6:7,8 Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΙΠΠΕΑΣ
“Και όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα τη φωνή του τέταρτου ζώου να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, ωχρό κι εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό ονομαζόταν θάνατος, και ο Άδης ακολουθούσε μαζί του· και τους δόθηκε εξουσία επάνω στο ένα τέταρτο της γης να θανατώσουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο, και με τα θηρία της γης” Αποκάλυψη 6:7,8.
Το τέταρτο ζώο έχει πρόσωπο αετού και σχετίζεται με τη φυλή Δαν. Ο αετός συμβολίζει τη δικαιοσύνη, αλλά εξαιτίας της αμαρτίας αντιπροσωπεύει τους εχθρούς των παιδιών του Θεού που τους επιτίθενται και τους κομματιάζουν.[1] Ο Δαν ήταν μια φυλή που στην αρχή της ιστορίας του Ισραήλ αποχωρίστηκε από τις άλλες φυλές που βρίσκονταν στο βορρά και ήταν η μια από τις δυο φυλές που οδήγησε στην ειδωλολατρία τις υπόλοιπες δέκα φυλές του βορρά.[2] Η ευλογία του Ιακώβ δείχνει ότι στην πραγματικότητα είναι εχθρός του λαού του Θεού “δαγκώνοντας τις φτέρνες του αλόγου, ώστε ο καβαλάρης του θα πέφτει προς τα πίσω” (Γένεση 49:16,17).
Το τέταρτο άλογο περιγράφεται ως “ωχρό” στη μετάφραση, στο αρχαίο κείμενο όμως το χρώμα αναφέρεται ως χλωρός , το ίδιο χρώμα που χρησιμοποιείται στη μετάφραση των Εβδομήκοντα για να περιγράψει τις πληγές της λέπρας. [3] Είναι το χρώμα του θανάτου. Εδώ συμβολίζονται εκείνοι που με κάποιο τρόπο, κάποια στιγμή το όνομα τους γράφτηκε στο βιβλίο της Ζωής, αλλά σε αντίθεση με τους ψευδοχριστιανούς του παραπλανητικού κόκκινου αλόγου είναι πραγματικοί εχθροί των χριστιανών και τους διώκουν.[4]
Ο ιππέας είναι “ο Θάνατος, και ο Άδης ακολουθούσε μαζί του” . Προφανώς αυτή η φράση αναφέρεται σε αυτόν “που έχει το κράτος του θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο” (Εβραίους 2:14). Ο ιππέας αυτός θα καταστρέφει με “ρομφαία και με πείνα και με θάνατο και με τα θηρία της γης” . Πρόκειται για τις ίδιες καταστροφικές πληγές που θα πέσουν στο λαό του Θεού αν αποστατήσει. Για παράδειγμα, ο Θεός προειδοποιεί μέσω του προφήτη Ιεζεκιήλ ότι αν ο λαός Του “αμαρτήσει σε μένα με βαριά παράβαση, τότε θα απλώσω το χέρι μου επάνω της” στέλνοντας “τις τέσσερις δεινές κρίσεις μου: τη ρομφαία, και την πείνα, και τα κακά θηρία, και το θανατικό, ώστε να αποκόψω απ’ αυτή άνθρωπο και κτήνος” (Ιεζεκιήλ 14:13-21).[5] Αυτές οι πληγές έχουν σωτηριακό σκοπό: “Όμως, να, θα μένουν σ’ αυτή μερικά λείψανα, κάποιοι διασωσμένοι, γιοι και θυγατέρες... και θα δείτε τους δρόμους τους και τις πράξεις τους... κι αυτοί θα σας παρηγορήσουν, όταν δείτε τους δρόμους τους και τις πράξεις τους· και θα γνωρίσετε ότι εγώ δεν έκανα χωρίς αιτία όλα όσα έκανα μέσα σ’ αυτή” (Ιεζεκιήλ 14:22,23). Ο Θεός συνεχώς προσπαθεί να φέρει σε μετάνοια τους ανθρώπους που έχουν απομακρυνθεί από Εκείνον, ακόμα και αυτό ενέχει επώδυνες δοκιμασίες που επιτρέπει στους εχθρούς Του να προκαλέσουν.[6]
