Διαβάζοντας την ιστορία του Ιωσήφ στο βιβλίο της Γένεσης (κεφάλαια 37 έως 50) μας γεννάται η εξής εύλογη ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν ο Ιωσήφ να αποκτήσει μια τέτοια σταθερότητα χαρακτήρα, εντιμότητα, συγχωρητικότητα και σοφία ενώ περνούσε τη μία δοκιμασία μετά την άλλη;
Επίσης ο Ιωσήφ παρέμεινε σταθερός τόσο όταν είχε ευημερία, όσο και όταν ήταν χωρίς τίποτα. Έδειξε την ίδια πιστότητα στο Θεό όταν στεκόταν στο παλάτι του Φαραώ όπως και όταν βρισκόταν στο κελί της φυλακής.
Η πίστη του Ιωσήφ στον Θεό
Υπήρξε ξένος σε μια ειδωλολατρική χώρα, χωρισμένος από τη συγγένειά του, από τους πιστούς του Θεού. Στην περιγραφή της ζωής του βλέπουμε πως πίστευε ακράδαντα ότι το θεϊκό χέρι τον είχε καθοδηγήσει και, βασιζόμενος διαρκώς στο Θεό, εκτελούσε πιστά τα καθήκοντά του, ανεξαρτήτως αν ήταν δίπλα στον Φαραώ ή δούλος ή φυλακισμένος.
Μέσω της ζωής του διδασκόμαστε πως κάθε ένας που ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δημιουργεί τον χαρακτήρα που όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε: «Ο φόβος του Κυρίου, ούτος είναι σοφία, και η αποχή από του κακού σύνεσης» (Ιώβ 28:28).
Η σημασία της κάθε επιλογής
Τίποτε από τα πράγματα με τα οποία ασχολούμαστε δεν είναι στην πραγματικότητα μικρά. Οι λεπτομέρειες της ζωής επιδρούν στην ανάπτυξη του χαρακτήρα μας. Η κάθε μέρα μετράει, η κάθε επιλογή μας διαμορφώνει τον χαρακτήρα μας και μας βάζει σε μια τροχιά ζωής.
Ο απόστολος Παύλος μας καλεί «λοιπόν, καθώς είμαστε περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει, και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας· αποβλέποντας στον Iησού, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης, ο οποίος, εξαιτίας της χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθισε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού. Γι’ αυτό, συλλογιστείτε αυτόν που υπέμεινε μια τέτοια αντιλογία στον εαυτό του από τους αμαρτωλούς, για να μη αποκάμετε» (Προς Εβραίους 12:1-3).
Διάβασε επίσης:
