Ποια είναι η στενή πύλη; Ποιόν δρόμο μας καλεί να διαβούμε Ο Ιησούς; Η λογική μας, αναφορικά με την ζωή, σχετίζεται με την θεϊκή;
Οι απαντήσεις υπάρχουν στην Καινή διαθήκη!
Πολύ συχνά γίνεται λόγος για την ζωή και την καθημερινότητα του ανθρώπου που πιστεύει στον Χριστό. Το βασικό θέμα της κουβέντας που γίνεται διαχρονικά αλλά ιδιαίτερα σήμερα, είναι μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη που υπάρχει σχετικά με τον «δρόμο» που διανύει ο άνθρωπος, πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Η συγκεκριμένη λοιπόν αντίληψη – άποψη, είναι πως ο χριστιανός δεν πρέπει να έχει προβλήματα, δεν πρέπει να δοκιμάζεται, και οι όποιες αντιξοότητες αντιμετωπίζει ο πιστός αποτελούν την απόδειξη της αδιαφορίας ή της μη ύπαρξης του Θεού.
Επιπρόσθετα γίνεται μια γενίκευση κατά την οποία όλες οι συμφορές και η δυστυχία της ανθρωπότητας οφείλεται είτε στην αδιαφορία, είτε στη μη ύπαρξή Του. Η γενικευμένη αυτή οπτική, αποτελεί από μόνη της ένα ξεχωριστό θέμα και χρήζει ειδικής αναφοράς, γι αυτό και θα αναφερθούμε και σε αυτήν σε επόμενο άρθρο μας. Η ουσία είναι πως υπάρχουν δυο λογικές τελείως αντίθετες μεταξύ τους και η κάθε μια από αυτές επιχειρεί να δώσει απαντήσεις, σε σχέση με το τι ισχύει και τι όχι. Το τι ισχύει σχετικά με την ίδια τη ζωή μας πάνω στη Γη δηλαδή και τι όχι.
Πρώτα θα ρίξουμε μια ματιά στην ανθρώπινη λογική. Σύμφωνα με την καθαρά ανθρώπινη λογική, που είναι άσχετη με την πίστη και που συχνά δεν αποδέχεται ούτε καν την ύπαρξη του Θεού, η ζωή μας είναι όχι απλά πολύτιμη αλλά το παν. Τα όσα χρόνια της επίγειας ύπαρξής μας, είναι όλη μας η «περιουσία» καθώς και ο τρόπος με τον οποίο θα τη ζήσουμε. Την ημέρα του βιολογικού μας θανάτου, τελειώνουν όλα.
Συνεπώς κατά τη διάρκεια της ζωής μας πρέπει να περνάμε καλά, να μη μας λείπει τίποτα και φυσικά να μην αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, γιατί ένας ενδεχόμενος ξαφνικός πρόωρος θάνατος, δεν είναι απλά κάτι πολύ θλιβερό και δυσάρεστο, αλλά η απόλυτη καταστροφή. Επίσης σημασία έχει, κατά τη διάρκεια της ζωής μας, να μην βιώνουμε μεγάλα διαστήματα άσχημων καταστάσεων γιατί τότε χάνουμε πολύτιμο χρόνο που δεν αναπληρώνεται με τίποτα. Αν μάλιστα «κουβαλάμε» κάποιο μόνιμο πρόβλημα υγείας που δυσχεραίνει την καθημερινότητά μας, τότε η ζωή μας χάνει τη πραγματική της αξία και θεωρείται πλέον αγγαρεία.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε αναφορά σε άλλα προβλήματα, όπως οικονομικά και λοιπά γιατί είναι ευνόητο πως όλοι τα γνωρίζουμε. Συνοψίζοντας και αν λάβουμε ως σωστή την ανθρώπινη λογική, τότε όλα τα παραπάνω είναι η μόνη πραγματικότητα και συνεπώς αλίμονο μας αν δεν κυλίσουν όλα όπως τα θέλουμε. Άρα; Γιατί τα είπαμε όλα αυτά; Γιατί όλα αυτά που αποτελούν την ανθρώπινη λογική, σύμφωνα με την οποία ο «δρόμος» μας πάνω στη γη δε θα πρέπει να είναι δύσκολος, αν ο Θεός δεν κάνει τα πάντα γι αυτό, τότε ή αδιαφορεί για εμάς ή απλά δεν υπάρχει. Διότι σου λέει, μια ζωή έχουμε. Λίγα μόνο χρόνια. Γιατί ο Θεός μας αφήνει να ζούμε μόνοι; Γιατί να αρρωσταίνουμε; Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί εκείνο; Γιατί το άλλο; Εμείς χάνουμε την μικρή πολύτιμη ζωή μας κι Αυτός αδιαφορεί. Ή δεν υπάρχει.
