22:6-15 ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ
“Και μου είπε: Αυτά τα λόγια είναι πιστά και αληθινά· και ο Κύριος ο Θεός των άγιων προφητών έστειλε τον άγγελό του, για να δείξει στους δούλους του όσα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Να, έρχομαι γρήγορα· μακάριος όποιος τηρεί τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου” Αποκάλυψη 22:6,7 . Πριν από 1900 χρόνια περίπου, ο Χριστός δήλωσε: “έρχομαι γρήγορα” . Για να το τονίσει ιδιαίτερα, το επαναλαμβάνει τρεις φορές στο τελευταίο κεφάλαιο της Αποκάλυψης. Υπόσχεται ότι θα έρθει με ένα μισθό: “Και να, έρχομαι γρήγορα· και ο μισθός μου είναι μαζί μου, για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του” (Αποκάλυψη 22:12). Τελικά, τα τελευταία λόγια του Χριστού στο βιβλίο της Αποκάλυψης είναι τα εξής: “Ναι, έρχομαι γρήγορα” (Αποκάλυψη 22:20). Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν 2000 χρόνια από τότε, τί άραγε σημαίνει “έρχομαι γρήγορα” ; Μήπως ο Χριστός είχε κάποια αναπάντεχη καθυστέρηση; Μήπως εμείς, ως Εκκλησία, αποτύχαμε να επιτελέσουμε το έργο μας, ώστε να έρθει; Μήπως η υπόσχεση αποτελεί το απαραίτητο δέλεαρ, ώστε να μη χάνουμε την ελπίδα;
Είναι σαφές ότι οι απόστολοι ανέμεναν την επιστροφή του Χριστού στη διάρκεια της ζωής τους. Ο απόστολος Παύλος συγκαταλέγει τον εαυτό του ανάμεσα σε εκείνους (“εμείς”) που θα δουν την παρουσία του Κύριου, “Έπειτα, εμείς που ζούμε, όσοι απομένουμε, θα αρπαχτούμε μαζί τους με σύννεφα σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα” (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:17). Ο Ιωάννης είπε: “Παιδάκια μου, είναι έσχατη ώρα· και καθώς ακούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουν· γι’ αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα” (Α΄ Ιωάννου 2:18). Ο Ιάκωβος είπε: “Στηρίξτε τις καρδιές σας· επειδή, η παρουσία του Κυρίου πλησίασε... να, ο κριτής στέκεται μπροστά στις θύρες” (Ιακώβου 5:8,9). Και ο Πέτρος είπε: “Το τέλος, μάλιστα, όλων πλησίασε· ζήστε, λοιπόν, με σωφροσύνη, και αγρυπνείτε στις προσευχές... επειδή, έφτασε ο καιρός να αρχίσει η κρίση” (Α΄ Πέτρου 4:7,17).
Ο απόστολος Πέτρος αντιμετώπισε αυτό το θέμα, αναφέροντας ότι “στις έσχατες ημέρες θα έρθουν εμπαίκτες... λέγοντας, που είναι η υπόσχεση της παρουσίας Του; Δεδομένου ότι, από την ημέρα που οι πατέρες κοιμήθηκαν όλα παραμένουν έτσι από την αρχή της κτίσης” (Β΄ Πέτρου 3:3,4). Επισημαίνει ότι οι ασεβείς πριν τον κατακλυσμό αφανίσθηκαν τελικά από το νερό και ότι η παρούσα αμαρτωλή κοινωνία θα συναντήσει την κρίση της φωτιάς “κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με ορμητικό συριστό ήχο, και τα στοιχεία, καθώς καίγονται, θα διαλυθούν” (εδ. 5-7, 10). Ο Θεός όμως, θα το πράξει αυτό την κατάλληλη στιγμή· δεν θα γίνει ούτε νωρίς, ούτε αργά.