Παρομοίως θα συμβεί με τους εχθρούς του Θεού που συμβολίζονται από το “ωχρό άλογο”. Ο Θεός θα επιτρέψει να πλήξουν εκείνους που δεν είναι πιστοί “και τους δόθηκε εξουσία επάνω στο ένα τέταρτο της γης να θανατώσουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο, και με τα θηρία της γης” . Αναμφίβολα αυτή η φράση αναφέρεται στους πολέμους και τις γενοκτονίες που διεξάγονται από “χριστιανικές” χώρες με τη συμβολή του στρατού, από την εποχή που ο Χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία. Τα ωχρά άλογα συμβολίζουν τους ιερείς και τους εκκλησιαστικούς ηγέτες που ήταν υπεύθυνοι της Ιεράς Εξέτασης και των σταυροφοριών στο Μεσαίωνα. Ακόμα και σήμερα οι ‘ωχροί’ ηγέτες της εκκλησίας σχεδιάζουν να εναντιωθούν και να εκδιώξουν εκείνους που θα διαδώσουν το ευαγγέλιο στο ‘δικό τους’ ποίμνιο. Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται και άνθρωποι που είχαν κάποια προσωπική εμπειρία με τον Θεό όταν ήταν νέοι, αλλά απομακρύνθηκαν και βυθίστηκαν ακόμα περισσότερο στην αμαρτία, στην εγκληματικότητα και στη βία. Πολλοί άθεοι που χρησιμοποιούν δικαστήρια και πολιτική επιρροή για να βλάψουν την Εκκλησία κάποτε είχαν μέσα τους μια τρυφερή στιγμή, όταν τα ονόματά ήταν γραμμένα στο βιβλίο της Ζωής. Απέρριψαν ωστόσο το Άγιο Πνεύμα και έγιναν οι χειρότεροι εχθροί του λαού του Θεού. Υπάρχουν όμως όρια σε όσα επιτρέπει ο Θεός. Ο Άδης ακολουθεί το ωχρό άλογο και τον ιππέα του. Αν δεν μετανοήσουν, θα καταλήξουν “στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του” (Ματθαίον 25:41).
Όταν τελικά ανοίξουν οι σφραγίδες τα ονόματα εκείνων που βρίσκονται στο βιβλίο της Ζωής του Αρνίου ταυτίζονται με ένα από τα τέσσερα άλογα και τους δυο ιππείς. Τότε θα είναι πολύ αργά για να αλλάξουν. Αλλά “τώρα είναι ημέρα σωτηρίας” (Β’ Κορινθίους 6:2), κανείς δεν χρειάζεται να παραμείνει στο στρατόπεδο του κόκκινου ή του ωχρού αλόγου. Ο Θεός στέλνει το Πνεύμα Του για να παρακαλέσει τον καθένα: “Διαλέξτε σήμερα ποιον θέλετε να λατρεύετε” (Ιησούς του Ναυή 24:15), ελπίζοντας ότι θα “συνέλθουν από την παγίδα του διαβόλου, από τον οποίο είναι παγιδευμένοι στο θέλημα εκείνου” (Β΄Τιμόθεον 2:26). Όλοι έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν ποιος θα είναι ο ιππέας τους και ο Χριστός διαρκώς εργάζεται για να μεταμορφώσει κάθε άνθρωπο σε ένα λευκό άλογο. “Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας... αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μια ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το ‘σήμερα’· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη της αμαρτίας” (Εβραίους 3:7-14).
Ο παρακάτω πίνακας συνοψίζει τις κατηγορίες των ανθρώπων που βρίσκονται γραμμένοι στο βιβλίο της Ζωής και θα κριθούν στη διερευνητική κρίση:
| Άλογο | Ζώο | Φυλή | Ιππέας | Αντικείμενο | Καθήκον | Κατηγορία |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Λευκό | Λιοντάρι | Ιούδας | Χριστός | Τόξο | Νίκη | Πιστοί |
| Κόκκινο | Μοσχάρι | Εφραΐμ | Σατανάς | Μάχαιρα | Κατάργηση ειρήνης (πόλεμος) | Αποστάτες |
| Μαύρο | Άνθρωπος | Ρουβήν | Χριστός | Ζυγαριά | Κρίση, Προστασία | Αδύναμοι |
| Ωχρό | Αετός | Δαν | Σατανάς | Άδης | Θάνατος | Εχθροί |
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 6:9,10 ΨΥΧΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ
[1] Λευιτικό 11:13, Δευτερονόμιο 28:49, Ωσηέ. 8:1, Θρήνοι 4:19, Αββακούμ 1:6-8.
[2] Κριτές 18, Α’ Βασιλέων 12:25-29
[3] Λευιτικό 13:49, 14:37. Η μετάφραση των Εβδομήκοντα δείχνει ότι αυτή η λέξη έχει την ίδια ρίζα με το πράσινο, όπως ακριβώς και το ωχρό άλογο. Η παρουσία αυτής της πρασινωπής ‘λέπρας’ ήταν σημάδι για να κάψουν το ρούχο ή να γκρεμίσουν το σπίτι στο οποίο βρισκόταν.
