ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5 - ΤΑ 2300 ΗΜΕΡΟΝΥΚΤΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ 8
Ο προφήτης Δανιήλ είχε ένα όραμα στο οποίο είδε ένα κριάρι, που συμβόλιζε τη Μηδοπερσική αυτοκρατορία και στη συνέχεια έναν τράγο που συμβόλιζε την Ελληνική αυτοκρατορία, πρώτα με τον Μέγα Αλέξανδρο (το “περίβλεπτο κέρας”) και αργότερα με τα τέσσερα διαιρεμένα Ελληνιστικά βασίλεια (“τέσσερα περίβλεπτα κέρατα”). Στο τέλος, ένα μικρό κέρας που μεγάλωσε επιτέθηκε στο αγιαστήριο, το μικρό κέρας αρχικά συμβόλιζε την παγανιστική και στη συνέχεια την παπική Ρώμη. Αυτό το όραμα αντιστοιχεί και καλύπτει την ίδια χρονική περίοδο στην ιστορία με το όραμα του δεύτερου κεφαλαίου (η μεταλλική εικόνα-άγαλμα), του έβδομου κεφαλαίου (τα τέσσερα θηρία και το μικρό κέρας) και του ενδέκατου κεφαλαίου, με κάθε όραμα να προσδίδει μια διαφορετική περιγραφή και πρόσθετες λεπτομέρειες.
Στο Δανιήλ 8, αφού παρουσιαστούν πρώτα τα γεγονότα στο πέρασμα της ιστορίας, τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα (εδάφιο 13): “Μέχρι πότε θα διαρκεί η όραση;”. Το εδάφιο 14 δίνει μια απάντηση που εκ πρώτης όψης φαίνεται αινιγματική: “Μέχρι 2300 ημερονύκτια· τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί”. Εκείνη την περίοδο το αγιαστήριο στην Ιερουσαλήμ ήταν ένα ερείπιο και ο Δανιήλ μαζί με πολλούς Εβραίους βρίσκονταν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα, περιμένοντας τον Θεό να ανοίξει το δρόμο για να επιστρέψουν και να ανοικοδομήσουν το ναό και την Ιερουσαλήμ. Είναι προφανές από το εκτεταμένο πλαίσιο του οράματος, με αναφορές στην άνοδο και την πτώση τριών αυτοκρατοριών, μιας μεγάλης επίθεσης στην παντοτινή θυσία και στον καθαρισμό ενός αγιαστηρίου που δεν είχε ακόμα οικοδομηθεί, ότι 2300 ημέρες (περίπου έξι χρόνια) δεν θα ήταν αρκετές για να συμβούν όλα αυτά. Το όραμα ξεκινά από την εποχή του Δανιήλ με “τους βασιλιάδες της Μηδίας και της Περσίας” και εκτείνεται μέχρι “τους έσχατους καιρούς” (Δανιήλ 8:20,17). Αναμφίβολα ο Δανιήλ κατανοώντας ότι μια προφητική ημέρα συμβολίζει ένα κυριολεκτικό έτος, συμπέρανε ότι το αγιαστήριο δεν θα “καθαριστεί”, δηλαδή δεν θα αποκατασταθεί για 2300 έτη. Μόνο η σκέψη ότι θα έπρεπε να περάσουν τόσα πολλά χρόνια έως την αποκατάσταση του ναού τον συγκλόνισε τόσο πολύ που “εγώ ο Δανιήλ λιποθύμησα και ήμουν άρρωστος για ημέρες... θαύμαζα, όμως για την όραση” (Δανιήλ 8:27).
Ο άγγελος Γαβριήλ είχε αποσταλεί στον Δανιήλ, για να του ερμηνεύσει το όραμα: “Γαβριήλ, κάνε αυτό τον άνθρωπο να εννοήσει τη όραση” (Δανιήλ 8:16). Ο Γαβριήλ είχε προσεκτικά εξηγήσει την ταυτότητα του κριαριού και του τράγου και είχε αναλύσει λεπτομερώς τις καταστροφικές δραστηριότητες του μεγάλου κέρατου, δεν είχε όμως εξηγήσει το νόημα της δήλωσης: “Μέχρι 2300 ημερονύκτια· τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί”. Το μόνο που είπε ήταν: “Και η όραση που ειπώθηκε για τα ημερονύχτια είναι αληθινή” (εδ. 26). Αυτό ακριβώς όμως ήταν το κρίσιμο σημείο, το οποίο ο Δανιήλ αισθάνθηκε ότι έπρεπε να κατανοήσει και αναστατώθηκε ιδιαίτερα: “Θαύμαζα, όμως, για την όραση, και δεν υπήρχε εκείνος που να καταλαβαίνει” (εδ. 27).
