Στις επιστολές του προς τις εκκλησίες των χριστιανών του πρώτου αιώνα ο απόστολος Παύλος τονίζει ξανά και ξανά πως η σωτηρία μας είναι δώρο του Θεού, το οποίοι δεν «κερδίζουμε» με τα έργα μας αλλά το έχουμε λάβει ήδη μέσω του Χριστού.
Με άλλα λόγια, ο Απόστολος Παύλος τονίζει ότι η σωτηρία μας συνίστανται από αυτά που έχει συντελέσει ο Θεός για ολόκληρη την ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από το οτιδήποτε έχουμε κάνει εμείς για να την τη δικαιούμαστε ή να την αξίζουμε, αλλά μονάχα «εξαιτίας της πολλής του αγάπης, με την οποία μάς αγάπησε» (Προς Εφεσίους 2:4-6).
Ενθύμιο σχέσης
Διαβάζοντας τα πρώτα δύο κεφάλαια της Γένεσης παρατηρούμε ένα δεδομένο ζωτικής σημασίας για την ιστορία της δημιουργίας: η ιστορία της ανθρωπότητας ξεκινά με τον Θεό να δημιουργεί τους πρωτόπλαστους αφού όλο το «έργο» της δημιουργίας είχε ήδη «συντελεστεί» από τον ίδιο.
Συνεπώς, η σχέση μας με τον Θεό από την αρχή της δημιουργίας είναι αρμονικά και ολοκληρωτικά εξαρτημένη από Εκείνον. Η ζωή μας εκτυλίσσεται με βάση τις παραμέτρους του έργου που Εκείνος έχει ήδη κάνει για εμάς.
Στο πλαίσιο αυτό, την έβδομη μέρα της δημιουργίας ο Θεός δημιούργησε ένα αιώνιο ενθύμιο της σχέσης αυτής – έναν ξεχωριστό χώρο στο χρόνο, την ημέρα του Σαββάτου (Έξοδος 20:8-11, Κατά Μάρκον 2:27, Προς Εβραίους 8:1-13).
Ενθύμιο απελευθέρωσης
Στην εξιστόρηση της απελευθέρωσης του λαού Ισραήλ από την σκλαβιά της Αίγυπτου το Σάββατο δίνεται ως ενθύμιο του αξιοσημείωτου αυτού γεγονότος, δηλαδή της σωτηρίας τους (Δευτερονόμιο 5:12-15).
Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ακριβώς όπως η δημιουργία πραγματοποιείται απλά και μόνο με τη δύναμη του Θεού και εμείς είμαστε οι λήπτες αυτού του δώρου, έτσι επιτυγχάνεται και η σωτηρία: ο Θεός με την δύναμή του μας την προσφέρει άνευ αποδοχών.
Με απλά λόγια, η αποδοχή από μέρους μας του Σαββάτου ως ενθύμιο της σχέσης μας με τον Θεό και της απελευθέρωσης που μας προσφέρει αναγνωρίζει το ποιός είναι Αυτός, και ποιοί είμαστε εμείς σε σχέση με Εκείνον.
Σωτηρία με ορολογία της δημιουργίας
Στην Αγία Γραφή γίνονται επανειλημμένες αναφορές στη σωτηρία με την χρήση ορολογιών που παραπέμπουν στην έννοια της δημιουργίας:
Παραδείγματος χάρη:
- «Kτίσε μέσα μoυ, Θεέ, μία καθαρή καρδιά· και ένα ευθύ πνεύμα ανανέωσε μέσα μoυ. απόδωσέ μου την αγαλλίαση της σωτηρίας σoυ, και με ηγεμoνικό πνεύμα στήριξέ με» (Ψαλμός 51:10,12).
- «Eπειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης· και αυτό δεν είναι από σας· είναι δώρο τού Θεού· όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος. Eπειδή, δικό του δημιούργημα είμαστε, καθώς κτιστήκαμε στον Iησού Xριστό για καλά έργα, που ο Θεός προετοίμασε, για να περπατήσουμε μέσα σ’ αυτά» (Προς Εφεσίους 2:8-10).
Καθώς διαβάζουμε το ευαγγέλιο Κατά Ιωάννην, βλέπουμε τον Χριστό να χρησιμοποιεί λόγια από το βιβλίο της Γένεσης όταν μιλά για το Σάββατο.
Πιο συγκεκριμένα, στη Γένεση διαβάζουμε για το ολοκληρωμένο έργο της δημιουργίας. Λίγο πριν τη σύλληψη Του όταν ο Χριστός μιλά για το ολοκληρωμένο έργο της σωτηρίας μας λέει: «Εγώ σε δόξασα επάνω στη γη· το έργο, που μου έδωσες να κάνω, το τελείωσα» (Κατά Ιωάννην 17:4).
Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε, φώναξε: «Tετέλεσται» (Κατά Ιωάννην 19:30). Ο Χριστός πέθανε έχοντας ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας. Πέθανε στο δεύτερο μισό της έκτης μέρας, της Παρασκευής, και αναπαύθηκε στον τάφο την έβδομη ημέρα, το Σάββατο (Κατά Λουκάν 23:54 έως 24:3).
