Το δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης παρουσιάζει μια συμβολική προφητική εικόνα της πορείας της εκκλησίας του Θεού από τη γέννηση του Χριστού μέχρι το τέλος του κόσμου.
Η γυναίκα
«Και ένα μεγάλο σημείο φάνηκε στον ουρανό· μία γυναίκα ντυμένη τον ήλιο, και το φεγγάρι ήταν κάτω από τα πόδια της, και επάνω στο κεφάλι της είχε ένα στεφάνι από δώδεκα αστέρια» (Αποκάλυψη 12:1).
Στους συμβολισμούς της Αγίας Γραφής η γυναίκα αναπαριστά την εκκλησία (Ιερεμίας 6:2, Ησαΐας 51:16, Β’ Προς Κορινθίους 11:2, Προς Εφεσίους 5:22-23).
Ο ήλιος που ντύνει τη γυναίκα αναπαριστά τη θεραπευτική αλήθεια της αγάπης του Θεού ενσαρκωμένη στον Χριστό, ο οποίος αποκαλείται «Ήλιος της Δικαιοσύνη» και «το φως του κόσμου» (Μαλαχίας 4:2, Κατά Ιωάννην 8:12).
Το φεγγάρι κάτω από τα πόδια της είναι ένας εύστοχος συμβολισμός των προφητειών και συμβόλων της Παλαιάς Διαθήκης, που δείχνοντας προς τον Χριστό αντικατοπτρίζουν το φως του «Ηλίου» (Προς Εβραίους 1:1-3, 10:1, 5-10).
Το αρσενικό παιδί
Καθώς το όραμα του απόστολου Ιωάννη ξετυλίγεται, παρατηρεί ότι η γυναίκα «ήταν έγκυος» και «έκραζε κοιλοπονώντας, και βασανιζόμενη για να γεννήσει» (Αποκάλυψη 12:2).
Μετέπειτα, η προσοχή του απόστολου στρέφεται προς «έναν μεγάλο κόκκινο δράκο» που προσδιορίζεται ως «ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς» (Αποκάλυψη 12: 3, 9).
Στο τέταρτο εδάφιο διαβάζουμε πως «ο δράκοντας στάθηκε μπροστά στη γυναίκα που επρόκειτο να γεννήσει, για να καταφάει το παιδί της όταν το γεννήσει». Συμπεράνουμε ότι «το παιδί» είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, το παιδί της υπόσχεσης της διαθήκης του Θεού, που γεννιέται στον κόσμο μέσω του Ισραήλ, ακριβώς όπως προλέχθηκε στη Αγία Γραφή ότι θα συμβεί (Γένεση 3:15, 12:1-3, Ησαΐας 42:6).
Ο Σατανάς απεικονίζεται με την μορφή ενός δράκου που προσπαθεί να καταστρέψει το βρέφος. Ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν ο ανθρώπινος παράγοντας μέσω του οποίου ο Σατανάς προσπάθησε να το επιτύχει αυτό (Κατά Ματθαίον 2:16).
Η φονική προσπάθεια, όμως, δεν έφερε αποτελέσματα και ο Ιησούς μεγάλωσε και εκπλήρωσε την αποστολή Του να μαρτυρήσει την αγάπη του Πατέρα (Κατά Ιωάννην 1:14,18, 5:19, 14:9, 16:25-28, 17:3-4), σταυρώθηκε, αναστήθηκε από τους νεκρούς και «αρπάχτηκε προς τον Θεό και τον θρόνο του» (Αποκάλυψη 12:5).
Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η εκκλησία της Καινής Διαθήκης, η συνέχεια του λαού Ισραήλ, που τώρα αποτελείται από όλους όσους πιστεύουν την αλήθεια που αποκάλυψε ο Χριστός για τον Πατέρα (Προς Ρωμαίους 9:6-9, Προς Γαλάτας 3:29).
Η γυναίκα στην έρημο
Το όραμα του προφήτη Ιωάννη προχωρά επιταχώς στο μέλλον ώστε να συγκεντρωθεί στην «γυναίκα», την εκκλησία, στο επόμενο κρίσιμο σημείο της ιστορίας: «η γυναίκα έφυγε στην έρημο, όπου έχει έναν ετοιμασμένον τόπο από τον Θεό, για να την τρέφουν εκεί 1.260 ημέρες» (Αποκάλυψη 12:6).
Γνωρίζουμε ότι στη Βιβλική προφητεία μια ημέρα ισούται με ένα έτος (Ιεζεκιήλ 4:6), συνεπώς οι 1.260 ημέρες είναι 1.260 χρόνια.
Είναι αξιοσημείωτο ότι για άλλη μια φορά η εξιστόρηση των γεγονότων του οράματος συμπίπτει με την εξέλιξη της ιστορίας, με την σηματοδότηση της 1.260χρονης παπικής υπεροχής. Η περίοδος αυτή ξεκίνησε το 538 μ.Χ., όταν με το διάταγμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ιουστινιανού ο πάπας έγινε ο επίσημος και αδιαφιλονίκητος κυβερνήτης της χριστιανοσύνης, και διήρκησε μέχρι το 1798, όταν ο στρατηγός Λούις Αλεξάντερ Μπερτιέ, με διαταγή του στρατηγού Ναπολέοντα, τον εκθρόνισε και φυλάκισε.
