«Επειδή, οργή του Θεού αποκαλύπτεται από τον ουρανό επάνω σε κάθε ασέβεια και αδικία ανθρώπων, που κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας. Επειδή, ό, τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους∙ για τον λόγο ότι, ο Θεός το φανέρωσε σ’ αυτούς.
Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή της κτίσης του κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι.
Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν∙ αλλά μέσα στους συλλογισμούς τους αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους.
Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί. Και άλλαξαν τη δόξα του άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετραπόδων και ερπετών. Γι’ αυτό και ο Θεός τους παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους. Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια του Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες. Αμήν» (Ρωμαίους, 1: 18- 25).
Ηθελημένη τύφλωση
Η περικοπή αυτή πραγματικά συγκλονίζει τον ειλικρινή μελετητή και ερευνητή της αλήθειας. Είναι μεστή από φράσεις αφοπλιστικές και βαθιά νοήματα, που αποκαλύπτουν την Άποψη του Θεού σχετικά με την ηθελημένη τύφλωση κάποιων ανθρώπων, τύφλωση που μέσα στο πέρασμα των χρόνων δεν έχει πάψει να υφίσταται. Αυτοί οι άνθρωποι επέλεξαν ή επιλέγουν να ταυτίσουν τον επιστημονικό λόγο με την απόρριψη ακόμα και του αυτονόητου, που συνιστά Κατάφαση στη ζωή μέσω του ρεαλισμού της Πίστης.
Ο Θεός, μέσα στην τέλεια Σοφία και ανιδιοτελή Αγάπη Του για τον άνθρωπο, μας αποκάλυψε ό, τι χρειαζόμασταν να γνωρίσουμε στην παρούσα γήινη φάση μας για την αρχή του κόσμου μας. Ωστόσο, η ασέβεια, που έχει πηγή της την αλαζονεία και τον εγωισμό, δεν ικανοποιήθηκε και επινόησε τόσους τρόπους ερμηνείας του κόσμου, που δεν ερμήνευαν ουσιαστικά, απλώς γκρέμιζαν και απωθούσαν οποιοδήποτε μεταφυσικό ερώτημα, δηλαδή ερώτημα πέρα από τη φυσική λογική πραγματικότητα, ερώτημα που αναπόφευκτα αναζητά απάντηση σε μία Δύναμη έξω από τον άνθρωπο, μα συνάμα τόσο συγκλονιστικά ταυτισμένη μαζί του.
Η επιλογή της ασέβειας – γιατί σίγουρα είναι επιλογή με την προσωπική ευθύνη του κάθε ανθρώπου – σε κάθε εποχή, είτε εκφράζεται με το ένα είτε με το άλλο φιλοσοφικό σύστημα, στην ουσία δεν ανοίγει το δρόμο προς την αλήθεια. Απλώς τυφλώνει τον νου και κλείνει τις πύλες κατανόησης της ψυχής σε οτιδήποτε στον κόσμο μας κράζει το Όνομα και το Μεγαλείο ενός Δημιουργού Θεού.
Επιλεκτική απόρριψη του Θεού
Ο Λόγος του Θεού αποκαλεί αναπολόγητους τους ανθρώπους που προτίμησαν τους μάταιους συλλογισμούς και την ψευδώνυμη γνώση από την ταπεινή ομολογία ότι τόσο για αυτά που ερμηνεύονται με τη λογική, όσο και για αυτά που γίνονται κατανοητά δια του πνεύματος, αλλά και για αυτά που για την ώρα δεν υπάρχει ερμηνεία, η αιτία, ο σκοπός και το νόημα ήταν, είναι και θα είναι στους ατελεύτητους αιώνες ο Θεός της Αγίας Γραφής.
Πολλοί, ακόμα και αν δεν είναι οι ίδιοι επιστήμονες, αλλά έχουν επιλέξει το δρόμο της απόρριψης του Θεού, το βρίσκουν πολύ ταιριαστό με την ιδεολογία τους να διαδίδουν πως όλοι οι επιστήμονες είναι άθεοι και πως κανένας μορφωμένος άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, δε θα τολμούσε ποτέ να ισχυριστεί ότι ο Θεός είναι η δημιουργική Αιτία των πάντων.