Το ένατο κεφάλαιο είναι συνέχεια του Δανιήλ 8. Καθώς ο Δανιήλ μελέτησε τις προφητείες του Ιερεμία σχετικά με την ανοικοδόμηση του αγιαστηρίου και της Ιερουσαλήμ έμαθε “ότι θα συμπληρώνονταν 70 χρόνια στις ερημώσεις της Ιερουσαλήμ” (Δανιήλ 9:2). Υπήρχε σημαντική ανακολουθία μεταξύ των 70 ετών του Ιερεμία και των 2300 ετών που υποδείκνυε το όραμά του και πιθανόν ο Δανιήλ να φοβήθηκε ότι η συνεχής απιστία και αποστασία του λαού του, ανάγκαζε τον Θεό να παρατείνει τη διάρκεια της αιχμαλωσίας. Ο Δανιήλ ταπεινώθηκε και έκανε έκκληση στο μεγάλο έλεος του Θεού: “Και έστρεψα το πρόσωπό μου στον Κύριο τον Θεό, για να κάνω προσευχή και δεήσεις με νηστεία και σάκο και στάχτη και δεήθηκα στον Κύριο τον Θεό μου, και εξομολογήθηκα” (Δανιήλ 9:3,4).
Σε απάντηση της προσευχής του, ο Θεός έστειλε πάλι “τον άνδρα (άγγελο) Γαβριήλ, που είχα δει στην όραση αρχικά” (Δανιήλ 9:21). Σκοπός του ήταν να βοηθήσει τον Δανιήλ “να καταλάβει την οπτασία” (Δανιήλ 9:23), με άλλα λόγια να ολοκληρώσει την εξήγηση που είχε ξεκινήσει στο όγδοο κεφάλαιο. Πρέπει να λάβουμε υπόψη δυο σημαντικά σημεία: 1) Σκοπός του Γαβριήλ, όταν επέστρεψε στον Δανιήλ, ήταν να ολοκληρώσει την εξήγηση του οράματος του όγδου κεφαλαίου (το σημείο που ο Δανιήλ δεν κατανοούσε ήταν τα 2300 ημερονύχτια και ο καθαρισμός του αγιαστηρίου), 2) βασική μέριμνα του Δανιήλ ήταν ο λαός του, οι Ισραηλίτες και η πόλη της Ιερουσαλήμ.
Στην εξήγηση που έδωσε ο Γαβριήλ στο όγδοο κεφάλαιο χρησιμοποίησε δυο διαφορετικές εβραϊκές λέξεις για τον όρο “όραμα”, οι οποίες μας βοηθούν να καταλάβουμε την εξήγησή που δίνει στο ένατο κεφάλαιο. Η πρώτη λέξη, τζάζον , χρησιμοποιείται ως αναφορά στο όραμα γενικά, π.χ. “Μέχρι πότε θα διαρκεί η όραση ( τζάζον ) για την παντοτινή θυσία και την παράβαση που φέρνει την ερήμωση και το αγιαστήριο και το στράτευμα παραδίνονται σε καταπάτηση;” (Δανιήλ 8:13).
Η δεύτερη λέξη, μάρε , χρησιμοποιείται για τη σημασία του οράματος που είχε σχέση με τα 2300 ημερονύχτια, “και η όραση ( μάρε ) που ειπώθηκε για τα ημερονύχτια είναι αληθινή” (εδ. 26).
Αυτό που δεν είχε κατανοήσει ο Δανιήλ ήταν το μάρε (η σημασία των 2300 ημερονύχτιων) και γι’ αυτό ο Θεός έστειλε και πάλι τον Γαβριήλ, “Ο άνδρας Γαβριήλ, που είχα δει στην όραση ( τζάζον ) αρχικά, πετώντας γρήγορα, με άγγιξε την ώρα περίπου της εσπερινής θυσίας· και με συνέτισε, και μίλησε μαζί μου, και είπε: “Δανιήλ, βγήκα τώρα, για να σε κάνω να πάρεις σύνεση... γι’ αυτό, κατάλαβε την οπτασία ( μάρε )” (Δανιήλ 9:21-23). Παρατηρούμε ότι ο Γαβριήλ αναφέρεται σε ένα όραμα που είχε δει “αρχικά” ο Δανιήλ, δηλαδή το όραμα του Δανιήλ 8. Βλέπουμε επίσης ότι όταν ο Γαβριήλ είπε ότι ήθελε να βοηθήσει τον Δανιήλ να “καταλάβει την οπτασία” δεν χρησιμοποίησε τη λέξη για το όραμα γενικά ( τζάζον ), αλλά χρησιμοποίησε τη λέξη μάρε που αναφέρεται στο σημείο του οράματος που σχετίζεται με “τα 2300 ημερονύχτια”.
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι ο Γαβριήλ ήρθε με σκοπό να εξηγήσει στον Δανιήλ την έννοια των 2300 ημερονυχτίων. Περιέργως όμως, αντί να αναφερθεί στα 2300 ημερονύχτια, ο Γαβριήλ λέει ότι: “Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν (Εβρ. αποκόπηκαν[1]) για τον λαό σου (τους Ισραηλίτες), και για την άγια πόλη σου” (Δανιήλ 9:24). Αυτό αφορούσε στην κύρια μέριμνα του Δανιήλ (ο λαός του και η πόλη τους), αφού όμως σκοπός του Γαβριήλ ήταν να εξηγήσει τη σημασία των 2300 ημερονυκτίων, ο προφανής υπαινιγμός είναι ότι οι εβδομήντα εβδομάδες (490 ημέρες) που διορίστηκαν για τους Εβραίους αποκόπτονται από τα 2300 ημερονύχτια. Αυτό σημαίνει ότι η έναρξη των 70 εβδομάδων συμπίπτει με την αρχή των 2300 ημερονυχτίων.[2]
Τα 2300 ημερονύχτια είναι προφητικές ημέρες[3] όπου κάθε προφητική ημέρα συμβολίζει ένα έτος, που σημαίνει ότι όταν ο άγγελος αναφέρει 70 εβδομάδες ουσιαστικά αναφέρεται σε 490 χρόνια που διορίστηκαν για τους Ισραηλίτες.[4] Τα 490 χρόνια θα ξεκινούσαν με “την έκδοση του προστάγματος, για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ” που εκδόθηκε από τον Αρταξέρξη το 457 π.Χ. (Δανιήλ 9:25, Έσδρας 7:6-8, 12-26, 6:14).[5] Η πιο μακρά περίοδος των 2300 ετών θα ξεκινούσε επίσης το 457 π.Χ. Ένας απλός μαθηματικός υπολογισμός μας δείχνει ότι τα 2300 χρόνια ολοκληρώνονται το 1844 μ.Χ. Τότε ξεκινά ο καθαρισμός του αγιαστηρίου (δηλαδή η διερευνητική κρίση).
Ομολογουμένως, το όραμα του Δανιήλ 8 και ιδιαίτερα τα 2300 ημερονύχτια είναι μία από τις πιο δύσκολες προφητείες στην Αγία Γραφή. Στη συνέχεια ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση επεξήγησης της προφητείας που διασαφηνίζει κάποια δυσνόητα σημεία. Η χρονική περίοδος που ορίζεται από 2300 “ημερονύχτια” (Εβρ. Έρεμπ Μπόκερ ) στο Δανιήλ 8:14,26 είναι, με την πρώτη ματιά εξαιρετικά δυσνόητη, επειδή δεν ορίζεται καμία αφετηρία. Μια προσεκτική μελέτη των κεφαλαίων 8 και 9 δείχνει ότι το κεφάλαιο 9 (η προφητεία των 70 εβδομάδων) είναι μια επεξήγηση του κεφαλαίου 8 και προσδιορίζει την αφετηρία και για τις δυο προφητείες. Ίσως θα είναι πιο ξεκάθαρο, αν οι δύο προφητείες μελετηθούν ξεκινώντας με το κεφάλαιο 9 και εφαρμόζοντας στη συνέχεια τα συμπεράσματά μας στο κεφάλαιο 8.
1. Οι “εβδομήντα εβδομάδες (που) διορίστηκαν για τον λαό (τους Ισραηλίτες)” εκτείνονται “από την έκδοση του προστάγματος, για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ μέχρι του Χριστού του Ηγήτορα” (Δανιήλ 9:24,25).
2. Το “πρόσταγμα, για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ” θα μπορούσε να είναι το πρόσταγμα του Κύρου, του Δαρείου ή του Αρταξέρξη (Έσδρας 6:14). Ο Κύρος βασίλευσε μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας το 536-529 π.Χ. Ο Δαρείος βασίλευσε το 521-486 π.Χ. και ο Αρταξέρξης το 465-423 π.Χ.
3. Η φράση “μέχρι του Χριστού” θα μπορούσε να αναφέρεται στη γέννηση του Χριστού (4 ή 3 π.Χ.), στη βάπτισή Του (27 μ. Χ.) ή στη σταύρωσή Του (31 μ.Χ.).
4. Προφανώς εβδομήντα κυριολεκτικές εβδομάδες (490 ημέρες) δεν εκτείνονται από τον 6ο ή τον 5ο αι. π.Χ. μέχρι την εποχή του Χριστού, αλλά το κατάλληλο χρονικό πλαίσιο είναι 490 χρόνια.
5. Τα 490 χρόνια που ορίζονται στην προφητεία ταιριάζουν μόνο με το πρόσταγμα του Αρταξέρξη, επειδή αν “στον πρώτο χρόνο του Κύρου” (536 π.Χ. Έσδρας 1:1) προσθέσουμε 490 χρόνια, φτάνουμε στο 46 π.Χ. και αν στο πρόσταγμα τον “δεύτερο χρόνο της βασιλείας του Δαρείου” (520 π.Χ., Έσδρας 4:24) προσθέσουμε 490 χρόνια, φτάνουμε στο 30 π.Χ.· όπως βλέπουμε και οι δυο χρονολογίες είναι πριν τη γέννηση του Χριστού.
6. Ουσιαστικά η προφητεία του Δανιήλ 9 ορίζει ότι “από την έκδοση του προστάγματος, για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, μέχρι του Χριστού του Ηγήτορα, θα είναι επτά εβδομάδες και 62 εβδομάδες” (συνολικά 69 εβδομάδες ή 483 προφητικές ημέρες/χρόνια).
7. Το διάταγμα του Αρταξέρξη εκδόθηκε το έβδομο έτος της βασιλείας του, το 457 π.Χ. (Έσδρας 7:6-9, 11-25).
8. Αν προσθέσουμε στο 457 π.Χ. 483 χρόνια φτάνουμε στο 27 μ.Χ., τη χρονολογία της βάπτισης του Χριστού.
9. Η ορθότητα των χρονολογιών επιβεβαιώνεται ως εξής:
Α. Τα 483 χρόνια εκτείνονται “μέχρι του Χριστού του Ηγήτορα”, που σημαίνει του κεχρισμένου· ο Ιησούς χρίστηκε στη διακονία Του με τη βάπτιση.
Β. Στο μέσον της επόμενης εβδομάδας (την 70η) ο Χριστός “θα εκκοπεί, όμως όχι για τον εαυτό του” (Δανιήλ 9:26). Αυτή η φράση αναφέρεται στη θυσία Του στο σταυρό για την αμαρτωλή ανθρωπότητα. Σύμφωνα με την προφητεία, με αυτό το γεγονός “θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά” (Δανιήλ 9:27), δηλαδή θα παύσει το τελετουργικό σύστημα. Κάτι που επίσης πραγματοποιήθηκε με τη θυσία του Χριστού στον Σταυρό, όπως αποδείχτηκε με το καταπέτασμα που σχίστηκε στο ναό (Ματθαίον 15:38). Όντως, ο Χριστός σταυρώθηκε “στο μέσον της 70ης Εβδομάδας” (εδ. 27) το 31 μ.Χ., ακριβώς 3 ½ χρόνια μετά τη βάπτισή Του το 27 μ.Χ..
10. Η χρονολογική προφητεία των 70 εβδομάδων/490 χρόνων, δεν είναι μια μεμονωμένη προφητεία, αλλά είναι αλληλένδετη με μια άλλη προφητεία:
Α. Σύμφωνα με το Δανιήλ 9:24, οι 70 εβδομάδες ορίστηκαν (κυριολεκτικά στα Εβραϊκά, αποκόπηκαν). Συνεπώς, τα 490 χρόνια αποκόπηκαν από μία άλλη μεγαλύτερη χρονική περίοδο.
Β. Η εξήγηση των 70 εβδομάδων που δόθηκε από τον Γαβριήλ σκοπό είχε να “καταλάβει (ο Δανιήλ) την οπτασία” (Δανιήλ 9:22,23), με άλλα λόγια, ήταν η εξήγηση ενός προγενέστερου οράματος. Το ερώτημα που προκύπτει είναι από ποια χρονική περίοδο αποκόπηκαν οι 70 εβδομάδες και ποιο όραμα εξηγούσε ο Γαβριήλ με τις 70 εβδομάδες;
11. Ο ίδιος άγγελος, ο Γαβριήλ, είχε εμφανισθεί στο όραμα του κεφαλαίου 8 και του δόθηκε η προσταγή: “Γαβριήλ, κάνε αυτόν τον άνθρωπο (Δανιήλ) να εννοήσει την όραση” (Δανιήλ 8:16). Όμως δεν τα κατάφερε στην αποστολή του, στο τέλος του οράματος ο Δανιήλ ομολόγησε: “θαύμαζα, όμως, για την όραση, και δεν υπήρχε εκείνος που να καταλαβαίνει” (Δανιήλ 8:27).
12. Ο Γαβριήλ είχε επιτυχώς εξηγήσει το μεγαλύτερο μέρος του οράματος του κεφαλαίου 8 σχετικά με την Περσία, την Ελλάδα, το μεγάλο κέρας και το βδέλυγμα της ερήμωσης για το λαό του Θεού και το αγιαστήριο. Το μόνο σημείο του οράματος που δεν εξηγήθηκε ήταν τα 2300 ημερονύχτια (Δανιήλ 8:26).
13. Το ευνόητο συμπέρασμα είναι ότι η προφητεία των 70 εβδομάδων αποτελεί εξήγηση της προφητείας των 2300 ημερονύχτιων. Είναι λογικό να χρησιμοποιηθεί μια χρονολογική προφητεία, για να εξηγηθεί ή να αποσαφηνιστεί μια άλλη χρονολογική προφητεία.
14. Η δυσκολία με την προφητεία των 2300 ημερονυχτίων είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο εναρκτήριο σημείο της περιόδου. Στην προφητεία των 70 εβδομάδων όμως δόθηκε ως αφετηρία το πρόσταγμα ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι αφού οι 70 εβδομάδες αποκόπηκαν από τα 2300 ημερονύχτια τότε και οι δυο προφητείες έχουν την ίδια αφετηρία.
15. Η προφητεία των 70 εβδομάδων επιβεβαιώνει με εντυπωσιακό τρόπο ότι οι ημέρες των προφητειών αντιστοιχούν σε ημερολογιακά έτη. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα 2300 ημερονύχτια εκτείνονται από την εποχή της Περσικής αυτοκρατορίας μέχρι “τους έσχατους καιρούς” (Δανιήλ 8:17, 19-26).
16. Με αφετηρία το έτος 457 π. Χ. τα 2300 ημερονύχτια φτάνουν μέχρι το 1844 μ.Χ.[6]
17. Μια προσεκτική σύγκριση των οραμάτων του Δανιήλ στα κεφάλαια 8 και 7, δείχνει ότι καλύπτουν χρονικά τις ίδιες αυτοκρατορίες και τα ίδια γεγονότα. Το μικρό κέρατο του Δανιήλ 8 ταυτίζεται με το μικρό κέρας του Δανιήλ 7.
18. Στο έβδομο κεφάλαιο το μικρό κέρας εμφανίζεται μετά τη διάλυση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (στο τέλος του 5ου αι. μ.Χ.) και ασκεί τυραννική εξουσία για “καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό”. Μια σύγκριση με την Αποκάλυψη 12:6, 13-17 δείχνει ότι η περίοδος “καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό” ισούται με 1260 ημέρες. Πάλι, το χρονικό πλαίσιο δείχνει ότι αυτές οι ημέρες είναι προφητικές ημέρες, δηλαδή χρόνια. Ξεκινώντας στην αρχή του 6ου αι. μ.Χ., τα 1260 χρόνια εκτείνονται μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα.
