«Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» (Κατά Ιωάννην 3: 16).
Ο Θεός μας αγάπησε απέραντα, ανυπόκριτα και ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου.
Μέσα στις λέξεις «με τέτοιον τρόπο»’ είναι συμπυκνωμένες οι άβυσσοι της ατελεύτητης Αγάπης του Θεού για τον κάθε άνθρωπο που έζησε, ζει ή θα ζήσει στη γη μας.
Μέσα στη φράση «με τέτοιον τρόπο»’, αποδίδεται η αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι ο Θεός γνωρίζει να αγαπά έμπρακτα, γνωρίζει να αγαπά και να το αποδεικνύει, χωρίς να διστάζει να πληρώσει το πιο ακριβό τίμημα για τον Ίδιο.
Πάνω στον Γολγοθά η αγάπη του Θεού εκδηλώθηκε με έναν μεγαλειώδη τρόπο, που δε θα άφηνε καμία αμφιβολία για το πόσο πολύ, πόσο ανέκφραστα πολύ αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο.
Η αξία του Δώρου
Ο Ίδιος ο Θεός έδωσε και αυτό που έδωσε πόνεσε ασύλληπτα την Καρδιά Του, γιατί είχε ασύγκριτη αξία για Αυτόν.
Έδωσε τον πολύτιμο Υιό Του, Αυτόν που Του είναι απερίγραπτα αγαπητός και ξεχωριστός. Υπέφερε τον μέγιστο πόνο να Τον δει να γίνεται κατάρα και να λογίζεται αμαρτία για χάρη του ανθρώπου.
Τα λόγια του Ιησού Χριστού στον Νικόδημο που καταγράφονται στο κατά Ιωάννην 3: 16 είναι τόσο υπέροχα και αποκαλυπτικά για το απαράμιλλο δώρο του Θεού στον άνθρωπο.
Ο Θεός αγάπησε όχι με λόγια, αλλά με έργα (ώστε έδωσε) και μάλιστα με έργα που Τον πλήγωσαν όσο δεν μπορεί να προσεγγίσει όλος ο ανθρώπινος πόνος συγκεντρωμένος από καταβολής κόσμου μέχρι τη συντέλεια αυτού.
Αυτό που δόθηκε στον κάθε άνθρωπο είναι ένα Δώρο, το Ύψιστο Δώρο που θα μπορούσε ποτέ να λάβει ο άνθρωπος. Γι’ αυτό και η πιο κατάλληλη λέξη για αυτή την θυσιαστική πρωτοβουλία του Θεού είναι η λέξη Χάρη.
Η πράξη του Θεού δε βγάζει τον Ίδιο από τη δύσκολη θέση, αλλά έχει σωτηριακό αποτέλεσμα στην κάθε ψυχή που με πίστη θα στηριχτεί στη θεία χάρη (για να μη χαθεί ο καθένας ο οποίος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή).
Η θεία χάρη
Ο Θεός έδωσε την αστείρευτη Χάρη Του στον άνθρωπο, όχι όμως για να είναι δούλος και φοβικά υποταγμένος σε έναν Θεό που ούτε αγαπά, ούτε σέβεται.
Το έδωσε για να είναι για πάντα απολυτρωμένο και τιμημένο παιδί Του μέσω της θυσίας του Ιησού Χριστού:
«ο Θεός, όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας της πολλής του αγάπης, με την οποία μας αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί, εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό· (κατά χάρη είστε σωσμένοι)· και μας ανέστησε μαζί του, και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου του Ιησού Χριστού· για να δείξει στους επερχομένους αιώνες τον υπερβολικό πλούτο της χάρης του με την αγαθότητά του σε μας εν Χριστώ Ιησού. Επειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης· και αυτό δεν είναι από σας· είναι δώρο του Θεού· όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος» (Προς Εφεσίους 2:4-8).
Στο σημείο αυτό αξίζει να γίνει μία παρένθεση. Η αποκάλυψη της ατελεύτητης αγάπης του Θεού για τον κάθε άνθρωπο κόστισε στον Θεό Πατέρα τον Σταυρό του Ιησού Χριστού.
Αυτή η αλήθεια αξίζει να αφυπνίσει μέσα μας την πιο βαθιά συναίσθηση της ευγνωμοσύνης και αγάπης.
Η προεικόνιση της αυτό-θυσιακής αγάπης
Όλα τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, που ασχολούνται με κάθε λεπτομέρεια με το τελετουργικό των θυσιών των ζώων, είχαν και έχουν τον σκοπό να καταδείξουν στον μελετητή της κάθε γενιάς πως καθετί, το οποίο είχε διατάξει ο Θεός για τον κατά σάρκα Ισραήλ σε αυτά τα θέματα, προεικόνιζε την τέλεια Θυσία του Υιού Του.
Ο ιστορικός Ισραήλ ήταν ανάγκη να τελεί με κάθε ευλάβεια αυτές τις θυσίες, καθώς αυτές προεικόνιζαν τον Ερχόμενο Μεσσία.
Βέβαια, μπορεί να μην κατανοούσε στην πληρότητά τους τη σημασία κάθε τελετουργικής πράξης, μα αυτό, ίσως, ήταν και αναμενόμενο, αν αναλογιστούμε πόσες πνευματικές έννοιες ήταν συγκεχυμένες στο μυαλό του.
Αυτό που ήταν τόσο μακρινό, ίσως και δυσνόητο για τον κατά σάρκα Ισραήλ, έγινε τόσο απτό και ζωντανό με την Ενανθρώπιση του Ιησού Χριστού. Όλα όσα ήταν τύποι των μελλόντων καταργήθηκαν, όταν ήρθε το Τέλειο Πρότυπο.
Το συμβολικό σχίσιμο του καταπετάσματος του ναού από πάνω προς τα κάτω (δείγμα της Ενέργειας του Θεού), κατεδείκνυε ότι δεν υπήρχε πλέον λόγος από εδώ και στο εξής να χυθεί αίμα αθώου ζώου, καθώς ο Υιός του Θεού εκπλήρωσε την κατά πάντα τον Νόμο και ολοκλήρωσε το έργο της συμφιλίωσης.
Σταυρός –σύμβολο ύψιστου θριάμβου
Ο Θάνατος του Ενός προσέφερε σωτηρία που αγκάλιασε και απολύτρωσε ολόκληρο το γένος μας με τον ίδιο τρόπο που η απόρριψη της αγάπης του Θεού του ενός έγινε ικανή να φέρει την απώλεια για όλους (βλέπε Επιστολή προς Ρωμαίους, κεφ. 5).
Ο Ιησούς Χριστός, ως δεύτερος Αδάμ «τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας, ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας· η τιμωρία, που έφερε την ειρήνη μας, ήταν επάνω σ’ αυτόν· και διαμέσου των πληγών του εμείς γιατρευτήκαμε» (Ησαΐας, 53:5).
Ο σταυρός, αυτό το τόσο αποτρόπαιο μέσο θανάτωσης που μετερχόταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για τους κακούργους της κοινωνίας, έγινε ο Σταυρός του Θεανθρώπου, της πιο άσπιλης φιγούρας που περπάτησε στον πλανήτη Γη.
Ο Σταυρός του Ιησού Χριστού απέκτησε την πνευματική έννοια του ύψιστου θριάμβου, με τον οποίο ταράχτηκε συθέμελα το βασίλειο του εχθρού της ψυχής.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο βέβαιο και πιο συγκλονιστικό σε ολόκληρο το Σύμπαν από το έργο της απολύτρωσης στο σταυρό του Γολγοθά.
Αυτό το Έργο έγινε η γέφυρα της επανασύνδεσης ανάμεσα στον Άγιο Θεό και τον άνθρωπο, η γέφυρα που σφυρηλατήθηκε από τον πιο μεγάλο Πόνο και την πιο δυνατή Αγάπη.
Διάβασε επίσης:
Ποιοι και γιατί σταύρωσαν τον Χριστό;
