8:3 ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΘΥΜΙΑΤΗΡΙΟ
Η ερμηνεία ότι ο Θεός αποσύρει την προστασία Του στη διάρκεια των σαλπισμάτων υποστηρίζεται από την επόμενη σκηνή: η πτώση του θυμιατηρίου. “Και ήρθε ένας άλλος άγγελος, και στάθηκε μπροστά από το θυσιαστήριο, κρατώντας ένα χρυσό θυμιατήρι· και του δόθηκαν πολλά θυμιάματα, για να τα προσφέρει μαζί με τις προσευχές όλων των αγίων επάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, που είναι μπροστά από τον θρόνο. Και ο καπνός των θυμιαμάτων, με τις προσευχές όλων των αγίων, ανέβηκε από το χέρι του αγγέλου μπροστά στον Θεό” Αποκάλυψη 8:3.
Το θυμιατήριο ήταν ένα μικρό δοχείο που κρεμόταν από αλυσίδες και ήταν γεμάτο με θυμίαμα που ανέδυε ένα σύννεφο αρωματικού καπνού. Το χρησιμοποιούσαν οι ιερείς στις λειτουργίες του επίγειου αγιαστηρίου.[1] Την Ημέρα του Εξιλασμού ο αρχιερέας μετέφερε το θυμιατήριο μαζί του στα Άγια των Αγίων αναδίδοντας ένα σύννεφο καπνού που τον κάλυπτε απέναντι στη δόξα του Θεού “για να μην πεθάνει” (Λευιτικό 16:12,13). Συνεπώς το θυμιατήριο ήταν ένα όργανο μεσολάβησης και προστασίας.
Στην ιστορία της ανταρσίας του Κορέ, του Δαθάν και του Αβειρών την εποχή του Μωυσή στην έρημο (Αριθμοί 16) το θυμιατήριο συμβόλιζε τη μεσιτεία και την προστασία από την καταστροφή. Αυτοί οι τρεις, μαζί με άλλα 250 άτομα προκάλεσαν τον Μωυσή λέγοντας ότι και εκείνοι πρέπει να ιερουργούν επειδή “ολόκληρη η συναγωγή, όλοι είναι άγιοι” (Αριθμοί 16:3). Ο Θεός έδειξε ότι απορρίπτει την πρότασή τους, ανοίγοντας τη γη, καταπίνοντάς τους και ρίχνοντας φωτιά από τον ουρανό που τους κατέκαψε. Παρά την προφανή πράξη του Θεού, “την επόμενη ημέρα, ολόκληρη η συναγωγή των γιων Ισραήλ γόγγυσαν ενάντια στον Μωυσή και στον Ααρών, λέγοντας: «Εσείς φονεύσατε τον λαό του Κυρίου»” (Αριθμοί 16:41). “Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: «Αποσυρθείτε μέσα απ’ αυτή τη συναγωγή, για να τους αφανίσω μονομιάς»... Και ο Μωυσής είπε στον Ααρών: « Πάρε το θυμιατήριο , και βάλε σ’ αυτό φωτιά από το θυσιαστήριο, και βάλε επάνω θυμίαμα, και πήγαινε γρήγορα στη συναγωγή, και κάνε εξιλέωση γι’ αυτούς· επειδή, βγήκε οργή από τον Κύριο· και να, η πληγή άρχισε». Και ο Ααρών πήρε το θυμιατήριο, όπως είπε ο Μωυσής, και έτρεξε στο μέσον της συναγωγής· και να, η πληγή είχε αρχίσει στον λαό· και έβαλε θυμίαμα, και έκανε εξιλέωση για τον λαό. Και στάθηκε ανάμεσα σ’ εκείνους που πέθαναν και στους ζωντανούς, και η θραύση σταμάτησε” (Αριθμοί 16:44-48).
Το θυμιατήριο συμβόλιζε την παρέμβαση ή τη μεσιτεία που προστάτεψε το λαό από τις καταστρεπτικές κρίσεις που του άξιζαν. Εκείνοι που αρνούνται την προσφορά χάρης του Θεού και επιμένουν στην αμαρτία, τους αξίζει να αφεθούν στα χέρια του Σατανά, τον αρχηγό που έχουν επιλέξει, που το μόνο που θέλει είναι η καταστροφή τους. Ο Ιησούς με τη μεγάλη αγάπη και το έλεός Του, μεσιτεύει υπέρ των αμαρτωλών απεικονιζόμενος εδώ ως ο άγγελος που κρατά το χρυσό θυμιατήριο. Η έκβαση όμως της μεγάλης διαμάχης μεταξύ του Θεού και του Σατανά επιτάσσει ότι κάποια μέρα αυτή η μεσιτεία θα ανασταλεί για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ: ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ή ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;