2:16 ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ, ΕΙΔΑΛΛΩΣ
“Μετανόησε· ειδάλλως, έρχομαι σε σένα γρήγορα, και θα πολεμήσω εναντίον τους με τη ρομφαία του στόματός μου” Αποκάλυψη 2:16.
Στην Αποκάλυψη 19:15 η ρομφαία που βγαίνει από το στόμα του Κυρίου “χτυπάει... τα έθνη” καθώς “ποιμένει με σιδερένια ράβδο” κάτι που στους Ψαλμούς 2:8,9 σημαίνει ότι συντρίβει τα έθνη σε κομμάτια. Αυτό συνέβη στην αυτοκρατορική εκκλησία, που δεν μετανόησε από την ειδωλολατρία της. Η λατρεία των αγίων, των λείψανων και της θρησκευτικής τέχνης (εικόνες και αγάλματα) παγιωνόταν όλο και περισσότερο με το πέρασμα των ετών και ο Θεός επέτρεψε “στη ρομφαία” να καταστρέψει την Εκκλησία.
Το Ισλάμ έκανε την εμφάνισή του και εν μέρει αποτελούσε μια αντίδραση προς την ειδωλολατρία του Βυζαντινού Χριστιανισμού και ιδιαίτερα προς τη λατρεία της Μαρίας. Υποστηρίζοντας ότι οι Χριστιανοί είναι ειδωλολάτρες που πρέπει να υποταχθούν στον Αλλάχ [1], οι Μουσουλμάνοι πραγματοποιούσαν διαρκείς επιθέσεις στη χριστιανική Βυζαντινή αυτοκρατορία από τον έβδομο αιώνα μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μ.Χ.
Στη δύση η ρομφαία έκανε την εμφάνισή της πιο γρήγορα. Αλλεπάλληλα κύματα βαρβάρων εισέρρεαν από τη βόρεια Ευρώπη, καθαιρώντας και τον τελευταίο Ρωμαίο αυτοκράτορα το 476 μ.Χ. Αυτές οι βαρβαρικές φυλές ήταν οπαδοί των διδαχών του Αρείου, που είχε καταδικαστεί ως αιρετικός για τις απόψεις του για τη φύση του Χριστού από την Καθολική εκκλησία στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. Oι βαρβαρικές, αιρετικές φυλές κυβερνούσαν πλέον τη Ρώμη και μολονότι δεν κατέστρεψαν την παπική εκκλησία, περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική της εξουσία και επιρροή.
“Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύμα προς τις εκκλησίες. Σ’ αυτόν που νικάει, θα του δώσω να φάει από το μάννα που είναι κρυμμένο, και θα του δώσω μια ψήφο λευκή, και επάνω στην ψήφο ένα νέο όνομα γραμμένο, που κανένας δεν γνωρίζει παρά μονάχα αυτός που το παίρνει” (Αποκάλυψη 2:17). “Το μάννα που είναι κρυμμένο” και η φράση “λευκή ψήφος, και επάνω στην ψήφο ένα νέο όνομα γραμμένο” , δίνουν έμφαση στην εμφάνιση ‘κρυμμένων’ ή μυστικών χριστιανών, που αναγκάζονται να κινηθούν ‘υπογείως’ εξαιτίας της απειλής της απόρριψης και του διωγμού από την επίσημη κρατική εκκλησία, που αποτελούνταν από τους ψεύτικους ηγέτες του ‘Βαλαάμ’ και υποστηρίζονταν από τους ‘Νικολαΐτες’. Αυτός ο διχασμός γίνεται πιο έκδηλος στην εποχή των Θυάτειρων, όταν η επίσημη εκκλησία χαρακτηρίζεται ως Ιεζάβελ.
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΘΥΑΤΕΙΡΑ 2:18-20 ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΖΑΒΕΛ
[1] Η βασική αντίρρηση του Μωάμεθ σχετικά με τις υπόλοιπες θρησκείες ήταν ότι λάτρευαν πολλούς θεούς αντί για ένα θεό, τον Αλλάχ. Παρόλο που δίδασκε στο Κοράνι ότι οι Χριστιανοί είχαν λάβει μια αληθινή αποκάλυψη από τον Θεό μέσω του προφήτη Ιησού, ισχυρίστηκε ότι η Άγια Γραφή είχε διαφθαρεί από δογματικά πιστεύω όπως η τριαδικότητα, στην οποία εναντιώθηκε σθεναρά, γιατί θεωρούσε ότι προωθούσε τον πολυθεϊσμό. Δυστυχώς, η εικόνα της τριάδας που είχε από τους βυζαντινούς Χριστιανούς ήταν ο Πατήρ, ο Υιός και η Παρθένος Μαρία. Ένας μελετητής του Ισλάμ αναφέρει: “Και τότε ο Αλλάχ είπε, “Ιησού, γιε της Μαρίας, είπες ποτέ στο λαό, λάβετε εμένα και τη μητέρα μου ως δυο θεούς εκτός από τον Αλλάχ;” Και απάντησε ο Ιησούς: “Δόξα σε Σένα, δεν μπορώ να πω κάτι που δεν έχω το δικαίωμα να πω” (Κοράνι 5:116). Έτσι το Κοράνι λέει ότι ο ίδιος ο Ιησούς απέρριψε την τριαδικότητα ως απεικόνιση του Πατέρα, της Μαρίας και του Ιησού”. Braswell, “What You Need to Know About Islam and Muslims”, Broadman & Holman, 2000 σ. 125.