι η ένωση εκκλησίας-κράτους που κυριάρχησε στο χριστιανικό κόσμο για πολλούς αιώνες και περιγράφηκε από τον Απόστολο Παύλο ως «ο άνθρωπος της αμαρτίας» (Β΄Θεσ. β΄2-4) και από το Δανιήλ ως το «μικρόν κέρας» (Δαν. ζ΄8,20-25, η΄9-12). Η εικόνα του θηρίου αντιπροσωπεύει εκείνη τη μορφή της αποστάτιδας θρησκείας που θα διαμορφωθεί όταν οι εκκλησίες, έχοντας χάσει το αληθινό πνεύμα της Μεταρρύθμισης, θα ενωθούν με το κράτος για να επιβάλουν τις διδασκαλίες τους στους άλλους. Με την ένωση της εκκλησίας και του κράτους, θα έχουν γίνει μια τέλεια εικόνα του θηρίου – την αποστάτιδα εκκλησία που καταδίωκε τους πιστούς για 1260 χρόνια. Γι’ αυτό έχει και το όνομα εικόνα του θηρίου.
Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου διακηρύττει την πιο σοβαρή και φοβερή προειδοποίηση της Αγίας Γραφής. Αποκαλύπτει ότι εκείνοι που υποτάσσονται στην ανθρώπινη εξουσία, κατά την τελική κρίση στη γη θα λατρεύσουν το θηρίο και την εικόνα του παρά το Θεό. Κατά την τελευταία αυτή διαμάχη, θα δημιουργηθούν δύο διαφορετικές τάξεις. Η μία τάξη θα υπερασπίζεται το ευαγγέλιο ανθρώπινων επινοήσεων και θα λατρεύει το θηρίο και την εικόνα του, επιφέροντας επάνω της τις πιο βαριές κρίσεις. Η άλλη τάξη, σε έντονη αντίθεση, θα ζει σύμφωνα με το αληθινό ευαγγέλιο, φυλάττοντας «τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού» (Αποκ. ιδ΄9,12). Το τελικό θέμα εμπεριέχει την αληθινή και την ψευδή λατρεία, το αληθινό και το ψευδές ευαγγέλιο. Όταν αυτό το θέμα με σαφήνεια φερθεί μπροστά στον κόσμο, εκείνοι που απορρίπτουν το αναμνηστικό της δημιουργίας του Θεού – το βιβλικό Σάββατο – προτιμώντας να λατρεύσουν και να τιμήσουν την Κυριακή με πλήρη επίγνωση ότι δεν είναι η υποδειχθείσα από το Θεό ημέρα λατρείας, θα λάβουν «το χάραγμα του θηρίου». Αυτό το χάραγμα είναι ένα σήμα επανάστασης. Το θηρίο ισχυρίζεται ότι η αλλαγή που έκανε στην ημέρα λατρείας, δείχνει την εξουσία του ακόμη και επάνω στο νόμο του Θεού.
Το τρίτο μήνυμα στρέφει την προσοχή του κόσμου στις συνέπειες που προκαλεί η άρνηση να δεχθούν το αιώνιο ευαγγέλιο και το μήνυμα του Θεού για την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας. Περιγράφει ζωντανά το τελικό αποτέλεσμα της εκλογής των ανθρώπων σχετικά με τη λατρεία. Η εκλογή δεν είναι κάτι εύκολο, γιατί οτιδήποτε κανείς εκλέξει, θα εμπεριέχει θλίψη. Εκείνοι που υπακούουν στο Θεό, θα γνωρίσουν την οργή του δράκοντα (Αποκ. ιβ΄17) και τελικά να απειληθούν με θάνατο (Αποκ. ιγ΄15), ενώ εκείνοι που έκλεξαν να λατρεύσουν το θηρίο και την εικόνα του θα επισύρουν επάνω τους τις επτά έσχατες πληγές και θα καταλήξουν «εις την λίμνην του πυρός» (Αποκ. ιε΄, ις΄, κ΄14,15).
Αλλά ενώ και οι δύο εκλογές εμπεριέχουν θλίψη, η κατάληξή τους διαφέρει. Οι λατρευτές του Δημιουργού θα διαφύγουν τη θανάσιμη οργή του δράκοντα και θα σταθούν μαζί με το Αρνίο στο όρος Σιών (Αποκ. ιδ΄1, ζ΄2,4). Οι λατρευτές του θηρίου και της εικόνας του, από την άλλη πλευρά, δέχονται την πλήρη οργή του Θεού και πεθαίνουν στην παρουσία των αγίων αγγέλων και του Αρνίου (Αποκ. ιδ΄9,10, κ΄14).
Ο καθένας θα έχει να εκλέξει ποιον θα λατρεύσει. Εκείνος που θα εκλέξει τη δικαιοσύνη διαμέσου της πίστης, θα αποκαλυφθεί ότι συμμετέχει στον τύπο λατρείας την οποία προσυπογράφει ο Θεός, και εκείνος που τελικά εκλέγει τη δικαίωση διαμέσου των έργων, θα αποκαλυφθεί ότι συμμετέχει στον τύπο λατρείας που ο Θεός απαγορεύει αλλά την οποία το θηρίο και η εικόνα του εντέλλονται, μια λατρεία ανθρώπινης κατασκευής. Ο Θεός δεν μπορεί να δεχθεί τον τελευταίο τύπο λατρείας, επειδή αυτή δίνει προτεραιότητα στις εντολές των ανθρώπων και όχι στις εντολές του Θεού. Επιζητεί δικαίωση μέσα από τα έργα του ανθρώπου και όχι μέσα από την πίστη με την πλήρη υποταγή στο Θεό ως Δημιουργό, Λυτρωτή και Αναδημιουργό. Με αυτή την έννοια λοιπόν, το μήνυμα του τρίτου αγγέλου είναι το μήνυμα της δικαίωσης διαμέσου της πίστης.
Ο Θεός έχει τα παιδιά Του σε όλες τις εκκλησίες, αλλά χρησιμοποιώντας την εκκλησία του Υπολοίπου διακηρύττει ένα μήνυμα το οποίο πρέπει να αποκαταστήσει την αληθινή λατρεία Του, καλώντας τους ανθρώπους έξω από την αποστασία και ετοιμάζοντάς τους για την επιστροφή του Χριστού. Αναγνωρίζοντας ότι πολλοί από το λαό του Θεού θα ενωθούν με αυτό, το Υπόλοιπον συναισθάνεται τη ανεπάρκεια και την αδυναμία του καθώς προσπαθεί να εκπληρώσει την ιερόπρεπη αποστολή του. Συνειδητοποιεί ότι μόνο με τη χάρη του Θεού μπορεί να εκπληρώσει το μνημειώδες καθήκον του.
Κάτω από το φως της επικείμενης έλευσης του Χριστού και την ανάγκη ετοιμασίας για τη συνάντησή Του, η επίμονη, συμπονετική κλήση του Θεού έρχεται στον καθένα μας: «Nα βγείτε έξω απ’ αυτή, ο λαός μου, και να μη συγκοινωνήσετε στις αμαρτίες της, και να μη πάρετε από τις πληγές της· 5επειδή, οι αμαρτίες της έφτασαν μέχρι τον ουρανό, και ο Θεός θυμήθηκε τα αδικήματά της» (Αποκ. ιη΄4,5).