Αυτός ο ισχυρισμός συνιστά μεγάλο ψέμα και είναι κατεξοχήν χρωματισμένος με ρατσιστική διάθεση, καθώς διαχωρίζει τους ανθρώπους σε μορφωμένους και άθεους και σε αμόρφωτους και θρησκευόμενους.
Επίσης, υψώνει την επιστήμη στη θέση του αλάθητου, ενώ πιο αντικειμενική θα ήταν η θεώρηση πως η επιστήμη δεν ταυτίζεται με το αλάθητο, αλλά με έναν διαρκή αγώνα για την κατανόηση και ερμηνεία του κόσμου, έναν αγώνα τον οποίο, όσο πιο ειλικρινά και τίμια διεξάγεις, τόσο εγγύτερα στην Αλήθεια θα πλησιάσεις.
Φανατισμένη συμπεριφορά
Η αλήθεια είναι πως πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι, με τη φανατισμένη συμπεριφορά τους και με την απολυτότητά τους, που δεν έχει κανένα στήριγμα μέσα από τον Λόγο του Θεού, λειτουργούν ως κακοί πρεσβευτές της Χριστιανικής Πίστης.
Επιμένουν πως τα γνωρίζουν όλα, λειτουργούν κάτω από το υποτιθέμενο «χρίσμα» που νομίζουν πως έχουν, και έτσι ποτέ δε συζητούν με ταπείνωση και πραότητα. Θεωρούν πως είναι ευλογημένοι και πως όλοι οι άλλοι που τολμούν να προφέρουν λόγο απόρριψης ή αμφισβήτησης των Βιβλικών Αληθειών είναι εξ’ ορισμού καταραμένοι.
Ξεχνούν, βέβαια, πως πολλοί διώκτες του Χριστιανισμού, έγιναν αφοσιωμένοι απολογητές της Πίστης στον Θεό της Αγίας Γραφής. Ο μορφωμένος Απόστολος Παύλος και τόσα λαμπρά ονόματα επιστημόνων και πνευματικών ανθρώπων, γνωστών και μη, μέσα στο διάβα της ιστορίας, είναι μία ακόμη απόδειξη για τη Δύναμη του Θεού να ενεργεί ανατροπές στις διάνοιες και στις ζωές αυτών που αληθινά αποζητούν το Νόημα της ζωής.
Προκαταλήψεις
Η προκατάληψη των αρνητών του Θεού συχνά στηρίζεται σε όλες τις θλιβερές θρησκευόμενες νοοτροπίες, για να ταυτίσει την πίστη με την ανοησία, που δεν αποδέχεται καμία γνώση και δεν έχει τη διάθεση να μελετήσει τα επιτεύγματα της επιστήμης. Στηρίζεται σε αυτές τις συμπεριφορές και προσπερνά όλες τις άλλες, που λειτουργούν με καθαρότητα λογικής και ψυχικής ισορροπίας.
Όλες αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να έχουν αιτία τους μόνο μία πανίσχυρη Αλήθεια.
Είναι καρπός της ειλικρίνειας και της ευσέβειας προς έναν Ζωντανό Θεό, ο Οποίος δεν έχει ανάγκη από φανατισμένους οπαδούς, αλλά από προσωπικότητες που συνδέονται μαζί Του με Σχέση ελευθερίας και πάθους.
Πέρα από όλες αυτές τις υποδειγματικές νοοτροπίες των γνήσιων πρεσβευτών του Θεού, οι επίμονοι αρνητές προσπερνούν ασύνετα τους θαυμαστούς μηχανισμούς των φυσικών νόμων, την τελειότητα της δομής της ύλης και των έμβιων όντων, αποδίδοντας τα πάντα σε μία τύχη, την οποία, στην πραγματικότητα, ούτε μπορούν να την ερμηνεύσουν ούτε να την υποστηρίξουν, χωρίς να αφήσουν στις εξηγήσεις τους κανένα κενό.
Πού επιλέγουμε να δώσουμε την πίστη μας;
Πολλές φορές έχω σκεφτεί πόσο μεγάλο είναι το μέγεθος της θέλησης που απαιτείται, για να υποστηρίξεις μία… τύχη από το να υποκλιθείς με ταπείνωση και δέος μπροστά στη Μεγαλοφυΐα ενός Πάνσοφου Δημιουργού. Πίστη θέλει και το ένα, πίστη και το άλλο. Το θέμα, τελικά, στη ζωή είναι πού επιλέγουμε να δώσουμε την πίστη μας….
