ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17Αποκάλυψη κεφάλαιο 17 | www.revelationofjesus.net ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 - το κείμενο17:1-5 Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΝΗΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΤΟ ΘΗΡΙΟ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΝΗ17:6-8 ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ17:9-11 ΕΠΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ17:12-18 ΔΕΚΑ ΚΕΡΑΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΝΗ

Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

Η πόλη της Βαβυλώνας παρήκμασε, η μυστηριακή Βαβυλωνιακή θρησκεία ωστόσο δεν χάθηκε. Ο απόστολος Πέτρος, στέλνοντας χαιρετισμούς από τη Ρώμη, έγραψε: “Σας χαιρετάει η συνεκλεκτή εκκλησία που είναι στη Βαβυλώνα” (Α΄ Πέτρου 5:13). Μέχρι την εποχή του αποστόλου Πέτρου η παγανιστική Ρώμη είχε γίνει η συνέχεια και το κέντρο της Βαβυλωνιακής ειδωλολατρίας.

Ο Χίσλοπ εξιστόρησε τη μετακίνηση της μυστηριακής Βαβυλωνιακής θρησκείας από τη Βαβυλώνα, στην Πέργαμο και τελικά στη Ρώμη: “Η έδρα της, μετά το θάνατο του Βαλτάσαρ και την εκδίωξη του χαλδαϊκού ιερατείου από τους Πέρσες μεταφέρθηκε στην Πέργαμο, που αργότερα υπήρξε μια από τις επτά εκκλησίες της Αποκάλυψης. Ως συνέπεια, για αρκετούς αιώνες έγινε “ο θρόνος του Σατανά” (Αποκάλυψη 2:13). Εκεί, κάτω από την προστασία των θεοποιημένων βασιλιάδων της Περγάμου, υπήρξε το κέντρο λατρείας του. Εκεί λατρευόταν ο Ασκληπιός, με τη μορφή του φιδιού, που εορταζόταν με ξέφρενα όργια και μεγάλη υπερβολή, όσο πουθενά αλλού.

”Στην αρχή ο Ρωμαίος Ποντίφικας (ο αρχιερέας της παγανιστικής θρησκείας της αρχαίας Ρώμης) δεν είχε άμεση σχέση με την Πέργαμο και την εκεί ιεραρχία· με το πέρασμα του χρόνου όμως οι ποντίφικες της Ρώμης και της Περγάμου άρχισαν να ταυτίζονται. Η Πέργαμος αποτέλεσε ενιαίο και αναπόσπαστο μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όταν ο Άτταλος Γ΄, ο τελευταίος βασιλιάς της, κληροδότησε την επικράτειά του στο Ρωμαϊκό λαό με τον θάνατό του το 133 π.Χ. Για αρκετό καιρό μετά την ένωση της Περγάμου με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν υπήρχε κανείς που να μπορούσε να διεκδικήσει ανοιχτά την εξουσία που ήταν έμφυτη στον τίτλο των παλαιών βασιλιάδων της Περγάμου. Όταν όμως ο Ιούλιος Καίσαρας, αφού εκλέχθηκε πρώτα Ποντίφικας Μάξιμος, έγινε ως αυτοκράτορας, ο ανώτατος άρχοντας της πολιτικής εξουσίας, συγκέντρωσε στο πρόσωπό του όλη την εξουσία και τα καθήκοντα του αληθινού και νόμιμου Βαβυλωνιακού ποντίφικα, καθώς ήταν επικεφαλής του Ρωμαϊκού κράτους και επικεφαλής της Ρωμαϊκής θρησκείας. Τότε φαίνεται ότι αξίωσε τον θεϊκό τίτλο του Άτταλου μαζί με τη βασιλεία του”.[1]

Ως Ποντίφικας Μάξιμος, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είχε την ευθύνη επίβλεψης όλων των θρησκειών της αυτοκρατορίας. Ακόμα και όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε “Χριστιανική” με την αποδοχή του Χριστιανισμού από τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο αυτοκράτορας διατήρησε αυτό τον παγανιστικό τίτλο. “Ο Μέγας Κωνσταντίνος έδωσε τα ίδια προνόμια και στις δύο θρησκείες. Ως Ποντίφικας Μάξιμος, επέβλεπε την παγανιστική θρησκεία και προστάτευε τα δικαιώματά της... λίγο πριν το θάνατό του, ο Μέγας Κωνσταντίνος επικύρωσε τα προνόμια των ιερέων των αρχαίων θεών.”[2]

Συνέχισε στη επόμενη παράγραφο: Η ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ



[1] Hislop, Alexander, The Two Babylons , New York: Loizeaux Brothers 1959 (πρώτη δημοσίευση το 1853).

[2] Catholic Encyclopedia, άρθρο “Constantine the Great”