Το βιβλίο της Αποκάλυψης ξεκινάει ως εξής: “Η αποκάλυψη του Ιησού Χριστού”. Σε άλλα βιβλία της Αγίας Γραφής βρίσκουμε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την ζωή του Ιησούς στη γη – έκανε θαύματα, δίδαξε, και ως αποκορύφωμα θυσιάστηκε στον Σταυρό και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ακόμη βρίσκουμε μια σκιαγράφηση για το τι κάνει τώρα – “είναι καθισμένος στα δεξιά του Θεού” (Κολοσσαείς 3:1), “ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη” των ανθρώπων της γης (Εβραίους 7:25). Ωστόσο, μόνο στο βιβλίο της Αποκάλυψης αποκαλύπτει λεπτομερώς το τι κάνει τώρα στον ουρανό και ποια είναι τα σχέδιά Του για το μέλλον, σχέδια για την μεταμόρφωση του κόσμου από ένα δυσοίωνο και άγριο μέρος στο οποίο κυριαρχούν ο πόνος, η θλίψη και ο θάνατος σε ένα παράδεισο της αγάπης και της χαράς όπως ήταν κατά την πρώτη δημιουργία.
Η πρώτη εικόνα του Ιησού βρίσκεται στο κεφάλαιο 1 και Τον παρουσιάζει να βρίσκεται “μέσα από επτά λυχνίες” (Αποκάλυψη 1:12). Οι λυχνίες συμβολίζουν τις επτά ιστορικές περιόδους της Χριστιανικής Εκκλησίας από την εποχή που ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης μέχρι το τέλος του κόσμου. Η ιστορία της Εκκλησίας (κεφ. 2, 3) παρουσιάζει μια σταδιακή διολίσθηση μέχρι την παρούσα περίοδο της Λαοδικείας, κατά την οποία η Εκκλησία πιστεύει ότι είναι “πλούσια, και πλούτισε, και δεν έχει ανάγκη από τίποτε”, αλλά στην πραγματικότητα είναι “η ταλαίπωρη, και η ελεεινή, και η φτωχή, και η τυφλή και η γυμνή” (Αποκάλυψη 3:17). Παρόλα αυτά ο Ιησούς δεν την εγκαταλείπει αλλά τη φροντίζει· συνεχίζει να την συμβουλεύει, να της υπόσχεται επιβράβευση και να τη προειδοποιεί ώστε να μην νικηθεί από τον εχθρό.
Στο κεφάλαιο 4 η σκηνή μεταφέρεται από τη γη και την Εκκλησία στο επουράνιο δικαστήριο, όπου πρόκειται να ξεκινήσει η “διερευνητική κρίση”. Ο κεντρικός ήρωας είναι φυσικά ο Ιησούς ο οποίος παρουσιάζει τον εαυτό του ως “ένα Αρνίο να στέκεται ως σφαγμένο” (Αποκάλυψη 5:6). Μέσω της θυσίας του απαντάει στην πρόκληση του Σατανά: “Ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο;” (Αποκάλυψη 5:2). “Το βιβλίο” αναφέρεται στο Βιβλίο της Ζωής, στο οποίο βρίσκονται γραμμένα τα ονόματα και οι αποδείξεις της πίστης αυτών που είναι υποψήφιοι για αιώνια ζωή.
Η κρίση η ίδια απεικονίζεται στο κεφάλαιο 6 (άνοιγμα των επτά σφραγίδων), κατά την οποία οι διάφορες κατηγορίες των ανθρώπων που θα κριθούν συμβολίζονται από τέσσερα άλογα, συν μια ιδιαίτερη κατηγορία, οι μάρτυρες. Κατά το άνοιγμα της έκτης σφραγίδας παρουσιάζεται το τέλος του κόσμου και οι δυο κατηγορίες ανθρώπων που θα ζουν τότε και θα κριθούν – οι πιστοί και οι ασεβείς. Οι ασεβείς θα φωνάξουν στα βουνά και στις πέτρες: “Πέστε επάνω μας, και κρύψτε μας από το πρόσωπο εκείνου που κάθεται επάνω στον θρόνο… ποιος μπορεί να σταθεί;” (Αποκάλυψη 6:16).