Αυτή είναι η περίοδος της εκκλησίας του Μεσαίωνα, όταν οι διωγμοί από την παπική Ρωμαιοκαθολική εκκλησία βρισκόταν στο απόγειο και ανάγκαζαν τους πιστούς ακολούθους του Χριστού να κρύβονται.
Πόλεμος στον ουρανό
Στα εδάφια 7-12, πριν συνεχίσει στην περιγραφή της εκκλησίας στην περίοδο που βρισκόταν στην «έρημο», το όραμα κάνει μια αναδρομή στον αρχικό «πόλεμο» μεταξύ του καλού και του κακού που «έγινε στον ουρανό». Στο ένα στρατόπεδο ο «Mιχαήλ και οι άγγελοί του» και στο άλλο ο «δράκοντας και οι άγγελοί του».
Το σημείο ζωτικής σημασίας που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι το εξής – ο Απόστολος Ιωάννης με ευφυή τρόπο συνδέει την αρχική μάχη στον ουρανό με τη διαμάχη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά στον σταυρό, στρέφοντας την προσοχή μας στο γεγονός ότι η ζωή και ο θάνατος του Ιησού υπερνίκησαν τον διάβολο (Αποκάλυψη 12:7-12, Κατά Ιωάννην 12:31-32, και Προς Κολοσσαείς 2:15).
Διωγμός
Στη συνέχεια το όραμα του Ιωάννη επιστρέφει (Αποκάλυψη 12:13-16) στην περίοδο της εκκλησίας στην έρημο. Έχοντας ηττηθεί από τον Χριστό στον Γολγοθά, ο Σατανάς «καταδίωξε τη γυναίκα» .
Η ιστορία μας αποκαλύπτει ότι ο παράγοντας μέσω του οποίου ο Σατανάς διαλέγει αυτήν την φορά να στήσει πόλεμο ενάντια στους ακολούθους του Χριστού δεν είναι κανείς άλλος από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, που έχει γίνει ο πολιτικός κληρονόμος της γκρεμισμένης παγανιστικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η προφητεία συνεχίζει όμως και μας πληροφορεί ότι οι ακόλουθοι του Χριστού θα «τρέφονται για καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό, μακριά από το φίδι» (Αποκάλυψη 12:14).
Προηγουμένως, στο εδάφιο 6, ο Απόστολος Ιωάννης ανέφερε ότι ο Θεός είχε οδηγήσει τη γυναίκα στην έρημο «για να την τρέφουν εκεί». Η τροφή και η φροντίδα της γυναίκας στην έρημο υποδηλώνει ότι ο Θεός θα κρατήσει την αληθινή Του εκκλησία ζωντανή με το αγνό ευαγγέλιο κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα και των παπικών διωγμών.
Ως εκπλήρωση αυτής της προφητείας, βλέπουμε ότι τα βιβλία της ιστορίας κάνουν αναφορά σε πολλές κοινότητες ανθρώπων που διατήρησαν την αγνή αποστολική πίστη ενώ ζούσαν στην έρημο: Οι Βαλδένσιοι, οι Ουγετόνοι, οι Αλβίγηνες, και πολλές άλλες ομάδες χριστιανών που γενιά με γενιά αναμετέδιδαν την Αγία Γραφή και τις αλήθειες του Ευαγγελίου στα παιδιά τους.
Συμπεράσματα
Το όραμα του απόστολου Ιωάννη που καταγράφεται στο 12ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης μας προσφέρει διαφώτιση σε διάφορα θέματα.
Αρχικά, προς μεγάλη μας ανακούφιση, μας ενημερώνει ότι το τεράστιο δεδηλωμένο χριστιανικό σύστημα του Ρωμαιοκαθολικισμού, που για τόσο καιρό κυβερνούσε μεγάλα τμήματα του κόσμου με εξαναγκασμό και βαρβαρότητα, δεν ήταν στην πραγματικότητα αυθεντικός χριστιανισμός.
Διαπιστώνουμε, επίσης, ότι όλοι αυτοί οι ματωμένοι διωγμοί, οι ανακρίσεις και οι σταυροφορίες που διαπράχθηκαν στο όνομα του Χριστού από τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, διαστρέβλωσαν την εικόνα Του και οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις στον δουλοπρεπή φόβο, και σε άλλες στην απερίφραστη επανάσταση ενάντια στον Θεό.
Παράλληλα, όμως, η προφητεία αυτή μας αποκαλύπτει ότι Θεός είχε ανέκαθεν παιδιά Του στον κόσμο να διακηρύττουν τη γνώση του αληθινού χαρακτήρα Του – ακόμα και στην πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας και υπό τον πιο φρικτό διωγμό.
Διάβασε επίσης:
Οι 1260 ημέρες του Δανιήλ και της Αποκάλυψης
Η συγκλονιστική αλήθεια της ανάστασης του Χριστού
Η ουσία της θυσίας του Χριστού