Με τον θάνατό Του στον σταυρό, ο Χριστός επιβεβαίωσε ότι το Σάββατο παραμένει ένα αιώνιο ενθύμιο του ολοκληρωμένου έργου της σωτηρίας. Είναι απολύτως δικό Του επίτευγμα και όχι δικό μας, που το δεχόμαστε στην καρδιά μας μέσω της πίστης.
Το Σάββατο και η Νέα Διαθήκη
Το Σάββατο είναι ενθύμιο της σωτηρίας από χάρη μέσω της πίστης στον Χριστό και μόνο. Υποδηλώνει τη νέα διαθήκη, δηλαδή την αληθινή εμπιστοσύνη και υπακοή στον νόμο του Θεού, η οποία πηγάζει από μέσα μας παρακινούμενη από την ανταπόκριση μας στην αγάπη Του (Ησαΐας 56:1-7).
Το Σάββατο είναι ένα κομμάτι της ζωής μας που είναι αφιερωμένο στην συναναστροφή μας με τον Θεό και στέκεται ως αιώνιο ενθύμιο ότι τα καλά έργα δεν συνεισφέρουν σε τίποτα στη σωτηρία μας.
Παράλληλα, το Σάββατο μας αποκαλύπτει το ισχυρό, δημιουργικό έργο του Θεού σε εμάς, που εμπνέει την υγιή υπακοή, από μέσα προς τα έξω. Με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε στη σχέση μεταξύ Σαββάτου και νέας διαθήκης.
Επομένως, η αποδοχή και τήρηση του Σάββατο μας διαφυλάττει από τον νομικισμό και την αυτάρκειά μας και διασφαλίζει την ελπίδα και την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού, τον Δημιουργό και Σωτήρα μας
Τήρηση του Σαββάτου από τους πρώτους χριστιανούς
Υπάρχει μια τρομερή παρανόηση που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στον χριστιανισμό. Αναφέρει ότι ο Χριστός και οι Απόστολοι κατήργησαν το Σάββατο και έβαλαν στη θέση του την τήρηση της Κυριακής, και ότι η τήρηση του Σαββάτου είναι έκφραση νομικισμού.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μια δήλωση στην Αγία Γραφή που να θεσμοθετεί τη λατρεία της Κυριακής στη θέση του Σαββάτου. Υπάρχουν αρκετά σημεία, ωστόσο, που δηλώνουν πως οι απόστολοι συνέχισαν να αναγνωρίζουν και να τηρούν αυτό το ενθύμιο της δημιουργίας και σωτηρίας.
Για παράδειγμα, στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων στο κεφάλαιο 13 διαβάζουμε ότι ο απόστολος Παύλος βρέθηκε στην πόλη της Αντιόχειας, «…και μπαίνοντας μέσα στη συναγωγή κατά την ημέρα τού Σαββάτου, κάθισαν» (Πράξεις 13:14).
Οι υπεύθυνοι κάλεσαν τον απόστολο Παύλο να μιλήσει, και αυτός δέχτηκε. Αφού μετέδωσε το μήνυμά του, διαβάζουμε τα εξής:
«Kαι ενώ έβγαιναν από τη συναγωγή των Iουδαίων, τα έθνη παρακαλούσαν να κηρυχθούν σ’ αυτούς αυτά τα λόγια το επόμενο Σάββατο» (Πράξεις 13:42).
Ο απόστολος Παύλος συμφώνησε με το ραντεβού, «Kαι το ερχόμενο Σάββατο όλη σχεδόν η πόλη συγκεντρώθηκε για να ακούσουν τον λόγο τού Θεού» (Πράξεις 13:44).
Όπως προλέχθηκε στον Ησαΐα κεφάλαιο 56, βλέπουμε ότι οι πιστοί της Νέας Διαθήκης, Ιουδαίοι και Εθνικοί, τηρούσαν το Σάββατο. Κάτι απολύτως λογικό αναλογιζόμενοι το ότι το Σάββατο είναι ενθύμιο του ολοκληρωμένου έργου της δημιουργίας και του ολοκληρωμένου έργου της σωτηρίας.
Συμπερασματικά
Το Σάββατο εδραιώθηκε στη δημιουργία για όλη την ανθρωπότητα και αποτελεί μέρος του νόμου της αγάπης του Θεού.
Επίσης, το Σάββατο ξεκίνησε ως ενθύμιο της δημιουργικής δύναμης του Θεού και αποτελεί ενθύμιο της σώζουσας δύναμής Του και συνεπώς την απόλυτη αντίθεση απέναντι στον νομικισμό.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, τόσες πολλές εκκλησίες περιφρονούν το Σάββατο και τηρούν την Κυριακή;
Η ιστορία δίνει μόνο μια απάντηση: Η τήρηση της Κυριακής εισχώρησε στον χριστιανισμό από τους οπαδούς της ειδωλολατρικής λατρείας του ήλιου στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Διάβασε επίσης:
