8:2 ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ
Αν ο Θεός σιωπά (δεν επεμβαίνει) στη διάρκεια των σαλπισμάτων, τότε ποιος είναι αυτός που στέλνει τις πληγές; Κάποια χαρακτηριστικά των πληγών καθιστούν σαφές ότι οι σάλπιγγες αποτελούν δραστηριότητες του Σατανά, μία απομίμηση των επτά τελευταίων πληγών.
Κατ’ αρχήν οι πληγές των σαλπίγγων προσβάλλουν το ένα τρίτο: το ένα τρίτο της θάλασσας, των έμψυχων κτισμάτων, των πλοίων, των ποταμών και των πηγών των νερών, του ήλιου, του φεγγαριού και των αστεριών, σκοτώνοντας το ένα τρίτο της ανθρωπότητας (Αποκάλυψη 8:8-12, 9:15,18). Βλέπουμε στην Αποκάλυψη 12:4 ότι ο “κόκκινος δράκοντας”, ο Σατανάς, είναι που “έσυρε το ένα τρίτο των αστεριών του ουρανού, και τα έριξε στη γη”. Η καταστροφή του ενός τρίτου υποδηλώνει σατανική δραστηριότητα.
Δεδομένου ότι ο Θεός είναι αγάπη και από τη φύση Του μοιράζεται και προσφέρει, η ίδια η Θεότητα είναι μια Τριάδα όπου η αγάπη εκφράζεται ανάμεσα στα τρία μέλη. Το ένα τρίτο είναι το αντίθετο της Τριάδας, αντανακλώντας την επιθυμία του Σατανά να ζητά τη δόξα για τον εαυτό του και να μη τη μοιράζεται με κανέναν. Συνεπώς, το ένα τρίτο είναι ένας σατανικός αριθμός και οι σάλπιγγες που καταστρέφουν το “ένα τρίτο” αποτυπώνουν το αποτέλεσμα των σατανικών δραστηριοτήτων.
Επιπλέον, ο “βασιλιάς” που είναι επικεφαλής της πέμπτης πληγής είναι “ο άγγελος της αβύσσου”, ο Σατανάς (Αποκάλυψη 9:11). Η πληγή της έκτης σάλπιγγας αφορά στο λύσιμο των τεσσάρων αγγέλων “που είναι δεμένοι στον μεγάλο ποταμό Ευφράτη” (Αποκάλυψη 9:14). Ο Ευφράτης διασχίζει το κέντρο της Βαβυλώνας, του βασιλείου του Σατανά και όταν Θεός θα ρίξει τις επτά πληγές, ο ποταμός Ευφράτης ξεραίνεται.[1]
Τέλος, ένας βασικός σκοπός των σαλπισμάτων στην Αγία Γραφή είναι να προειδοποιήσουν το λαό του Θεού ότι οι εχθροί πλησιάζουν.[2] “Και είδα τους επτά αγγέλους, που στέκονταν μπροστά στον Θεό· και τους δόθηκαν επτά σάλπιγγες” (Αποκάλυψη 8:2). Άγγελοι σαλπίζουν προειδοποιώντας τα παιδιά του Θεού ότι ο Σατανάς, ο οποίος ήταν μέχρι ένα βαθμό δεμένος ή περιορισμένος (όπως περιγράφεται από τους “τέσσερις αγγέλους να στέκονται επάνω στις τέσσερις γωνίες της γης, που κρατούσαν τους τέσσερις ανέμους της γης” Αποκάλυψη 7:1) τώρα θα λυθεί και θα του επιτραπεί να φέρει την καταστροφή. Το γεγονός ότι ο Θεός δεν τον εμποδίζει ονομάζεται “σιωπή στον ουρανό”. Συμβαίνει το ίδιο που συνέβηκε στο βιβλίο του Ιώβ, ο Σατανάς προκαλεί τον Θεό και ο Θεός του επιτρέπει να ‘αποδείξει’ τους ισχυρισμούς του επιτιθέμενος στον Ιώβ, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Θεός παρουσιάζει τον Ιώβ ως απόδειξη ότι ο Σατανάς δεν κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο. “Και ο Κύριος είπε στον Σατανά: Να, στο χέρι σου όλα όσα έχει…” (Ιώβ 1:10-12).[3] Η διαφορά είναι ότι αντί ο Σατανάς να επιτεθεί απευθείας στο λαό του Θεού, όπως έκανε με τον Ιώβ, προκαλεί ταραχές και καταστροφές σε ευρεία κλίμακα για να κλονίσει την πίστη των παιδιών του Θεού.[4]
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 8:3 ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΘΥΜΙΑΤΗΡΙΟ
[1] Αποκάλυψη 16:12.
[2] Νεεμίας 4:18-20, Ιερεμίας 4:5,6, 19-21, 6:1, Ιεζεκιήλ 33:1-6, Ιωήλ. 2:1-12.
[3] Βλ. Παράρτημα 8 για τον σχολιασμό της Μεγάλης Διαμάχης στο βιβλίο του Ιώβ. Ακόμα και όταν ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να προσεγγίσει τον Ιώβ, περιόρισε το καταστροφικό του έργο (“Να, στο χέρι σου όλα όσα έχει· μόνον επάνω σ’ αυτόν μη βάλεις το χέρι σου... Να, αυτός είναι στο χέρι σου· μόνον τη ζωή του να φυλάξεις” Ιώβ 1:12, 2:6). Παρομοίως, στον καιρό της θλίψης, ο Σατανάς θα είναι ελεύθερος να ενεργήσει, θα υπάρχουν ωστόσο κάποιοι περιορισμοί (π.χ. στην πέμπτη σάλπιγγα μπορεί να βλάψει μόνο “τους ανθρώπους, που δεν έχουν τη σφραγίδα του Θεού επάνω στα μέτωπά τους” Αποκάλυψη 9:4).
[4] Ο Θεός αναλαμβάνει την ευθύνη για την καταστροφή που επιτρέπει στον Σατανά να προκαλέσει. Ο Σατανάς ήταν εκείνος που “βγήκε από μπροστά από τον Κύριο” (Ιώβ 2:7) και κατέστρεψε την περιουσία του Ιώβ και τα παιδιά του και παρόλα αυτά όταν επέστρεψε για να ξανακατηγορήσει τον Ιώβ, ο Θεός του λέει “με παρόξυνες εναντίον του, για να τον εξολοθρεύσω χωρίς αιτία” (Ιώβ 2:3). Το ύψιστο παράδειγμα του Θεού να αναλαμβάνει την ευθύνη για τις αμαρτίες των δημιουργημάτων Του εκδηλώνεται όταν ο Ιησούς λαμβάνει το φορτίο της αμαρτίας της ανθρωπότητας και πεθαίνει τον δεύτερο θάνατο στη θέση του αμαρτωλού.