Οι πιστοί, οι οποίοι “μπορούν να σταθούν”, περιγράφονταν στο κεφάλαιο 7. Το κεφάλαιο ξεκινάει παρουσιάζοντας τέσσερις αγγέλους “που κρατούσαν τους τέσσερις ανέμους της γης” (Αποκάλυψη 7:1). Οι τέσσερις άνεμοι συμβολίζουν τον πόλεμο, τη διαμάχη και το χάος που θα επικρατεί κατά την “Μεγάλη Θλίψη”, μόλις πριν από τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Οι άγγελοι διατάζονται να “κρατήσουν” (συγκρατήσουν) τους ανέμους, μέχρι μια ειδική ομάδα, οι 144.000, θα έχουν “σφραγιστεί στα μέτωπα” (Αποκάλυψη 7:3). Το σφράγισμα από το Άγιο Πνεύμα τους προετοιμάζει να μεταδώσουν το τελευταίο μήνυμα του Θεού στον κόσμο, ξεσκεπάζοντας τα λάθη των ψεύτικων θρησκειών και προσκαλώντας των κόσμο να δεχτεί τον Ιησού Χριστό ως Κύριό του. Ένα “Μεγάλο Πλήθος” θα ανταποκριθεί στο μήνυμα και θα ενωθεί με τους 144.000 μέσω της πίστης “μπροστά στον θρόνο και μπροστά στο Αρνίο” (Αποκάλυψη 7:9-14).
Στο κεφάλαιο 8 η σκηνή μεταφέρεται, από την κρίση που θα λάβει χώρα στον ουρανό, στα γεγονότα που θα συμβούν στη γη, όπου η Μεγάλη Θλίψη είναι έτοιμη να ξεσπάσει. Ένας άγγελος, ο οποίος συμβολίζει τον Ιησού, απεικονίζεται “κρατώντας ένα χρυσό θυμιατήρι (με) πολλά θυμιάματα, για να τα προσφέρει” (Αποκάλυψη 8:3). Αυτή η εικόνα συμβολίζει τη μεσιτεία του Χριστού στον ουρανό η οποία προστατεύει τους ανθρώπους του κόσμου από τις καταστροφές που ο Σατανάς θα ήθελε να επιφέρει. Όταν ο άγγελος ρίξει το θυμιατήρι, η προστασία θα αποσυρθεί και θα επιτραπεί στον Σατανά να προκαλέσει τις καταστροφικές “πληγές” των επτά σαλπίγγων (κεφ. 8-11). Οι σάλπιγγες απεικονίζουν έναν φρικτό πόλεμο, που είναι τόσο εκτεταμένος και καταστροφικός που το ένα τρίτο της ανθρωπότητας θα πεθάνει (Αποκάλυψη 9:15).
Τα κεφάλαια 10 και 11 περιγράφουν τη διακονία των 144.000 (“δυο μάρτυρες”) κατά τον πόλεμο των σαλπίγγων. Οι 144.000 θα διακηρύξουν το τελευταίο μήνυμα του Θεού στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια της διακονίας τους θα εμφανιστεί ένα καινούργιο πρόσωπο στην σκηνή, ο Αντίχριστος (“το θηρίο που ανεβαίνει από την άβυσσο” (Αποκάλυψη 11:7), ο οποίος θα εξαπολύσει άγριες επιθέσεις εναντίον τους.
Στην αρχή του κεφαλαίου 12 παρέχονται βασικές ιστορικές πληροφορίες σχετικά με τη Μεγάλη Διαμάχη μεταξύ του Θεού και του Σατανά, η οποία φτάνει στην αποκορύφωση της κατά τη Μεγάλη Θλίψη. Ο Σατανάς απεικονίζεται ως ένας μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο οποίος προσπαθεί να καταστρέψει τον Ιησού (το “αρσενικό παιδί” Αποκάλυψη 12:5) κατά την ενσάρκωσή Του . Όταν καταλαβαίνει ότι απέτυχε, στρέφεται εναντίον της Εκκλησίας (“γυναίκα” Αποκάλυψη 12:6,13). Οι επιθέσεις συνεχίζουν κατά τις “1260 ημέρες” (χρόνια) του Μεσαίωνα, όταν το εκτελεστικό όργανο του Σατανά, η αποστάτιδα Χριστιανική Εκκλησία κυνήγησε “τους υπόλοιπους… που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού” (Αποκάλυψη 12:17).
Το θηρίο με τα επτά κεφάλια που ανέβαινε από τη θάλασσα του κεφαλαίου 13 συμβολίζει την τυραννική μεσαιωνική εκκλησία. Ένα από τα κεφάλια του έχει μια “θανατηφόρα πληγή” – η παπική εκκλησία του Μεσαίωνα έχασε την πολιτική και στρατιωτική δύναμή της κατά την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση και τις επαναστάσεις του 18ου και 19ου αιώνα. Αλλά μια καινούργια δύναμη θα παρουσιαστεί κατά τον έσχατο καιρό και θα εναντιωθεί στους πιστούς του Θεού· αυτή συμβολίζεται από ένα θηρίο “με δυο κέρατα, όμοια με κέρατα αρνιού”, αλλά που “μιλάει σαν δράκοντας” (Αποκάλυψη 13:11). Αυτή η τυραννική “Χριστιανική” πολιτικοθρησκευτική δύναμη κάνει μια “εικόνα στο θηρίο”, δηλαδή θα δημιουργήσει ένα σύστημα που θα εντοπίζει, θα καταπιέζει οικονομικά και τελικά θα θανατώνει τους αληθινούς Χριστιανούς που δεν θα υποτάσσονται στα διατάγματα του θηρίου (δεν θα δεχθούν τον αριθμό και το χάραγμά του).
