ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Το Καθολικό σύστημα μυστηρίων χρησιμοποιεί την ορολογία του Χριστιανισμού, τα μέσα σωτηρίας όμως είναι πολύ διαφορετικά. Η Αγία Γραφή επανειλημμένως αναφέρει ότι η σωτηρία μας βασίζεται στην πίστη από την αρχή μέχρι το τέλος - “Η δικαιοσύνη του Θεού αποκαλύπτεται από πίστη σε πίστη, καθώς είναι γραμμένο: «Ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με πίστη»”. “Εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να ανακηρυχθούμε δίκαιοι από την πίστη στον Χριστό, και όχι από τα έργα του νόμου· επειδή, από τα έργα του νόμου δεν θα ανακηρυχθεί δίκαιος κανένας άνθρωπος” (Ρωμαίους 1:17, Γαλάτες 2:16). Η Ρωμαιοκαθολική θρησκεία, όμως, αποφαίνεται ότι, όπως “στον παλαιό νόμο” υπήρχαν “μυστήρια”, π.χ. η περιτομή, η θυσία ζώων, τελετές χειροτονίας, κτλ., υπάρχει επίσης στη χριστιανική θρησκεία ένας νέος νόμος, ο οποίος ορίζει επτά μυστήρια.[1] Επιτελούνται από την Εκκλησία και αποτελούν τα μέσα με τα οποία ο Θεός προσφέρει τη χάρη Του και δίχως αυτά ο άνθρωπος δεν μπορεί να λάβει σωτηρία.

Παρόλο που η Εκκλησία επιμένει ότι τα μυστήρια βασίζονται στην πίστη, μια εξέταση του πιο ουσιώδους μυστηρίου, αυτού της βάπτισης, δείχνει ότι τα μυστήρια θεμελιώνονται στα έργα των ιερέων παρά στην πίστη των Χριστιανών. Πρώτον, θεωρείται ότι το βάπτισμα είναι τόσο απαραίτητο ώστε να μη μπορεί να σωθεί όποιος δεν βαπτίζεται. Μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι ακόμα και βρέφη ή έμβρυα, με τις ‘αθάνατες ψυχές’ τους, που πέθαναν χωρίς να έχουν βαπτισθεί, παραδίδονταν στην αιώνια κόλαση.[2] Ωστόσο, αν ένας ιερέας ή ακόμα ένας κοσμικός τα ραντίσει με νερό και πει τα σωστά λόγια πριν πεθάνουν, τότε θα έχουν αιώνια ζωή στον παράδεισο. Προφανώς το βρέφος δεν έχει πίστη και ούτε είναι απαραίτητο οι γονείς να έχουν πίστη.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη διαφωνία στην Εκκλησία, καθώς αντιμετώπισε έντονη κριτική για τη στάση που κρατούσε σχετικά με το νηπιοβάπτισμα. Τελικά η Εκκλησία έπρεπε να παραδεχθεί ότι τα βρέφη μπορούν να κερδίσουν την είσοδο στον παράδεισο χωρίς την τελετή του βαπτίσματος. Η συζήτηση όμως απλά τονίζει τη θεμελιώδη προϋπόθεση του βαπτίσματος όπως και άλλων μυστηρίων: ότι είναι μια τελετή που εκτελείται από έναν ιερέα ή από τον αντιπρόσωπό του και οδηγεί στη σωτηρία, παρά η πίστη στο έργο που ο Χριστός έχει ήδη επιτελέσει στο σταυρό.

Το νηπιοβάπτισμα δικαιολογείται με τον ισχυρισμό ότι για την εποχή της Καινής Διαθήκης, ισοδυναμεί με την περιτομή που γινόταν την όγδοη ημέρα της ζωής του βρέφους. Ωστόσο, υπήρχε μια σημαντική διαφορά μεταξύ των μυστηρίων και των τελετών της Παλαιάς Διαθήκης. Αποτελούσαν ‘σκιά’ του έργου που θα εκτελούσε ο Χριστός και όχι τελετών που χάριζαν ζωή, που μετέδιδαν τη χάρη του Θεού.

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ;