«Επειδή, εσύ μόρφωσες τα νεφρά μου∙ με περιτύλιξες μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου. Θα σε υμνώ, επειδή πλάστηκα με φοβερό και θαυμάσιο τρόπο∙ τα έργα σου είναι θαυμάσια∙ και η ψυχή μου το γνωρίζει αυτό πολύ καλά» (Ψαλμός 139:13,14).
Μελέτησε τον ψαλμό 139.
Θα γεμίσει η ψυχή σου δέος και θα ευλογηθείς βαθιά, γιατί μελετάς ένα κείμενο δοξολογίας, ευγνωμοσύνης και διακήρυξης πίστης στον Έναν, Παντοδύναμο και Πανάγαθο Θεό.
Πρόκειται για έναν ψαλμό που με μία θαυμάσια δομή υμνεί την ένδοξη φύση του Θεού. Σε κάθε εδάφιο υψώνεται το ασύγκριτο μεγαλείο Του σε σχέση με τη σοφία Του, τη παντογνωσία Του για την πιο κρυφη σκέψη της ψυχής σου, την εξουσία Του να καθαρίσει τη ζωή σου από την αμαρτία και να αποκαλύψει τα έργα του σκότους, αλλά και την παντοδυναμία Του σε σχέση με το γεγονός της δημιουργίας σου.
Δημιουργός του σύμπαντος και του ανθρώπου
Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει τον Θεό ως δημιουργό του σύμπαντος και του ανθρώπου. Πρόκειται για μία θεμελιώδη διδασκαλία της Αγίας Γραφής που, μαζί με αυτή της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, έχουν πολεμηθεί ανελέητα και πεισματικά από τον εχθρό της ψυχής μας.
Έχει χυθεί τόσο μελάνι στον κόσμο μας, έχουν γίνει τόσες έρευνες σε εργαστήρια, για να βρεθεί λύση στο μέγιστο ζήτημα του πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος μας, πού πηγαίνει ο άνθρωπος και ποιος είναι ο βαθύτερος σκοπός της ύπαρξής του.
Διατυπώθηκαν πολλαπλές και αντιφατικές θεωρίες μεταξύ τους, αλλά πάντα κάθε τέτοια θεωρία ακουμπούσε και ακουμπά στη βάση των επιθυμιών και των αξιών που είχε και έχει η ψυχή, τόσο αυτών που διατυπώνουν μία θεωρία, όσο και αυτών που την ασπάζονται.
Αν θα ήταν εύκολο να κατηγοριοποιήσουμε αυτή την πληθώρα των θεωριών, θα μπορούσαμε να τις εντάξουμε σε δύο κατηγορίες: (1) σε αυτές που δέχονται τον Θεό ως αιτία, σκοπό και κατάληξη των πάντων και (2) σε αυτές που Τον απορρίπτουν ή αποσιωπούν την Ύπαρξή του.
Ακόμα και αν στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν θεωρίες που συγκρούονται η μία με την άλλη, συναντώνται στο κοινό σημείο της αμφιβολίας ή της άρνησης ότι Εκείνος όχι απλώς είχε τη σοφία και τη δύναμη να δημιουργήσει κάτι τόσο θαυμαστό, αλλά και ότι έχει αδιάκοπα την αιώνια αγάπη για αυτό που δημιούργησε.
Αναζήτηση της αλήθειας
Ο σύγχρονος μελετητής και ερευνητής, που προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα καίρια ζητήματα της ύπαρξης, καταρχήν θα πρέπει να ξεδιαλύνει στο μυαλό του αν πραγματικά αναζητά την αλήθεια και υψώνει την κατάκτησή της πάνω από τις όποιες προκαταλήψεις, είτε αυτές έχουν αθεϊστικό είτε θρησκόληπτο χαρακτήρα.
Οφείλει με ειλικρίνεια να τοποθετηθεί στο αν θεωρεί την αλήθεια υπέρτερη από όλες εκείνες τις απόψεις και τα δόγματα που επινοήθηκαν από τον άνθρωπο, για να στηρίξουν την επιστημονική αλαζονεία του ή και να δικαιολογήσουν τις θρησκευόμενες φοβικές του θέσεις.
Πέρα, όμως από αυτή την ειλικρινή τοποθέτηση, οφείλει να έχει υπόψη του με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει την ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει την αλήθεια ο Θεός και με ποιο τρόπο την αντιμετωπίζει ο αντίδικός Του.
Ο Θεός που αποκαλύπτει η Αγία Γραφή είναι η πηγή της γνώσης και της σοφίας, συνεπώς επιθυμεί για τα παιδιά Του τη γνώση που διαφωτίζει, απελευθερώνει και αποκαλύπτει το βαθύτερο νόημα της ζωής και της ύπαρξης.
Αποδοχή όλων των ιερών κειμένων
Από την άλλη, ο Εχθρός Του και Εχθρός μας, αποκαλύπτεται μέσα από την Αγία Γραφή ως ο πατέρας του ψεύδους, της κακίας και του φθόνου. Επιθυμεί και αυτός τη γνώση, αλλά όχι τη διαφωτιστική, αλλά αυτή που έχει χαρακτήρα δαιμονιώδη (βλέπε επιστολή Ιακώβου, κεφάλαιο 3), αυτή που διαστρεβλώνει την αλήθεια, αυτή που απατά, που σκλαβώνει και τελικά βυθίζει τον άνθρωπο στο πιο εφιαλτικό σκοτάδι που υπάρχει.
Αν πράγματι έχεις δεχτεί ότι υπάρχει ένας Θεός Αγάπης, που έφτασε μέχρι το σημείο της Θυσιαστικής Αγάπης για τα πλάσματά του, τότε θα ήταν παράλογο από την άλλη να δίνεις την πίστη σου σε απόψεις για τη Δημιουργία του κόσμου που Τον απορρίπτουν ή δέχονται πως όσα αποκαλύπτουν οι Γραφές, είναι μία καλοστημένη θρησκευτική απάτη. Αν ο Θεός μας είχε όλη τη δύναμη και την καρδιά να αγαπήσει τόσο απεριόριστα τον άνθρωπο, αλλά από την άλλη δεν είχε τη δύναμη να Τον δημιουργήσει, τότε κάποιο λάθος θα πρέπει να υπάρχει σε αυτό τον τρόπο σκέψης.
Είναι παράλογο να δεχόμαστε τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές της Καινής Διαθήκης, αλλά από την άλλη να μην αγγίζουμε το βιβλίο της Γένεσης. Να το θεωρούμε ευχάριστο, απλώς ένα αφελές παραμύθι ή μία αλληγορική αφήγηση που γράφτηκε με απλά λόγια για μικρά παιδιά, για να προσφέρει μία ικανοποιητική εξήγηση στα μυαλά που είναι μέτρια και δεν ψάχνονται περαιτέρω. Ή δεχόμαστε ολόκληρη τη Βίβλο ως τον αλάνθαστο Λόγο του Θεού ή απλώς δεν τη δεχόμαστε.
Η αποδοχή ορισμένων κεφαλαίων, αυτών που ταιριάζουν στις συναισθηματικές μας ανάγκες, αυτών που παρηγορούν ή διδάσκουν όμορφες αρχές ζωής, δεν είναι η στάση που εγκρίνει ο Θεός απέναντι στο Λόγο Του. Είναι η αντιμετώπιση που επιθυμεί να έχουμε ο Εχθρός μας, αν και εφόσον δεν μπορεί να μας πείσει να απορρίψουμε όλο το Λόγο του Θεού.
Συνεπώς, όταν συγκλονίζεσαι από το Έργο που πραγματοποιήθηκε στο Σταυρό του Γολγοθά, ο ίδιος συγκλονισμός αξίζει να πλημμυρίζει την καρδιά σου και όταν διαβάζεις τα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης, που παρουσιάζουν τον Θεό στο ρόλο του ακαταμάχητου Δημιουργού των πάντων.
Παραπλάνηση
Η κατάκτηση της αλήθειας από τον άνθρωπο δεν είναι θέμα που αφήνει αδιάφορο τον εχθρό της ψυχής. Στο πλαίσιο της Μεγάλης Διαμάχης, επινοεί κάθε μέσο, έτσι ώστε να προωθηθούν σε όλους του τομείς της γνώσης απόψεις που μοιάζουν πάρα πολύ με την αλήθεια. Δεν είναι υπερβολή να διαπιστώσουμε ότι για κάθε αλήθεια του Θεού, ο αντίδικός Του έχει επινοήσει μία αντίστοιχη πλάνη, όχι απαραίτητα πλάνη που να είναι τόσο εύκολα εντοπίσιμη ή απορριπτέα από την κοινή λογική, αλλά πλάνη που να μοιάζει εκπληκτικά με την αλήθεια ή να αναμιγνύει τόσο έντεχνα την αλήθεια με μεγάλες ή και ελάχιστες δόσεις ψέματος.
Άλλωστε, δεν έχει σημασία αν το ψέμα είναι πολύ ή λίγο, καθώς και το ελάχιστο αρκεί για να νοθεύσει το γνήσιο και αυθεντικό. Μάλιστα, πολλές φορές προωθούνται θεωρίες που δεν αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, αλλά Τον παρουσιάζουν «υπό όρους» και «περιορισμένο» στις επιταγές της ορθολογιστικής ερμηνείας των πραγμάτων, προκειμένου να παγιδευτούν ακόμα και αυτοί που έχουν μία μεταφυσική ανησυχία. Όλες αυτές οι εντυπωσιακές, στ’ αλήθεια, και οι «φιλοσοφημένες» θεωρίες μοιάζουν πάρα πολύ με την αλήθεια, αλλά δεν είναι η αλήθεια που αποκαλύπτει ο Λόγος του Θεού για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου και κατ’ επέκταση για το νόημα της ζωής.
Η πλάνη που συνδυάζει τον Χριστιανισμό με τον Δαρβινισμό
Μία από αυτές τις θεωρίες, είναι αυτή που συνδυάζει και τον Χριστιανισμό και τον Δαρβινισμό, δηλαδή την άποψη που διατυπώθηκε από τον Δαρβίνο, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος αποτελεί εξέλιξη του πίθηκου. O Κάρολος Δαρβίνος (1809 – 1882), Άγγλος γεωλόγος και φυσιοδίφης, έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, μέσω του οποίου πρότεινε ότι συντελείται η εξέλιξη.
Με βάση τη θεωρία του, όλα τα είδη ζωής προέρχονται από κοινούς προγόνους και έχουν διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου. Το βιβλίο του ‘On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life’ (που συνήθως αναφέρεται ως ‘Η καταγωγή των ειδών’) εκδόθηκε το 1859 και καθιέρωσε την εξέλιξη από κοινή καταγωγή ως την πρωταρχική επιστημονική εξήγηση για την ποικιλότητα στη φύση. Κατά τη δεκαετία του 1870, η επιστημονική κοινότητα αλλά και η κοινωνία γενικότερα, είχαν πλέον αποδεχτεί τη θεωρία της εξέλιξης ως δεδομένο(!).
Οι διάφορες και αντικρουόμενες εξηγήσεις συνέχισαν μέχρι και τις δεκαετίες του 1930 και 1950, όταν πλέον έγινε γενικά αποδεκτή η φυσική επιλογή ως ο μηχανισμός πίσω από τη θεωρία της εξέλιξης. Στην τροποποιημένη της μορφή, η επιστημονική ανακάλυψη του Δαρβίνου ενοποιεί τις βιολογικές επιστήμες και εξηγεί τη βιοποικιλότητα.
Ωστόσο, παρά την αποδοχή της Εξελικτικής θεωρίας από μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας μέσα στον 20ο αιώνα, τα κενά παραμένουν και είναι τόσα και τέτοια, ώστε όλο και περισσότεροι επιστήμονες αμφισβητούν την πραγματικά επιστημονική υπόσταση της Δαρβινικής θεωρίας.
Οι άνθρωποι που αποδέχονται τον εξ’ ορισμού ασυμβίβαστο συνδυασμό της Δημιουργίας και της Εξέλιξης, θεωρούν ότι ο Θεός χρησιμοποίησε την εξέλιξη σαν έναν μηχανισμό για να δημιουργήσει τον κόσμο.
