ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
“Κι εγώ ο Ιωάννης είμαι αυτός που τα είδα αυτά και τα άκουσα· και όταν τα άκουσα και τα είδα, έπεσα να προσκυνήσω μπροστά στα πόδια του αγγέλου, που μου έδειχνε αυτά. Και μου λέει: Πρόσεχε, μη το κάνεις αυτό· επειδή, εγώ είμαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου των προφητών, και αυτών που τηρούν τα λόγια αυτού του βιβλίου· τον Θεό προσκύνησε” Αποκάλυψη 22:9.
Βλέποντας τη λαμπρότητα και τη δόξα της Βασιλείας, ο Ιωάννης συγκλονίζεται και πέφτει στα πόδια του αγγέλου. Αυτό προκαλεί μια σειρά τελευταίων προειδοποιήσεων, η σπουδαιότητα των οποίων υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι είναι η τελευταία εντύπωση που επιθυμεί ο Θεός να αφήσει στους αναγνώστες της Αποκάλυψης. Ίσως η πιο κρίσιμη από αυτές είναι η προειδοποίηση να μη λατρέψουμε τίποτε ή κανένα άλλον εκτός από τον Θεό. Για την ανθρώπινη λογική και εμπειρία, φαίνεται να είναι αυτονόητο το να προσπαθούμε να τραβήξουμε την προσοχή του Θεού με τη βοήθεια των φίλων Του, της μητέρας Του ή των αγγέλων που βρίσκονται κοντά Του. Δεν γίνεται όμως καμία νύξη στην Αποκάλυψη για λατρεία ή προσκύνηση προς τους 24 πρεσβύτερους, τα τέσσερα “ζώα” ή τους “πολλούς αγγέλους ολόγυρα από τον θρόνο” (Αποκάλυψη 5:11). Αντιθέτως, οι άγγελοι επιμένουν εμφατικά: “τον Θεό προσκύνησε!”
Αυτό όμως είναι ένα δύσκολο μάθημα. Το πόσο δύσκολο είναι φαίνεται από τους περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο Χριστιανούς, Καθολικούς και Ορθόδοξους, που προσκυνούν αγίους (παρά την κατηγορηματική απαγόρευση στην Αγία Γραφή)[1], όπως επίσης και από το γεγονός ότι έπρεπε να ειπωθεί στον απόστολο Ιωάννη δύο φορές να μην το κάνει ο ίδιος, στα κεφάλαια 19 και 22. Όταν ο άγγελος ανέφερε ότι ο Ιωάννης θα είναι καλεσμένος “στο δείπνο του γάμου του Αρνίου”, εκείνος έπεσε “μπροστά στα πόδια του για να τον προσκυνή(σει), και (του) λέει: Πρόσεχε, μη το κάνεις αυτό, εγώ είμαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου, που έχουν τη μαρτυρία του Ιησού, τον Θεό προσκύνησε” (Αποκάλυψη 19:9,10). Ο Σατανάς και τα δαιμόνια, είναι που αποζητούν προσκύνηση για τον εαυτό τους - “Ολόκληρη η γη... προσκύνησαν τον δράκοντα... και προσκύνησαν το θηρίο... και να κάνει, όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου, να θανατωθούν” (Αποκάλυψη 13:3,4,15). Όταν απευθύνουμε τη λατρεία μας προς οποιοδήποτε δημιούργημα, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, λατρεύουμε τον Σατανά και τα δαιμόνια και αλλοιώνουμε την αποκλειστική σχέση αγάπης που επιθυμεί να έχει ο Δημιουργός με τα πλάσματά Του.
“Και μου λέει: Μη σφραγίσεις τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου· επειδή, ο καιρός είναι κοντά” (Αποκάλυψη 22:10). Η δεύτερη προειδοποίηση απευθύνεται προς τον απόστολο Ιωάννη και τους άλλους θρησκευτικούς διδάσκαλους που ακολούθησαν. Η Αποκάλυψη είναι ένα δύσκολο βιβλίο και η φυσική τάση είναι να “σφραγίσεις τα λόγια” , διδάσκοντας ότι οι προφητείες είναι δυσνόητες και ανούσιες για εμάς σήμερα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όμως χάνουμε την ευλογία που έχει ο Θεός για εμάς: “Μακάριος αυτός που διαβάζει, κι αυτοί που ακούν τα λόγια της προφητείας, και τηρούν τα γραμμένα μέσα σ’ αυτή” (Αποκάλυψη 1:3). Οι θρησκευτικοί ηγέτες που δεν θεωρούν ότι κατανοούν πλήρως την Αποκάλυψη δεν πρέπει να φοβούνται να ενθαρρύνουν το ποίμνιο τους να μελετά τις προφητείες. Μπορούμε να εμπιστευτούμε το Άγιο Πνεύμα να μας διδάξει ότι χρειαζόμαστε.