Πώς θέλει ο Θεός να αντιμετωπίζουμε την έρευνα και την επιστήμη; Στην περίοδο του Μεσαίωνα, τότε που σε μεγάλο βαθμό επικράτησε ο σκοταδισμός, απαγορεύτηκε η γνώση για τον απλό λαό και πολλοί άνθρωποι δολοφονήθηκαν οικτρά, με την κατηγορία της θέλησής τους να μελετούν τις Γραφές ή να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, διαδόθηκαν πολλές απόψεις και αστήρικτα δόγματα που διαμόρφωσαν νοοτροπίες θρησκευτικής στάσης στα χρόνια που ακολούθησαν.
Όταν διαβάζω βιβλία σχετικά με εκείνους τους χρόνους, σκέπτομαι πόσο μεγάλο πόνο προξενούσαν στην Καρδιά του Θεού μας οι απάνθρωπες και εγκληματικές συμπεριφορές ανθρώπων που σκότωναν στο Όνομά Του, για να υποστηρίξουν μία πίστη που δεν είχε καμία βάση μέσα από τον Λόγο του Θεού.
Από την άλλη, πόση αγαλλίαση πλημμύριζε τη Θεϊκή Καρδιά για κάθε άνθρωπο που έμενε πλήρως αφοσιωμένος σε Αυτόν, αψηφώντας με την ελεύθερη επιλογή του τη στέρηση, τον διωγμό, τη θλίψη, ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο!
Πόσες σελίδες θα άξιζε να γραφούν και πόσα αφιερώματα θα άξιζε να προβληθούν μέσα από τα Μέσα Ενημέρωσης γι’ αυτές τις ηρωικές ψυχές, γι’ αυτές τις προσωπικότητες με όλη τη σημασία του όρου!
Δυστυχώς, όμως, η εποχή μας έχει μάθει, κατά κύριο λόγο, να αποθεώνει το λαμπερό, το εντυπωσιακό, μα τόσο κούφιο στην ουσία του. Θα άξιζε να γίνει αντικείμενο μελέτης, και μάλιστα διδακτορικής διατριβής, η έρευνα για το ποιους βραβεύουμε και προβάλλουμε ιδιαίτερα στη Χριστεπώνυμη Ελλάδα….
Οφείλεις να ερευνάς!
Όταν πολλοί κατήγοροι της θρησκείας αναφέρονται και σχολιάζουν συμπεριφορές πιστών μέσα στο πέρασμα του χρόνου, είναι τίμιο εκ μέρους τους να διαχωρίσουν αυτό που ενέκρινε ο Θεός από αυτό που το αποδοκίμαζε ολοκληρωτικά. Οι εκφραστές του Θεού δεν ήταν ποτέ αυτοί που μεταχειρίστηκαν βία και αδικία στο Όνομά Του, αλλά μόνο αυτοί που για χάρη της πίστης τους σε Εκείνον, δε μετακινήθηκαν ούτε στο ελάχιστο από τις Αλήθειες του Λόγου του Θεού και δεν αντάλλαξαν την ακεραιότητα και την αγάπη της καρδιάς τους για κανένα συμβιβασμό που θα τους χάριζε τη ζωή.
Το ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους Επιστολής, με τόσο συγκλονιστικά εδάφια, αναφέρεται στη χριστόμορφο ακεραιότητα αυτών των ηρώων της πίστης…
Για αυτούς, λοιπόν, τους ήρωες πίστης, για τους περισσότερους από τους οποίους δεν έχουν στηθεί ανδριάντες, ούτε τελούνται επιμνημόσυνες δεήσεις, αλλά τα ονόματά τους είναι χαραγμένα ανεξίτηλα στην Καρδιά του Θεού, η έρευνα και η γνώση, όχι μόνο δεν ήταν απαγορευμένες, αλλά αντίθετα ήταν το ποθητό μονοπάτι, που θα τους έφερνε σε μία στενότερη Σχέση με τον Δημιουργό τους.
