Βιβλική Ενότητα και η Εκκλησία
Τι είδους ενότητα ο Χριστός είχε στη σκέψη Του για τη σημερινή ορατή εκκλησία; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει μια τέτοια αγάπη και ενότητα; Ποιο είναι το θεμέλιό της; Ποια είναι τα συστατικά της; Απαιτεί ομοιομορφία ή επιτρέπει την ποικιλία; Πώς λειτουργεί η ενότητα;
Ενότητα του Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την ενότητα της εκκλησίας. Με το Άγιο Πνεύμα οι πιστοί οδηγούνται στην εκκλησία. Με το Άγιο Πνεύμα βαπτίζονται «εις έν σώμα» (Α΄Κορ. ιβ΄13). Αυτά τα βαπτισμένα μέλη πρέπει να έχουν μια ενότητα την οποία ο Απόστολος Παύλος περιγράφει ως «την ενότητα του Πνεύματος» (Εφεσ. δ΄3).
Ο Απόστολος απαριθμεί τα βασικά συστατικά της ενότητας του Πνεύματος: «Έν σώμα και έν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας. Είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα, είς Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων, και διά πάντων, και εν πάσι ημίν» (Εφεσ. δ΄4-6). Η επταπλάσια επανάληψη του αριθμητικού είς, μία, έν δίνει έμφαση στην πλήρη ενότητα που ο Απόστολος Παύλος αντιλαμβανόταν.
Καλώντας τους από κάθε εθνικότητα και φυλή, το Άγιο Πνεύμα βαπτίζει τους ανθρώπους σε ένα σώμα – το σώμα του Χριστού, την εκκλησία. Καθώς αυξάνονται στην παιδεία του Χριστού, οι διαφορές σταματούν να τους χωρίζουν. Το Άγιο Πνεύμα καταρρίπτει τους φραγμούς ανάμεσα στον υψηλό και στο χαμηλό, στον πλούσιο και στο φτωχό, στον άνδρα και στη γυναίκα. Συνειδητοποιώντας ότι στα μάτια του Θεού όλοι είναι ίσοι, δείχνουν εκτίμηση ο ένας στον άλλον.
Αυτή η ενότητα λειτουργεί επίσης και στο συλλογικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι οι τοπικές εκκλησίες παντού είναι ίσες, και αν ακόμη ενισχύονται με χρήματα και ιεραποστόλους από άλλες χώρες. Μια τέτοια πνευματική ενότητα δε γνωρίζει ιεραρχία. Τοπικοί ποιμένες ή ιεραπόστολοι είναι ίσοι ενώπιον του Θεού.
Η ενωμένη εκκλησία έχει μια ελπίδα – την «μακαρίαν ελπίδα» της σωτηρίας που θα πραγματοποιηθεί με την «επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτ. β΄13). Αυτή η ελπίδα είναι η πηγή της ειρήνης και χαράς, και προμηθεύει ισχυρά κίνητρα για ενωμένη μαρτυρία (Ματθ. κδ΄14). Ακόμη, οδηγεί στη μεταμόρφωση, διότι «πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός» (ΑΊωάν. γ΄3).
Είναι διαμέσου της κοινής πίστης – προσωπική πίστη στην εξιλαστήρια θυσία του Ιησού Χριστού – που όλοι γίνονται μέρος του σώματος. Το ένα βάπτισμα που συμβολίζει το θάνατο του Χριστού και την ανάσταση (Ρωμ. ς΄3-6) εκφράζει τέλεια αυτή την πίστη, μαρτυρώντας την ένωση με το σώμα του Χριστού.
Τελικά, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι υπάρχει ένα Πνεύμα, ένας Κύριος, και ένας Θεός και Πατέρας. Όλες οι όψεις της ενότητας της εκκλησίας έχουν το θεμέλιό τους στο ενιαίο της Τριαδικής Θεότητας. «Είναι διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό. Και είναι διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός. Είναι διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός ο ενεργών τα πάντα εν πάσι» (Α΄Κορ. ιβ΄4-6).
Η Έκταση της Ενότητας. Οι πιστοί έχουν την εμπειρία της ενότητας στο πνεύμα και στη γνώμη. Σημειώστε αυτές τις προτροπές: «Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν. Διά να δοξάζητε ομοθυμαδόν εν ενί στόματι τον Θεόν και Πατέρα ημών Ιησούν Χριστόν» (Ρωμ. ιε΄5,6). «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην» (Α΄Κορ. α΄10). «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε. Και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’υμών» (Β΄Κορ. ιγ΄11).
