Ο Τρόπος της Επιστροφής του Χριστού
Καθώς ο Χριστός μιλούσε για τα σημεία που θα έδειχναν την εγγύτητα της έλευσής Του, επίσης είπε για ό,τι αφορά στο λαό Του για να μην απατηθούν από ψευδείς δηλώσεις. Τους ειδοποίησε ότι πριν από τη Δευτέρα Παρουσία «θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς». Ακόμη είπε: «Εάν τις είπη προς υμάς, Ιδού, εδώ είναι ο Χριστός, ή εδώ, μη πιστεύσητε» (Ματθ. κδ΄24,23). Ο ενημερωμένος είναι εξοπλισμένος. Για να είναι σε θέση οι πιστοί να διακρίνουν μεταξύ γνήσιου γεγονότος και κίβδηλης έλευσης, πολλά βιβλικά κείμενα αποκαλύπτουν λεπτομέρειες με τον τρόπο που ο Χριστός θα επιστρέψει.
Κυριολεκτική και Προσωπική Επιστροφή. Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε μέσα στη νεφέλη, δύο άγγελοι απευθύνθηκαν στους μαθητές, οι οποίοι ακόμη παρατηρούσαν την απομάκρυνση του Κυρίου: «Άνδρες Γαλιλαίοι, τί ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; Ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’όν τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. α΄11).
Με άλλα λόγια, είπαν ότι ο ίδιος ο Κύριος που μόλις τους άφησε – προσωπικός, ύπαρξη με σάρκα και οστά, όχι σαν κάποια πνευματική οντότητα (Λουκά κδ΄36-43) – θα επέστρεφε στη γη. Και η Δευτέρα Παρουσία Του θα ήταν κυριολεκτική και προσωπική όπως η αναχώρησή Του.
Ορατή Επιστροφή. Η έλευση του Χριστού δε θα είναι εσωτερική, αόρατη εμπειρία, αλλά μια πραγματική συνάντηση με ορατό Πρόσωπο. Για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία για την ορατότητα της επιστροφής Του, ο Ιησούς προειδοποίησε τους μαθητές Του ότι δε θα γινόταν μια μυστική Δευτέρα Παρουσία, συγκρίνοντας την επιστροφή Του με τη φωτεινή αστραπή (Ματθ. κδ΄27).
Η Αγία Γραφή δηλώνει καθαρά ότι οι δίκαιοι και οι ασεβείς συγχρόνως θα είναι μάρτυρες της έλευσής Του. Ο Ιωάννης έγραψε: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός» (Αποκ. α΄7), και ο Χριστός περιέγραψε τη στάση των ασεβών: «Θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ. κδ΄30).
Ηχηρή Επιστροφή. Πέρα από την εικόνα ότι η επιστροφή του Χριστού θα γίνει παγκόσμια αντιληπτή, η Αγία Γραφή βεβαιώνει ότι η έλευσή Του θα γνωστοποιηθεί όχι μόνο με την όραση, αλλά και με τον ήχο. «Αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού» (Α΄Θεσ. δ΄16). «Μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης» (Ματθ. κδ΄31) θα συνοδεύεται η σύναξη του λαού Του. Δεν υπάρχει εδώ καμιά μυστικότητα.
΄Ενδοξη Επιστροφή. Όταν ο Χριστός επιστρέφει, έρχεται ως κατακτητής, με ισχύ και «εν τη δόξη του Πατρός αυτού, μετά των αγγέλων αυτού» (Ματθ. ις΄27). Ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής περιγράφει τη δόξα της επιστροφής του Χριστού με έναν πολύ δραματικό τρόπο. Περιγράφει το Χριστό έφιππο σε λευκό άλογο να οδηγεί αναρίθμητες στρατιές του ουρανού. Εμφανίζεται η υπερφυσική λαμπρότητα του ένδοξου Χριστού (Αποκ. ιθ΄11-16).
Ξαφνική, Απρόσμενη Επιστροφή. Οι Χριστιανοί πιστοί που λαχταρούν και προσμένουν την επιστροφή του Χριστού, θα είναι ενήμεροι πότε αυτή πλησιάζει (Α΄Θεσ. ε΄4-6). Αλλά για τους κατοίκους του κόσμου γενικά, ο Παύλος έγραψε: «Η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί, ούτως έρχεται. Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ’αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει» (Α΄Θεσ. ε΄2,3, Ματθ. κδ΄43).
Μερικοί συμπέραναν ότι η σύγκριση του Απόστολου Παύλου για την έλευση του Χριστού με αυτή του κλέφτη, δείχνει ότι θα έρθει με κάποιον τρόπο μυστικό και αόρατο. Οπωσδήποτε, μια τέτοια άποψη έρχεται σε αντίθεση με τη βιβλική εικόνα της επιστροφής του Χριστού με δόξα και λαμπρότητα, και παγκοσμίως ορατή (Αποκ. α΄7). Η άποψη του Απόστολου Παύλου δεν είναι ότι η επιστροφή του Χριστού είναι μυστική, αλλά ότι για όσους σκέπτονται κοσμικά, είναι απρόσμενη όπως ένας κλέφτης.
Και ο Χριστός εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο συγκρίνοντας την έλευσή Του με την απρόσμενη καταστροφή του προκατακλυσμιαίου κόσμου με κατακλυσμό. «Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ήν ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν. Και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας. Ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπο.» (Ματθ. κδ΄38,39). Αν και ο Νώε είχε κηρύξει επί πολλά χρόνια για τον επικείμενο κατακλυσμό, τελικά ο κατακλυσμός ξάφνιασε τον κόσμο. Ζούσαν δύο τάξεις ανθρώπων. Η μια τάξη πίστεψε στα λόγια του Νώε, εισήλθε στην κιβωτό και σώθηκε. Η άλλη προτίμησε να μείνει έξω από την κιβωτό, «εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας» (Ματθ. κδ΄39).
Ένα Κατακλυσμιαίο Γεγονός. Όμοια με την παρομοίωση του κατακλυσμού, το όνειρο του Ναβουχοδονόσορ με το μεταλλικό άγαλμα, περιγράφει τον κατακλυσμιαίο τρόπο με τον οποίον ο Χριστός θα εγκαταστήσει την ένδοξη βασιλεία Του (Δείτε το κεφάλαιο 4). Ο Ναβουχοδονόσορ είδε μια μεγάλη εικόνα. «Η κεφαλή της εικόνος εκείνης ήτο εκ χρυσού καθαρού, το στήθος αυτής και οι βραχίονες αυτής εξ αργύρου, η κοιλία αυτής και οι μηροί αυτής εκ χαλκού, αι κνήμαι αυτής εκ σιδήρου, οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρος δε εκ πηλού». Έπειτα, «απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς. Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος και ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού και έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού, και ο άνεμος εσήκωσεν αυτά, και ουδείς τόπος ευρέθη αυτών. Ο δε λίθος ο κτυπήσας την εικόνα έγεινεν όρος μέγα και εγέμισεν όλην την γην» (Δαν. β΄32-35).
Με το όνειρο αυτό ο Θεός έδωσε στο Ναβουχοδονόσορ μια συνοπτική ιστορία του κόσμου. Μεταξύ της εποχής του και της εγκαθίδρυσης της αιώνιας βασιλείας του Χριστού (την πέτρα), τέσσερες μεγάλες αυτοκρατορίες θα κατείχαν διαδοχικά τον κόσμο και έπειτα μια συσσώρευση από ισχυρά και αδύνατα έθνη θα έβγαιναν στο προσκήνιο του κόσμου.
Ήδη από την εποχή του Χριστού οι ερμηνευτές ταύτισαν τις αυτοκρατορίες με αυτές της Βαβυλώνας (605-539 π.Χ.), της Μηδοπερσίας (539-331 π.Χ.), της Ελλάδας (331-168 π.Χ.) και της Ρώμης (168 π.Χ. – 476 μ.Χ.). Όπως προλέχθηκε, καμιά αυτοκρατορία δε διαδέχθηκε τη Ρώμη. Κατά τον τέταρτο και πέμπτον αιώνα μ.Χ. η Ρώμη διαμελίσθηκε σε μικρότερα βασίλεια, τα οποία αργότερα έγιναν τα έθνη της Ευρώπης. Στο διάβα των αιώνων ισχυροί αρχηγοί – ο Καρλομάγνος, ο Κάρολος Ε΄, ο Ναπολέων, ο Κάιζερ Βίλχελμ ο επονομαζόμενος Γουλιέλμος Β΄ και ο Χίτλερ – προσπάθησαν να ιδρύσουν μια άλλη παγκόσμια αυτοκρατορία. Ο καθένας τους απέτυχε, όπως ακριβώς είχε πει η προφητεία: «Πλην δεν θέλουσιν είσθαι κεκολλημένοι ο είς μετά του άλλου, καθώς ο σίδηρος δεν μιγνύεται μετά του πηλού» (Δαν. β΄43).
Τελικά, το όνειρο επικεντρώνεται σε μια δραματική αποκορύφωση: την εγκαθίδρυση της αιώνιας βασιλείας του Θεού. Η πέτρα που αποκόπηκε «άνευ χειρών», αντιπροσωπεύει τη βασιλεία της δόξας του Χριστού (Δαν. ζ΄14, Αποκ. ια΄15), η οποία θα εγκατασταθεί χωρίς ανθρώπινη προσπάθεια κατά τη Δευτέρα Παρουσία.
Η βασιλεία του Χριστού δε θα υπάρχει συγχρόνως με οποιαδήποτε ανθρώπινη αυτοκρατορία. Όταν ο Χριστός ήταν στη γη την εποχή που εξουσίαζε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η πέτρινη βασιλεία που συνθλίβει όλα τα έθνη, δεν είχε έρθει ακόμη. Μόνο μετά τη φάση του σιδήρου και του πηλού στα πόδια, στην περίοδο των διαιρημένων εθνών, θα ερχόταν. Θα εγκατασταθεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία όταν ο Χριστός διαχωρίσει τους δικαίους από τους ασεβείς (Ματθ. κε΄31-34).
Όταν έρθει, αυτή η πέτρα ή η βασιλεία, θα κτυπήσει «την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού» και «θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας», μη αφήνοντας σε αυτές ούτε ίχνος (Δαν. β΄34,44,35). Πραγματικά, η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού είναι ένα γεγονός που θα συνταράξει τη γη.
