ΕΠΤΑ ΛΑΜΠΑΔΕΣ, ΕΠΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ
“Και ήσαν επτά λαμπάδες φωτιάς που έκαιγαν μπροστά από τον θρόνο, οι οποίες ήσαν τα επτά πνεύματα του Θεού” [1] (Αποκάλυψη 4:5). Οι λαμπάδες συμβολίζουν διάφορα θέματα στην Αγία Γραφή. Εδώ οι λαμπάδες φωτιάς συμβολίζουν τα επτά πνεύματα. Στο πρώτο κεφάλαιο ο Ιησούς χρησιμοποίησε τις λυχνίες ως σύμβολο των επτά εκκλησιών. Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη 8:12 ο Ιησούς λέει: “Εγώ είμαι το φως του κόσμου”, αλλά στο Ματθαίον 5:14 λέει στους μαθητές Του: “Εσείς είστε το φως του κόσμου”. Στον Ψαλμό 119:105 ο ψαλμωδός αναφέρει: “Λύχνος στα πόδια μου είναι ο Λόγος σου”. Σε αυτά τα εδάφια οι λαμπάδες συμβολίζουν το Άγιο Πνεύμα, την Εκκλησία, τον Ιησού Χριστό, τους πιστούς και το Λόγο του Θεού. Αυτές οι πολλαπλές ερμηνείες της αλληγορίας των λαμπάδων μπορεί να εξηγηθούν αν εξετάσουμε τις λαμπάδες που χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή.
Τα λυχνάρια που χρησιμοποιούσαν για να φωτίσουν το χώρο εκείνη την εποχή, αποτελούνταν από τέσσερα μέρη: το λάδι, το δοχείο, το φυτίλι και τη φλόγα. Το λάδι στην Αγία Γραφή συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα.[2] Το δοχείο συμβολίζει τους ανθρώπους που πληρώνονται με το Άγιο Πνεύμα (το λάδι)[3] (Α΄ Κορινθίους 6:19). Η φλόγα ή το φως συμβολίζει τον Ιησού Χριστού, το αληθινό φως του κόσμου. Ο Ιησούς όμως βρίσκεται στον ουρανό και λέει: “Ενόσω είμαι μέσα στον κόσμο, είμαι το φως του κόσμου” (Ιωάννην 9:5) που υποδηλώνει ότι όταν άφησε τον κόσμο τα παιδιά Του θα ήταν “το φως του κόσμου” αντανακλώντας το φως Του στο σκοτάδι. Η εκκλησία είναι το μέρος όπου τα παιδιά Του με τις μικρές φλόγες τους που τρεμοπαίζουν συγκεντρώνονται για να δημιουργήσουν μια μεγαλύτερη, πιο λαμπερή και σταθερή φλόγα. Για αυτό το λόγο στο πρώτο κεφάλαιο οι εκκλησίες συμβολίζονται με “λυχνίες”, που έχουν το φως του Χριστού ώστε ο κόσμος να μπορέσει να Τον διακρίνει.[4] Το φιτίλι συμβολίζει το λόγο του Θεού (Ψαλμοί 119:105, 130) που οδηγεί το λάδι (το Πνεύμα) στη φλόγα. Ο αριθμός επτά έχει την έννοια της πληρότητας,[5] έτσι οι επτά λαμπάδες συμβολίζουν το πλήρες έργο του Αγίου Πνεύματος.[6]
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο Λόγος του Θεού μεταφέρει το φως του Πνεύματος στους πιστούς για να λάμψουν με το φως του Ιησού στην Εκκλησία και να μεταδώσουν το φως στο σκοτάδι του κόσμου. Το γεγονός ότι αυτή η εικόνα παρουσιάζεται στην εξιστόρηση της κρίσης δείχνει ότι η διερευνητική κρίση, αντί να είναι μια περίοδος όπου θα αποκαλυφθούν οι αδυναμίες του λαού του Θεού, είναι μια περίοδος όπου το Άγιο Πνεύμα επιθυμεί να τους οδηγήσει σε πνευματική πληρότητα, μια περίοδος όπου θα επιτρέψουν στον Χριστό να λάμψει μέσα τους και να σκορπίσει το πνευματικό σκοτάδι γύρω τους!
