6:5,6 Ο ΤΡΙΤΟΣ ΙΠΠΕΑΣ
“Και όταν άνοιξε την τρίτη σφραγίδα, άκουσα το τρίτο ζώο να λέει: Έλα και βλέπε. Και είδα, και να, ένα άλογο, μαύρο, κι εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό είχε μια ζυγαριά στο χέρι του. Και άκουσα μια φωνή στο μέσον των τεσσάρων ζώων, που έλεγε: Ένας χοίνικας σιτάρι για ένα δηνάριο· και τρεις χοίνικες κριθάρι για ένα δηνάριο· και: Το λάδι και το κρασί μη τα βλάψεις” Αποκάλυψη 6:5,6.
Το τρίτο άλογο αναγγέλλεται από το τρίτο ζώο το οποίο έχει πρόσωπο σαν ανθρώπου και σχετίζεται με τη φυλή Ρουβήν. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού, εξαιτίας της αμαρτίας όμως ο άνθρωπος και ο Ρουβήν συμβολίζουν την ανθρώπινη αδυναμία: Ο Ρουβήν έχασε τα πρωτοτόκια όταν ενέδωσε στον πειρασμό και κοιμήθηκε με την παλλακίδα του πατέρα του (Γένεση 35:22, 49:3,4). Ωστόσο, αν και είχε διαπράξει ένα θανάσιμο αμάρτημα, η τελική ευλογία του ήταν: “Ας ζει ο Ρουβήν, και ας μην πεθάνει, και ας είναι πολυάριθμος ο λαός του” (Δευτερονόμιο 33:6).
Το άλογο είναι μαύρο, ένα χρώμα που συμβολίζει το πνευματικό σκοτάδι.[1] Ωστόσο, ιππέας είναι ο Χριστός και κρατά μια ζυγαριά στο χέρι Του, “Η δίκαιη στάθμη και η πλάστιγγα (ζυγαριά) είναι του Κυρίου” (Παροιμίες 16:11). Ο Θεός ζυγίζει την καρδιά στη ζυγαριά (Δανιήλ 5:27) για να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη εκείνων που κατηγορήθηκαν άδικα. Ο Ιώβ όταν κατηγορήθηκε από τους φίλους του και αισθάνθηκε ότι ακόμα και ο Θεός τον κατηγορούσε, φώναξε: “Ας με ζυγίσει με τη στάθμη της δικαιοσύνης, και ο Θεός ας γνωρίσει την ακεραιότητά μου” (Ιώβ 31:6).
Συνεπώς, το μαύρο άλογο συμβολίζει εκείνους που βρίσκονται σε πνευματικό σκοτάδι, αλλά όταν “ζυγίστηκαν στην πλάστιγγα” βρέθηκαν να έχουν τον Ιησού για ιππέα τους. Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; “Μια φωνή στο μέσον των τεσσάρων ζώων” διακηρύττει την πραγματική πνευματική τους κατάσταση: “Ένας χοίνικας σιτάρι για ένα δηνάριο· και τρεις χοίνικες κριθάρι για ένα δηνάριο· και: Το λάδι και το κρασί μη τα βλάψεις” (Αποκάλυψη 6:6).
Το ψωμί φτιαχνόταν από σιτάρι και κριθάρι και αυτές οι τιμές (ένα δηνάριο ήταν ένα μεροκάματο) σημαίνουν ότι υπάρχει έλλειψη ψωμιού. Το ψωμί χρησιμοποιείται για να συμβολίσει διάφορα πράγματα. Συμβολίζει τον Χριστό (“Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής” Ιωάννην 6:35), και σε αυτή την περίπτωση συμβολίζονται άνθρωποι που δεν γνωρίζουν πολλά για τον Χριστό. Επίσης συμβολίζει το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία (“Το ψωμί, που κόβουμε, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; Επειδή, ένα ψωμί, ένα σώμα είμαστε” Α΄ Κορινθίους 10:16,17), και σε αυτή την περίπτωση συμβολίζονται άνθρωποι που δεν έχουν μεγάλη επαφή ή επικοινωνία με την Εκκλησία του Θεού. Ακόμη συμβολίζει την αληθινή διδασκαλία του λόγου του Θεού (Ματθαίον 4:4, 16:5-12), και σε αυτή την περίπτωση συμβολίζονται άνθρωποι που δεν έχουν επαρκή ή αληθινή διδασκαλία από το λόγο του Θεού. Πιθανόν όλα αυτά σε συνδυασμό να λείπουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και φαινομενικά αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι υποψήφιοι για την αιώνια ζωή. Αλλά Εκείνος που κρατά τη ζυγαριά βλέπει ότι “το λάδι και το κρασί” δεν βλάφτηκαν: διδάχθηκαν από το Άγιο Πνεύμα (το λάδι)[2], και εξαιτίας της πίστης τους που ανταποκρίθηκε στο Πνεύμα ο Ιησούς προσφέρει το αίμα Του (το κρασί)[3] για τη συγχώρηση των αμαρτιών τους.[4]
Υπάρχουν μαύρα άλογα παντού, σε απομακρυσμένες ζούγκλες, στην έρημο, στις μεγαλουπόλεις του κόσμου, σε μέρη που δεν υπάρχει μάρτυρας για τον Χριστό, βρίσκονται διασκορπισμένοι σε ολόκληρο τον κόσμο, σε κάθε εποχή. Βρίσκονται ακόμα και σε χριστιανικές εκκλησίες διαφόρων δογμάτων όπου διδάσκονται ότι θα δικαιωθούν πουλώντας θρησκευτικά βιβλία ή ανάβοντας κεριά ή εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους, αλλά στο βαθύτερο σημείο της καρδιάς τους ακούνε τη φωνή του Πνεύματος να τους λέει να αγαπούν τον Θεό και τον πλησίον τους.
