Τα Σημεία της Επικείμενης Επιστροφής του Χριστού
Η Αγία Γραφή όχι μόνο αποκαλύπτει τον τρόπο και το αντικείμενο της επιστροφής του Χριστού, περιγράφει επίσης τα σημεία που μιλούν για την εγγύτητα και την αποκορύφωση του γεγονότος. Τα πρώτα σημεία που αναγγέλλουν τη Δευτέρα Παρουσία Του έλαβαν χώρα 1700 χρόνια και πλέον μετά την ανάληψή Του, και άλλα ακολούθησαν που συμβάλλουν στην απόδειξη ότι επίκειται η επιστροφή Του.
Σημεία στο Φυσικό Κόσμο. Ο Χριστός προείπε ότι «θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις» (Λουκά κα΄25), επισημαίνοντας ότι «ο ήλιος θέλει σκοτισθή, και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες του ουρανού θέλουσι πέσει, και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης» (Μάρκ. ιγ΄24-26). Επιπροθέτως, ο Ιωάννης είδε ότι ένας μεγάλος σεισμός θα προηγείτο των σημείων στον ουρανό. (Αποκ. ς΄12). Όλα αυτά τα σημεία θα όριζαν το τέλος των 1260 ετών του διωγμού. (Δείτε κεφάλαιο 12).
1. Η μαρτυρία της γης. Για την εκπλήρωση της προφητείας «ο μεγαλύτερος γνωστός σεισμός» έγινε την 1η Νοεμβρίου το 1755. Γνωστός ως ο σεισμός της Λισσαβόνας, τα αποτελέσματά του έγιναν αισθητά στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αφρική, καλύπτοντας μια περιοχή περισσότερο από 6.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η καταστροφή του είχε κέντρο τη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας, όπου μέσα σε λίγα λεπτά ισοπέδωσε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, δημιουργώντας χιλιάδες νεκρούς.
Ενώ τα φυσικά αποτελέσματα του σεισμού ήταν εκτεταμένα, ο αντίκτυπός του στη σκέψη εκείνη την εποχή ήταν εξίσου συνταρακτικός. Πολλοί ζώντες τότε αναγνώρισαν στο γεγονός αυτό ένα προφητικό σημάδι του τέλους και άρχισαν να λαμβάνουν υπόψη με σοβαρότητα την κρίση του Θεού και τις έσχατες ημέρες. Ο σεισμός της Λισσαβόνας έδωσε το έναυσμα για τη μελέτη της προφητείας.
2. Η μαρτυρία του ηλίου και της σελήνης. Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα το επόμενο σημείο που αναφέρεται στην προφητεία έλαβε χώρα: η συσκότιση του ηλίου και της σελήνης. Ο Χριστός ανακοίνωσε το χρόνο της εκπλήρωσης αυτού του σημείου, λέγοντας ότι θα γινόταν μετά τη μεγάλη θλίψη – τα 1260 χρόνια του παπικού διωγμού που αναφέρεται σε άλλο σημείο της Αγίας Γραφής (Ματθ. κδ΄29, δείτε το κεφάλαιο 12). Αλλά ο Χριστός είπε ότι θα συντεμνόταν ο χρόνος της θλίψης η οποία θα προηγείτο εκείνων των σημείων (Ματθ. κδ΄21,22). Κάτω από την επιρροή της Μεταρρύθμισης και τα κινήματα που ανεφύησαν από αυτήν, ο παπικός διωγμός πραγματικά ελαττώθηκε, έτσι που στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα σχεδόν είχε ολοκληρωτικά σταματήσει.
Προς εκπλήρωση αυτής της προφητείας, στις 19 Μαΐου το 1780, ένα ασυνήθιστο σκοτάδι κάλυψε το βορειοανατολικό τμήμα της βορειοαμερικανικής Ηπείρου. Ανακαλώντας αυτό το γεγονός, ο Timothy Dwight, πρόεδρος του πανεπιστημίου Yale, είπε: «Η 19η Μαΐου 1780 ήταν μια ξεχωριστή ημέρα. Ανάφθηκαν οι λάμπες σε πολλά σπίτια, τα πουλιά σταμάτησαν το κελάηδημά τους και κούρνιασαν, και τα πουλερικά αποσύρθηκαν στα κοτέτσια … Επικρατούσε η γενική άποψη ότι είχε φθάσει η ημέρα της κρίσης».