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 4:6-8 ΤΕΣΣΕΡΑ ΖΩΑ
[1] Κάποιοι σχολιαστές βλέπουν σε αυτό το εδάφιο μια ένδειξη ότι οι σκηνές της Αποκάλυψη 4-7 συμβαίνουν στα “Άγια” του ουράνιου αγιαστηρίου, όπου βρίσκεται η επτάφωτη λυχνία, το τραπέζι με τους άρτους της προθέσεως και το θυσιαστήριο του θυμιάματος. Αλλά δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει η αναφορά σε συμβολισμούς του πρώτου διαμερίσματος στην περιγραφή της Ημέρας του Εξιλασμού, από τη στιγμή που οι τελετές της Ημέρας του Εξιλασμού που αναφέρονται στο Λευιτικό 16, κατά ένα μεγάλο μέρος τους διενεργούνταν στα Άγια. Επιπλέον, ο θρόνος που είναι το πιο περίοπτο αντικείμενο στο τέταρτο κεφάλαιο, βρίσκεται στα Άγια των Αγίων στο αγιαστήριο, συνεπώς και τα δύο διαμερίσματα του αγιαστηρίου είναι ορατά. Το τέταρτο κεφάλαιο ξεκινάει λέγοντας ότι ο Ιωάννης είδε μια “ανοιγμένη θύρα” , τη θύρα του δεύτερου διαμερίσματος και πιθανόν να στεκόταν εκεί στη θύρα, όπου μπορούσε να δει και τα δύο διαμερίσματα. Η θύρα του αγιαστηρίου (που ονομαζόταν παραπέτασμα στο επίγειο αγιαστήριο) ήταν το μέρος όπου ο Θεός συναντούσε το λαό Του (Έξοδος 29:42, 30:6), γι’ αυτό θεωρούμε ότι ο Ιωάννης βρίσκεται στη θύρα του ουράνιου αγιαστηρίου. Η θύρα δεν ήταν ένα στενό άνοιγμα - κάλυπτε πάνω από το ένα τρίτο του τοίχου (Ιεζεκιήλ 41:1-10), άρα ο Ιωάννης είχε καλή ορατότητα και των δυο διαμερισμάτων.
Η επτάφωτη λυχνία, το τραπέζι με τους άρτους της προθέσεως και το θυσιαστήριο του θυμιάματος θεωρούνταν ότι ήταν τοποθετημένα ‘μπροστά από τον Κύριο’ παρόλο που βρίσκονταν σε άλλο διαμέρισμα (Έξοδος 27:20,21, 30:6-8, 40:22-25) και με τη θύρα ανοιχτή φαινόταν σαν ένας ενιαίος χώρος. Στην πραγματικότητα, η έμφαση στα διαμερίσματα και την επίπλωση μπορεί να οδηγήσει σε μια κυριολεκτική ερμηνεία του τι συμβαίνει στον ουρανό. Το βιβλίο όμως της Αποκάλυψης είναι αλληγορικό και η απεικόνιση του αγιαστηρίου στην Παλαιά Διαθήκη ήταν ο τρόπος του Θεού για να μεταφέρει στον πεπερασμένο ανθρώπινο νου την κατανόηση της δυσνόητης ουράνιας πραγματικότητας. Ένα από αυτά τα θέματα που μεταφέρει η σκηνή των δύο διαμερισμάτων είναι ότι ενώ η κρίση της Ημέρας του Εξιλασμού διενεργείται, η ‘καθημερινή’ μεσιτεία του Χριστού (οι λυχνίες, οι άρτοι και το θυμίαμα) συνεχίζουν να τελούνται.
[2] Ο Ζαχαρίας είδε δύο ελαιόδεντρα να ρίχνουν το λάδι τους μέσα σε χρυσούς σωλήνες, που στη συνέχεια έρεε στα δοχεία των επτά λυχνιών και δηλώνουν ότι, “Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου” (Ζαχαρίας 4:2-6, βλ. επίσης Α΄ Σαμουήλ 10:1,6, 16:13).
[3] Ο απόστολος Παύλος λέει: “Έχουμε, μάλιστα τούτον τον θησαυρό (το φως του Θεού) σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή της δύναμης να είναι του Θεού, και όχι από μας” (Β΄ Κορινθίους 4:7). “Δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που είναι μέσα σας, το οποίο έχετε από τον Θεό;” (Α΄ Κορινθίους 6:19).
[4] Μέσα από την Εκκλησία και τα μέλη της ο Θεός καταδεικνύει το Πνεύμα Του στον κόσμο (Α΄ Κορινθίους 12:7-11, Εφεσίους 4:7-16). Πριν από την εποχή της ίδρυσης της εκκλησίας, ο λαός Ισραήλ ήταν το φως για τα έθνη (Ησαΐας 62:1,2).
[5] Γένεση 2:1-3, 7:4,7, 29:16-20, 41, Έξοδος 12:14-20, 29:35-37, Λευιτικό 4:1-6, 13-17, 26:14-28, Β’ Βασιλέων 5:10-14, Ψαλμοί 12:6.
[6] Παρόλο που η αρχική σημασία των επτά πνευμάτων είναι η πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, διάφοροι ρόλοι του Αγίου Πνεύματος μπορούν να αναδειχτούν, π.χ. το Πνεύμα της χάρης (Εβραίους 10:29, Ρωμαίους 8:15,26), το Πνεύμα της διδασκαλίας, της σοφίας και της αλήθειας (Ιωάννην 14:16, 17, 15:26), το Πνεύμα της δύναμης (Ησαΐας 11:2, Β’ Τιμόθεον 1:7, Εφεσίους 3:16), το Πνεύμα της κρίσης και του αγιασμού (Ησαΐας 4:3,4, 28:6, Μαλαχίας 3:1-5), το Πνεύμα της ζωής (Γένεση 2:7, Ρωμαίους 8:2), το Πνεύμα της προφητείας (Αποκάλυψη 19:10, Εφεσίους 1:17), το Πνεύμα της παρηγοριάς και της ενθάρρυνσης (Πράξεις 9:31, Ησαΐας 40:1,2, 49:13).