«Έν Βάπτισμα»
Ο τρόπος του βαπτίσματος στο χριστιανικό κόσμο ποικίλει. Μερικοί χρησιμοποιούν τη βύθιση, άλλοι το ράντισμα, και άλλοι πάλι το κατάβρεγμα. Χαρακτηριστικό της ενότητας που το Άγιο Πνεύμα φέρει στην εκκλησία είναι η εφαρμογή του «ενός βαπτίσματος» (Εφεσ. δ΄5). Τι αποκαλύπτει η Αγία Γραφή για την έννοια της λέξης βαπτίζω, την εφαρμογή της και την πνευματική έννοιά της;
Η Έννοια της λέξης «Βαπτίζω». Το ρήμα βαπτίζω προέρχεται από το αρχαίο ρήμα βάπτω που σήμαινε βυθίζω (κυριολεκτικά σε κάποιο υγρό). Το ρήμα βάπτω με την έννοια του βυθίζω βρίσκουμε επίσης στα λόγια του Χριστού: «Ο εμβάψας μετ’εμού εν τω πινακίω την χείρα» (Ματθ. κς΄23). Όταν το ρήμα βαπτίζω αναφέρεται στο βάπτισμα με νερό, οδηγεί στην ιδέα της κατάδυσης ενός ατόμου κάτω από το νερό.
Στην Καινή Διαθήκη το ρήμα βαπτίζω χρησιμοποιείται:
1) για να αναφερθεί στο βάπτισμα με νερό (Ματθ. γ΄6, Μάρκ. α΄9, Πράξ. β΄41),
2) παραβολικά για τις θλίψεις και το θάνατο του Χριστού (Ματθ. κ΄22,23, Μάρκ. ι΄38,39, Λουκά ιβ΄50),
3) για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. γ΄11, Μάρκ. α΄8, Λουκά γ΄16, Ιωάν. α΄33, Πράξ. α΄5, ια΄16) και
4) για πλύσεις των χεριών ως ιεροτελεστία (Μάρκ. ζ΄3,4, Λουκά ια΄38).
Αυτή η τελευταία χρήση δηλώνει απλώς πλύσεις για καθάρισμα από τελετουργικές ακαθαρσίες, και δε νομιμοποιεί το βάπτισμα διά ραντίσματος. Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί το ουσιαστικό βάπτισμα για το βάπτισμα στο νερό και για το θάνατο του Χριστού (Ματθ. γ΄7, κ΄22).
Η Καινή Διαθήκη δεν προσφέρει «καμιά απόδειξη ότι το ράντισμα εφαρμόσθηκε από τους αποστόλους. Αντίθετα, όλα αποδεικνύουν ότι ήταν μια μεταγενέστερη εφαρμογή.
Βάπτισμα στην Καινή Διαθήκη. Οι αναφορές βαπτίσεων στην Καινή Διαθήκη εμπεριέχουν την κατάδυση. Διαβάζουμε ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής βάπτιζε στον Ιορδάνη ποταμό (Ματθ. γ΄6, Μάρκ. α΄5) και «εν Αινών, πλησίον του Σαλήμ, διότι ήσαν εκεί ύδατα πολλά» (Ιωάν. γ΄23). Μόνο η κατάδυση θα απαιτούσε «ύδατα πολλά».
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής βύθισε τον Ιησού στο νερό. Τον βάπτισε «εις τον Ιορδάνην», και μετά το βάπτισμα ο Ιησούς « ανέβαινεν από του ύδατος» (Μάρκ. α΄9,10, Ματθ. γ΄16).
Και η αποστολική εκκλησία βάπτιζε με κατάδυση. Όταν ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής βάπτισε τον Αιθίοπα ευνούχο, «κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ» και «ανέβησαν εκ του ύδατος» (Πράξ. η΄38,39).
Βάπτισμα στην Ιστορία . Πριν από τη χριστιανική εποχή οι Ιουδαίοι βάπτιζαν τους προσηλύτους με κατάδυση. Οι Εσσαίοι στο Κουμράν ακολουθούσαν την πρακτική της κατάδυσης και στα μέλη και στους προσηλύτους.
Οι ζωγραφιές στις κατακόμβες και στις εκκλησίες, τα μωσαϊκά στα δάπεδα, στους τοίχους και στις οροφές, τα σχέδια σε αρχαίες εκδόσεις της Καινής Διαθήκης «αποτελούν συντριπτική απόδειξη για την κατάδυση ως φυσιολογικό τρόπο βαπτίσματος στη χριστιανική εκκλησία κατά τους πρώτους δέκα με δεκατέσσερες αιώνες». Βαπτιστήρια σε αρχαίους καθεδρικούς ναούς, σε εκκλησίες και σε χαλάσματα στη Βόρεια Αφρική, στη Μικρά Ασία, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Γαλλία και αλλού μαρτυρούν για την αρχαιότητα αυτής της εφαρμογής.