Στο 12ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης ο Ιωάννης είδε «ένα μεγάλο σημείο στον ουρανό· μια γυναίκα ντυμένη τον ήλιο, και το φεγγάρι ήταν κάτω από τα πόδια της, κι επάνω στο κεφάλι της είχε ένα στεφάνι από 12 αστέρια» (Αποκάλυψη 12:1).
Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει την γυναίκα ότι ήταν έγκυος και έτοιμη να γεννήσει, και ένας «μεγάλος κόκκινος δράκοντας» (ο Σατανάς) ήταν έτοιμος «να καταφάει το παιδί της όταν το γεννήσει. Και γέννησε αρσενικό παιδί, το οποίο πρόκειται να ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένια ράβδο· και το παιδί της αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο Του» (Αποκάλυψη 12:2-5).
Οι συμβολισμοί της προφητείας
Αφού αυτό το τμήμα της προφητείας είναι συμβολικό, ας δούμε τι συμαίνει το κάθε σύμβολο που περιγράφονται.
Το αρσενικό παιδί
Το αρσενικό παιδί, το οποίο θα ποιμάνει όλα τα έθνη συμβολίζει τον Χριστό. Ο αντιπρόσωπος του δράκοντα, ο οποίος προσπάθησε να τερματίσει τη ζωή του Ιησού, ήταν ο βασιλιάς Ηρώδης που δολοφόνησε όλα τα αρσενικά παιδιά στη Βηθλεέμ.
Η γυναίκα
Με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι η γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο απεικονίζει τη μητέρα του Χριστού, τη παρθένο Μαρία. Ωστόσο, μια προσεκτική μελέτη αποδεικνύει ότι η Μαρία, ως αντιπρόσωπος του γυναικείου φύλου κατά την ώρα της γένεσης του Ιησού, αποτελεί μόνο μια μικρή διάσταση του συνολικού συμβολισμού.
Η γυναικεία μορφή που συναντάμε σε προφητείες συμβολίζει τον λαό του Θεού· στην Παλαιά Διαθήκη το Εβραϊκό έθνος Ισραήλ και στην Καινή Διαθήκη τη Χριστιανική Εκκλησία. Η γυναίκα αυτής της προφητείας περικυκλώνεται από τον ήλιο, το φεγγάρι και 12 αστέρια.
Η μόνη περικοπή της Αγίας Γραφής που αναφέρει όλα αυτά τα ουράνια σώματα μαζί είναι στο κεφάλαιο 37 της Γένεσης, όταν ο Ιωσήφ σε όνειρο είδε τον ήλιο, το φεγγάρι και 12 αστέρια, τα οποία συμβόλιζαν τον πατέρα του Ιακώβ, τη Μητέρα του Ραχήλ, και τους 12 γιους του Ιακώβ, οι οποίοι μαζί με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, αποτελούν τους πατριάρχες του έθνους Ισραήλ.
Συνεπώς, η γυναίκα που είναι έτοιμη να γεννήσει συμβολίζει το έθνος Ισραήλ, το οποίο «γέννησε” τον Μεσσία. Ο Ισραήλ όμως απέρριψε τον Μεσσία και έχασε το προνόμιο να είναι ο εκλεκτός λαός. Ο Θεός διόρισε τη Χριστιανική Εκκλησία ως τον εκλεκτό λαό Του, με αποστολή να μεταδίδει το φως του ευαγγελίου στον κόσμο. Επομένως η γυναίκα της Αποκοκάλυψης 12 συμβολίζει και την Εκκλησία.
Καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό
«Και όταν ο δράκοντας είδε ότι ρίχτηκε στη γη, καταδίωξε τη γυναίκα, η οποία γέννησε το αρσενικό. Και στη γυναίκα δόθηκαν δυο φτερούγες του μεγάλου αετού, για να πετάει στην έρημο, στον τόπο της, όπου εκεί τρέφεται για καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό, μακριά από το φίδι” (Αποκάλυψη 12:13,14).
Η φράση «καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό” είναι μια άμεση αναφορά στο κεφάλαιο 7 του Δανιήλ. Σε αυτό το κεφάλαιο περιγράφεται μια σειρά άγριων θηρίων να αναβαίνουν από τη θάλασσα: ένα λιοντάρι, μια αρκούδα, μια λεοπάρδαλη, και ένα τέρας, τα οποία συμβολίζουν τις αυτοκρατορίες που καταδυνάστευαν τον λαό του Θεού (Βαβυλώνα, Περσία, Ελλάδα, Ρώμη).
Το μικρό κέρατο
Ο Δανιήλ είδε ένα «μικρό κέρατο” να ανεβαίνει από το Ρωμαϊκό τέρας. «(Το μικρό κέρατο) θα μιλήσει λόγια ενάντια στον Ύψιστο, και θα κατατρέχει τους αγίους του Ύψιστου, και θα διανοηθεί να μεταβάλλει καιρούς και νόμους· και θα δοθούν στο χέρι του μέχρι καιρόν και καιρούς και μισό καιρό”(Δανιήλ 7:25).
Το «μικρό κέρατο” συμβολίζει την τυραννική παπική εξουσία του Μεσαίωνα η οποία κατέτρεχε τους «αιρετικούς” που αρνήθηκαν να υποταχθούν. Μερικοί από τους αιρετικούς αποτελούσαν την αληθινή κρυφή Εκκλησία του Θεού και συμπεριλαμβάνονται στον συμβολισμό της «γυναίκας ντυμένης τον ήλιο”.
Η φράση «καιρός και καιρούς και μισό καιρό” αντιπροσωπεύει τα 1260 χρόνια κατά τα οποία η παπική δύναμη ήταν σε εξουσία και “καταδίωξε τη γυναίκα”.
Το νερό, η έρημος και η γη
«Και το φίδι έριξε από το στόμα του, πίσω από τη γυναίκα, νερό σαν ποταμό, για να κάνει να την παρασύρει ο ποταμός” (Αποκάλυψη 12:15). Στο βιβλίο της Αποκάλυψης το νερό συμβολίζει πλήθη ανθρώπων.
Με την αύξηση του πληθυσμού στο τέλος του Μεσαίωνα, έγινε πολύ δύσκολο για την κρυφή Εκκλησία να βρει καταφύγιο στην ορεινή «έρημο” της Ευρώπης. «Και η γη βοήθησε τη γυναίκα, και η γη άνοιξε το στόμα της, και κατάπιε τον ποταμό, τον οποίο ο δράκοντας έριξε από το στόμα του” (εδ. 16). Η ανακάλυψη του Δυτικού Ημισφαιρίου (της ηπείρου της Αμερικής) δημιούργησε ένα νέο καταφύγιο για τους πιστούς της Ευρώπης.
Συμπέρασμα
Εν κατακλείδι συμπαιρένουμε ότι η «γυναίκα ντυμένη τον ήλιο” συμβολίζει τον εκλεκτό λαό του Θεού μέσα στους αιώνες· το έθνος Ισραήλ κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης και την αληθινή Εκκλησία κατά την περίοδο της Καινής Διαθήκης.
Υπάρχουν πολύ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη γυναίκα και τον δράκοντα, μαζί με αποδεικτικά χώρια από την Αγία Γραφή στο κεφάλαιο 12 του Βιβλίου.