Το κεφάλαιο 14 μας υπενθυμίζει ότι ο Θεός, κι όχι ο Σατανάς, κυριαρχεί και Αυτός τελικά θα είναι ο νικητής. Ο Ιησούς απεικονίζεται ως το Αρνίο και βρίσκεται μαζί με τους 144.000. Το τελευταίο κάλεσμά τους στον κόσμο παρουσιάζεται με τη μορφή μηνυμάτων από τρεις αγγέλους, οι οποίοι θα έχουν το “αιώνιο ευαγγέλιο για να κηρύξουν σ’ αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, και σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό” (Αποκάλυψη 14:6). Θα αναγγείλουν ότι η κρίση έχει ξεκινήσει κιόλας και ότι η προσκύνηση πρέπει να απευθυνθεί μόνο στον Θεό. Θα αποκαλύψουν επίσης ότι το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα (“Βαβυλώνα”) έχει πέσει σε αποστασία, και όποιος προσκυνήσει το θηρίο ή λάβει το χάραγμά του θα αντιμετωπίσει την καταδίκη του Θεού.
Στα επόμενα δύο κεφάλαια (15 και 16) περιγράφεται η “οργή του Θεού”. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα είναι θυμωμένος με όποιον δεν τον υπακούσει. Η οργή Του θα είναι απλά ο τρόπος με τον οποίο θα προστατεύσει τα πιστά παιδιά του που καταδιώκονται από το θηρίο και τη Βαβυλώνα. Ο Θεός θα στείλει τις “επτά τελευταίες πληγές”. Στα κεφάλαια 17 και 18 παρουσιάζεται η διαφθορά, η κρίση και τελικά η καταστροφή της Βαβυλώνας, δηλαδή των θρησκευτικοπολιτικών δυνάμεων που θα εναντιωθούν στον Θεό και στον λαό Του κατά το τέλος του κόσμου (η “πόρνη”, το “κόκκινο θηρίο” και οι “δέκα βασιλιάδες”). Το κεφάλαιο 19 απεικονίζει τη “Μάχη του Αρμαγεδών” στην οποία η Βαβυλώνα και οι δυνάμεις του θηρίου καταστρέφονται κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.
Στο κεφάλαιο 20 ο Σατανάς θα “αλυσοδεθεί” (περιοριστεί) στην ερημωμένη γη, καθώς οι ζωντανοί και οι αναστημένοι πιστοί θα μεταφερθούν στον ουρανό για χίλια χρόνια (Χιλιετία). Ο απόστολος Παύλος είπε: “οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο… θα κρίνουμε αγγέλους” (Α΄ Κορινθίους 6:2,3), αυτό θα συμβεί κατά την διάρκεια της Χιλιετίας. Μετά από 1000 χρόνια η “Νέα Ιερουσαλήμ” θα κατέβει στη γη, και “οι υπόλοιποι των νεκρών” θα αναστηθούν, κάτι που θα παράσχει στον Σατανά μια τελευταία ευκαιρία να τους πλανήσει. Τελικά όμως, θα βρεθούν μπροστά στον “Μεγάλο Λευκό Θρόνο” της κρίσης “και όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής θα ριχθεί στη λίμνη της φωτιάς” (Αποκάλυψη 20:15). Αυτή η φωτιά δεν είναι ένα αιώνιο βασανιστήριο, αλλά θα καταστρέψει και τα σώματα και τις ψυχές εκείνων που δεν θα άντεχαν τη ζωή σε ένα καθαρό και άγιο σύμπαν χωρίς αμαρτία.
Τα κεφάλαια 21 και 22 περιγράφουν τη βασιλεία του Θεού, η οποία θα είναι η αιώνια κατοικία των σωσμένων. “Και δεν θα υπάρχει κανένα ανάθεμα πλέον και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θα είναι μέσα σ’ αυτή· και οι δούλοι Του θα τον λατρεύσουν. Και θα δουν το πρόσωπό Του, και το όνομά Του θα είναι επάνω στα μέτωπά τους” (Αποκάλυψη 22:3,4).
Αυτή αποτελεί μια πολύ σύντομη περίληψη (δυο σελίδες, για να καλυφθούν όλα όσα παρουσιάζονται σε 500 σελίδες στο Βιβλίο!) των θεμάτων της Αποκάλυψης. Πιθανόν θα έχεις απορίες και θα ήθελες να δεις αποδεικτικά χωρία από την Αγία Γραφή. Πριν σπεύσεις να βγάλεις συμπεράσματα αφιέρωσε κάποιο χρόνο στο να διαβάσεις το πλήρες κείμενο. Εύχομαι να έχεις την ευλογία του Θεού, καθώς μελετάς τον λόγο Του.