19. Μετά τα 1260 χρόνια “το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν” (η διερευνητική κρίση ξεκινά) Δανιήλ 7:25,26, 8-11, 21,22.
20. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του τέλους των 2300 ετών στο κεφάλαιο 8 (όταν ξεκινά ο καθαρισμός του αγιαστηρίου) και του τέλους των 1260 ετών του Δανιήλ 7 (όταν ξεκινά η κρίση) είναι ολοφάνερος - τα δυο γεγονότα ταυτίζονται. Συνεπώς, ο καθαρισμός του αγιαστηρίου που ξεκινάει το 1844 είναι η διερευνητική κρίση που διεξάγεται στο ουράνιο αγιαστήριο.
21. Αυτή είναι η κρίση που αναγγέλλεται στην Αποκάλυψη 14:6: “Ήρθε η ώρα της κρίσης Του”.
22. Προφανώς αυτή είναι μια αθέατη κρίση, δεν είναι η ώρα που κάθε άνθρωπος θα σταθεί μπροστά στον θρόνο του Θεού, επειδή ο άγγελος αναγγέλλει στους ανθρώπους που ακόμα ζουν στη γη ότι “ήρθε (σε χρόνο αόριστο) η ώρα της κρίσης”.
23. Η ευνόητη απορία τώρα, 160 χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, είναι η εξής: Γιατί υπάρχει τέτοια καθυστέρηση; Χρειάζεται ο Θεός τόσο πολύ χρόνο για να αποφασίσει; Όμως, όπως εξηγήθηκε στο κεφάλαιο 14 της Αποκάλυψης:
Α. Η κρίση δεν γίνεται για χάρη του Θεού, αλλά για ολόκληρο το σύμπαν που θα πρέπει να ζήσουν στην αιωνιότητα με τις αποφάσεις που θα ληφθούν.
Β. Η κρίση εμπεριέχει πολλά θέματα, συμπεριλαμβανομένης της δικαίωσης του Θεού.
Γ. Ένα από τα πιο σημαντικά και χρονοβόρα θέματα της κρίσης είναι η προετοιμασία των μαρτύρων. Ο παραλληλισμός βρίσκεται στο βιβλίο του Ιώβ, στο οποίο ο Ιώβ ήταν ένας μάρτυρας υπεράσπισης του Θεού απέναντι στις κατηγορίες και τις αξιώσεις του Σατανά.
24. Γιατί όλα τα παραπάνω είναι τόσο σημαντικά;
Α. Οι επιθέσεις του Σατανά καθώς πλησιάζουμε το τέλος του κόσμου, γίνονται ολοένα και πιο σφοδρές και φαινομενικά επιτυχείς, επειδή “ο διάβολος κατέβηκε σε (μας), έχοντας μεγάλο θυμό, δεδομένου ότι γνωρίζει πως έχει λίγο καιρό” (Αποκάλυψη 12:12). Η συνειδητοποίηση ότι βρισκόμαστε στην τελευταία φάση της ιστορίας βοηθά το λαό του Θεού να έχει το κουράγιο να ανταπεξέλθει στις δοκιμασίες.
Β. Η γνώση ότι προφητείες που δόθηκαν πριν από 2000 χρόνια δείχνουν ότι η κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή, αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για τους ανθρώπους που είναι αδιάφοροι πνευματικά να αφυπνιστούν και να αποφασίσουν σχετικά με την πρόσκληση του Θεού.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6 - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΕΣΠΙΣΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
[1] Αυτό το ρήμα εμφανίζεται μόνο στην παθητική φωνή (Niphal) και μόνο στον Δανιήλ 9:24, το γνωστό εδάφιο των ‘70 εβδομάδων’. Στα ραβινικά Εβραϊκά η ρίζα ‘μtk’ σημαίνει ουσιαστικά ‘κόβω’, εξ’ ου και η μετάφραση “αποκόπηκε”. (Βλ. Marcus Jastrow, Dictionary of the Targtimin, the Talmud Babli and Yerushalmi, and the Midrashic Literature, I, Pardes, 1950, σ. 513).
[2] Αναμφίβολα η προφητεία των 70 εβδομάδων δόθηκε για να διαβεβαιώσει τον Δανιήλ ότι ο λαός του, οι Ισραηλίτες δεν θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το τέλος των 2300 ημερονύχτιων, για να επιστρέψουν από τη Βαβυλώνα.