Τώρα ας πάμε στην θεϊκή λογική. Τι μας είπε ο Χριστός; Μας είπε κάτι που να έχει σχέση με τα όσα προαναφέραμε; Σαφώς και όχι. Ο Ιησούς, δεν είναι πολιτικός και στην επίγεια παρουσία Του, δεν προσπάθησε ποτέ να μας παραπλανήσει, ή να δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις σχετικά με το τι θα αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Αντίθετα ήταν σοκαριστικά ειλικρινείς απέναντί μας, σε σημείο που ο ίδιος κάποια στιγμή είπε, «Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη· και τι θέλω, αν έχει ήδη ανάψει;» (Λουκά 12:49). Ήρθα να βάλω φωτιά είπε. Όχι να φέρω ειρήνη δηλαδή, όπως νομίζετε. Κι έτσι έγινε. Οι άνθρωποι στράφηκαν ο ένας κατά του άλλου και η πίστη στον Χριστό, έγινε ακόμη και αιτία θανάτου. Σήμερα όλα αυτά βέβαια μας φαντάζουν πολύ μακρινά και σχεδόν τα έχουμε ξεχάσει, μα η ουσία των όσων είπε ο Ιησούς, είναι διαχρονική. Έτσι λοιπόν όντας αφοπλιστικά ειλικρινείς, μίλησε και για τον «δρόμο» που πρέπει να βαδίσουμε και για την πραγματικότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στην ζωή μας.
Ο Ιησούς δεν έκανε λόγο για έναν φαρδύ δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Δεν μας παραμύθιασε δηλαδή, όπως εμείς συνηθίζουμε να κάνουμε, ο ένας στον άλλο. Άφησε κατά μέρος τα μισόλογα και είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός αφενός έδειξε πως δεν ζει στον… κόσμο Του και αφετέρου πως υπάρχει συγκεκριμένος «δρόμος» που θα ακολουθήσει ένας άνθρωπος, αν πιστεύει σε Αυτόν. Ο «δρόμος» λοιπόν που έδειξε ο Ιησούς, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που σε γενικές γραμμές έχουμε στο μυαλό μας. Το αντίθετο μάλιστα. Μίλησε για έναν στενό δρόμο. Μια στενή πύλη, περνώντας μέσα από την οποία, θα μπορέσουμε να κληρονομήσουμε (γιατί περί κληρονομιάς πρόκειται, όπως έχουμε ξαναπεί) όλες τις υποσχέσεις Του. Ναι, ο Θεός έχει υποσχεθεί σε εμάς μια μόνιμη ζωή. Σε άλλο περιβάλλον και με άλλο σώμα. Σενάριο φαντασίας θα πει κάποιος. Αν δεν πιστεύεις, ναι. Αν πιστεύεις όμως, είναι απλά και μόνο υποσχέσεις από Αυτόν που σε δημιούργησε. Υποσχέσεις όμως όχι σαν τις ανθρώπινες που συχνά δεν έχουν κανένα αντίκρισμα, αλλά υποσχέσεις με περιεχόμενο και αλήθεια.
Στο θέμα μας όμως. Και το θέμα μας, είναι ο «δρόμος». Τι είπε τελικά ο Χριστός για τον «δρόμο» της ζωής μας; Προσοχή! Υπάρχει και άλλος δρόμος. Το θέμα είναι ποιον μας προτείνει Εκείνος που δεν είναι άνθρωπος αλλά Θεός. Ας θυμηθούμε. «Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ’ αυτή. Επειδή, στενή είναι η πύλη, και θλιμμένος ο δρόμος που φέρνει στη ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν» (Ματθαίο 7:13-14). Απόλυτα ξεκάθαρος ο θεϊκός λόγος και χωρίς μισόλογα. Θέτει τα δεδομένα ως έχουν και μας καλεί να επιλέξουμε ανάμεσα σε δυο εντελώς διαφορετικούς δρόμους. Δυο διαφορετικές πύλες.
Το κυρίως θέμα όμως είναι, ο δρόμος και η πύλη που μας προτείνει. Ο Ιησούς μιλάει καθαρά για έναν θλιμμένο δρόμο που πρέπει να διαβούμε και μια στενή πύλη μέσα από την οποία μας καλεί να περάσουμε. Αυτό είναι πολύ ανατρεπτικό. Ας φανταστούμε εκείνους τους ανθρώπους που για πρώτη φορά άκουγαν αυτά τα λόγια να βγαίνουν από το στόμα του Μεσσία. Θα τους ήταν πολύ δύσκολο να τα χωνέψουν. Ίσως περίμεναν να ακούσουν κάτι διαφορετικό. Κάτι πιο ελκυστικό. Κάτι πιο ευχάριστο. Κι όμως. Ο Ιησούς δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους, όπως δεν ανταποκρίνεται και στις δικές μας, γιατί πολλοί από εμάς ίσως σκεφτόμαστε όπως εκείνοι οι άνθρωποι.
Με τη ανθρώπινη λογική. Ο Ιησούς όμως σκέφτεται με την δική Του λογική και δεν «παραμυθιάζει» κανέναν αλλά με την εξουσία που έχει λέει το προφανές. Άνθρωπε, η ζωή σου δεν είναι τα λίγα χρόνια που περνάς στη Γη. Έχω κάτι πολύ μεγαλύτερο και μόνιμο για εσένα. Το θέλεις πραγματικά; Αυτός είναι ο δρόμος. Αυτή είναι η πύλη. Θα πει κάποιος. Μα αυτό είναι εκβιασμός. Όχι αγαπητέ μου, δεν είναι. Ο Θεός δεν μας έχει ανάγκη. Εμείς τον έχουμε. Εκείνος μας προσφέρει τη βασιλεία Του αλλά σε αυτήν, δε μπορούν να μπουν όλοι. Όχι γιατί δε το θέλει ο Θεός φυσικά, αλλά γιατί εμείς δε το θέλουμε όλοι.
Ο Ιησούς περιγράφει έναν ευρύχωρο, άνετο δρόμο όπως ίσως θα τον θέλαμε εμείς να είναι. Και μια πλατειά μεγάλη πύλη, όπως επίσης εμείς θα τη θέλαμε. Ωστόσο ο συμβολισμός αυτός αντιστοιχεί σε μια ζωή χωρίς Εκείνον. Χωρίς φραγμούς. Χωρίς ήθος. Χωρίς το θέλημα του Θεού. Ένας αμαρτωλός δρόμος, σίγουρα είναι άνετος. Κάνεις ότι θέλεις και δε σε νοιάζει για τίποτα. Μπορούμε να διαλέξουμε αυτόν και να μείνουμε μακριά από τον Ιησού.
Ο άλλος δρόμος όμως, είναι ο δρόμος της ζωής. Και μέσα από την πύλη που προτείνει ο Ιησούς, έστω και μέσα από δυσκολίες, οδηγούμαστε κοντά Του. Η διδαχή της στενής πύλης, δεν είναι μόνο παραβολική. Είναι ουσιαστική. Η ζωή μας, έχει πολλές δυσκολίες και προβλήματα. Είμαστε επίσης φθαρτοί και συχνά υποφέρουμε. Η ζωή μας είναι σαν τον θλιμμένο δρόμο. Σαν τη στενή πύλη. Πρέπει να παλέψεις για να ζήσεις με τον σταυρό στο χέρι όπως λένε. Αντίθετα είναι πολύ εύκολο να πετάξεις τον σταυρό και να πατήσεις επί πτωμάτων όπως επίσης λένε. Το θέμα είναι αν πιστεύεις και που θέλεις να πας τελικά.
Όπως μας αποκαλύπτει και ο Ιησούς, οι περισσότεροι διαλέγουν τον εύκολο δρόμο. Λίγοι είναι αυτοί που περνούν την στενή πύλη. Ας σκεφτούμε όμως και με παράδειγμα την επίγεια ζωή μας. Αυτό που αξίζει είναι πάντα πολύ δύσκολο και συχνά δυσάρεστο σαν διαδικασία. Αντίθετα το να καταστραφείς είναι πάρα πολύ εύκολο και μπορεί να το κάνει ο καθένας. Σύμπτωση; Όχι φυσικά.
Όπως έχουμε ξαναπεί, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει αυτό που θέλει. Είτε κακό, είτε καλό. Η διδαχή της στενής πύλης είναι η αλήθεια της ζωής χωρίς ξύλινη γλώσσα και χωρίς υπεκφυγές. Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε μέσα από αυτήν. Κάποιος μας περιμένει και μας έχει πει πως δε θα είμαστε ποτέ μόνοι. «και δέστε, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα. Αμήν» (Ματθαίο 28:20).
Βιβλικός επισκέπτης
