3:8 ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ, Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΥΡΑ
Ο Ιησούς παρουσιάζεται στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας ως “Αυτός που έχει το κλειδί του Δαβίδ· Αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει· και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει”. Αυτό το εδάφιο παραπέμπει στον Ησαΐα κεφάλαιο 22, όπου εξιστορείται η εκχώρηση της διαχείρισης του θησαυροφυλακίου του βασιλιά Εζεκία από τον Σούνα στον Ελιακείμ. Ο Θεός μέσω του προφήτη Τού είπε: “Θα σε εξώσω από τη στάση σου, και θα σε γκρεμίσω από το αξίωμά σου. Και κατά την ημέρα εκείνη θα καλέσω τον δούλο μου τον Ελιακείμ... και την εξουσία σου θα τη δώσω στο χέρι του... και θα βάλω επάνω στον ώμο του το κλειδί του οίκου του Δαβίδ· και θα ανοίγει, και κανένας δεν θα κλείνει· και θα κλείνει, και κανένας δεν θα ανοίγει” (Ησαΐας 22:19-22). Μια μελέτη του Α’ Χρονικών 9 δείχνει ότι το κλειδί του Δαβίδ χρησιμοποιήθηκε για το άνοιγμα “των οικημάτων και των θησαυρών του οίκου του Θεού” (εδάφιο 26), δηλαδή για το άνοιγμα του αγιαστηρίου.[1]
Παρομοίως, ο Ιησούς “που έχει το κλειδί του Δαβίδ” ανοίγει τα διαμερίσματα και τους θησαυρούς του ουράνιου αγιαστηρίου στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Αυτή η πράξη μας οδηγεί σε ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της Αποκάλυψης - “Έβαλα μπροστά σου μια ανοιγμένη θύρα, και κανένας δεν μπορεί να την κλείσει” (εδάφιο 8). Η σημασία της “ανοικτής θύρας” είναι τόσο σημαντική που επαναλαμβάνεται στην περικοπή του προλόγου για τις επτά σφραγίδες, ένα από τα πιο μακροσκελή και καίρια θέματα στο βιβλίο της Αποκάλυψης: “ Ύστερα απ’ αυτά, είδα, και να, μια ανοιγμένη θύρα στον ουρανό” (Αποκάλυψη 4:1). Το αρχαίο κείμενο αναφέρει: “ιδού θύρα ηνεωγμένη εν τω ουρανώ”, που σημαίνει ότι αυτή η θύρα δεν είναι η είσοδος του ουρανού, αλλά βρίσκεται στον ουρανό, μας δίνει δηλαδή την εντύπωση ότι υπάρχει ένα οίκημα στον ουρανό. Όντως, στην επιστολή προς Εβραίους γίνεται αναφορά σε ένα τέτοιο οίκημα, το Ουράνιο Αγιαστήριο: “Έχουμε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά του θρόνου της μεγαλοσύνης μέσα στους ουρανούς, λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή (αγιαστήριο), την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος” (Εβραίους 8:1,2).
Μπορούμε να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το ουράνιο αγιαστήριο, μελετώντας το επίγειο, επειδή ήταν “υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή· επειδή λέει: ‘Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύμφωνα με τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό” (Εβραίους 8:5).[2] Το αγιαστήριο χωριζόταν σε δυο διαμερίσματα: το πρώτο διαμέρισμα ονομαζόταν “τα Άγια”, όπου πραγματοποιούνταν οι καθημερινές θυσίες και το δεύτερο ονομαζόταν “τα Άγια των Αγίων”, όπου πραγματοποιούνταν η λειτουργία για την Ημέρα του Εξιλασμού, μία φορά το χρόνο. Υπήρχαν δυο θύρες στο αγιαστήριο, μια στα Άγια και μια άλλη που οδηγούσε από τα Άγια στα Άγια των Αγίων (Ιεζεκιήλ 41:23, Α’ Βασιλέων 6:31-35).
Η “ανοιγμένη θύρα”, που ο Ιησούς “έβαλε μπροστά” στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας, δεν θα μπορούσε να αναφέρεται στη θύρα προς τα Άγια, η οποία ήταν ανοιχτή καθημερινά αφού ο ιερέας εκτελούσε τις καθημερινές λειτουργίες του αγιαστηρίου. Στην επιστολή προς Εβραίους ένατο κεφάλαιο αναφέρεται ότι ο Χριστός εισήλθε στα Άγια μετά τον θάνατο και την ανάστασή Του και ότι η είσοδος στα Άγια των Αγίων παρέμενε ακόμα ένα μελλοντικό γεγονός.[3] Συνεπώς η “ανοιγμένη θύρα” αντιπροσωπεύει την είσοδο του Ιησού Χριστού, του Αρχιερέα μας, στα Άγια των Αγίων δείχνοντας έτσι ότι τα γεγονότα που διαδραματίζονται στον ουρανό από εκείνη τη στιγμή βρίσκουν το συμβολισμό τους στις τελετουργίες της Ημέρας του Εξιλασμού (Λευιτικό κεφάλαιο 16) που ξεκινούν στην εποχή της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας. Όπως θα δούμε στα επόμενα κεφάλαια, η Ημέρα του Εξιλασμού είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Το γεγονός ότι η “ανοιγμένη θύρα” αναφέρεται στην έναρξη της Ημέρας του Εξιλασμού στο ουράνιο Αγιαστήριο υποστηρίζεται από το γεγονός ότι το χρονικό τέλος της προφητείας των 2300 ημερονυκτίων στον Δανιήλ όγδοο κεφάλαιο που αναφέρεται στην έναρξη της Ημέρας του Εξιλασμού, αντιστοιχεί χρονολογικά με την εποχή της Φιλαδέλφειας.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ, 2300 ΗΜΕΡΟΝΥΚΤΙΑ
[1] Στο Α’ Χρονικών 9 περιγράφονται οι 212 θυρωροί του επίγειου αγιαστηρίου. “Όλοι αυτοί που ήσαν εκλεγμένοι για να είναι πυλωροί των θυρών, ήσαν 212... ο Δαβίδ τους είχε βάλει στο υπούργημά τους. Κι αυτοί και οι γιοι τους είχαν την επιστασία των πυλών του οίκου του κυρίου” (εδάφιο 22). Από αυτούς, τέσσερις είχαν μια ιδιαίτερη θέση: “Οι τέσσερις αρχιπυλωροί, έμεναν στο υπούργημά τους, και είχαν την επίβλεψη των οικημάτων και των θησαυρών του οίκου του Θεού... κι αυτοί έπρεπε να τον ανοίγουν κάθε πρωινό” (εδάφια 26,27). Η Εβραϊκή λέξη για το “ανοίγουν”, “ metsolaw ”, είναι η ίδια λέξη που μεταφράζεται ως “κλειδί” στον Ησαΐα 22:22, “Το κλειδί του Δαβίδ”. Οι αρχιπυλωροί είχαν την ευθύνη να ανοίγουν (με το κλειδί του Δαβίδ) τα διαμερίσματα και τα θησαυροφυλάκια του οίκου του Θεού.
[2] Λεπτομερείς περιγραφές του αγιαστηρίου (“της σκηνής”) στην έρημο και των τελετών, βρίσκονται στην Έξοδο κεφάλαια 25-40, στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου Λευιτικόν και στο βιβλίο των Αριθμών (κεφάλαια 8,9,15,28,29). Το αγιαστήριο που σχεδίασε ο Δαβίδ και οικοδομήθηκε από τον Σολομώντα περιγράφεται στο Α΄ Βασιλέων κεφάλαια 6-8, Α’ Χρονικών κεφάλαια 22,28 και Β’ Χρονικών κεφάλαια 2-5. Αυτός ο ναός καταστράφηκε από το στρατό του Ναβουχοδονόσορα, βασιλιά της Βαβυλώνας και οι θησαυροί του μεταφέρθηκαν εκεί (Ιερεμίας 52). Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε σε όραμα το σχέδιο για τον καινούργιο ναό (Ιεζεκιήλ κεφάλαια 40-48), δεν έχουμε όμως λεπτομέρειες για τον πραγματικό ναό που οικοδομήθηκε μετά τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία την εποχή του Έσδρα και του Νεεμία. Αυτός ο ναός, που επεκτάθηκε και καλλωπίσθηκε από τον Ηρώδη, καταστράφηκε από τους Ρωμαίους σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού (“Δεν θα αφεθεί εδώ πέτρα επάνω σε πέτρα, που δεν θα καταγκρεμιστεί” Ματθαίον 24:2) και δεν ανοικοδομήθηκε ποτέ. Το επίγειο αγιαστήριο και η ιερατική λειτουργία του συγκρίνεται με το ουράνιο αγιαστήριο στην προς Εβραίους κεφάλαια 8-10. Σε ολόκληρο το βιβλίο της Αποκάλυψης υπάρχουν αναφορές στο αγιαστήριο (1:11,12, 2:1, 3:8, 12, 5:1-14, 6:9, 7:11,15, 8:3-5, 9:13, 11:1,2,19, 12:5, 13:6,8, 14:3,17,18, 15:5-8, 16:1,7,17, 19:4, 20:4,11,12, 21:3,5,22, 22:1,3)
[3] Στην επιστολή προς Εβραίους 9:2,3 τα δυο διαμερίσματα ονομάζονται Άγια και Άγια των Αγίων. Στο εδάφιο 8 τα Άγια των Αγίων αναφέρονται με τη βραχυγραφία “των Αγίων” και το εδάφιο επισημαίνει ότι ο δρόμος προς τα Άγια των Αγίων δεν ήταν ανοιχτός από τη στιγμή που το πρώτο αγιαστήριο συνέχιζε να υπάρχει (και το επίγειο αγιαστήριο υπήρχε τότε, όταν δηλαδή γράφτηκε η επιστολή προς Εβραίους και συνέχιζε να υπάρχει μέχρι το 70 μ.Χ που καταστράφηκε). Επιπλέον, η περικοπή Εβραίους 9:11,12 δείχνει ότι ο Χριστός εισέρχεται στο ουράνιο αγιαστήριο “διαμέσου του δικού του αίματος, μία φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια”. Αν ο Παύλος ήθελε να δείξει ότι ο Ιησούς μπήκε αμέσως στα Άγια των Αγίων, σίγουρα θα είχε γράψει “των Αγίων” όπως στο εδάφιο 8.