Ο Samuel Williams του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ανέφερε ότι το σκοτάδι «πλησίαζε με σύννεφα από τα νοτιοδυτικά μεταξύ της 10ης και της 11ης π.μ. ώρας, και συνέχισε μέχρι τα μέσα της επόμενης νύχτας, ποικίλλοντας σε βαθμό και διάρκεια στις διάφορες περιοχές. Σε μερικά μέρη, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαβάσουν στο ύπαιθρο τα συνηθισμένα κείμενα.» Κατά την άποψη του Samuel Tenny, «το σκοτάδι της επόμενης νύχτας ήταν πιθανόν τόσο βαθύ, όσο ουδέποτε παρατηρήθηκε από τότε που ο Παντοδύναμος πρωτοέδωσε το φως. Ήταν σαν όλα τα φωτεινά σώματα του σύμπαντος να είχαν καλυφθεί από μια αδιαπέραστη σκιά, ή σαν να είχαν εξαφανισθεί. Σε τέτοιο σημείο το σκοτάδι ήταν ολοκληρωτικό.»
Στις 9 εκείνο το βράδυ βγήκε η πανσέληνος, αλλά το σκοτάδι παρέμεινε μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Όταν η σελήνη άρχισε να γίνεται ορατή, είχε την όψη αίματος.
Ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής είχε προφητεύσει για τα ανεπανάληπτα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Μετά από το σεισμό, έγραψε ότι «ο ήλιος έγεινε μέλας ως σάκκος τρίχινος και η σελήνη έγεινεν ως αίμα» (Αποκ. ς΄12).
3. Η μαρτυρία των αστέρων. Και ο Ιησούς Χριστός και ο Ιωάννης είχαν επίσης μιλήσει για την πτώση των αστέρων που θα έδειχναν ότι η έλευση του Χριστού πλησίαζε (Αποκ. ς΄13, Ματθ. κδ΄29). Ο μεγάλος καταιονισμός μετεωριτών στις 13 Νοεμβρίου 1833 – η μεγαλύτερη επίδειξη πτώσης των αστέρων που έχει καταγραφεί – αποτέλεσε εκπλήρωση αυτής της προφητείας. Υπολογίζεται ότι ένας μόνο παρατηρητής μπορούσε να δει κατά μέσον όρο 60.000 μετεωρίτες σε μια ώρα. Αυτό το φαινόμενο ήταν ορατό από τον Καναδά μέχρι το Μεξικό, και από τα μέσα του Ατλαντικού μέχρι τον Ειρηνικό. Πολλοί Χριστιανοί αναγνώρισαν σε αυτό την εκπλήρωση της βιβλικής προφητείας.
Ένας αυτόπτης μάρτυς είπε ότι «σχεδόν δεν υπήρχε μέρος στο στερέωμα χωρίς αυτούς τους διάττοντες αστέρες, που θα μπορούσες να παρατηρήσεις. Ακόμη, κατά διαστήματα έπεφταν σαν δέσμες, θυμίζοντας συκιά που ρίχνει τα άγουρα σύκα όταν την κουνάει ισχυρός άνεμος.»
Ο Χριστός έδωσε αυτά τα σημεία για να είναι οι Χριστιανοί σε επιφυλακή καθώς πλησιάζει η έλευσή Του, να χαίρονται και να είναι έτοιμοι καθ’όλα. Είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας». Και συνέχισε: «Ιδέτε την συκήν και πάντα τα δένδρα. Όταν ήδη ανοίξωσι, βλέποντες γνωρίζετε αφ’εαυτών ότι ήδη το θέρος είναι πλησίον. Ούτω και σεις, όταν ίδητε ταύτα γενόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού» (Λουκά κα΄28-31).
Αυτή η μοναδική μαρτυρία της γης, του ηλίου, της σελήνης και των αστέρων που ήρθαν με τη συγκεκριμένη αλληλουχία και στον καιρό που ο Χριστός είχε προείπει, έστρεψαν την προσοχή πολλών προς τις προφητείες της Δευτέρας Παρουσίας.
Σημεία στο Θρησκευτικό Κόσμο. Η Αγία Γραφή προλέγει ότι ένας αριθμός σημαντικών σημείων στο θρησκευτικό κόσμο θα χαρακτηρίσουν την εποχή ακριβώς πριν από την επιστροφή του Χριστού.
1. Μεγάλη θρησκευτική αφύπνιση. Το βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται στην εμφάνιση ενός μεγάλου, παγκόσμιου κινήματος πριν από τη Δευτέρα Παρουσία. Στο όραμα του Απόστολου Ιωάννη, ένας άγγελος που κηρύττει την επιστροφή του Χριστού, συμβόλιζε αυτό το κίνημα. «Είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν. Και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού. Και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων» (Αποκ. ιδ΄6,7).
