7:9,10 ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΗΘΟΣ
“Ύστερα απ’ αυτά, είδα, και να, ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας δεν μπορούσε να απαριθμήσει, από κάθε έθνος, και φυλές και λαούς και γλώσσες, οι οποίοι στέκονταν μπροστά στον θρόνο και μπροστά στο Αρνίο, ντυμένοι με λευκές στολές και έχοντας στα χέρια τους φοίνικες· και κράζοντας με δυνατή φωνή, έλεγαν: Η σωτηρία είναι του Θεού μας, που κάθεται επάνω στον θρόνο, και του Αρνίου” (Αποκάλυψη 7:9,10).
Οι ερμηνείες σχετικά με την ταυτότητα του μεγάλου πλήθους διίστανται. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι είναι όλοι όσοι έχουν σωθεί στην διάρκεια ολόκληρης της ιστορίας της ανθρωπότητας. Ωστόσο, στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:14 ο άγγελος λέει ξεκάθαρα ότι “αυτοί είναι εκείνοι που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη” . Η αναφορά γίνεται στη ‘μεγάλη θλίψη’ και όχι γενικά στη θλίψη που μαστίζει τον κόσμο τόσους αιώνες από την αρχή της αμαρτίας. Η μεγάλη θλίψη που αναφέρεται στην Αγία Γραφή βρίσκεται στον Δανιήλ 12:1: “και θα είναι καιρός θλίψης,[1] που ποτέ δεν έχει γίνει αφότου υπήρξε έθνος, μέχρις εκείνον τον καιρό· και κατά τον καιρό εκείνο ο λαός σου θα διασωθεί.” Αυτή η μεγάλη θλίψη θα συμβεί ακριβώς πριν την επιστροφή του Χριστού, η θλίψη από την οποία θα εξέλθει το μεγάλο πλήθος.
Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι το μεγάλο πλήθος ταυτίζεται με τους 144.000[2] και ότι ο Ιωάννης πρώτα άκουσε ένα συμβολικό αριθμό (Αποκάλυψη 7:4) και μετά είδε το κυριολεκτικό πλήθος (Αποκάλυψη 7:9).[3] Ωστόσο τα εδάφια στα κεφάλαια 14 και 18 που εξετάσαμε νωρίτερα, δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχουν δυο ομάδες ανθρώπων στο τέλος του κόσμου: Ο λαός του Θεού που βρίσκεται στη Βαβυλώνα, που έχει διαπράξει πνευματική πορνεία, αλλά καλείται να βγει έξω απ’ αυτήν (Αποκάλυψη 18:1-4), και οι 144.000 που είναι παρθένοι και δεν έχουν βρεθεί ποτέ στη Βαβυλώνα και καλούν το μεγάλο πλήθος να βγει από αυτήν. Η λέξη στο αρχαίο κείμενο που χρησιμοποιείται για να δείξει την καταγωγή τους[4] υποδηλώνει επίσης τον διαχωρισμό μεταξύ των δύο ομάδων – οι 144.000 είναι σφραγισμένοι από “κάθε φυλή των γιων Ισραήλ” (Αποκάλυψη 7:4), ενώ το μεγάλο πλήθος είναι “από κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες” (Αποκάλυψη 7:9).
Παρόλο που γίνεται ένας διαχωρισμός μεταξύ των δύο ομάδων τη στιγμή που οι 144.000 κάνουν έκκληση για έξοδο από τη Βαβυλώνα, ο διαχωρισμός αυτός δεν παραμένει. Το μεγάλο πλήθος θα βγει από τη Βαβυλώνα και θα ενωθεί με τους 144.000 και μαζί με πίστη θα “στέκονται επάνω στη γυάλινη θάλασσα” “μπροστά στον θρόνο”, περιμένοντας να ολοκληρωθούν οι τελευταίες πληγές και να έρθει ο Χριστός (βλ. Αποκάλυψη 15:2-7).
Το κεφάλαιο τελειώνει με μια αναφορά στην ένδοξη αιώνια κληρονομιά εκείνων που “έρχονταν από τη μεγάλη θλίψη· και έπλυναν τις στολές τους, και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου“ (Αποκάλυψη 7:14). Υπέφεραν από πείνα, δίψα και τα καύματα του ήλιου (Αποκάλυψη 7:16). Έχουν νικήσει “ενάντια στο θηρίο και ενάντια στην εικόνα του κι ενάντια στο χάραγμά του, και ενάντια στον αριθμό του ονόματός του” (Αποκάλυψη 15:2) και τελικά αντικρίζουν Εκείνον, τον οποίο περιμένουν. Ακριβώς όπως το πλήθος στην Ιερουσαλήμ καλωσόρισε τον Ιησού με “κλαδιά από τις φοινικιές” (Ιωάννην 12:13). Παρομοίως και το μεγάλο πλήθος έχει “στα χέρια του φοίνικες” και φωνάζουν θριαμβευτικά: “Η σωτηρία είναι του Θεού μας, που κάθεται επάνω στον θρόνο, και του Αρνίου” , καθώς καλωσορίζουν τον Ιησού Χριστό την ημέρα της επιστροφής Του. “Δεδομένου ότι, ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, κι... εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε μαζί τους με σύννεφα σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα· κι έτσι, θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο” (Α’ Θεσσαλονικείς 4:16,17). Τότε “το Αρνίο, που είναι ανάμεσα στον θρόνο, θα τους ποιμάνει, και θα τους οδηγήσει σε ζωντανές πηγές νερών· και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους” Αποκάλυψη 7:17.
[1] Η ίδια ακριβώς λέξη ‘θλίψη’ χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη 7:14 (μεγάλη θλίψη), στον Δανιήλ 12:1 (καιρός θλίψης) και στο Ματθαίον 24:21 (μεγάλη θλίψη).
[2] Βλέπε για παράδειγμα Stefanovic, Revelation of Jesus Christ 2002 Andrews University Press σελ. 264-271, “Δεν αποτελούν μια εκλεκτή ομάδα του λαού του Θεού ξεχωρισμένοι από το μεγαλύτερο πλήθος που τους έχουν δοθεί ειδικά προνόμια… στη Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχουν κλίκες και ιεραρχίες.” Το παραπάνω παραβλέπει το γεγονός ότι μέσα στην εκκλησία του Θεού τα διάφορα μέλη έχουν διαφορετικούς ρόλους, με διάφορα πνευματικά χαρίσματα, με μερικά μέλη κατέχουν θέσεις ευθύνης όπως πρεσβύτεροι και διάκονοι. Οι 144.000 δεν είναι μια ουράνια κλίκα, αλλά μια ομάδα με έναν ιδιαίτερο ρόλο την περίοδο της μεγάλης θλίψης. Ωστόσο, μόλις το μεγάλο πλήθος βγει από τη Βαβυλώνα δεν θα υπάρχει πλέον καμία διαφοροποίηση μεταξύ των δύο ομάδων. Στην ανάσταση (Αποκάλυψη 20:4) η μόνη ιδιαίτερη μνεία γίνεται για “τις ψυχές των αποκεφαλισμένων εξαιτίας της μαρτυρίας του Ιησού”.
[3] Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις στις οποίες ο Ιωάννης χρησιμοποιεί ένα τρόπο συγγραφής όπου πρώτα παρουσιάζει το θέμα προφορικά και μετά το παρουσιάζει οπτικά. Παραδείγματα αυτής της συγγραφής βρίσκονται στην Αποκάλυψη 1:10-13, 5:5,6, 21:9,10. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις ο Ιωάννης είτε ακούει πρώτα κάτι και δεν βλέπει τίποτε ή βλέπει κάτι άσχετο. Κάποιες φορές, πρώτα βλέπει και μετά ακούει. Γενικά δεν υπάρχει κάποιο επαναλαμβανόμενο πρότυπο που να είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρο ή να έχει μια συνέπεια τέτοια που να αποτελεί βάση ερμηνείας. (Βλ. για παράδειγμα Αποκάλυψη 4:1, 5:11,13, 8:13, 9:13, 10:4,8, 11:12, 12:10, 14:1,2,13,14, 16:1,5,7, 18:1,4, 19: 1,6, 21:2,3, 22:8).
[4] Βλέπουμε επίσης ότι η περιγραφή της καταγωγής τους τονίζει τη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες. Οι 144.000 προέρχονται από τις φυλές Ισραήλ, ενώ το μεγάλο πλήθος προέρχεται από “κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες” (Αποκάλυψη 7:9). Με άλλα λόγια, η καταγωγή των 144.000 περιορίζεται στις φυλές Ισραήλ και όχι σε όλα τα έθνη, ενώ η καταγωγή του μεγάλου πλήθους τονίζει την οικουμενικότητα.