«Όχι ότι είμαστε ικανοί να καταλάβουμε κάτι από μόνοι μας, σαν να προέρχεται από μας τούς ίδιους, αλλά η ικανότητα μας είναι από τον Θεό·» (Β΄ Κορινθίους 3:5).
Καθώς κάθε μέρα και περισσότερο η αναγεννητική Δύναμη του Ιησού Χριστού αγκαλιάζει την ύπαρξή μας και αλλάζει τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας, δεν πρέπει ποτέ να περιφρονούμε τον κίνδυνο να δοθεί έμφαση στη δική μας «ικανότητα» να εκτελούμε το θέλημά Του ή να κατανοούμε οτιδήποτε από τις θαυμαστές αλήθειες του άγιου λόγου Του.
Στο εδάφιο αύτο (Β΄ Κορινθίους 3:5), δεν τίθεται θέμα πίστης ή απιστίας, αλλά της επιλογής μας να υποκύψουμε ή όχι στον πειρασμό να επικεντρωθούμε στη λατρεία του ανθρώπου (αντί του Θεού), που… «καταφέρνει» ένα τόσο θαυμαστό επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης.
Η εποχή της επίδειξης και της αυτοπροβολής
Ζούμε σε μια εποχή που, όσο ποτέ, αποθεώνει τη μόρφωση και υποκλίνεται σε κάθε είδους δύναμη που παράγει έργο, ακόμα και αν αυτό είναι αρνητικό.
Το πνεύμα αυτό συχνά επηρεάζει και τη ζωή της εκκλησίας και παρασύρει στη δημιουργία ενός τύπου χριστιανού άριστου στη θεολογική γνώση, μα τόσο κενού από τις αρετές της αγάπης, της ταπείνωσης και της πραότητας.
Πολύς θόρυβος επίδειξης και αυτοπροβολής τείνει, σε αρκετές περιπτώσεις, να μας ξεκουφάνει και να μας αποπροσανατολίσει από αυτά που έχουν αληθινή αξία για τον Θεό. Ο λόγος του Θεού για μια ακόμα φορά έρχεται να μας ανοίξει το νου σε αιώνιες αλήθειες και να μας υπενθυμίσει ότι κανένα έργο, όσο πνευματικό και αν είναι, δεν μπορεί να είναι ευάρεστο και αποδεκτό από τον Θεό, όταν εξυψώνει και χειροκροτεί τον άνθρωπο και τα επιτεύγματά του.
Καμία ικανότητα, ακόμα και αν είναι πνευματική, δεν μπορεί να καρποφορήσει μακροπρόθεσμα, όταν υποκινείται από ένα εγωιστικό φρόνημα και μια καρδιά σκληρή, που, ουσιαστικά, ποτέ δεν αγγίχθηκε από τον ανιδιοτελή Χαρακτήρα του Ιησού Χριστού.
Μία θεμελιώδη οδηγία
Όποια και αν είναι τα αγαθά κίνητρα για την πραγματοποίηση και του πιο πνευματικού έργου, οφείλουμε ποτέ να μην ξεχνάμε μία θεμελιώδη οδηγία της Αγίας Γραφής: αν επιλέξουμε να τα υποτάξουμε στο άρρωστο πνεύμα της αλαζονείας, αναπόφευκτα, τα γκρεμίζουμε και δηλητηριάζουμε την ψυχή μας με την αρχέγονη αμαρτία που διέπραξε πρώτος ο ίδιος ο εχθρός της ψυχής μας, αυτή της πνευματικής υπερηφάνειας.
Η σοφία του Θεού μας αποκαλύπτει πως η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση, είναι δίκοπο μαχαίρι για έναν άνθρωπο, γιατί τον απομακρύνει από την αλήθεια ότι αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η ψυχή, η κοινωνία μας, ο κόσμος όλος είναι άτομα απόλυτα αφοσιωμένα στον Ιησού Χριστό, άτομα με Χριστοπεποίθηση, που δε διστάζουν και δε φοβούνται να ελαττώνονται, προκειμένου να αυξάνεται ο Ιησούς Χριστός μέσα τους και γύρω τους (Κατά Ιωάννην 3:30).
Η θαυμάσια αυτή ρήση του Ιωάννη του Προδρόμου, που ήταν, τελικά, η συμπύκνωση όλου του σκοπού της δικής του ζωής, αξίζει να γίνει το βαρόμετρο του τρόπου με τον οποίο και εμείς αξιολογούμε τον εαυτό μας και τη στάση μας σε όλα τα ζητήματα της ζωής.
Η ικανότητα καρποφορίας
Μία υπερευλογημένη αναζωπύρωση φέρνει καρποφορία σε όλες τις περιοχές της καθημερινότητάς μας, όταν συνειδητοποιήσουμε σε βάθος πως ό,τι καλό έχουμε στην καρδιά και τη ζωή μας, είναι έκφραση της αστείρευτης γενναιοδωρίας και αγάπης του Κυρίου και Θεού μας.
Η άποψη αυτή δεν απαξιώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα. Αντίθετα, την τιμά με τον πιο ουσιαστικό τρόπο, εφόσον η αναγνώριση εκ μέρους του ανθρώπου της χάρης του Θεού στη ζωή του, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος, όχι μόνο για τη δική του ηθική και πνευματική ολοκλήρωση, αλλά και για την επιλογή όλων των μέσων με τα οποία μπορεί να φέρει αληθινή χαρά, ειρήνη και στήριξη στους συνανθρώπους του.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε, πως, όταν ο Θεός μας ζητά να αναγνωρίσουμε και να ομολογήσουμε τη δική Του υπεραξία, στην ουσία μας καλεί να επιλέξουμε την αύξηση των όποιων ικανοτήτων μας έχει δώσει, μέσα από μία ζωντανή σχέση αγάπης μαζί Του.
Το ενδιαφέρον του Σωτήρα μας να μας ευλογήσει και να μας οδηγήσει στο μέγιστο βαθμό της πνευματικής μας ανάπτυξης είναι πέρα και πάνω από οτιδήποτε όμορφο μπορούμε να ονειρευτούμε. Γι αυτό ακριβώς, η υποταγή στη δική του εξουσία είναι η απόλυτη έκφραση και συνάμα βίωση της ελευθερίας που τόσο ποθούμε.
M.M.
Διάβασε επίσης:
