Πόση δύναμη έχει ο Φόβος; Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι σε αυτό το τόσο δυσάρεστο αίσθημα και γιατί όταν πιστεύεις στον Χριστό, δε πρέπει να φοβάσαι;

Σε κάποιους συμβαίνει συχνά. Σε κάποιους σπάνια. Άσχετα με τον ρυθμό που συμβαίνει όμως, γεγονός είναι πως για όλους μας, υπάρχουν στιγμές που έρχεται μέσα μας αυτός ο απρόσκλητος επισκέπτης που λέγεται φόβος. Η σκιά του πέφτει βαριά στη ψυχή μας και το συναίσθημα που μας προκαλεί είναι σίγουρα από τα χειρότερα και πλέον δυσάρεστα. Η αίσθηση του φόβου, είναι πολλές φορές τόσο δυνατή που γίνεται δυσβάσταχτος και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις οδηγεί ακόμη και σε ψυχικές ασθένειες. Ο φόβος έχει γίνει αντικείμενο επιστημονικής μελέτης και έχει εξερευνηθεί με ποικίλους τρόπους, μα πέρα από θεωρίες και κάθε είδους προσπάθειες για την καταπολέμηση του, μοιάζει συχνά να είναι ανίκητος. Μας ξεπερνά και είναι πολύ φυσιολογικό να αισθανόμαστε ορισμένες φορές ότι δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε, ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις εκείνες που ο φόβος, μας κατευθύνει μέσα από μια διαδικασία πανικού, σε λάθος επιλογές. Στην καθημερινότητα μας, η επαφή μας μαζί του, η σύγκρουση, είναι αναπόφευκτη μιας και για όλους μας υπάρχουν αιτίες και γεγονότα ικανά να προκαλέσουν φόβο. Συνεπώς είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους, είτε θέλουμε να το παραδεχθούμε, είτε όχι.

Αυτό που μετράει περισσότερο βεβαίως, είναι η στάση του Θεού απέναντι στους φόβους μας, αφού έχει δείξει με διάφορους τρόπους το ενδιαφέρον Του γι αυτούς και μέσα στην Αγία Γραφή προστάζει πολλές φορές τον άνθρωπο να μη φοβάται. Αυτό φυσικά δε το κάνει επειδή υποτιμά το αίσθημα του φόβου που νιώθει ο κάθε άνθρωπος, αλλά επειδή και θέλει και μπορεί να μας παράσχει αυτό το αίσθημα ασφάλειας που όλοι ζητάμε για να μη φοβόμαστε. Συγκεκριμένα έχει την εξουσία και τη δύναμη να μας απαλλάξει από κάθε είδους φόβο και να τον αντικαταστήσει με την ειρήνη. Την δική Του ειρήνη ασφαλώς. Όχι την ειρήνη όπως την εννοούμε εμείς. Η δική μας ειρήνη είναι τρομακτικά σαθρή και ευάλωτη. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας μιλάει γι αυτό και μας λέει σαφέστατα: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας μήτε να δειλιάζει» (Ιωάννη 14:27). Μας προσφέρει την δική Του ειρήνη λοιπόν. Μας ζητά να μη ταραζόμαστε και να μη δειλιάζουμε, γιατί Εκείνος δε θα μας αφήσει, ούτε θα μας εγκαταλείψει. «Και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Κύριος όμως θα με προσδεχθεί» (Ψαλμοί 27:10).

Μέσα από τα ιερά κείμενα της Παλαιάς αλλά και της Καινής Διαθήκης, είναι φανερή η προσπάθεια που κάνει ο Θεός για να μας καθησυχάσει και να «φωνάξει» πως σε κάθε περίπτωση είναι μαζί μας. Υπάρχουν πολλές μορφές φόβου και είναι δεδομένο πως ο Θεός διαχρονικά μας απαλλάσσει από όλες. Για παράδειγμα υπάρχει ο φόβος έναντι των εχθρών μας, που Βιβλικά συναντάμε κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη και στον οποίο φόβο πάντα έρχεται η άνωθεν παρουσία να τον εξαφανίσει. Όχι στα λόγια όμως… όχι με ψεύτικες ή καλοπροαίρετες έστω λέξεις που σαν σκοπό έχουν απλά και μόνο να καθησυχάσουν και μάλιστα συχνά χωρίς επιτυχία, αλλά με εξουσία και κατόπιν με δυναμικές Θεϊκές επεμβάσεις που δεν αφήνουν κανένα σύννεφο φόβου μέσα στην ψυχή. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Ο Μωυσής καθοδόν προς τα ανατολικά σύνορα της Χαναάν και φοβούμενος τον Ωγ, τον βασιλιά της Βασάν, λαμβάνει την Θεϊκή εντολή που τον απαλλάσσει από τον φόβο του, «Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Μη τον φοβηθείς· επειδή, τον παρέδωσα στα χέρια σου, και ολόκληρο τον λαό του, και τη γη του· και θα κάνεις σ’ αυτόν, όπως έκανες στον Σηών, τον βασιλιά των Αμορραίων, που κατοικούσε στην Εσεβών» (Αριθμοί 21:34). Συγκλονιστικό να σου λέει ο ίδιος ο Θεός, «μη φοβάσαι» αλλά πιο συγκλονιστικό να μη μένει εκεί. Βλέπουμε στη συνέχεια των Γραφών να έρχεται η βοήθεια και να αποδεικνύει πως το «μη φοβάσαι» δεν ήταν απλά μια φράση. Το αποτέλεσμα μιλάει κάθε φορά από μόνο του, όπως και στην περίπτωση αυτή του Μωυσή που βλέπουμε πως πράγματι επικράτησε έναντι του Ωγ, «Και πάταξαν αυτόν, και τους γιους του, και ολόκληρο τον λαό του, μέχρις ότου δεν απέμεινε σ’ αυτόν τίποτε· και κατακυρίευσαν τη γη του» (Αριθμοί 21:35).

