Τελειώνοντας η σφοδρή μάχη μεταξύ καλού και κακού για το σε ποιά πλευρά θα σταθεί ο κάθε άνθρωπος, η αλήθεια για τον χαρακτήρα του Θεού θα αποκαλυφθεί.

Κάθε ζωντανό πλάσμα θα αναγνωρίσει ότι o μόνος αληθινός και νόμιμος Βασιλιάς σε όλη τη δημιουργία δεν είναι ένας αυταρχικός δικτάτορας, αλλά ένας Πατέρας που αγαπάει και δίνει ελευθερία.

Θα αποκαλυφθεί επίσης ότι ο Θεός δεν επιθυμεί δουλοπρεπής υπακοή βασισμένη σε φόβο και τρόμο, αλλά μόνο την αβίαστη αγάπη που πηγάζει από τον νου εκείνων που Τον κατανοούν και τις καρδιές που χαίρονται με αυτό που βλέπουν όταν κοιτούν μέσα στην δική Του καρδιά.

Επειδή η αμαρτία ξεκίνησε με την αμφισβήτηση της καλοσύνης και της καλής θέλησης του Θεού  προς τα δημιουργήματά Του, ο Θεός θα δώσει μια ξεχωριστή περίοδο 1000 ετών σε μια διαδικασία ανοιχτής κρίσης:

«Και είδα θρόνους· και επάνω σ’ αυτούς κάθισαν, και τους δόθηκε κρίση· και είδα τις ψυχές των αποκεφαλισμένων εξαιτίας της μαρτυρίας τού Ιησού, και εξαιτίας τού λόγου τού Θεού, και οι οποίοι δεν προσκύνησαν το θηρίο ούτε την εικόνα του· και δεν πήραν το χάραγμα επάνω στο μέτωπό τους και επάνω στο χέρι τους· και ανέζησαν και βασίλευσαν μαζί με τον Xριστό 1.000 χρόνια» (Αποκάλυψη 20:4).

 «Η κρίση»

Η περιγραφή της Χιλιετίας στο βιβλίο της Αποκάλυψης ξεκινά με τη σκηνή της κρίσης: όλοι όσοι ανταποκρίθηκαν στην αγάπη του Θεού και δια πίστεως απέρριψαν τις πλάνες του διαβόλου για τον χαρακτήρα Του, κάθονται στους «θρόνους» και τους δίνεται η ευθύνη να εξετάζουν και να κρίνουν.

Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε την ερώτηση αυτή, απαραίτητο είναι να εξετάσουμε σε τι αναφέρεται η λέξη «κρίση» στα κείμενα τις  Αγίας Γραφής.

Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι ενώ οι περισσότεροι από μας συνδέουμε τη λέξη «κρίση» με καταδίκη και ποινή, στην Αγία Γραφή ο όρος κρίση συνήθως αναφέρεται στην διάκριση της αλήθειας και του σωστού.

Σύμφωνα με την ορολογία της Αγίας Γραφής το να έχει κάποιος καλή κρίση σημαίνει ότι έχει καλή οξυδέρκεια, ότι με ακρίβεια αντιλαμβάνεται ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος και ποιο είναι το δίκαιο σε κάθε περίπτωση.

«Θρόνοι»

Η έννοια «θρόνος» στην Αγία Γραφή υποδηλώνει τη θέση εξουσίας από την οποία εκπορεύεται η δικαιοσύνη – ηθική και αμερόληπτη, (Ψαλμός  97:2, Προς Εβραίους 1:8).

Ο Θεός κάθεται στο θρόνο της δικαιοσύνης επειδή από τη φύση Του πάντα διακρίνει και κάνει αυτό που είναι το σωστό (Ψαλμός 89:4, Ησαΐας 9:7).

Από την άλλη, η ιστορία των αποτυχημένων μοναρχιών του κόσμου μας αποδεικνύει ότι οι έκπτωτοι άνθρωποι έχουν έλλειψη ηθικής ακεραιότητας, αντίληψης και συναισθηματικής δύναμης για να κατέχουν τον θρόνο της δικαιοσύνης.

Η κρίση των ενεργειών του Θεού

Το 20ο κεφάλαιο του βιβλίου της Αποκάλυψης μας παρουσιάζει κάτι απίστευτα ανατρεπτικό: ο Θεός δίνει την εξουσία στους ανθρώπους να κρίνουν την ακεραιότητα των αποφάσεων και των ενεργειών Του!

Το γεγονός ότι ο Θεός λειτουργεί με την αρχή της πλήρους αποκάλυψης των σκοπών Του είναι ο κύριος λόγος για την απόφαση αυτή.

Η πλάνη του διαβόλου για τον χαρακτήρα του Θεού προκάλεσε αμφιβολίες στις καρδιές των πρωτόπλαστων για τις βουλές και την εντιμότητα του Θεού. Οι μετέπειτα πράξεις τους οδήγησαν στη ρήξη της σχέσης αγάπης και εμπιστοσύνης, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την επίγνωση του Θεού.

Σύμφωνα με των απόστολο Παύλο, το αποτέλεσμα της απομάκρυνσης είναι η ελλιπής γνώση του Θεού, άρα και η ελλιπής κατανόηση του χαρακτήρα και των βουλών Του (Α’ Προς Κορινθίους 13:9-12). Ως αποτέλεσμα της ελλιπούς επίγνωσης, οι ακόλουθοι του Χριστού όλων των αιώνων αφιέρωναν τη ζωή τους στον Θεό διά πίστεως στην αγάπη και την καλοσύνη Του.

Η χιλιετία, από την άλλη, είναι η πρόσκληση του Θεού σε όλους αυτούς που πορεύτηκαν δια πίστεως να δούν τα δεδομένα και να αξιολογήσουν την ιστορία της μεγάλης διαμάχης μεταξύ του καλού και του κακού λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που έχουν συμβάλει στην αιώνια κατάληξη κάθε ανθρώπου  (Α’ Προς Κορινθίους 6:2-3).

Ο σκοπός της χιλιετίας

Ο Θεός επιθυμεί οι σωσμένοι να μάθουν όλη την αλήθεια για τις αποφάσεις και τις πράξεις Του.

Γιατί σώθηκε αυτό το άτομο και χάθηκε εκείνο το άτομο; Πώς τους προσέγγισε ο Θεός και τι ευκαιρίες έδωσε σε εκείνον/εκείνη και πώς ανταποκρίθηκε ο καθένας;

Είναι απόλυτα φυσιολογικό το να έχουν λογικά όντα με ελεύθερη βούληση  ερωτήματα για το τι είναι σωστό, δίκαιο και έντιμο.

Κατά τη διάρκεια της χιλιετίας, ο Θεός δέχεται τις ερωτήσεις μας, θέτοντας τον Εαυτό Του στην εξονυχιστική μας έρευνα, γνωρίζοντας ότι θα Τον βρούμε να έχει ενεργήσει δίκαια και αληθινά σε όλα τα έργα Του.

Κάθε ερώτημα που θα προκύψει σχετικά με τη μεγάλη διαμάχη θα απαντηθεί. Η υπόθεση κάθε ανθρώπου θα αξιολογηθεί, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία θα ληφθούν υπόψη και με μία ελεύθερη, λογική φωνή οι σωσμένοι θα κρίνουν ότι ο Θεός είναι «δίκαιος και αληθινός» σε όλα τα έργα Του (Αποκάλυψη 15:3, 16:5-7, 19:2).

Διάβασε επίσης:

Η μεγάλη διαμάχη

Ο Σατανάς αλυσοδεμένος

Ποιοι είναι οι Άγιοι;