Ένας κατακτημένος και υποδουλωμένος λαός ετοιμαζόταν για επανάσταση. Η πνευματική κάθαρση και αναζωπύρωση του λαού, υπό την καθοδήγηση του Ιωάννη του Προδρόμου, είχε προετοιμάσει το έδαφος για την αποδοχή του Μεσσία που θα τους οδηγούσε στην απελευθέρωση από τον Ρωμαϊκό ζυγό. Ήταν έτοιμος ο λαός ωστόσο να ακολουθήσουν τον Ιησού περνώντας μέσω από την στενή πύλη;
Οι προσδοκίες του πλήθους
Ο λαός αδημονούσε για την ίδρυση μια πανίσχυρης θεοκρατικής βασιλείας, περίμενε έναν δυναμικό ηγέτη όπως ήταν ο Μωυσή στο παρελθόν (Δευτερονόμιο 18:15-19). Περίμεναν τον χρισμένο του Θεού που θα σήκωνε την ρομφαία και θα τους απελευθέρωνε από τη Ρώμη. Εννοείται πως για να επιτευχθεί ένα τέτοιο εγχείρημα θα έπρεπε ο Θεός να εκδηλώσει τη δύναμη Του και να κατέστρεφε τους εχθρούς του Ισραήλ ολοκληρωτικά.
Ακούγοντας πως ο Ιωάννης ο Πρόδρομος αποκάλεσε τον Ιησού «αμνό του Θεού», δηλαδή χρισμένο, πολλοί ξεκίνησαν να Τον ακολουθούν. Ακόμη περισσότεροι Τον ακολούθησαν βλέποντας πως ο Ιησούς πράγματι πληρούσε τα κριτήρια του προσδοκώμενου Μεσσία.
Πλήθη από «τη Γαλιλαία, και τη Δεκάπολη και τα Iεροσόλυμα, και την Iουδαία, και από την περιοχή πέρα από τον Iορδάνη» (Κατά Ματθαίον 4:25), Τον ακολούθησαν για να μάθουν τι πρέπει να κάνουν ώστε να ελευθερωθούν και να απολαμβάνουν τις ευλογίες και την προστασία του Θεού για πάντα.
Ο Ιησούς, γνωρίζοντας την επιθυμία των ανθρώπων να επανιδρύσουν το βασίλειο του Ισραήλ, διακήρυξε της αρχές της βασιλείας του Θεού σε όλα τα πλήθη που των ακολουθούσαν. Παρουσίασε το μανιφέστο των αρχών σύμφωνα με τις οποίες κυβερνάται, όπως και ποια είναι τα αναγνωριστικά στοιχεία των εκλεκτών του Θεού που θα κληρονομούσαν την βασιλεία Του.
Το μεγαλείο του εκλεκτού έθνος
Ο λαός Ισραήλ καθιερώθηκε ως εκλεκτός λαός μέσω της διαθήκης του Θεού με τον Αβραάμ και των απογόνων του. Μέσω της διαθήκης αυτής οι Ισραηλίτες έγιναν ένας ιερός λαός, αφιερωμένος και προσηλωμένος στον Θεό. Η ειδική σχέση που είχαν οι Ισραηλίτες με τον Θεό σήμαινε πως η παρουσία και η προστασία Του ήταν επάνω τους όσο αυτοί έμεναν μαζί Του. Το μεγαλείο του λαού Ισραήλ χαρακτηριζόταν από το ότι «ο Θεός να είναι τόσο κοντά του», και είχαν «διατάγματα και κρίσεις τόσο δίκαιες» (Δευτερονόμιο 4:7-8).
Η στενή πύλη, και η συνηθισμένη οδός
Η συνηθισμένη οδός προς το μεγαλείο ενός έθνους, τότε όπως και τώρα, είναι μέσω της στρατιωτικής ισχύος, του πλούτου, των διαθέσιμων πόρων, της εδαφικής επέκτασης, της αύξησης του πληθυσμού, της πολιτικής σταθερότητας, της αποτελεσματικότητας της διακυβέρνησης και των πνευματικών και πολιτισμικών επιτευγμάτων. Η οδός αυτή είναι η οδός της ισχύς, της δύναμης και της εξουσίας. Την «περπατούν» όλοι όσοι επιδιώκουν επιτυχία. Είναι ευρέως γνωστή, καλοπερπατημένη και ευρύχωρη.
Πουθενά, εκτός από το λαό Ισραήλ κατά τις περιόδους της πνευματικής αναζωπύρωσης του, η παρουσία του Θεού και η εκπροσώπηση του χαρακτήρα και των αξιών Του δεν θεωρήθηκαν ως οι κύριοι παράγοντες του μεγαλείου ενός λαού. Ακόμη και τα πλήθη που ακολουθούσαν τον Ιησού φαίνεται πως είχαν παρερμηνέψει τι αποτελούσε το μεγαλείο του λαού τους.
Ο Ιησούς όμως φρόντισε να τους το υπενθυμίσει. Στην επί του όρους ομιλία Του (κατά Ματθαίον 5:1 – 7:29) έδωσε μια αποκαλυπτική ερμηνεία της έννοιας του μεγαλείου του εκλεκτού λαού περιγράφοντας τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν τους κληρονόμους της βασιλείας του Θεού.
Οι διδαχές Του δεν ήταν η γνωστή οδός προς το μεγαλείο, την ασφάλεια και την αφθονία. Πρότειναν μια σπάνια περπατημένη οδό, ένα στενό μονοπάτι. Φανέρωσαν ότι η πραγματική ευημερία «κατακτάτε» μέσω της ανιδιοτελούς αγάπης, της πραότητας, της συμπόνιας και της επιθυμίας για δικαιοσύνη.
Η στενή πύλη και η οδός που οδηγεί στη ζωή
Η «στενή πύλη», είναι η αφετηρία για το μονοπάτι της μαθητείας με τον Ιησού και της ζωής που είναι αρεστή στον Θεό. Περιλαμβάνει την απόρριψη των αξιών και των προτεραιοτήτων του κόσμου και την υιοθέτηση της ανιδιοτέλειας, της ταπεινότητας και της υπακοής στον Θεό. Αποτελεί μια πρόσκληση να ζήσουμε μια ζωή που επικεντρώνεται στην υπηρεσία των άλλων και στη δόξα του Θεού, αντί να επιδιώκουμε την προσωπική ευχαρίστηση και ανάδειξη ή το κέρδος.
Είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά Του; Γνωρίζουμε ότι σταυρώθηκε για μας και αναστήθηκε νικώντας τον θάνατο. Γνωρίζουμε ότι μέσα από την ενανθρώπισή Του και την επίγεια διακονία Του, έδωσε το υπέρτατο παράδειγμα της αγάπης και της ανιδιοτέλειας του Θεού. Γνωρίζουμε ότι το Άγιο Πνεύμα που ήρθε την πεντηκοστή μεταμόρφωσε απλούς ψαράδες σε κήρυκες που στάθηκαν με παρρησία μπροστά στους άρχοντες και τις εξουσίες της εποχής.
Μένει να Τον εμπιστευθούμε. Μένει να αποδεχθούμε τη διδασκαλία Του και να κενώσουμε τις προκαταλήψεις μας. Να δεχθούμε το υπέρτατο κάλεσμα Του να είμαστε μέλη της βασιλείας Του, και να διακηρύξουμε μέσα από τη ζωή μας το μεγαλείο της αγάπης Του.