Στην πραγματικότητα, η πάροδος αυτού που εμείς θεωρούμε μεγάλο διάστημα ετών δεν έχει νόημα στα μάτια του Θεού. Δεν Τον απασχολεί πόσος καιρός έχει περάσει, αλλά πόσο έτοιμος είναι ο κόσμος για να επιστρέψει. “Αυτό το ένα ας μη σας διαφεύγει, αγαπητοί ότι στον Κύριο μια ημέρα είναι σαν 1000 χρόνια, και 1000 χρόνια σαν μια ημέρα” (Β’ Πέτρου 3:8). Αν ο Θεός είχε πει: “θα στείλω τον Ιησού σε δυο ημέρες”, δεν θα το κατανοούσαμε, αλλά θα συμφωνούσε με την αναφορά ότι δυο ημέρες μπορεί να είναι σαν 2000 χρόνια. “Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά να έρθουν όλοι σε μετάνοια” (εδ. 9).
Για την Εκκλησία, αυτή η μεγάλη καθυστέρηση είναι ανάλογη με τα 40 χρόνια που περιπλανήθηκε ο λαός Ισραήλ στην έρημο, πριν εισέλθει στη γη της Επαγγελίας. Η απόφαση ότι δεν θα εισέλθουν αμέσως βγήκε αφού επέστρεψαν οι 12 κατάσκοποι από την εξερεύνηση της περιοχής και οι 10 ανέφεραν ότι οι κάτοικοι της Χαναάν ήταν πολύ δυνατοί για να καταφέρουν να τους νικήσουν. Ο Θεός, τους είχε ήδη αναφέρει ότι θα πολεμήσει ο Ίδιος και θα στείλει ακόμη και αγριομέλισσες για να εκδιωχθούν οι διεφθαρμένοι κάτοικοι της γης της Επαγγελίας (Δευτερονόμιο 7:20, Ιησούς του Ναυή 24:12). Όμως, παρόλα τα θαύματα που είχαν δει με την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο, ο λαός δεν πίστευε ότι ο Θεός μπορούσε να τους δώσει τη νίκη.
Η αποστολή των 12 κατασκόπων ήταν μια δοκιμασία και η αντίδρασή τους απέδειξε ότι απέτυχαν στη δοκιμασία, ότι δεν ήταν έτοιμοι για τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που θα αντιμετώπιζαν μόλις έμπαιναν στη γη της Επαγγελίας, όπου δυνατοί εχθροί ήταν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν το έδαφός τους. Οι κατάσκοποι, που προφανώς ήταν οι πιο θαρραλέοι μαχητές του λαού, τράπηκαν σε φυγή αντικρίζοντας τους κατοίκους της Χαναάν και αυτό αποτέλεσε μια πρόγευση της ατιμωτικής ήττας που θα λάμβανε χώρα, αν ο Θεός τους είχε επιτρέψει να μπουν εκείνη τη στιγμή. Η περιπλάνηση στην έρημο που υπαγόρευσε ο Θεός, αντί να είναι μια τιμωρία, ήταν μια ευκαιρία για να αυξήσουν την πίστη τους για να είναι τελικά έτοιμοι. Λίγο πριν μπουν στη Γη Χαναάν ο Μωυσής είπε: “Και θα θυμάσαι ολόκληρο τον δρόμο, στον οποίο σε οδήγησε ο Κύριος ο Θεός σου τα 40 αυτά χρόνια στην έρημο, για να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσει, για να γνωρίσει τα όσα είναι στην καρδιά σου, αν θέλεις να φυλάξεις τις εντολές του ή όχι” (Δευτερονόμιο 8:2).
Με τον ίδιο τρόπο, η Δευτέρα Παρουσία δεν είναι απλά μια μέρα όπου θα εμφανιστεί ο Χριστός στον ουρανό. Πριν επιστρέψει, ο κόσμος πρέπει να βιώσει τη Μεγάλη Θλίψη και τα τρομερά γεγονότα που αναγράφονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Ο κόσμος (και η Εκκλησία) δεν είναι καθόλου έτοιμος για τη Μεγάλη Θλίψη, όπως και ο λαός Ισραήλ πριν εισέλθει στη γη της Επαγγελίας. Όσο δυσάρεστα και γεμάτα απογοήτευση και αν είναι αυτά τα 2000 χρόνια, αποτελούν την απαραίτητη προετοιμασία για τα γεγονότα που θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας.