Ασυμβίβαστος συνδυασμός
Ο συνδυασμός αυτός είναι καθαρά διανοητικό κατασκεύασμα του ανθρώπου, πρώτον γιατί ο Θεός δε χρειαζόταν μηχανισμό για να δημιουργήσει κάτι, αφού με τον Λόγο Του και μόνο, σε έξι εικοσιτετράωρες ημέρες, δημιούργησε όλα όσα μας περιβάλλουν. Έπλασε με τα Ίδια Του τα χέρια τον άνθρωπο, την κορωνίδα μιας Δημιουργίας που βασίστηκε αποκλειστικά στην Επιθυμία Του για Σχέση Αγάπης με τα δημιουργήματά Του.
Δεύτερον, προσπαθεί αυτή η θεωρία να ταιριάξει τα αταίριαστα, καθώς και ο ίδιος ο Δαρβίνος πρέσβευε ότι η εξέλιξη δεν κατευθυνόταν από κανέναν και αυτό σημαίνει ότι απέκλειε εξαρχής την πιθανότητα ύπαρξης μίας υπερφυσικής δύναμης που θα κινούσε τα νήματα.
Συνεπώς, οι Χριστιανοί που αποδέχονται αυτό τον αφύσικο συνδυασμό, απλώς απορρίπτουν την αλήθεια της ύπαρξης ενός Θεού αγάπης που είχε, έχει και θα έχει όχι μόνο τη δύναμη της δημιουργίας από το χάος, αλλά και τη δύναμη της αναδημιουργίας, κατά τη δεύτερη έλευσή Του.
Μπορεί οι μεθοδείες του εχθρού να είναι τόσο πανούργες, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορούμε να βρούμε το δρόμο για την αλήθεια των πραγμάτων, όπως ο Θεός επιθυμεί να τη μοιραστεί με τον άνθρωπο. Η βασική προϋπόθεση είναι να έχουμε ανοιχτά τα μάτια του νου και της καρδιάς μας, ώστε να λειτουργούμε με τη χάρη της διάκρισης και αξιολόγησης των θεωριών μέσα από το Άγιο Πνεύμα.
Κριτική σκέψη
Ακριβώς γι’ αυτό, για την κατάκτηση της αλήθειας, απαιτείται καλλιεργημένη κριτική ικανότητα, εντιμότητα και καθαρότητα καρδιάς, αλλά και ταπεινή ομολογία ότι ο άνθρωπος είναι τόσο εύκολο να οδηγηθεί στην πλάνη, όταν βαδίζει στα δύσκολα μονοπάτια της γνώσης
Ο άνθρωπος που βαδίζει στο δρόμο της γνώσης θεμάτων τόσο καυστικών και τόσο φορτισμένων με αντικρουόμενες απόψεις, δε θα χάσει τον προορισμό του για την αλήθεια μόνο όταν ζητά από το Άγιο Πνεύμα τη σοφία, για να μπορεί να διακρίνει τις διανοητικές παγίδες του εχθρού που φαίνονται εντυπωσιακές ή και τόσο αληθοφανείς, αλλά στη βαθύτερη ερμηνεία τους αδυνατούν να απαντήσουν στα μέγιστα ζητήματα της ύπαρξης.
Στη σημερινή πλουραλιστική εποχή, όταν τόσες και τόσες διαφορετικές απόψεις προβάλλονται σε αναρίθμητα βιβλία και στις ιστοσελίδες του διαδικτύου, δεν αρκεί και πολύς χρόνος για να διαπιστώσουμε πόσο μεγάλη είναι η πλάνη και η προπαγάνδα (=προσπάθεια επιρροής του συνανθρώπου με δόλια μέσα).
Ένας νους που βρίσκεται σε πνευματική αφύπνιση οφείλει, κατά την προτροπή του Κυρίου μας, να αγρυπνά, να προσέχει και να προσεύχεται. Η στάση αυτή είναι η δική σου απάντηση απέναντι σε ό,τι και σε όποιον προσπαθήσει να σου στερήσει το δικαίωμά σου να γνωρίζεις την αλήθεια και να πορεύεσαι με τη χάρη και το φως της.
Διάβασε επίσης:
Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή, και να την έχουν σε αφθονία
Γιατί υπάρχουν το κακό και τα δεινά;
(Συνεχίζεται….)
Μ. Μ