Φυσικά αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση που ο Θεός λέει στον άνθρωπο «μη φοβάσαι». Σε ανάλογες περιπτώσεις αλλά και σε διαφορετικές, βλέπουμε πως μέσα στην Αγία Γραφή, η φράση «μη φοβάσαι» είναι κάτι που ο Θεός λέει επανειλημμένα στον άνθρωπο. Αυτή τη φράση ακούει κι ο Ισαάκ, «Και ο Κύριος φάνηκε σ’ αυτόν εκείνη τη νύχτα, και είπε: Εγώ είμαι ο Θεός τού Αβραάμ τού πατέρα σου· μη φοβάσαι, επειδή εγώ είμαι μαζί σου, και θα σε ευλογήσω, και θα πληθύνω το σπέρμα σου, εξαιτίας του Αβραάμ, του δούλου μου» (Γένεση 26:24). Την ίδια προτροπή λαμβάνει και ο Ιησούς του Ναυή κατά την κατάκτηση της Χαναάν από τους Ισραηλίτες, «Και ο Κύριος είπε στον Ιησού: Μη τους φοβηθείς· επειδή, τους παρέδωσα στο χέρι σου· κανένας απ’ αυτούς δεν θα σταθεί μπροστά σου» (Ιησούς του Ναυή 10:8). Όπως επίσης και γενικότερα ο λαός του Θεού από τον προφήτη Ιερεμία, «Κι εσύ, μη φοβάσαι, δούλε μου Ιακώβ, λέει ο Κύριος· ούτε να δειλιάσεις, Ισραήλ· επειδή, δες, εγώ θα σε σώσω από τον μακρινό τόπο, και το σπέρμα σου από τη γη της αιχμαλωσίας τους· και ο Ιακώβ θα επιστρέψει, και θα ησυχάσει και θα αναπαυθεί, και δεν θα υπάρχει αυτός που εκφοβίζει» (Ιερεμίας 30:10).

Ένας άλλος φόβος που σήμερα έχει σχεδόν επαλειφθεί, είναι ο φόβος των διωγμών των πρώτων Χριστιανών. Άνθρωποι σαν εμάς αλλά με τεράστια πίστη, αντιμετώπιζαν φοβερά προβλήματα απλά και μόνο επειδή πίστευαν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πέθαιναν μαρτυρικά για την πίστη τους, όπως επίσης δεν ήταν λίγες και εκείνες οι φορές που οι «εργάτες» του Ευαγγελίου, σέρνονταν σε απολογίες και δικαστήρια, επειδή πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Άνθρωποι που είχαν αφιερώσει ουσιαστικά τη ζωή τους στην διάδοση του Ευαγγελίου, προσπαθούσαν υπό αντίξοες συνθήκες να μεταφέρουν το μήνυμα της σωτηρίας με πραγματικό κίνδυνο της ζωής τους. Ένας από αυτούς φυσικά ήταν και ο Απόστολος Παύλος, για τον οποίο διαβάζουμε στη Βίβλο, να ακούει το «μη φοβάσαι», «Και ο Κύριος, διαμέσου οράματος, τη νύχτα, είπε στον Παύλο: Μη φοβάσαι, αλλά μίλα και μη σιωπήσεις·» (Πράξεις 18:9). Κάποιες φορές μάλιστα, αυτό το «μη φοβάσαι» είχε «ποτίσει» τη ψυχή των όσων πίστευαν στον Ιησού, με αποτέλεσμα να γίνονται πραγματικά θαύματα. Ξεχωριστό περιστατικό αυτό που έλαβε χώρα μέσα στη φυλακή, όπου ο Παύλος και ο συνοδοιπόρος του Σίλας, διαβάζουμε πως υμνούσαν και προσεύχονταν με αποτέλεσμα να συμβεί ξανά κάτι πολύ ωραίο, «Και κατά τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας καθώς προσεύχονταν υμνούσαν τον Θεό· και τους άκουγαν με προσοχή οι φυλακισμένοι. Και ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός, ώστε σαλεύτηκαν τα θεμέλια του δεσμωτηρίου· κι αμέσως άνοιξαν όλες οι θύρες, και λύθηκαν απ’ όλους τα δεσμά» (Πράξεις 16:25-26). Σαν αποτέλεσμα του συμβάντος αυτού, ο δεσμοφύλακας του Αποστόλου Παύλου και του Σίλα, αλλά και οι οικείοι του, δέχθηκαν τον Χριστό και βαπτίστηκαν, «Και του μίλησαν τον λόγο τού Κυρίου, και σε όλους, αυτούς που ήταν μέσα στο σπίτι του. Και παίρνοντάς τους κατά την ώρα εκείνη της νύχτας, έλουσε τις πληγές τους· και βαπτίστηκε αμέσως αυτός και όλοι εκείνοι που ήταν μαζί του» (Πράξεις 16:32-33).

Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις εκείνες που ο Θεός προσπαθεί να καθησυχάσει τον άνθρωπο και να του διώξει τον φόβο. Ακραίο με την καλή έννοια φυσικά, παράδειγμα αυτής της επιτυχημένης προσπάθειας, είναι και το περιστατικό της ανάστασης της κόρης του Ιαείρου. Οι περιγραφή του Ευαγγελιστή Λουκά είναι πραγματικά εκπληκτική, «Και ενώ ακόμα μιλούσε, έρχεται κάποιος από τον αρχισυνάγωγο, λέγοντάς του ότι: Η θυγατέρα σου πέθανε· μη ενοχλείς τον δάσκαλο. Και ο Ιησούς, ακούγοντας, απάντησε σ’ αυτόν, λέγοντας: Μη φοβάσαι· μόνον πίστευε, και θα σωθεί» (Λουκάς 8:49-50), «Και όλοι έκλαιγαν, και τη θρηνούσαν. Και εκείνος είπε: Μη κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται» (Λουκάς 8:52). Ο Ιησούς δεν σταματά ούτε στον θάνατο και παρά την αμφισβήτηση, Εκείνος επαναφέρει το νεκρό σώμα του κοριτσιού, δίνοντας ουσιαστικό νόημα στο «μη φοβάσαι» που είχε πει προηγουμένως, «Και γελούσαν γι’ αυτόν ειρωνικά, ξέροντας ότι είχε πεθάνει. Εκείνος, όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, και πιάνοντας το χέρι της, φώναξε, λέγοντας: Κοριτσάκι, σήκω επάνω. Και το πνεύμα της επέστρεψε, και αναστήθηκε αμέσως· και πρόσταξε να της δοθεί να φάει» (Λουκά 8:53-55).

Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά γι αυτή τη φράση που ο Θεός χρησιμοποιεί διαχρονικά για να απαλλάξει τον άνθρωπο από κάθε είδους φόβο. Ο Φόβος δεν παύει να είναι μια ανθρώπινη αδυναμία αλλά και ο Θεός δεν παύει να λέει, «μη φοβάσαι». Όλη η Αγία Γραφή μας πληροφορεί πως δεν πρέπει να φοβόμαστε, αλλά αυτό που χρειάζεται από την πλευρά μας, είναι να πιστεύουμε. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο βιβλίο της Αποκάλυψης, δείχνει (και λογικό είναι) φοβισμένος στη θέα του Ιησού. Η απάντηση όμως είναι ξανά η ίδια και ισχύει για όλους μας. Για τον καθέναν από εμάς ξεχωριστά, «Και όταν τον είδα, έπεσα κοντά στα πόδια του σαν νεκρός· και έβαλε επάνω μου το δεξί του χέρι, λέγοντας: Μη φοβάσαι· εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος, κι αυτός που ζει, και έγινα νεκρός· και δες, είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδιά τού Άδη και του θανάτου» (Αποκάλυψη 1:17-18). Από την αρχή έως και το τέλος της Βίβλου, ο δημιουργός Θεός μας προτρέπει και μας ζητά πάντα το ίδιο, λέγοντας: Μη φοβάσαι. Μόνο πίστευε! .

Βιβλικός επισκέπτης