Πίστευε και μη, ερεύνα
Ποτέ δεν υπήρξε για αυτούς ούτε ως σκέψη να περπατήσουν στο φοβικό μονοπάτι που είχε το όνομα: «Πίστευε και μη ερεύνα». Αυτή η φοβική θέση απέναντι στη γνώση, διαδόθηκε από κάποιους απόλυτους θρησκευόμενους ηγέτες, που έβλεπαν με φόβο τα προνόμια και τα πλούτη τους να απειλούνται εξαιτίας της έρευνας και της κατάκτησης της Γνώσης του Θεού από κάποιους ειλικρινείς και καθαρούς αναζητητές της αλήθειας.
Αυτή η φράση δεν αναγράφεται σε καμία σελίδα της Αγίας Γραφής. Ούτε καν υπάρχει οποιαδήποτε νύξη για την απαγόρευση της έρευνας, αφού θα ερχόταν σε ολοκληρωτική αντίθεση με την προτροπή του Ιησού Χριστού: «Ερευνάτε τις γραφές, επειδή εσείς νομίζετε ότι μέσα σε αυτές έχετε αιώνια ζωή∙ και εκείνες είναι που δίνουν μαρτυρία για μένα» (Κατά Ιωάννην, 5:39).
Συνεπώς, η σωστή ανάγνωση της πολυθρύλητης άποψης, η ανάγνωση που εναρμονίζεται με τη Διδασκαλία της Βίβλου, μπορεί να γίνει μόνο όταν βάλουμε ένα κόμμα μετά το μη: «Πίστευε και μη, ερεύνα». Αυτό σημαίνει πως είτε πιστεύεις είτε όχι, οφείλεις να ερευνάς.
Ατομική απόφαση
Η πίστη σου, πιστέ συνάνθρωπε, δε σε απαλλάσσει από την ευθύνη σου με αυξανόμενο ζήλο να μελετάς τον Λόγο του Θεού, ώστε αυτός να είναι η βάση σου, για να κρίνεις με το Πνεύμα του Θεού κάθε φιλοσοφική θεωρία, κάθε θρησκευτική άποψη, κάθε επιστημονικό επίτευγμα.
Δεν μπορείς να είσαι τίμιος και ισχυρός εκπρόσωπος του Θεού, αν η Σχέση σου με Αυτόν στηρίζεται μόνο σε όσα ακούς για Αυτόν και δεν αποτελεί καρπό προσωπικής μελέτης, εκζήτησης και λαχτάρας για το Πρόσωπό Του.
Από την άλλη, αγνωστικιστή ή άθεε συνάνθρωπε, η απιστία σου δεν μπορεί να είναι το αιώνιο προκάλυμμά σου, για να κρίνεις με αλαζονεία και απαξίωση τα ζητήματα της πίστης, όταν ακόμα επιμένεις να μην έχεις διαβάσει ούτε μία σελίδα από τον Λόγο του Θεού. Πώς κρίνεις κάτι, αν πρώτα δεν το έχεις διαβάσει;
Ερεύνα χωρίς προκαταλήψεις
Στηρίζεσαι σε μασημένη γνώση άλλων και ξεχνάς πως αυτή η άρνησή σου έχει απλώς το όνομα της προκατάληψης, για την οποία τόσο κατηγορείς όλους τους πιστούς; Μην ξεχνάς πως δεν υπάρχει μόνο φανατισμός στην πίστη, αλλά και στην αθεΐα, και μάλιστα όταν αυτή είναι καρπός ενός νου που επιμένει να μην ερευνά αυτό που απορρίπτει, τότε είναι η χειρότερη μορφή δεισιδαιμονίας.
Οι δύσκολες εποχές που ζούμε απαιτούν πνεύματα γενναία, έντιμα, υγιή. Απαιτούν καθαρές ψυχές και αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν επιλέγουμε την έρευνα και υψώνουμε την αξία που έχει η κατάκτηση της αλήθειας πέρα από οποιαδήποτε δική μας θέση.
Όταν είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε με εντιμότητα κάτι που πραγματικά αποδεικνύεται ότι ήταν πλάνη, όταν έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε ότι σφάλαμε στο παρελθόν, τότε πραγματικά η Αλήθεια μάς ανοίγει την υπέροχη πύλη της και έχουμε το θαυμαστό προνόμιο να περπατήσουμε στα μονοπάτια της….
Διάβασε επίσης:
Είμαι Χριστιανός. Τι ακριβώς σημαίνει;
(Συνεχίζεται…..)
Μ. Μ.