Η εκκλησία του Θεού λοιπόν, πρέπει να αποκαλύψει ενότητα στα αισθήματα, στη σκέψη και στη δράση. Αυτό σημαίνει ότι τα μέλη πρέπει να έχουν ταύτιση στα αισθήματα, στις σκέψεις και στις πράξεις; Η βιβλική ενότητα απαιτεί ομοιομορφία;
Ενότητα στην Ποικιλία. Η βιβλική ενότητα δεν έχει την έννοια της ομοιομορφίας. Η βιβλική παραβολή με το ανθρώπινο σώμα αποδεικνύει ότι η ενότητα της εκκλησίας υπάρχει στην ποικιλία. Το σώμα έχει πολλά όργανα, και όλα συμβάλλουν στη βέλτιστη λειτουργία του σώματος. Το καθένα εκπληρώνει ένα ζωτικό, αν και διαφορετικό καθήκον, και κανένα δεν είναι άχρηστο. Αυτή η ίδια αρχή ισχύει και στην εκκλησία. Ο Θεός διανέμει τα χαρίσματά Του «ιδία εις έκαστον καθώς θέλει» (Α΄Κορ. ιβ΄11), δημιουργώντας μια υγιά ποικιλία η οποία ωφελεί όλο το εκκλησίασμα. Όλα τα μέλη δε σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο, και ούτε έχουν τα προσόντα να επιτελέσουν το ίδιο έργο. Όλοι όμως λειτουργούν κάτω από το ίδιο Πνεύμα, οικοδομώντας την εκκλησία κατά τον καλύτερο τρόπο με τις θεόδοτες ικανότητές τους.
Για να επιτελέσει την αποστολή της, η εκκλησία χρειάζεται τη συμβολή όλων των χαρισμάτων. Μαζί, εξασφαλίζουν μια ολοκληρωμένη ευαγγελιστική προσπάθεια. Η επιτυχία της εκκλησίας δεν εξαρτάται από το κάθε μέλος να είναι το ίδιο ή να κάνει το ίδιο όπως το κάθε άλλο μέλος. Περισσότερο εξαρτάται από όλα τα μέλη που επιτελούν το καθήκον το οποίο ο Θεός τούς έχει υποδείξει.
Στη φύση το αμπέλι με τα κλήματά του δίνει μια εικόνα ενότητας στην ποικιλία. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε την παραβολή του αμπελιού για να περιγράψει την ενότητα του πιστού με τον εαυτό Του (Ιωάν. ιε΄1-6). Τα κλήματα – οι πιστοί, είναι η συνέχεια της αληθινής αμπέλου – του Χριστού. Όπως κάθε κλήμα και φύλλο, έτσι κάθε Χριστιανός διαφέρει από τους άλλους, αν και υπάρχει το ενιαίο, επειδή όλοι τρέφονται από την ίδια πηγή, την Άμπελο. Τα κλήματα της αμπέλου είναι χωρισμένα και δεν ανακατεύονται το ένα με το άλλο. Και όμως το κάθε κλήμα συνδέεται με τα άλλα αφού ενώνονται με τον ίδιο κορμό. ‘Ολα τρέφονται από την ίδια πηγή: αφομοιώνουν τις ίδιες ζωογόνες ιδιότητες.
Έτσι, και η χριστιανική ενότητα εξαρτάται από τον εμβολιασμό των μελών στο Χριστό. Από Αυτόν έρχεται η δύναμη η οποία ζωοποιεί τη χριστιανική ζωή. Αυτός είναι η πηγή των ταλάντων και της αναγκαίας δύναμης για να επιτελέσει η εκκλησία το καθήκον της. Η ένωση με Αυτόν διαμορφώνει τις απόψεις, τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των Χριστιανών. Διαμέσου Αυτού, όλα τα μέλη δένονται μεταξύ τους και ενώνονται σε μια κοινή αποστολή. Καθώς τα μέλη μένουν στο Χριστό, η ιδιοτέλεια εκδιώκεται και η χριστιανική ενότητα εγκαθίσταται, βοηθώντας τα μέλη να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Ενώ υπάρχουν διάφορες ιδιοσυγκρασίες στην εκκλησία, όλοι εργάζονται κάτω από μια Κεφαλή. Ενώ υπάρχουν πολλά χαρίσματα, το Πνεύμα όμως είναι ένα. Αν και τα χαρίσματα διαφέρουν, στη δράση όμως είναι αρμονικά. «Ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι» (Α΄Κορ. ιβ΄6).
Ενότητα της Πίστης. Ποικιλία χαρισμάτων δε σημαίνει οπωσδήποτε ποικιλία δοξασιών. Στις έσχατες ημέρες η εκκλησία του Θεού θα αποτελείται από ανθρώπους που συμμετέχουν στη βάση του αιώνιου ευαγγελίου – η ζωή τους χαρακτηρίζεται από την τήρηση των εντολών του Θεού και την πίστη του Ιησού (Αποκ. ιδ΄12). Ενωμένοι, διακηρύττουν στον κόσμο την πρόσκληση του Θεού για σωτηρία.
