ΙΜΑΤΙΑ ΛΕΥΚΑ
Ο Ιησούς συμβουλεύει την εκκλησία της Λαοδικείας να αγοράσει “ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή της γύμνιας σου” (Αποκάλυψη 3:18). Το πρώτο αισθητό αποτέλεσμα της αμαρτίας στον παράδεισο της Εδέμ, ήταν η συνειδητοποίηση των πρωτόπλαστων ότι ήταν γυμνοί - “Κι ανοίχτηκαν τα μάτια και των δύο (του Αδάμ και της Εύας) και γνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί· και αφού έραψαν φύλλα συκιάς, έφτιαξαν για τον εαυτό τους περιζώματα” (Γένεση 3:7). Από τότε οι αμαρτωλοί συνεχίζουν να “ράβουν φύλλα συκιάς”, προσπαθώντας να καλύψουν τις αμαρτίες τους με το δικό τους τρόπο. Και από τότε ο Θεός συνεχίζει να προσφέρει το ένδυμα Του. “Και ο Κύριος ο Θεός έκανε στον Αδάμ και στη γυναίκα του δερμάτινους χιτώνες, και τους έντυσε” (Γένεση 3:21). Προφανώς ήταν απαραίτητος ο θάνατος ενός ζώου για γίνουν τα ενδύματα. Αυτός ο θάνατος ήταν το πρώτο σύμβολο της εξιλαστήριας θυσίας του Χριστού, που παρέχει το ένδυμα της δικαιοσύνης Του για να καλυφθούν τα “ρυπαρά ιμάτια” των δικών μας άκαρπων προσπαθειών για δικαιοσύνη.[1] Αυτή την πράξη οι θεολόγοι την ονομάζουν δικαιοσύνη - ο Κύριος δηλώνει ότι είμαστε δίκαιοι (παρόλο που είμαστε ακόμα αμαρτωλοί) εξαιτίας του έργου Του, που ήρθε στη γη, έζησε μια τέλεια ζωή και επιφορτίστηκε την ενοχή της αμαρτίας μας στο σταυρό.[2] Εκτός όμως από τη δικαιοσύνη, ο Θεός μας προσφέρει και τον αγιασμό, που χαρακτηρίζει την αλλαγή του χαρακτήρα μας “για να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη του νόμου, σε μας, που δεν περπατάμε σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα” (Ρωμαίους 8:4). Η δικαιοσύνη και ο αγιασμός είναι δώρα του Θεού που λαμβάνουμε μέσω της πίστης μας – δεν έχουμε τη δυνατότητα της αυτοδικαίωσης ή του αγιασμού.
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης τα λευκά ιμάτια συμβολίζουν τη δικαίωση και τον αγιασμό,[3] η απουσία του αγιασμού την εποχή της Λαοδικείας φαίνεται όμως ότι είναι πιο έντονη. Ο απόστολος Παύλος επισημαίνει στον Τιμόθεο: “Γνώριζε, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν κακοί καιροί” και απαριθμεί τις αμαρτίες που επικρατούν στη σημερινή κοινωνία. Με τραγικό τρόπο, δείχνει ότι αυτές οι αμαρτίες υπάρχουν και στην Εκκλησία – συναντώνται σε εκείνους που “έχουν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της” (Β’ Τιμόθεον 3:1-4).
Η Εκκλησία σήμερα έχει εστιάσει τόσο πολύ στη δικαίωση, που ο αγιασμός θεωρείται σχεδόν επικίνδυνος, σαν να οδηγεί στη δικαίωση μέσω των καλών έργων. Αλλά ο αγιασμός είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αληθινής δικαίωσης (διαμέσου της πίστης) και αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι σωτηρίας μας - “Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας” (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:3). “Ο Θεός σάς έκλεξε εξαρχής προς σωτηρίαν διαμέσου του αγιασμού του Πνεύματος, και της πίστης της αλήθειας” (Β΄Θεσσαλονικείς 2:13). Η φράση που πρέπει να προσέξουμε σε αυτά τα εδάφια είναι “του Πνεύματος”. Ο Παύλος θέτει την εξής δηκτική ερώτηση: “Τόσο ανόητοι είστε; Αφού αρχίσατε με το Πνεύμα, τώρα τελειώνετε με τη σάρκα;” (Γαλάτες 3:3). Προφανώς, όχι - “Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν όμως, διαμέσου του Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε... Αν το Πνεύμα εκείνου, που ανάστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί μέσα σας, αυτός που ανάστησε τον Ιησού από τους νεκρούς θα ζωοποιήσει και τα θνητά σας σώματα, διαμέσου του Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας” (Ρωμαίους 8:13,11). Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο ένα σημαντικό έργο του Αγίου Πνεύματος είναι ότι “θανατώνει τις πράξεις του σώματος”. Αυτός ακριβώς είναι ο αγιασμός και αποτελεί τη μεγαλύτερη ανάγκη της Εκκλησίας της Λαοδικείας (βλ. 3:22 Ας Ακούσει Τι Λέει το Πνεύμα).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΤΟ ΚΟΛΛΥΡΙΟ
[1] “Όλοι πραγματικά, γίναμε σαν ένα ακάθαρτο πράγμα, και όλη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ένα ρυπαρό ιμάτιο, γι’ αυτό, όλοι πέσαμε σαν το φύλλο, και οι ανομίες μας άρπαξαν όπως ο άνεμος.” (Ησαΐας 64:6)
[2] Για παράδειγμα: “Σ’ εκείνον, όμως, που δεν εργάζεται, αλλά πιστεύει σ’ αυτόν που ανακηρύσσει δίκαιον τον ασεβή, η πίστη του λογαριάζεται για δικαιοσύνη. Όπως λέει και ο Δαβίδ στον μακαρισμό του ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει δικαιοσύνη χωρίς έργα.” Ρωμαίους 4:5,6.
[3] Το “μεγάλο πλήθος” που “είναι μπροστά στο θρόνο… ντυμένοι με τις λευκές στολές… έρχονται από τη μεγάλη θλίψη και έπλυναν τις στολές τους, και τις λεύκαναν στο αίμα του Αρνίου” (δικαιοσύνη, Αποκάλυψη 7:13-15). Την εποχή της εκκλησίας των Σάρδεων, της “νεκρής εκκλησίας” υπήρχαν “λίγα ονόματα και στις Σάρδεις, που δεν μόλυναν τα ιμάτια τους και θα περπατήσουν μαζί μου με λευκά… Όποιος νικάει, αυτός θα ντυθεί με λευκά ιμάτια…” (αγιασμός, Αποκάλυψη 3:4,5). Ο Ιωάννης είδε τους μάρτυρες που είχαν σφαγιασθεί εξαιτίας του λόγου του Θεού και εξαιτίας της μαρτυρίας που είχαν… Και σε κάθε έναν δόθηκαν λευκές στολές” (αγιασμός, Αποκάλυψη 6:11). “…το εκλεκτής ποιότητας λινό είναι τα δικαιώματα των αγίων” (αγιασμός, Αποκάλυψη 19:8).