Αυτή η σκέψη αγγίζει την καρδιά του θέματος. Μολονότι άνθρωποι σώζονται και χάνονται συνέχεια, το τέλος του κόσμου (που αποτελεί το κύριο θέμα της Αποκάλυψης) έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει το μεγαλύτερο κίνημα αποδοχής του ευαγγελίου στην ανθρώπινη ιστορία. Αντίστοιχα όμως υπάρχει ο εξής κίνδυνος, ότι σχεδόν όλοι μπορεί να παρασυρθούν από την απάτη του Σατανά στις έσχατες ημέρες. Αυτό που θα κάνει τη διαφορά θα είναι η ανταπόκριση του λαού του Θεού, που του έχει δοθεί ο ρόλος της μετάδοσης του ευαγγελίου στον κόσμο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός περιμένει το λαό Του να “τελειώσει τη δουλειά του” και μετά να έρθει ο Χριστός. “Ο Κύριος θα τελειώσει και θα κάνει γρήγορα λογαριασμό με δικαιοσύνη” (Ρωμαίους 9:28). Ο μεγάλος θερισμός, που περιγράφεται στο κεφάλαιο 14, είναι ένα έργο που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει: “Επάνω στο σύννεφο καθόταν κάποιος όμοιος με υιό ανθρώπου... και στο χέρι του κοφτερό δρεπάνι... έβαλε το δρεπάνι Του επάνω στη γη· και θερίστηκε η γη” (Αποκάλυψη 14:14-16). Μόνο ο Θεός, μέσω του Άγιου Πνεύματος, μπορεί να αλλάξει την ανθρώπινη καρδιά ώστε να είναι κατάλληλη να “θεριστεί” στη “σοδειά” των δικαίων. Ωστόσο, ο “Κύριος του θερισμού”, με τη Θεϊκή Του σοφία, έχει ορίσει τους πιστούς της Εκκλησίας Του να γίνουν “εργάτες στον θερισμό Του” (Ματθαίον 9:38), με έναν μικρό αλλά απαραίτητο ρόλο, τον οποίο δεν θα αναλάβει ο Θεός για εμάς.
Ο Χριστός είπε: “Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες, όμως λίγοι· παρακαλέστε, λοιπόν, τον Κύριο του θερισμού να βγάλει εργάτες στον θερισμό Του” (Λουκάν 10:2). Κατά μια έννοια, ο μεγάλος θερισμός είναι όμοιος με κάθε άλλον θερισμό. Ο Θεός μόνο μπορεί να ενεργοποιήσει έναν σπόρο ώστε να φυτρώσει και να ωριμάσει και μόνο Εκείνος μπορεί να στείλει τον ζωοδότη ήλιο και τη βροχή. Αν όμως ο γεωργός δεν φυτέψει τους σπόρους, δεν θα υπάρξει σοδειά. Επίσης ο γεωργός είναι υπεύθυνος να διώξει τα πουλιά και να αφαιρέσει τις πέτρες και τα αγριόχορτα από το χωράφι.
Ο απόστολος Πέτρος περιγράφει το ρόλο του λαού του Θεού με τα εξής λόγια: “Πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια, προσμένοντας και σπεύδοντας στην παρουσία της ημέρας του Θεού” (Β΄ Πέτρου 3:12). Το γεγονός ότι η ημέρα μπορεί να επισπευτεί υποδηλώνει ότι παρόλο που η επιστροφή Του είναι ένα γεγονός που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί, δεν θα λάβει χώρα σε μια αυστηρά προκαθορισμένη ημερομηνία. Το αν έρθει νωρίς ή αργά εξαρτάται από την ανταπόκριση εκείνων που Τον γνωρίζουν και Τον συστήνουν και σε άλλους. “Και τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε, θα έρθει το τέλος” (Ματθαίον 24:14). Ο Θεός παρέχει το μήνυμα, ανοίγει το δρόμο και αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα, δεν κηρύττει όμως Εκείνος. Στα κεφάλαια 14 και 18 οι άγγελοι απεικονίζονται να κηρύττουν το τελευταίο μήνυμα προς τον κόσμο, συμβολίζουν όμως τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που έχουν βιώσει τη χάρη του Θεού και παρακινούνται να μοιραστούν τα καλά νέα με τους συνανθρώπους τους, ακόμη και εν όψει της αντίστασης και της απειλής του θανάτου.