[4] Ο μεγάλος εχθρός των παιδιών του Θεού στο βιβλίο της Αποκάλυψης είναι η Βαβυλώνα και θα τη συναντήσουμε στα κεφάλαια 14-18. Η Βαβυλώνα συμβολίζει ένα ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα που ισχυρίζεται ότι είναι οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού, ενώ ταυτόχρονα διώκουν το λαό του Θεού ή αλλιώς το ‘πιστό υπόλοιπο’. Στο κεφάλαιο 17 βλέπουμε τη Βαβυλώνα να έχει δυο χαρακτηριστικά – μία ψεύτικη και παραπλανητική θρησκεία που συμβολίζεται από μια πόρνη (αυτοί είναι οι χριστιανοί του κόκκινου αλόγου), και το καταπιεστικό πολιτικό σύστημα που συμβολίζεται από το θηρίο με τα επτά κεφάλια (αυτοί είναι εχθροί του Χριστού του ωχρού αλόγου).
[5] Αυτές οι τέσσερις κρίσεις είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα. Για παράδειγμα Λευιτικό 26:14-25. Οι συγκεκριμένες κρίσεις έχουν σωτηριακό σκοπό: να τους κάνουν να “ομολογήσουν την ανομία τους… που παρέβηκαν εναντίων μου” (Λευιτικό 26:40).
[6] Ένα παράδειγμα του Θεού να χρησιμοποιεί τους εχθρούς Του για να τιμωρήσει τα άπιστα παιδιά Του σε μια προσπάθεια να τους κερδίσει πίσω, βρίσκεται στην ιστορία του βασιλείου του Ιούδα και της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας. Υπό τον ασεβή βασιλιά Μανασσή ο λαός του Ιούδα αποστράφηκε εντελώς από τη λατρεία του Κυρίου και στράφηκε στην ειδωλολατρία, συνεχίζοντας αυτή την τακτική παρά τη σύντομη αλλαγή με τον Ιωσία. Προειδοποιήθηκαν επανειλημμένως μέσω των προφητών να μετανοήσουν ειδεμή οι καταστροφές που είχαν προλεχθεί στο Λευιτικό 26 θα έρχονταν πάνω τους, προσδιορίζοντας με λεπτομέρεια ακόμα και τα 70 χρόνια αιχμαλωσίας που θα ζούσαν στα χέρια των Βαβυλωνίων (Ιερεμίας 25:5-12). “Αλλά, δεν με ακούσατε, λέει ο Κύριος, για να με παροργίσετε με τα έργα των χεριών σας για το κακό σας… Επειδή, δεν ακούσατε τα λόγια μου: δέστε, εγώ θα στείλω και θα πάρω όλες τις οικογένειες του βορρά… και τον Ναβουχοδονόσορα, τον δούλο μου, και θα τους φέρω ενάντια σ’ αυτή τη γη… και θα τους εξολοθρεύσω.” (Ιερεμίας 25:7-9). “Η Βαβυλώνα στάθηκε χρυσό ποτήρι στα χέρια του Κυρίου” (Ιερεμίας 51:7). Εδώ η Βαβυλώνα χρησιμοποιείται ως εργαλείο του Κυρίου, ένα ποτήρι στα χέρια Του για να τιμωρήσει τον επαναστάτη λαό Του με τον ίδιο τρόπο που αναφέρεται στο Λευιτικό 26 και στην Αποκάλυψη 6 (ο τέταρτος ιππέας) – “θα παραδώσω αυτή την πόλη (την Ιερουσαλήμ) στο χέρι των Χαλδαίων, και στο χέρι του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλιά της Βαβυλώνας… στην οργή μου, και στον θυμό μου, και στη μεγάλη μου αγανάκτηση” (Ιερεμίας 32:28,37). Ωστόσο, οι κρίσεις είχαν σωτηριακό σκοπό και για τον λαό του Θεού, αλλά και για τους Βαβυλώνιους – “δέστε, θα τους συγκεντρώσω από όλους τους τόπους, όπου τους είχα διώξει στην οργή μου… και θα τους ξαναφέρω σ’ αυτό τον τόπο, και θα τους κατοικήσω με ασφάλεια, και θα είναι λαός μου, και εγώ θα είμαι Θεός τους” (Ιερεμίας 32:37,38). Για τους Βαβυλώνιους, άνθρωποι του Θεού όπως ο Δανιήλ αποτέλεσαν ισχυρούς μάρτυρες σε σημείο που ο βασιλιάς της Βαβυλώνας αναγνώρισε την εξουσία του Θεού των ουρανών (Δανιήλ 3:28,29, 4:34-37). Γι’ αυτό βλέπουμε ότι ο Θεός χρησιμοποίησε τους εχθρούς Του για να σωφρονίσει τα επαναστατημένα παιδιά Του και μετά χρησιμοποίησε τα μετανοημένα παιδιά Του ώστε να γίνουν μάρτυρες Του στους εχθρούς Του.