ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3Αποκάλυψη κεφάλαιο 3 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - το κείμενοΣΑΡΔΕΙΣ 3:1,2 Η ΝΕΚΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΤΥΠΟΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ3:3-6 ΦΥΛΑΓΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ 3:7 ΑΦΥΠΝΙΣΗΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ3:8 ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ, Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΥΡΑΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ, 2300 ΗΜΕΡΟΝΥΚΤΙΑ3:9-13 ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑΛΑΟΔΙΚΕΙΑ 3:14 Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ3:15-17 ΧΛΙΑΡΟΣ3:18 Ν’ ΑΓΟΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ - ΧΡΥΣΑΦΙΙΜΑΤΙΑ ΛΕΥΚΑΤΟ ΚΟΛΛΥΡΙΟ3:19-21 ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΤΗ ΘΥΡΑ3:22 ΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ 3:14 Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

“Και προς τον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων, γράψε: Αυτά λέει ο Αμήν, ο πιστός και αληθινός μάρτυρας, η αρχή της κτίσης του Θεού” (Αποκάλυψη 3:14). Αυτοί οι χαρακτηρισμοί τονίζουν ότι ο Ιησούς είναι εκείνος που δημιούργησε και συντηρεί ότι μας περιβάλλει (“η αρχή της κτίσης του Θεού”), ότι είναι η ύπατη εξουσία (“ο πιστός και αληθινός μάρτυρας”) και ότι έχει την τελευταία λέξη (“ο Αμήν”). Αλλά ενώ ακόμα διαδραματίζονταν οι μεταρρυθμίσεις της Φιλαδέλφειας, ο Σατανάς έθετε το θεμέλιο για το τελευταίο “αριστούργημα” των έσχατων καιρών - να αφαιρέσει από τον Θεό την κυρίαρχη θέση στη ζωή των παιδιών Του.

Ο Μεσαίωνας αφορούσε την κοσμική εξουσία - η εξουσία της Εκκλησίας, του πάπα, των επισκόπων, των βασιλιάδων και αυτοκρατόρων, των παραδόσεων, των αρχαίων φιλοσόφων. Η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, μαζί με την Αναγέννηση, έσπασε τα δεσμά της Εκκλησίας αλλά με αυτόν τον τρόπο άνοιξε την πόρτα στον ορθολογισμό και στον σκεπτικισμό. Ο Ρενέ Ντεκάρτ (Rene Descartes) ήταν από τους πρώτους σύγχρονους φιλοσόφους και η γνωστή δήλωσή του “Σκέφτομαι, άρα υπάρχω”, εμπεριείχε την ιδέα ότι ο ορθολογιστής, σκεπτόμενος άνθρωπος είναι το σημείο αναφοράς για όλη τη γνώση - πρόκειται για ένα σημαντικό ξεστράτισμα από τα πρώτα λόγια της Αγίας Γραφής: “Στην αρχή...ο Θεός” (Γένεση 1:1). Αργότερα οι φιλόσοφοι έθεσαν τα θεμέλιά της ιδέας ότι η ανθρώπινη εμπειρία και λογική και όχι η αποκάλυψη από τον Θεό, αποτελούν τις βάσεις για την κατανόηση του κόσμου, ακόμα και του Θεού.

Εν τω μεταξύ επιστήμονες όπως ο Κοπέρνικος, ο Κέπλερ και ειδικά ο Γαλιλαίος αμφισβήτησαν τις θέσεις της Εκκλησίας σχετικά με τη φύση του σύμπαντος. Η Εκκλησία επέμενε στη θεωρία ότι η γη είναι το κέντρο του κόσμου, καταφεύγοντας ακόμα και σε διωγμούς για να επιβάλει την άποψή της και όταν τελικά αποδείχθηκε η αναλήθειά της έχασε το κύρος πολλών διδασκαλιών της. Ο Ισαάκ Νεύτων, με τις ευφυέστατες μαθηματικές εξηγήσεις των φυσικών φαινόμενων, μετέτρεψε την αντίληψη των ανθρώπων για τη φύση σε ένα προβλέψιμο σύστημα παγιωμένων κανόνων που υποστήριζε ότι η απευθείας επέμβαση του Θεού δεν ήταν απαραίτητη για να συνεχιστεί η λειτουργία του. Ο Κάρολος Δαρβίνος διατύπωσε τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών που απέρριπτε την ανάγκη για έναν Θεό να καθοδηγεί τις λεπτομέρειες και την ανάπτυξη της δημιουργίας Του.

Ο ορθολογισμός και ο σκεπτικισμός εισήλθαν στη θεολογία. Στη Γερμανία ένα ορθολογιστικό κίνημα που κατά τραγική ειρωνεία ονομάσθηκε διαφωτισμός, αμφισβήτησε την εξουσία και το νόημα της Εκκλησίας, την ύπαρξη των θαυμάτων και την αξιοπιστία της Θεϊκής αποκάλυψης. Η “Ιστορική Κριτική” κυριάρχησε στους θεολογικούς κύκλους όπου κάθε λεπτομέρεια της Αγίας Γραφής υποβαλλόταν σε σκεπτικιστική, εξονυχιστική έρευνα. Ιδιαίτερη έμφαση δινόταν στα ερωτήματα σχετικά με το ποια πρόσωπα και γεγονότα της Γραφής ήταν ιστορικά υπαρκτά και ποια εδάφια ήταν αυθεντικά. Το επακόλουθο φυσικά ήταν μια ευρύτατη αμφισβήτηση της εξουσίας της Αγίας Γραφής. Ένα άλλο μείζον κίνημα ήταν “το κοινωνικό ευαγγέλιο”, το οποίο μετέθεσε την έμφαση από το θέμα της σωτηρίας και της νίκης απέναντι στην αμαρτία, στις ανθρώπινες προσπάθειες για τη βελτίωση της διαβίωσης των άτυχων αυτού του κόσμου.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: 3:15-17 ΧΛΙΑΡΟΣ