Το ίδιο το μήνυμα δείχνει πότε αυτό πρέπει να διακηρυχθεί. Το αιώνιο ευαγγέλιο είχε κηρυχθεί μέσα από όλους τους αιώνες. Αλλά αυτό το μήνυμα, δίνοντας έμφαση στην κρίση που αναφέρει το ευαγγέλιο, θα μπορούσε να κηρυχθεί μόνο στα τέλη των αιώνων, επειδή ειδοποιεί ότι «ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού».
Το βιβλίο του Δανιήλ μας ενημερώνει ότι στα τέλη των αιώνων οι προφητείες του θα αποσφραγίζονταν (Δαν. ιβ΄4). Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι θα κατανοούσαν τα μυστήριά του. Η αποσφράγιση έγινε όταν στο τέλος των 1260 ετών έληξε η περίοδος της παπικής κυριαρχίας με την αιχμαλωσία του πάπα το 1798. Η συσχέτιση της εξορίας του πάπα και των σημείων στο φυσικό κόσμο οδήγησε πολλούς Χριστιανούς να μελετήσουν τις προφητείες γύρω από τα γεγονότα που οδηγούν στη Δευτέρα Παρουσία, και είχαν σαν αποτέλεσμα να κατανοηθούν εκ νέου και βαθιά αυτές οι προφητείες.
Αυτή η εστίαση στη Δευτέρα Παρουσία έφερε επίσης μια αναζωπύρωση της ελπίδας.
2. Το κήρυγμα του ευαγγελίου. Ο Θεός «προσδιώρισεν ημέραν, εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη» (Πράξ. ιζ΄31). Ενημερώνοντάς μας για εκείνη την ημέρα, ο Χριστός δεν είπε ότι αυτή θα ερχόταν όταν όλος ο κόσμος θα πίστευε, αλλά ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος» (Ματθ. κδ΄14). Το ίδιο και ο Πέτρος ενθαρρύνει τους πιστούς με τα λόγια: «Προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού» (Β΄Πέτρ. γ΄12).
Οι στατιστικές για τη μετάφραση και διάθεση της Αγίας Γραφής αποκαλύπτουν την αύξηση της βιβλικής μαρτυρίας. Το 1900 η Αγία Γραφή ήταν μεταφρασμένη σε 537 γλώσσες. Οι Ηνωμένες Βιβλικές Εταιρίες, όπως κάθε χρόνο, κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο τον γραπτό Λόγο του Θεού σε εκατομμύρια αντίτυπα παντός τύπου. Συγκεκριμένα, η ένωση αυτή των 140 Βιβλικών Εταιριών, που πλήρες μέλος της είναι και η Ελλάδα, το 1999 κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο 627.925.260 αντίτυπα, από τα οποία 23.999.224 ήταν ολόκληρες Αγίες Γραφές, 26.304.410 ήταν Καινές Διαθήκες και τα υπόλοιπα ήταν διάφορα μικρά αποσπάσματα από την Αγία Γραφή. Στην Ελλάδα η Ελληνική Βιβλική Εταιρία κυκλοφόρησε το 1999 83.658 αντίτυπα του Λόγου του Θεού, από τα οποία 19.007 είναι ολόκληρες Αγίες Γραφές και 55.123 είναι Καινές Διαθήκες. Στο μεταφραστικό τομέα οι Ηνωμένες Βιβλικές Εταιρίες έφτασαν συνολικά τις 2.233 γλώσσες και διαλέκτους, στις οποίες έχει μεταφραστεί έστω και ένα μικρό κομμάτι του Λόγου του Θεού.
Επιπροσθέτως, η Χριστιανοσύνη έχει τώρα στη διάθεσή της μια πρωτόγνωρη ποικιλία μέσων για να χρησιμοποιήσει στην αποστολή της: υπηρεσία βοήθειας, εκπαιδευτικά και ιατρικά ιδρύματα, ιεραπόστολοι, ράδιο και τηλεόραση, καθώς και εντυπωσιακά οικονομικά μέσα. Σήμερα ισχυροί ραδιοφωνικοί σταθμοί βραχέων κυμάτων μπορούν να γνωστοποιήσουν το ευαγγέλιο σχεδόν σε κάθε χώρα της υφηλίου. Χρησιμοποιούμενα με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος αυτά τα ετερόκλητα μέσα μπορούν να πραγματοποιήσουν το σκοπό του ευαγγελισμού του κόσμου στην εποχή μας.
3. Θρησκευτική παρακμή. Η παγκόσμια διακήρυξη του ευαγγελίου δε σημαίνει οπωσδήποτε μια μαζική ανάπτυξη γνήσιας Χριστιανοσύνης. Αντίθετα, η Αγία Γραφή προείπε μια παρακμή της αληθινής πνευματικότητας προς τα τέλη των αιώνων. Ο Απόστολος Παύλος είπε: «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί. Διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής» (Β΄Τιμ. γ΄1-5).
Έτσι σήμερα, η φιλαυτία, τα υλικά πράγματα και ο κόσμος αντικατέστησαν το Πνεύμα του Χριστού σε πολλές καρδιές. Οι άνθρωποι δεν αφήνουν πια τις αρχές του Θεού και τους νόμους Του να κατευθύνουν τη ζωή τους. Η ανομία τούς κατέλαβε. «Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή» (Ματθ. κδ΄12).
4. Ξαναζωντάνεμα του παπισμού. Σύμφωνα με τη βιβλική προφητεία, στο τέλος των 1260 ετών ο παπισμός θα λάβει μια θανατηφόρο πληγή, αλλά δε θα πεθάνει (Δείτε το κεφάλαιο 12). Ο παπισμός θα γνώριζε μια μεγάλη ανανέωση επιρροής και σεβασμού που «εθαύμασεν όλη η γη οπίσω του θηρίου» (Αποκ. ιγ΄3). Ήδη σήμερα πολλοί θεωρούν τον πάπα ως ηθικό ηγέτη του κόσμου.
Σε μεγάλη έκταση αναδείχθηκε η παπική επιρροή καθώς οι Χριστιανοί αντικατέστησαν την εξουσία της Αγίας Γραφής με παραδόσεις, με ανθρώπινους κανόνες και με την επιστήμη. Κάνοντας αυτά, γίνονται ευάλωτοι στον «άνομον» ο οποίος εργάζεται «εν πάση δυνάμει, και σημείοις και τέρασι ψεύδους» (Β΄Θεσ. β΄9). Ο Σατανάς και τα όργανά του θα ιδρύσουν μια διαβολική συνομοσπονδία που συμβολίζεται από την ανόσια τριάδα του δράκοντα, του θηρίου και του ψευδοπροφήτη, που θα απατήσουν τον κόσμο (Αποκ. ις΄13,14, ιγ΄13,14). Μόνο εκείνοι, των οποίων οδηγός είναι η Αγία Γραφή και οι οποίοι φυλάττουν «τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού» (Αποκ. ιδ΄12), μπορούν με επιτυχία να αντισταθούν στην κατακλύζουσα απάτη που αυτή η συνομοσπονδία επιφέρει.
5. Παρακμή της θρησκευτικής ελευθερίας. Η αναβίωση του παπισμού θα επηρεάσει δραματικά τη Χριστιανοσύνη. Η θρησκευτική ελευθερία που αποκτήθηκε με μεγάλο κόστος, εγγυημένη από το διαχωρισμό μεταξύ εκκλησίας και κράτους, θα διαβρωθεί και τελικά θα καταργηθεί. Με την υποστήριξη ισχυρών κυβερνήσεων, αυτή η αποστάτιδα εξουσία θα επιδιώξει να επιβάλει τη μορφή της λατρείας της σε όλους τους ανθρώπους. Ο καθένας θα έχει να εκλέξει ή να υπακούσει στο Θεό και στις εντολές Του, ή να υπακούσει στο θηρίο και στην εικόνα του (Αποκ. ιδ΄6-12).
Η πίεση προσαρμογής περιλαμβάνει και οικονομικό πειθαναγκασμό. «Να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του θηρίου, ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού» (Αποκ. ιγ΄17). Φυσικά, όσοι αρνούνται να συμβαδίσουν, θα αντιμετωπίσουν την ποινή του θανάτου (Αποκ. ιγ΄15). Κατά την τελευταία αυτή περίοδο της θλίψης ο Θεός θα επέμβει για το λαό Του και θα ελευθερώσει τον καθένα του οποίου το όνομα είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής (Δαν. ιβ΄1, Αποκ. γ΄5, κ΄15).
Αύξηση της Ασέβειας. Η πνευματική παρακμή της Χριστιανοσύνης και η αναβίωση του ανθρώπου της ανομίας έχει οδηγήσει σε μια αυξανόμενη παραμέληση του νόμου του Θεού στην εκκλησία και στη ζωή των πιστών. Πολλοί κατέληξαν να πιστεύουν ότι ο Χριστός κατάργησε το νόμο και ότι οι Χριστιανοί δεν είναι πια υποχρεωμένοι να τον τηρούν. Αυτή η περιφρόνηση προς το νόμο του Θεού οδήγησε σε μια αυξανόμενη εγκληματική και ανήθικη διαγωγή.
1. Παγκόσμια επέκταση της εγκληματικότητας. Η ασέβεια προς το νόμο του Θεού, πολύ συνηθισμένη μέσα στη Χριστιανοσύνη, συνέβαλε στη σύγχρονη κοινωνία να περιφρονήσει κάθε έννοια νόμου και τάξης. Σε όλο τον κόσμο η εγκληματικότητα ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Μια αναφορά από ανταποκριτές διαφόρων μεγαλουπόλεων δήλωσε: «Όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες έτσι σχεδόν και σε κάθε χώρα του κόσμου η εγκληματικότητα είναι σε άνοδο.» «Από το Λονδίνο ως τη Μόσχα και το Γιοχάνεσμπουργκ, η εγκληματικότητα γρήγορα γίνεται η μεγαλύτερη απειλή που αλλάζει τον τρόπο ζωής πολλών ανθρώπων.»
2. Σεξουαλική επανάσταση. Η περιφρόνηση προς το νόμο του Θεού αφαίρεσε τον περιορισμό για σεμνότητα και αγνότητα, με αποτέλεσμα να αναπηδήσει η ανηθικότητα. Σήμερα το σεξ έχει αναχθεί σε είδωλο και έγινε εμπορεύσιμο υλικό μέσα από τις ταινίες, την τηλεόραση, τα βίντεο, τα τραγούδια, τα περιοδικά και τις διαφημίσεις.
Η σεξουαλική επανάσταση είχε σαν αποτέλεσμα την εκπληκτική αύξηση των διαζυγίων, τις εκτροπές όπως παράνομη συμβίωση ή ανταλλαγή ερωτικών συντρόφων, την παιδεραστία, τις εκτρώσεις, τη διαδεδομένη ομοφυλοφιλία, τα αφροδίσια νοσήματα, και τελευταία το έιτς.
Πόλεμοι και Συμφορές. Ο Χριστός είπε ότι πριν από την επιστροφή Του «θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι, και πείναι, και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού» (Λουκά κα΄10,11, Μάρκ. ιγ΄7,8, Ματθ. κδ΄7). Καθώς πλησιάζει το τέλος και εντείνεται η διαμάχη μεταξύ των σατανικών και θείων δυνάμεων, αυτές οι συμφορές θα αυξάνονται σε σοβαρότητα και συχνότητα, και βρίσκουν μια άνευ προηγουμένου εκπλήρωση στην εποχή μας.
1. Πόλεμοι. Αν και οι πόλεμοι πλήγωναν την ανθρωπότητα στη ροή της ιστορίας, ποτέ πριν δεν υπήρξαν τόσο σφαιρικοί και καταστροφικοί. Ο πρώτος και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος προκάλεσαν θύματα και συμφορές περισσότερο από ό,τι όλοι οι προηγούμενοι πόλεμοι μαζί.
Πολλοί διαβλέπουν μια άλλη παγκόσμια σύρραξη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ξερρίζωσε τον πόλεμο. Από το τέλος του και εδώ υπήρξαν 140 συρράξεις με συμβατικά όπλα, κατά τις οποίες πάνω από δέκα εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν. Η απειλή ενός θερμοπυρηνικού πολέμου κρέμεται πάνω από τον κόσμο σαν δαμόκλειος σπάθη.
2. Φυσικές καταστροφές. Οι καταστροφές φαίνεται να αυξάνονται σημαντικά στα τελευταία χρόνια. Πρόσφατες κατακλυσμιαίες βροχές και καιρικές αλλαγές που έρχονται απανωτά, προκάλεσαν την απορία μήπως η φύση τρελάθηκε, και αν ο κόσμος βρίσκεται σε εποχή που γνωρίζει βαθιές κλιματολογικές αλλαγές και οι οποίες θα βαίνουν αυξανόμενες στο μέλλον.
3. Πείνες. Οι πείνες συνέβησαν πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά όχι στην κλίμακα που έγινε στον εικοστόν αιώνα. Ποτέ πριν ο κόσμος δεν είχε τόσα εκατομμύρια ανθρώπων που να πεινούν και να υποσιτίζονται. Η προοπτική του μέλλοντος δεν είναι καθόλου λαμπρή. Η πρωτοφανής επέκταση της πείνας σαφώς αποτελεί σημείο της επικείμενης επιστροφής του Χριστού.
