Στο λεξικό της Νέας Ελληνικής η λέξη «λατρεία» προσδιορίζεται ως αγάπη, αφοσίωση, και ευσέβεια προς το Θεό και συμπεριλαμβάνει και τις πράξεις με τις οποίες εκδηλώνονται τα συναισθήματα αυτά.
Επομένως, η πραγματική και αληθινή λατρεία κινητοποιείται από την αγάπη για τον Θεό, υπό το φως της αγάπης Του για εμάς· επειδή μόνο με αγάπη αφυπνίζεται η αγάπη.
Όταν η Αγία Γραφή αναφέρει ότι «ο Θεός είναι αγάπη» σημαίνει, στο απόλυτο ελάχιστο, ότι ο Θεός επιθυμεί μια σχέση μαζί μας, στην οποία σχέση πάντα διατηρείται η ελευθερία μας διότι «Όπου είναι το Πνεύμα τού Κυρίου, εκεί υπάρχει ελευθερία» (Β’ Προς Κορινθίους 3:17).
Προειδοποίηση για μια παγκόσμια κρίση
Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου στο 14ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης προειδοποιεί την ανθρωπότητα για μια παγκόσμια κρίση εξαναγκαστικής λατρείας, όπου θα επιβληθούν νόμοι λατρείας στον κόσμο από ένα κίβδηλο χριστιανικό σύστημα.
Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου (Αποκάλυψη 14:9-12) είναι διπλό. Από τη μια προειδοποιεί την ανθρωπότητα για την επερχόμενη κρίση και τον αφανισμό του θηρίου και των ακολούθων του και από την άλλη διακηρύσσει τη νίκη του Θεού ενάντια του θηρίου, το οποίο θηρίο φαντάζει αήττητο στα μάτια των ανθρώπων.
Στο δεύτερο μέρος του μηνύματος, το πιστό υπόλοιπο, αυτοί που «φυλάττουν τις εντολές τού Θεού και την πίστη τού Iησού», προτρέπονται να υπομείνουν την κυριαρχία του θηρίου.
Η υπομονή που καλούνται να ασκήσουν, ωστόσο, δεν είναι μια παθητική υπομονή. Η επιλογή τους να λατρεύουν τον Θεό τούς αντιτάσσει ανοιχτά στο θηρίο που απαιτεί υποταγή στο σύστημα μέσω της λατρείας της «εικόνας» του και της απόκτησης του χάραγματός του.
Το χάραγμα του θηρίου
Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου το κάνει ξεκάθαρο ότι το χάραγμα του θηρίου είναι σημάδι έγκρισης του θρησκευτικού συστήματος που θα καταστρατηγεί την ελευθερία των ανθρώπων και θα βασίζεται σε μια ψευδή εικόνα του χαρακτήρα του Θεού.
Πιο συγκεκριμένα, βλέπουμε ότι το θηρίο που μοιάζει με αρνί «μιλούσε» μέσα από τους νόμους του «σαν δράκοντας», ώστε να κάνει «να μη μπορεί κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει, παρά μονάχα αυτός που έχει το χάραγμα ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό τού ονόματός του» (Αποκάλυψη 13:11, 15-17).
Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι το θηρίο είναι ένα κίβδηλο πολιτικό-θρησκευτικό σύστημα ενώ το χάραγμα του θηρίου είναι κάποιας μορφής εξαναγκαστικό μέσο με το οποίο το θηρίο θα απαιτήσει την πνευματική υποταγή, δηλαδή τη «λατρεία», η οποία θα επιβληθεί μέσω κρατικών νόμων,
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που υποδηλώνει ότι το χάραγμα του θηρίου έχει να κάνει με την εξαναγκαστική λατρεία του θηρίου είναι το γεγονός ότι το χάραγμα λαμβάνεται στο μέτωπο ή στο χέρι.
Στην Αγία Γραφή το μέτωπο σχετίζεται με την αφοσίωση του νου ενώ το χέρι με τη συμμόρφωση του σώματος. Επομένως, η αποδοχή του χαράγματος του θηρίου σε αυτά τα μέρη του σώματος σημαίνει πως κάποιοι άνθρωποι θα πιστέψουν στο σύστημα, ενώ άλλοι απλώς θα αποδώσουν φόρο τιμής με τις πράξεις τους από φόβο για τις επαπειλούμενες συνέπειες.
H σφραγίδα του Θεού
Το γεγονός ότι αυτοί που «φυλάττουν τις εντολές τού Θεού και την πίστη τού Iησού» λαμβάνουν τη σφραγίδα του Θεού στα μέτωπά τους (7:2-3) είναι άλλο ένα αποκαλυπτικό στοιχείο ότι «το χάραγμα του θηρίου» και «η σφραγίδα του Θεού» είναι δύο συγκρουόμενες εκφράσεις πίστης σε δύο αντίθετα συστήματα λατρείας.
Περιγράφοντας τη σφραγίδα του Θεού στο μέτωπο, ο απόστολος Ιωάννης κάνει αναφορά στο Δευτερονόμιο 6:1-9 και στο Άσμα Ασμάτων 8:6-7. Οι περικοπές αυτές αναφέρουν ξεκάθαρα ότι η σφραγίδα του Θεού έχει σχέση με το νόμο του Θεού και την αγάπη Του, που γράφεται στην καρδιά μας (δηλαδή είναι στο επίκεντρο των αποφάσεων μας το οποίο συμβολίζεται με το μέτωπο) και εκφράζεται στις πράξεις μας (χέρι).
Το πιστό υπόλοιπο
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η «υπομονή» στην Ανακάλυψη 14:12 σημαίνει εγκαρτέρηση, αντοχή και αφοσίωση, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι στους τελευταίους καιρούς ο Θεός θα έχει έναν λαό που θα υπομείνει την κρίση του χαράγματος του θηρίου χωρίς να υποκύψει.
Η αντίστασή τους, όμως, δεν θα παρακινηθεί μονάχα από δύναμη θέλησης. Στην πραγματικότητα θα κινητοποιηθούν από «την πίστη του Ιησού» να «φυλάξουν τις εντολές του Θεού».
Εδώ βλέπουμε τη ζωτικής σημασίας συγχώνευση δύο παραγόντων που αποτελούν τη θεολογία και την εμπειρία εκείνων που υπομένουν μέσα στην κρίση: πιστεύουν στην «πίστη του Ιησού» -η πιστότητά Του στον άνθρωπο ως Θεός και η πιστότητά Του στον Θεό ως ενσαρκωμένο άνθρωπο- ως το μοναδικό θεμέλιο για τη σωτηρία τους.
Η στήριξή τους σε Εκείνον είναι αυτό που τους οδηγεί στο να «φυλάξουν τις εντολές του Θεού». Με άλλα λόγια, είναι βιωματικοί πιστοί στο αγνό ευαγγέλιο που περιγράφει ο απόστολος Παύλος ως «… αποτέλεσμα της πίστης στην ελπίδα τής δικαίωσης… η πίστη, που ενεργείται με αγάπη» (Προς Γαλάτας 5:5,6).
Διάβασε επίσης:
