ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ 3:7 ΑΦΥΠΝΙΣΗ
“Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στη Φιλαδέλφεια γράψε: Αυτά λέει ο άγιος, ο αληθινός, αυτός που έχει το κλειδί του Δαβίδ· αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει· και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. Ξέρω τα έργα σου· να, έβαλα μπροστά σου μια ανοιγμένη θύρα, και κανένας δεν μπορεί να την κλείσει· επειδή, έχεις μικρή δύναμη, και φύλαξες τον λόγο μου, και δεν αρνήθηκες το όνομά μου” Αποκάλυψη 3:7.
Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εκκλησίες, η εκκλησία της Φιλαδέλφειας δεν επικρίνεται για τίποτε.[1] Εκείνη την εποχή, στο τέλος του 17ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, η Χριστιανική Εκκλησία αφυπνίστηκε, μετά τη ‘νεκρή’ περίοδο των Σάρδεων και με τη “μικρή δύναμη” της “φύλαξε τον λόγο (Του)” προκαλώντας τη μεγαλύτερη αναζωπύρωση από την Ημέρα της Πεντηκοστής.[2] Το κίνημα του Πιετισμού στη Γερμανία προετοίμασε το δρόμο για την αναζωπύρωση της “Φιλαδέλφειας”. Απέρριψαν την τυπολατρία της επίσημης εκκλησίας του κράτους και στράφηκαν στην Αγία Γραφή ως οδηγό της καθημερινής ζωής.[3] Το κίνημα του Πιετισμού επηρέασε τη Μοραβιανή Εκκλησία, η οποία είχε ιδρυθεί πολλά χρόνια πριν από τον Ιωάννη Χους και “αναγεννήθηκε” το 1727. Οι Μοραβιανοί υποστήριζαν την έννοια της θρησκείας “της καρδιάς” και με ζήλο μοιράζονταν το μήνυμα του ευαγγελίου, πρόθυμοι να πάνε οπουδήποτε για την υπηρεσία του Χριστού. Μια από τις αποστολές τους ήταν στη πολιτεία της Γεωργίας στην Αμερική, μια αποικία Ινδιάνων. Στο πλοίο που επέβαιναν συνάντησαν τους αδελφούς Ουέσλεϊ και εκεί τέθηκαν τα θεμέλια για μια εντυπωσιακή μεταρρύθμιση στην Αγγλία.
Οι αδελφοί Ουέσλεϊ, ο Ιωάννης και ο Κάρολος, γιοι ενός κληρικού της Αγγλικανικής Εκκλησίας, από μικρή ηλικία έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για την πνευματική αύξηση. Ο Ιωάννης έγινε ιερέας, ενώ ο Κάρολος συγκρότησε μια ομάδα στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που αφιέρωσε το σκοπό της στην αναζήτηση της αγιότητας· την αποκαλούσαν κοροϊδευτικά “ο άγιος σύλλογος” και αργότερα “οι Μεθοδιστές” εξαιτίας των επώδυνων μεθοδικών προσπαθειών τους να φτάσουν στην ευσέβεια. Παρά το βαθύ αίσθημα πνευματικής ανεπάρκειας, ήταν και οι δυο ζηλωτές και δραστήριοι και το 1735 αποδέχτηκαν την πρόσκληση να πάνε στην Αμερική ως ιεραπόστολοι στη πολιτεία της Γεωργίας. Ενώ ταξίδευαν, το πλοίο τους έπεσε σε μία σφοδρή καταιγίδα, που τρομοκράτησε όλους τους επιβάτες (μαζί και τους αδελφούς Ουέσλεϊ) εκτός από μια ομάδα Μοραβιανών Χριστιανών. Η ταπεινωτική σύγκριση της πίστης των Μοραβιανών με τους δικούς τους φόβους προξένησε μεγάλη εντύπωση στον Ιωάννη Ουέσλεϊ.[4]
Μετά από μια ιδιαίτερα άκαρπη ιεραποστολή, οι αδελφοί Ουέσλεϊ επέστρεψαν στην Αγγλία, όπου ήρθαν και πάλι σε επαφή με Μοραβιανούς χριστιανούς. Ένα βράδυ, το 1738, σε μια μικρή συνάθροιση ο Ιωάννης Ουέσλεϊ έμαθε για τη δήλωση του Λούθηρου σχετικά με την αλλαγή που συντελεί ο Θεός στην καρδιά του ανθρώπου μέσα από την πίστη στον Χριστό. “Ένιωσα μια πρωτόγνωρη θέρμη στην καρδιά μου. Αισθάνθηκα ότι πραγματικά εμπιστευόμουν τον Χριστό και μόνο Εκείνον για τη σωτηρία μου και είχα την πεποίθηση ότι με είχε λυτρώσει από τις αμαρτίες μου και με είχε σώσει από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου”. Ο Κάρολος ήδη είχε μια προσωπική εμπειρία με τον Ιησού τρεις μέρες νωρίτερα, περνώντας μία σοβαρή ασθένεια. Μετά από όλα αυτά εργάζονταν και οι δύο άοκνα για τη διάδοση του ευαγγελίου στους απλούς ανθρώπους.
Οι Ουέσλεϊ μετέδωσαν το μήνυμά τους απευθείας στους φτωχούς, οργανώνοντας μικρές ομάδες με σκοπό την πνευματική αύξηση. Αντί να βασίζονται στους κληρικούς, τα ίδια τα μέλη εκπαιδεύτηκαν να είναι υπεύθυνα για την ηγεσία, ακόμα και για την κήρυξη του μηνύματος. Το κίνημα τους εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Αγγλία και άλλαξε ριζικά την Αγγλική κοινωνία.[5]
Ένας από τους πιο χαρισματικούς ιεροκήρυκες που συνεργάστηκε με τον Ουέσλεϊ ήταν ο Τζορτζ Γουάιτφιλντ, ο οποίος μετέφερε το κίνημα στην Αμερική. Το 1740 υπό την επήρεια των αφυπνιστικών κηρυγμάτων του έλαβε χώρα “η Μεγάλη Αφύπνιση”, μια ισχυρή αφύπνιση των ανθρώπων η οποία εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Νέα Αγγλία και τις αποικίες της Κεντρικής Αμερικής. Το 1780 έκανε την εμφάνισή του το κίνημα των Κυριακών Σχολείων με τη διδασκαλία των βασικών αρχών του χριστιανισμού σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και το 1804 ιδρύθηκε η Βιβλική Εταιρία, με σκοπό τη μαζική διανομή της Άγιας Γραφής.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ
[1] Η Εκκλησία της Σμύρνης δεν επικρίνεται ρητά για “τη βλασφημία αυτών που λένε για τον εαυτό τους ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλ’ είναι συναγωγή του σατανά”, σε αυτό όμως το βιβλίο υποστηρίζουμε την άποψη ότι η συναγωγή του σατανά ήταν μια τάση που αναπτυσσόταν μέσα στην Εκκλησία και όχι μια εξωτερική απειλή.
[2] Αυτή η περίοδος αντιστοιχεί στο τέλος των 1260 ετών διωγμού όταν ‘το θηρίο που ανεβαίνει από τη θάλασσα’ που ‘έκανε πόλεμο με τους αγίους και τους νίκησε’ έλαβε ‘μια θανατηφόρα πληγή’ (βλ. κεφάλαιο 13:3 Η θανατηφόρος πληγή ). Αυτό έδωσε στην εκκλησία του πιστού υπολοίπου το περιθώριο να επανέλθει και να αναπτερωθεί.
[3] Το Πιετιστικό Κίνημα εμφανίστηκε το 1670 από μια ομάδα σε ένα σπίτι στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας υπό την ηγεσία του Φίλιππ Σπένερ. Ο Σπένερ δήλωνε ότι αληθινός Χριστιανισμός σήμαινε κάτι περισσότερο από την αποδοχή μίας σειράς διδασκαλιών - η αληθινή πίστη είναι εκείνη που μεταμορφώνει τη ζωή.
[4]
[5] “Σύμφωνα με την πρακτική του Ουέσλεϊ εκείνοι που ενδιαφέρονταν σοβαρά να ξεκινήσουν μία νέα ζωή εν Χριστώ έπρεπε να γίνουν μέλη μικρών ομάδων διδασκαλίας. Αυτές οι συναθροίσεις κατέληξαν να είναι ο κύριος τρόπος προσέλκυσης εκατομμύριων απελπισμένων ανθρώπων στην ελπίδα της Χριστιανικής πίστης.
“Κάποιοι μεταρρυθμιστές της εποχής θεώρησαν μάταιο να ασχοληθούν με αυτές τις υποβαθμισμένες γειτονιές, αφού πίστευαν ότι η κατάσταση των φτωχών δεν θα μπορούσε να βελτιωθεί. Ο Ουέσλεϊ, ατενίζοντας στις ίδιες αφόρητες συνθήκες, έβλεπε ένα πρόσφορο έδαφος για τη διάδοση του ευαγγελίου. Αντί να αποστραφεί τη δυστυχία και τη φαυλότητα τους κρατώντας μια ασφαλή απόσταση, με ζήλο αναζήτησε τις πιο δυσάρεστες καταστάσεις όπου μπορούσε να εργαστεί... Η χώρα ταράχθηκε συθέμελα από μία πνευματική αφύπνιση. Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η μεταμόρφωση της Αγγλικής κοινωνίας οφείλεται στην απήχηση του μηνύματος του Ουέσλεϊ και του κινήματος του.”