Ο Παύλος περιγράφει αυτή την κατηγορία ανθρώπων ως εκείνους που “κάνουν από τη φύση τους εκείνα που ανήκουν στον νόμο… ενώ δεν έχουν τον νόμο... δείχνουν το έργο του νόμου να είναι γραμμένο μέσα στις καρδιές τους, έχοντας τη συνείδησή τους να συμμαρτυρεί” (Ρωμαίους 2:14,15). “Ζητούν τον Κύριο, ίσως μπορέσουν να τον ψηλαφήσουν και να τον βρουν” και παρόλο που βρίσκονται στο σκοτάδι, “παραβλέπει ο Θεός τους καιρούς της άγνοιας” (Πράξεις 17:27-30). Εξαιτίας της απέραντης αγάπης και του ελέους του Θεού θα έχουν μια θέση στη Βασιλεία Του: “Ο λαός, που περπατούσε σε σκοτάδι, είδε ένα μεγάλο φως.” “Να, σκοτάδι θα σκεπάσει τη γη, και παχύ σκοτάδι τα έθνη· επάνω, όμως, σε σένα θα ανατείλει ο Κύριος, και η δόξα Του θα φανερωθεί επάνω σου” (Ησαΐας 9:2, 60:2).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 6:7,8 Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΙΠΠΕΑΣ
[1] Παραδόξως, η λέξη που χρησιμοποιείται για το μαύρο είναι μέλας και αναφέρεται στο μελάνι. Χρησιμοποιείται σπάνια στην Αγία Γραφή και δεν έχει κάποια αρνητική έννοια. Στην Αποκάλυψη 6:12, μόλις πριν την επιστροφή του Χριστού, “ο ήλιος έγινε μαύρος ( μέλας ) σαν τρίχινος σάκος, και το φεγγάρι έγινε σαν αίμα”. Το αντίστοιχο εδάφιο βρίσκεται στο Ματθαίον 24:29 που λέει το εξής: “Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει , και το φεγγάρι δεν θα δώσει το φως του, και τα αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό”. Το μαύρο και το σκοτάδι είναι συνώνυμα και το μαύρο σχετίζεται με την έλλειψη του φωτός, και όχι με το σκοτάδι του κακού. Ο Ιησούς είπε: “Εγώ ήρθα φως στον κόσμο, για να μη μείνει μέσα στο σκοτάδι καθένας που πιστεύει σε μένα” (Ιωάννην 12:46).
[2] Ζαχαρίας 4:2-6, Α΄ Σαμουήλ 16:13.
[3] Ματθαίον 26:27-29.
[4] Παρόλο που είναι αλήθεια ότι “επειδή ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο… ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου του οποίου πρέπει να σωθούμε” (Πράξεις 4:12), αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαίο κάποιος να γνωρίζει το όνομα “Ιησούς” για να σωθεί. Στην πραγματικότητα ο κατάλογος με τα ονόματα των πιστών που περιγράφονται στην Εβραίους 11, οι οποίοι θα “πάρουν την τελειότητα” μαζί με τους πιστούς Χριστιανούς (Εβραίους 11:40), είναι άνθρωποι που δεν άκουσαν ποτέ το όνομα “Ιησούς”, αλλά Τον γνώρισαν μέσω του έργου του Αγίου Πνεύματος.