Τέλος, υπάρχει μια προειδοποίηση για τον καθένα που διαβάζει την Αποκάλυψη. “Επειδή, δίνω μαρτυρία σε καθέναν που ακούει τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου: Αν κάποιος προσθέσει σ’ αυτά, ο Θεός θα προσθέσει σ’ αυτόν τις πληγές που είναι γραμμένες σ’ αυτό το βιβλίο. Κι αν κάποιος αφαιρέσει από τα λόγια του βιβλίου της προφητείας αυτής, ο Θεός θα αφαιρέσει το μέρος του από το βιβλίο της ζωής, και από την άγια πόλη, και από τους γραμμένους στο βιβλίο αυτό” (Αποκάλυψη 22:18,19).
Αναμφίβολα, το εδάφιο αυτό έχει αποτρέψει επίδοξους “διορθωτές” της Αποκάλυψης ανά τους αιώνες, που ήθελαν να το αλλάξουν ώστε να διδάσκει αυτό που εκείνοι θέλουν να πιστεύουν. Παρατηρούμε όμως ότι η προειδοποίηση απευθύνεται “σε καθέναν που ακούει τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου” . Υπάρχει ένας κίνδυνος σχετικά με την κατανόηση της Αποκάλυψης. Αν οι προφητείες είναι ασαφείς και αμφιλεγόμενες, αποτελούν απλώς θέμα για θρησκευτικές αντιπαραθέσεις και εικασίες. Ωστόσο, όταν είναι σαφείς, απαιτούν ριζικές αλλαγές. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να αφορούν δογματικές απόψεις που έχουν εδραιωθεί επί χρόνια, αλλά το πιο βασικό, απαιτούν αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Η χλιαρή πνευματική αδιαφορία είναι θανάσιμη, όπως και η νομικίστικη στάση που υποστηρίζει ότι ο Χριστός έλαβε τις αμαρτίες μας στο σταυρό και εμείς δεν χρειάζεται ουσιαστικά να ανησυχούμε για την υπακοή μας. Ο Χριστός μας παρουσιάζει το ύψιστο πρότυπο πίστης και υπακοής: “Εδώ είναι η υπομονή των αγίων· εδώ είναι εκείνοι που φυλάττουν τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού” (Αποκάλυψη 14:12).
Ένα από τα πιο επιφανή θέματα της Αποκάλυψης είναι ότι ο Θεός καλεί ένα μεγάλο πλήθος να εξέλθει από την πνευματική Βαβυλώνα. Η εμπειρία του λαού Ισραήλ είναι ιδιαίτερα διδακτική. Όταν οι Πέρσες κατέλαβαν τη Βαβυλώνα ο βασιλιάς Κύρος απελευθέρωσε τους Ισραηλίτες για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Η πλειοψηφία του λαού όμως αποφάσισε να παραμείνει στη Βαβυλώνα. Με το πέρασμα των ετών είχαν δημιουργήσει μια άνετη, ευκατάστατη ζωή, σε αντίθεση με τις δυσκολίες που τους περίμεναν στη χώρα τους και τον κόπο της επικείμενης ανοικοδόμησης της πατρίδας τους. Μετά από τόσα πολλά χρόνια στη γη της αιχμαλωσίας, οι φίλοι, οι οικογένειες, ακόμα και οι επιχειρήσεις τους βρίσκονταν στη Βαβυλώνα και τους φαινόταν τεράστια θυσία να εγκαταλείψουν όλα αυτά. Αυτός είναι ο κίνδυνος για εκείνον που “ακούει τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου” . Ο εύκολος, άνετος τρόπος θα ήταν να “αφαιρέσει από τα λόγια του βιβλίου της προφητείας αυτής” ή να “προσθέσει σ’ αυτά” , δηλαδή, να επιλέξει ο αναγνώστης τα μηνύματα της Αποκάλυψης που θα του επιτρέψουν να παραμείνει όπως είναι. Αυτή όμως η τακτική επιφέρει τον θάνατο. “ Αν κάποιος προσθέσει σ’ αυτά, ο Θεός θα προσθέσει σ’ αυτόν τις πληγές που είναι γραμμένες σ’ αυτό το βιβλίο. Κι αν κάποιος αφαιρέσει από τα λόγια του βιβλίου της προφητείας αυτής, ο Θεός θα αφαιρέσει το μέρος του από το βιβλίο της ζωής, και από την άγια πόλη, και από τους γραμμένους στο βιβλίο αυτό”
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ
[1] Οι Ορθόδοξοι και οι Καθολικοί, επιμένουν ότι δεν λατρεύουν τους αγίους ή τους αγγέλους, αλλά τους σέβονται και τους τιμούν. Προσκυνούν όμως μπροστά στις εικόνες τους, που είναι ακριβώς το είδος λατρείας που απαγορεύεται και καταδικάζεται τόσο στις δέκα εντολές (Έξοδος 20:5) όσο και στην Αποκάλυψη (Αποκάλυψη 9:20, 13:8,12,15, 14:11, 19:10, 22:8,9). Στις 60 φορές που χρησιμοποιείται η λέξη “προσκύνηση” στην Καινή Διαθήκη, όλες αναφέρονται είτε στη λατρεία του Θεού ή του Ιησού Χριστού, είτε σε ψεύτικη λατρεία.