19:5-9 Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ
“Και άκουσα σαν φωνή από μεγάλο πλήθος, και σαν φωνή από πολλά νερά, και σαν φωνή από ισχυρές βροντές, που έλεγαν: Αλληλούια, επειδή βασίλευσε ο Κύριος, ο Θεός ο Παντοκράτορας. Ας χαιρόμαστε κι ας νιώθουμε αγαλλίαση κι ας δώσουμε σ’ αυτόν τη δόξα· επειδή, ήρθε ο γάμος του Αρνίου, και η γυναίκα του ετοίμασε τον εαυτό της. Και της δόθηκε να ντυθεί με εκλεκτής ποιότητας λινό καθαρό και λαμπερό· επειδή, το εκλεκτής ποιότητας λινό είναι τα δικαιώματα των αγίων” Αποκάλυψη 19:6-8.
Ο ουρανός ξεσπάει σε δοξολογία, με τέτοιο ενθουσιασμό όσο σε κανένα άλλο σημείο του βιβλίου της Αποκάλυψης.[1] Με την πρώτη ματιά φαντάζει παράξενο επειδή η Δευτέρα Παρουσία, η Χιλιετία και το τέλος της αμαρτίας είναι ακόμα μελλοντικά γεγονότα. Αυτό όμως που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, δηλαδή ο γάμος του Αρνίου, είναι η αιτία της δοξολογίας.
Πολλοί θεωρούν ότι η νύφη του Αρνίου, που αναφέρεται εδώ ως “η γυναίκα του” , είναι η Εκκλησία. Ωστόσο, στο κεφάλαιο 21 “ένας από τους επτά αγγέλους, που είχαν τις επτά φιάλες” προσκαλεί τον Ιωάννη να δει τη νύφη του Χριστού, λέγοντας: “Έλα, θα σου δείξω τη νύφη, τη γυναίκα του Αρνίου. Και σε πνευματική έκσταση με έφερε επάνω σε ένα μεγάλο και ψηλό βουνό, και μου έδειξε τη μεγάλη πόλη, την άγια Ιερουσαλήμ, που κατεβαίνει από τον ουρανό, από τον Θεό” (Αποκάλυψη 21:9,10). Τότε ο Ιωάννης δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της πόλης. Σε αυτά τα εδάφια η νύφη είναι η Νέα Ιερουσαλήμ, ο μελλοντικός τόπος διαμονής των αγίων και του Θεού. Στο κεφάλαιο 19 όμως λέει ότι “η γυναίκα του ετοίμασε τον εαυτό της” , που φαίνεται να είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει μια πόλη. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο γεγονός ότι η Νέα Ιερουσαλήμ θα είναι η πρωτεύουσα της βασιλείας του Θεού. Ο Χριστός στις παραβολές υποδεικνύει ότι “ο γάμος του Αρνίου” ταυτίζεται με την ανάληψη της βασιλείας από τον Χριστό.[2] Η βασιλεία του Χριστού περιλαμβάνει την Εκκλησία, αλλά και κάτι παραπάνω – περιλαμβάνει ολόκληρο το σύμπαν, λυτρωμένο πλέον από την ολέθρια επιρροή της αμαρτίας. Συνεπώς, η νύφη του Χριστού είναι η βασιλεία που θα λάβει, εκπροσωπούμενη από την πρωτεύουσα, τη Νέα Ιερουσαλήμ.[3]
Τι είδους βασίλεια θα λάβει ο Χριστός; Κάθε βασιλεία περιλαμβάνει έδαφος και ιδιοκτησία, νόμους και κανόνες, υπηκόους και ηγέτες και το πιο σημαντικό, έναν βασιλιά . Η βασιλεία του Θεού έχει αυτά τα στοιχεία. Ο “Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος Κυρίων” είναι, φυσικά, ο Ιησούς Χριστός (Αποκάλυψη 19:16). Το έδαφος που θα λάβει ο Χριστός αναφέρεται σε αυτόν τον κόσμο (“Οι βασιλείες του Κόσμου έγιναν του Κυρίου μας, και του Χριστού Του, και θα βασιλεύσει” Αποκάλυψη 11:15). Ο Σατανάς, αφού διώχτηκε από τον ουρανό, αξίωσε αυτή τη γη ως δική του. Αυτό το δικαίωμα του αφαιρέθηκε όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, και θα χάσει την κυριαρχία του όταν ο Χριστός επιστρέψει. Το “έδαφος” ωστόσο της βασιλείας περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από αυτή τη γη. Ο Χριστός είναι και θα είναι “πάνω από κάθε αρχή και εξουσία, και δύναμη και κυριότητα, και κάθε όνομα που ονομάζεται, όχι μονάχα σε τούτο τον αιώνα, αλλά και στον μέλλοντα· και υπέταξε (ο Θεός) τα πάντα κάτω από τα πόδια του” (Εφεσίους 1:21,22). Με άλλα λόγια, η βασιλεία Του περιλαμβάνει ολόκληρο το σύμπαν. Δεν θα υπάρχουν αποστάτες γαλαξίες ή σκοτεινές εστίες κακού.
Ο νόμος αυτού του κόσμου είναι “ο νόμος της αμαρτίας και του θανάτου” (Ρωμαίους 8:2), και έχει καταντήσει όπως ήταν στην περίοδο αναρχίας που περιγράφεται στο βιβλίο των Κριτών, όταν “δεν υπήρχε βασιλιάς στον Ισραήλ· κάθε ένας έκανε το αρεστό στα μάτια του” (Κριτές 21:25). Ο νόμος όμως της βασιλείας του Θεού θα είναι “ο βασιλικός νόμος, σύμφωνα με τη γραφή: «θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου»” (Ιακώβου 2:8).
Οι υπήκοοι της βασιλείας θα είναι τα αναμάρτητα πλάσματα αυτού του κόσμου[4] και των υπόλοιπων κόσμων του σύμπαντος οι οποίοι, με τον δικό τους τρόπο ο κάθε ένας, υπηρετούν και δοξολογούν τον Κύριό τους. Για το διάστημα που υπήρχε αμαρτία, οι άλλοι κόσμοι υπέφεραν μαζί με την ανθρώπινη φυλή - “Ξέρουμε καλά ότι ολόκληρη η κτίση συστενάζει και συμπάσχει με ωδίνες, μέχρι και τώρα... δεδομένου ότι, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλ’ εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε, με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία της φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία της δόξας των παιδιών του Θεού” (Ρωμαίους 8:22,21,21).
Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
[1] Περικοπές που μοιάζουν σε ενθουσιασμό δοξολογίας είναι τα κεφάλαια 4 και 5 στην Αποκάλυψη, όπου ο Χριστός, το Αρνίο, παρουσίασε τη θυσία Του ώστε να μπορέσει να ανοιχθεί το βιβλίο της ζωής και να ξεκινήσει η κρίση της Ημέρας του Εξιλασμού.
[2] Η εξήγηση που δίνει ο Χριστός για το δείπνο του γάμου ξεκινά με τα λόγια: “Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με ένα άνθρωπο βασιλιά, που έκανε γάμους στον γιο του” (Ματθαίον 22:2). Ο Χριστός συνέχισε λέγοντας ότι όταν ο βασιλιάς έστειλε τους υπηρέτες του να καλέσουν τους προσκεκλημένους, εκείνοι δικαιολογήθηκαν, αρνήθηκαν να πάνε και συμπεριφέρθηκαν άσχημα στους υπηρέτες σε σημείο να τους σκοτώσουν. Η αντίδραση του βασιλιά ήταν να εξολοθρεύσει “εκείνους τους φονιάδες και να κατακάψει την πόλη τους” (Ματθαίον 22:3-7).
Παρομοίως στο Λουκάν 19, “Κάποιος ευγενής άνθρωπος πήγε σε μια μακρινή χώρα, για να πάρει για τον εαυτό του βασιλεία, και να επιστρέψει… Οι συμπολίτες του, όμως, τον μισούσαν, και έστειλαν πίσω απ’ αυτόν πρέσβεις, λέγοντας: Δεν θέλουμε να βασιλεύσει αυτός επάνω σε μας. Και όταν γύρισε ζήτησε να φέρουν εκείνους τους εχθρούς του, που δεν θέλησαν να βασιλεύσει και να κατασφαχτούν μπροστά του” (εδ.12-27). Συνεπώς ο πατέρας που κανονίζει το γάμο για τον γιο του και ο ευγενής που πάει για να λάβει τη βασιλεία έχουν παρόμοια θεματολογία και διδαχή: και στις δύο περιπτώσεις όσοι δεν θέλησαν να συμμετέχουν καταστράφηκαν.
Ο ευγενής που πήγε να λάβει τη βασιλεία χάρηκε που βρήκε κάποιους από τους δούλους να εργάζονται με πίστη και να είναι έτοιμοι για την επιστροφή του (Λουκάν 19:15-19). Παρομοίως, όταν ο ‘κύριος’ επιστρέφει από τον γάμο, χαίρεται που βρίσκει τους υπηρέτες του να περιμένουν με πίστη (Λουκάν 12:35-38). Από αυτές τις παραβολές βλέπουμε ότι ‘το δείπνο του γάμου’ και ‘η ανάληψη της βασιλείας’ αναφέρονται στο ίδιο ουράνιο γεγονός.
[3] Στο έβδομο κεφάλαιο του Δανιήλ φαίνεται να υπάρχει η σύμπτυξη 15 κεφαλαίων της Αποκάλυψης σε 5 εδάφια, με αποκορύφωμα τη στιγμή που ο Χριστός λαμβάνει τη βασιλεία Του. Ο Δανιήλ είδε την έναρξη της Ημέρας του Εξιλασμού (“το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν” Δανιήλ 7:9,10), η οποία αποτελεί το επίκεντρο της Αποκάλυψης στα κεφάλαια 4 και 5. Έπειτα, στα εδάφια 11 και 12, ο Δανιήλ βλέπει τις βλάσφημες ενέργειες της Βαβυλώνας (που ο Δανιήλ ονομάζει “μικρό κέρας”) που διαδραματίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην Αποκάλυψη κεφάλαια 8-16. Στη συνέχεια βλέπει την καταστροφή της Βαβυλώνας (“θανατώθηκε το θηρίο, και το σώμα του απωλέστηκε και δόθηκε σε καύση φωτιάς” Δανιήλ 7:11) που περιγράφεται στα κεφάλαια 17 και 18 της Αποκάλυψης. Στο τέλος ο Δανιήλ είδε έναν, ο οποίος “σαν Υιός ανθρώπου ερχόταν μαζί με τα σύννεφα του ουρανού, και έφτασε μέχρι τον Παλαιό των ημερών, και τον έφεραν μέσα, μπροστά του. Και του δόθηκε η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, για να τον λατρεύσουν όλοι οι λαοί, τα έθνη και οι γλώσσες” (Δανιήλ 7:13,14). Αυτή η ανάληψη βασιλείας αναφέρεται στην Αποκάλυψη ως ο “γάμος του Αρνίου”. Στο Δανιήλ 7, όπως και στην Αποκάλυψη 19, ο γάμος λαμβάνει χώρα στον ουρανό, μετά την Ημέρα του Εξιλασμού και την καταστροφή της Βαβυλώνας, αλλά πριν τη Δευτέρα Παρουσία (η οποία, στο Δανιήλ 7 βρίσκεται στο εδάφιο 22, “και ο καιρός έφτασε, και οι άγιοι πήραν τη βασιλεία”).
[4] Τα δημιουργήματα αυτού του κόσμου έχουν φθαρεί από την αμαρτία, στη βασιλεία όμως θα αναπλαστούν, ώστε “ο λύκος και το αρνί θα βόσκουν μαζί· και το λιοντάρι θα τρώει άχυρο, όπως το βόδι... δεν θα κάνουν ζημιά ούτε φθορά, λέει ο Κύριος“ (Ησαΐας 65:25).