[3] Η αρχή ότι μια προφητική ημέρα συμβολίζει ένα ημερολογιακό έτος είναι έκδηλη στις προφητείες του Δανιήλ. Για παράδειγμα, οι 70 εβδομάδες (490 ημέρες) του Δανιήλ 9 ξεκίνησαν με “την έκδοση του προστάγματος για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ” (Δανιήλ 9:25), που εκδόθηκε το 457 π.Χ. Η προφητεία των 2300 ημερονύχτιων του ογδόυ κεφαλαίου ξεκινά με “τους βασιλιάδες της Μηδίας και της Περσίας” (οι Πέρσες βασιλιάδες βασίλευσαν τον 6ο και 5ο αι. π.Χ.) και εκτείνεται μέχρι “τους έσχατους καιρούς” (Δανιήλ 8:20,17). Η προφητεία στο έβδομο κεφάλαιο της Αποκάλυψης που αναφέρει “καιρόν και καιρούς και μισόν καιρό” ξεκινά με τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εκτείνεται μέχρι που “οι άγιοι πήραν τη βασιλεία” (Δανιήλ 7:22). Όλες αυτές οι προφητείες ξεκίνησαν στο παρελθόν και εκτείνονται σε τέτοιο χρονικό διάστημα ετών, όσες είναι και οι ημέρες, τις οποίες ορίζει η προφητεία. Συμπληρωματική στήριξη για αυτή την αρχή βρίσκεται στους Αριθμούς 14:34, Ιεζεκιήλ 4:5,6, Ιώβ 10:5, Ψαλμοί 77:5.
[4] Για μια λεπτομερή εξήγηση της προφητείας των 70 εβδομάδων βλ. Παράρτημα 4: Η Μυστική Αρπαγή .
[5] Τρία προστάγματα καταγράφονται στην Αγία Γραφή σχετικά με την επιστροφή των Εβραίων από τη Βαβυλώνα. Το πρώτο ήταν από τον Κύρο (Έσδρας 1:1-4) που εκδόθηκε το 536 π.Χ. και όριζε μόνο την ανοικοδόμηση του ναού. Οι 69 εβδομάδες (483 χρόνια) της προφητείας, που εκτείνονται μέχρι “του Χριστού του Ηγήτορα”, με σημείο έναρξης το 536 π.Χ, φτάνουν μόνο μέχρι το 53 π.Χ., πολλά χρόνια πριν “τον Χριστό, τον Ηγήτορα”. Το δεύτερο πρόσταγμα εκδόθηκε από τον Δαρείο το 520 π.Χ. (Έσδρας 4:24, 6:1-12). Οι 69 εβδομάδες φτάνουν μόνο μέχρι το 37 π.Χ., πάλι πριν τον Χριστό. Επιπλέον, το πρόσταγμα του Δαρείου όριζε μόνο την ανοικοδόμηση του ναού. Το τρίτο πρόσταγμα εκδόθηκε από τον Αρταξέρξη· το κείμενό του βρίσκεται στον Έσδρα 7:12-26 και επιτρέπει στους Εβραίους να κάνουν “κάθε τι που θα φανεί αρεστό σε σένα και στους αδελφούς σου... κάθε τι που είναι προσταγμένο από τον Θεό του ουρανού” (Έσδρας 7:18,23), που περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση των τειχών και της πόλης, όπως ορίζει η προφητεία του Δανιήλ 9:25. Η “έκδοση του προστάγματος” έλαβε χώρα όταν ο Έσδρας άφησε τη Βαβυλώνα, για να μεταφέρει το πρόσταγμα στην Ιερουσαλήμ “στον έβδομο χρόνο του βασιλιά Αρταξέρξη” (Έσδρας 7:7). Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι ο έβδομος χρόνος του Αρταξέρξη είναι το 457 π.Χ. ( Pictorial Bible Dictionary , Southwestern 1973, σ. 579). Οι 69 εβδομάδες, ξεκινώντας από το 457 π.Χ., εκτείνονται μέχρι το 27 μ.Χ., τη χρονιά που ο Χριστός “χρίστηκε” (βαπτίστηκε).
[6] Όταν κάνουμε υπολογισμούς, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι οι ιστορικοί δεν μετράνε το έτος 0 (μηδέν) π.Χ., αλλά προχωρούν κατευθείαν στο 1 μ.Χ.